Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Το πιο μεταφυσικό έργο του Ίψεν. Η ιστορία μιας γυναίκας που καλείται να επιλέξει ανάμεσα στην ήρεμη οικογενειακή ζωή και στο κυνήγι της περιπέτειας. Το ιψενικό τρίγωνο εδώ είναι πιο ευδιάκριτο απ' όσο σε άλλα έργα του μεγάλου Νορδηγού δραματουργού. Η Ελλίντα θα βρεθεί σε προσωπικό αδιέξοδο, όταν δύο άντρες τη διεκδικούν. Τη λύση θα δώσει η ίδια μόνον όταν θα νιώσει απόλυτα ελεύθερη να δείξει την προτίμηση της. Το έργο αυτό, μαζί με τη "Νόρα" και την "Έντα Γκάμπλερ" θεωρήθηκαν υπερβολικά τολμηρά για την εποχή τους, επειδή οι ηρωίδες διεκδικούν το δικαίωμα της ελεύθερης διαμ...

Μια πολύ περίεργη δολοφονία νεαρής γυναίκας προβληματίζει τον αστυνόμο Σεβαστιανό ο οποίος ψάχνοντας την άκρη του νήματος έρχεται αντιμέτωπος με παλιούς του "γνώριμους" που έπιασαν την "καλή", με ναρκομανείς και πρόσωπα της "υψηλής" κοινωνίας. Μια σειρά από περίεργες δολοφονίες αποπροσανατολίζουν τον αστυνόμο ο οποίος αντιλαμβάνεται ότι πρέπει να ξεφύγει από τις πολιτικές του εμμονές και το οικογενειακό του παρελθόν προκειμένου να φτάσει στο τέλος της υπόθεσης. Ένα τυχαίο, όμως, περιστατικό δίνει τη λύση.

Η μακάβρια φάρσα "Η μετ' εμποδίων άνοδος του Αρτούρο Ούι", όπου παρουσιάζεται η πιο ολοκληρωμένη εικόνα του Φύρερ του Τρίτου Ράιχ, δεν είναι παρά ένας παραλληλισμός της ιστορίας της ανόδου του ναζισμού στη Γερμανία μέχρι την κατάληψη της εξουσίας στην Αυστρία από τον Χίτλερ. Μ' αυτό το έργο ο Μπέρτολτ Μπρεχτ επιθυμούσε να κατακτήσει την αμερικάνικη θεατρική σκηνή, γι' αυτό και αποπειράται να εξηγήσει την άνοδο του Χίτλερ στον καπιταλιστικό κόσμο μεταφέροντάς την στο γκανγκστερικό περιβάλλον του Σικάγο. Ο χαρακτήρας του αποτρόπαιου επώνυμου ήρωα, ο οποίος ομοιάζει αρκετά και...

Δεν υπάρχουν πρωταγωνιστές σ' αυτό το κεφάτο έργο του Γκολντόνι, ή μάλλον ο πραγματικός πρωταγωνιστής είναι η ίδια η πλατεία, που στο χώρο της ο φτωχός κόσμος που την κατοικεί, καβγαδίζει, φιλιώνει, βρίζεται, αλληλοϋποστηρίζεται, ερωτεύεται, ζηλεύει, χωρίζει, ξαναερωτεύεται και γλεντάει. Η ιστορία αρχίζει μια μέρα του καρναβαλιού σε τούτη τη μικρή πλατεία. Η Πάσκουα, κάπως κουφή, βιάζεται να παντρέψει την κόρη της Νιέζε, για να μπορέσει και η ίδια να ξαναπαντρευτεί· η γριά Γκάτε, για τον ίδιο λόγο, θα ήθελε η κόρη της Λουτσέτα να παντρευόταν γρήγορα τον Αντζολέτο τον πραματ...

"Η ιστορία του αθώου τούτου πλάσματος είναι πολύ θλιβερή· μια ιστορία που μαζί της συνδέεται όλη μου η ζωή, μα που δεν έχω τη δύναμη να σας τη διηγηθώ με πολλά. Μάθετε μονάχα πως με λένε Λοθάριο κι ότι είμαι από ευγενικιά ιταλικιά οικογένεια. Ήμαστε τρία αδέρφια. Ένας από μας, ο Αυγουστίνος, είχε παντρευτεί μια κόρη πάρα πολύ ωραία, τη Σπεράτα. Ο θάνατος όμως ήρθε σχεδόν αμέσως να συντρίψει την ένωση αυτή, που είχε ευλογηθεί κι από τη γέννηση ενός παιδιού..."

[...] "Τα δυο σπουδαία ορόσημα της ζωής μου ήταν όταν ο πατέρας μου μ' έστειλε στην Οξφόρδη και όταν η κοινωνία μ' έστειλε στη φυλακή", θα γράψει στη φυλακή του Ρέντινγκ. Η περίοδος της φυλάκισής του επέδρασε στην υγεία του και αργότερα τον οδήγησε στον ξεπεσμό. Ο σπαραγμός των απόκληρων της φυλακής καταγράφεται στην "Μπαλάντα της φυλακής του Ρέντινγκ", η οποία είναι αφιερωμένη στη μνήμη του C.T.W., στρατιώτη του Ιππικού της Βασιλικής Φρουράς, που κρεμάστηκε στις 7 Ιουλίου του 1896. [...] (Εργοβιογραφία)

Ύστερα τον ξανάπιασε η αστυνομία. Αυτήν τη φορά επειδή δημοσίευσε την φωτογραφία ενός μουνιού. Ο Χάιενς, εκείνη την εποχή, όπως πάντα, τα είχε σκατώσει. Ήθελε να ανεβάσει την κυκλοφορία, πάση θυσία, ή να κλείσει μια κι έξω την εφημερίδα. Τα πράγματα ήταν πολύ δύσκολα και γίνονταν ολοένα και δυσκολότερα. Μόνο όσοι δούλευαν τζάμπα ή έπαιρναν τριάντα πέντε δολάρια την εβδομάδα έδειχναν κάποιο ελάχιστο ενδιαφέρον για την εφημερίδα. Ο Χάιενς όμως κατάφερε να πηδήξει κάνα δυο πιτσιρίκες εθελόντριες συνεπώς δεν έχανε ολότελα τον χρόνο του.

Ο Όσκαρ Ουάιλντ (το πλήρες όνομά του Όσκαρ Φίνγκαλ Ο' Φλάερτυ Ουίλλς Ουάιλντ, 1854-1900) θεωρείται η "καταραμένη ιδιοφυΐα" της βικτοριανής εποχής. Έργο της ώριμης περιόδου του συγγραφέα, το "Η σημασία να είσαι σοβαρός" θαμπώνει το κοινό με το επιγραμματικό του χιούμορ και τον άκρατο κυνισμό του. Με αφορμή τους έρωτες δύο νέων με δύο κοπέλες, ο Ουάιλντ κάνει βιτριολική κριτική στο στρουθοκαμηλισμό της ανώτερης τάξης της Αγγλίας του δέκατου ένατου αιώνα. Τα συχνά παραδοξολογήματα που αφειδώς λένε οι ήρωες του έργου αποτελούν παγκόσμιο πρότυπο οξυδερκούς θεατρικού λόγου.

Ας συλλάβουμε εκ νέου τον εαυτό μας, έτσι όπως είναι, σε ένα παρόν πηχτό και επιπλέον ελαστικό, που μπορούμε να το διαστέλλουμε επ' άπειρον προς τα πίσω, απομακρύνοντας ολοένα περισσότερο την οθόνη που μας κρύβει από τον ίδιο μας τον εαυτό. Ας συλλάβουμε εκ νέου τον εξωτερικό κόσμο έτσι όπως είναι, όχι μόνο στην επιφάνεια, στο τώρα, αλλά σε βάθος, με το άμεσο παρελθόν που τον πιέζει και του αποτυπώνει την ορμή του. Ας συνηθίσουμε, με δυο λόγια, να βλέπουμε τα πάντα sub specie durationis, "υπό το πρίσμα της διάρκειας": αμέσως, το σκληρό χαλαρώνει, το κοιμισμένο αφυπνίζεται,...

Ο Αδάμ, δικαστής του χωριού, έσπασε τη στάμνα της κυρα-Μάρθας καθώς έφευγε από την κάμαρα της Εύας, πηδώντας από το παράθυρο, επειδή ήρθε ο αρραβωνιαστικός της, ο Ρούπρεχτ, μετά από αυτόν. Τώρα αυτός, ως δικαστής, πρέπει να διερευνήσει την υπόθεση και να καταδικάσει τον ένοχο, και μάλιστα παρουσία του συμβούλου δικαιοσύνης Βάλτερ, ο οποίος έχει έρθει για να επιθεωρήσει τις δικαστικές αρχές. Η πλοκή αυτής της κωμωδίας είναι μια κατοπτρική εικόνα της βιβλικής ιστορίας του προπατορικού αμαρτήματος. Αλλά αυτή τη φορά δεν είναι η Εύα αυτή που εμφανίζεται ως ξελογιάστρα, αλλά το...

"Εγώ όμως αγαπούσα το Νάρκισσο, γιατί όταν ξαπλωνόταν στην όχθη μου και με κοίταζε, καθρέφτιζε στον καθρέφτη των ματιών του τη δική μου ομορφιά". Αυτή ήταν η απάντηση της λίμνης στις Δρυάδες για τον Νάρκισσο. Έτσι τουλάχιστον πιστεύει ο Όσκαρ Ουάιλντ... Οχτώ υπέροχα διηγήματα από τον μεγάλο δημιουργό. Από το μυστήριο στο ερωτικό διήγημα "Σφίγγα δίχως το αίνιγμα", η πένα του περνά τη σκωπτική του διάθεση στις "Φαντασίες", δίνοντάς μας ένα μπουκέτο πνευματικής απόλαυσης.

Μέσα σε αυτό το βιβλίο η Τρομοκρατία αναλύεται όσο γίνεται ευρύτερα ως έννοια, δίχως να παραλείπονται τα κύρια συστατικά γνωρίσματα αυτού του φαινομένου, για το οποίο στο χώρο της επιστήμης αλλά και του δικαίου δεν έχει διαμορφωθεί ένας ορισμός γενικά αποδεκτός. Αναφέρονται πάμπολλα τρομοκρατικά γεγονότα που καλύπτουν την απαρχή της γέννησης της τρομοκρατίας, ως φαινομένου μέχρι το σήμερα. Καλύπτουν δε τόσο τη διεθνή όσο και την ελληνική πλευρά των γεγονότων που την αφορούν.

Αυτό το ιστορικό πανόραμα δεν είναι μια νέα ιστορία της υστερίας, αλλά μια ιστορία των ορισμών της υστερίας. Γιατί είναι τόσο δύσκολο να οριστεί η υστερία; Μπορεί καν να οριστεί; Πολλοί συγγραφείς το προσπάθησαν, από αμνημονεύτων χρόνων. Είναι εντυπωσιακό το πόσο οι ορισμοί που έδωσαν όχι μόνο διαφέρουν, αλλά και είναι ριζικά αντίθετοι μερικές φορές. Η υστερία, που συνήθως παρατηρείται και περιγράφεται με διεξοδικές λεπτομέρειες στην άπειρη ποικιλία των συμπτωμάτων της, έμελλε να βγει βαθμηδόν από το καθαρά ιατρικό ή νευρολογικό πλαίσιο και να έρθουν στο προσκήνιο οι υποσυν...

Οι "Ηδονές και μέρες", τα νεανικά διηγήματα του Μαρσέλ Προυστ, αποτελούν τον προάγγελο του μετέπειτα, πασίγνωστου σήμερα, πολύ σημαντικού συγγραφικού του έργου. Περιέχουν στοιχεία αυτοβιογραφικά, ενώ συγχρόνως μας μεταφέρουν την εικόνα της εποχής του. Σύμφωνα με το συγγραφέα, "το βιβλίο είναι το προϊόν ενός άλλου εγώ", που παρατηρεί, καταγράφει και μεταφέρει αυτά που διαδραματίζονται στα κοσμικά και λογοτεχνικά σαλόνια της εποχής, την καθημερινή ζωή, τις εσωτερικές συγκρούσεις. Περιγράφει με τρόπο μοναδικό τις χαρές, τις λύπες, τις ελπίδες, τα όνειρα, τις αγωνίες των κοσμικ...