Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

"Ότι είναι μοναδικό κι αμίμητο σ' αυτό το έργο" παρατηρεί ο Τσβάιχ, "είναι η επιδέξια και μεγαλοφυής μεταμφίεση που μας παρουσιάζει ο συγγραφέας. Ο Έρασμος δεν παίρνει ο ίδιος το λόγο για να τα ψάλλει στους ισχυρούς της γης, αλλά ανεβάζει στην έδρα τη Stultitia, την Τρέλα, για να πλέξει, η ίδια το εγκώμιο του εαυτού της. Κι έτσι γίνεται μια διασκεδαστική παρεξήγηση. Ποτέ δεν ξέρεις ακριβώς ποιος μιλάει. Είναι ο ίδιος ο συγγραφέας που μιλάει σοβαρά; Είναι η Τρέλα, που πρέπει, φυσικά, να της συγχωρηθούν κι οι πιο τολμηρές αυθάδειες; Χάρη σ' αυτό το διφορούμενο ο Έρασμος δημιο...

Σήμερα όμως ζητιάνευε. Αντιμετωπίζοντας την περιφρόνηση των ανθρώπων, που τους άπλωνε το χέρι του, ζητιάνευε το ψωμί για τα γεράματά του. Φαινόταν σα να δέχεται με κέφι αυτή την εξευτελιστική τύχη. Σαν να μεταμορφωνόταν η σημερινή του θλιβερή κατάσταση από το γεγονός ότι κάποτε ήταν ο Καλβέρο ή ο ξεπεσμός του να είχε γίνει με τη συγκατάθεσή του.

Έμοιαζε με το θύμα που προετοιμάζεται να θυσιαστεί στο βωμό κάποιου ειδωλολατρικού, αιμοχαρούς θεού. Την είχε καταλάβει πανικός, ο φόβος την είχε παραλύσει. Ήθελε να βρίσκεται ο Ντάβιντσον διαρκώς στο πλευρό της, να μην την αφήνει μόνη ούτε στιγμή. Μόνο κοντά του ένιωθε κουράγιο, είχε κρεμαστεί πάνω του και τον κρατούσε με τα νύχια μην της φύγει. Τ' αναφιλητά φούσκωναν συχνά το στήθος της, διάβαζε όμως και τη Βίβλο και προσευχόταν. Κάποτε πάλι ένιωθε τον εαυτό της ένα κουρέλι, και περίμενε με απάθεια τη μοίρα της. Εκείνες τις στιγμές η ιδέα της φυλακής την ανακούφιζε. Θα ήτ...

Στο "Άγνωστο αριστούργημα", η αναζήτηση της απόλυτης ομορφιάς βασανίζει για δέκα χρόνια το ζωγράφο Φρενχόφερ. Στην προσπάθειά του να τελειοποιήσει το έργο του, να δώσει σάρκα και οστά στη γυναίκα που έχει πλάσει με τη φαντασία του, το καταστρέφει. Η ιδανική γυναίκα, που όμοιά της δεν υπάρχει στον κόσμο είναι ανύπαρκτη, είναι μια χίμαιρα, μια ουτοπία, ένα δημιούργημα της φαντασίας του. Σκοπός στη ζωή του δεν υπάρχει πια. Χωρίς στόχο, χωρίς σκοπό, χωρίς ελπίδα, χωρίς την ανύπαρκτη γυναίκα, η ζωή δεν έχει κανένα νόημα, δεν αξίζει να συνεχιστεί. Καίει τους πίνακές του και πεθαί...

Οι Σημειώσεις για τον Μακιαβέλι, για την πολιτική και για το σύγχρονο κράτος είναι τμήμα των "Τετραδίων της φυλακής" του Αντόνιο Γκράμσι, και γράφτηκαν στο χρονικό διάστημα από το 1929 ως το 1935. Η μετάφραση αυτή, έγινε από τα ιταλικά και αποτελεί εκλογή από τον τόμο της έκδοσης Einaudi που έχει τίτλο "Note sul Machiavelli sulla politica e sullo stato moderno".

Διαβάζοντας κείμενα του Αντόνιο Γκράμσι, ιδιαίτερα τα γράμματά του από τη φυλακή, νιώθει κανείς έντονα πως θεμελιακά στοιχεία της προσωπικότητας αυτού του άρρωστου, βασανισμένου ανθρώπου -χώρια από την αξιοπρέπεια, την ηθική και πνευματική εντιμότητα και συνέπεια, την ισχυρή θέληση και την καρτερική αντιμετώπιση της μαρτυρικής του ζωής- είναι το πνευματικό εύρος, το οξύ κριτικό μυαλό και η ανθρωπιά, μια βαθύτατη έμφυτη ανθρωπιά, ολοκληρωμένη με την πνευματική και ψυχική καλλιέργεια.

"Ήταν καλά βράδυ σαν έφταξε ο Κ. Το χωριό ήταν θαμμένο στο χιόνι. Ο λόφος με τον Πύργο δε φαινόταν, ομίχλη και σκοτάδι τον τύλιγαν, ούτε καν ένα αχνό φως μαρτυρούσε πως εκεί βρισκόταν ο μεγάλος Πύργος. Ο Κ. στάθηκε πολλήν ώρα στο ξύλινο γιοφύρι που 'φερνε από τη δημοσιά στο χωριό, κι ανάβλεπε στο απατηλό κενό..." Ποιοι άνθρωποι μπορούν να συναντηθούν σ' έναν Πύργο; Τι θα τους συνδέσει και τι θα τους χωρίσει; Ο Κάφκα είναι απρόβλεπτος όσο και ιδιόμορφος στη γραφή του. Ένα μυθιστόρημα που δεν πρόλαβε να το δει στις προθήκες των βιβλιοπωλείων όσο ζούσε, αφού έφυγε τόσο νωρίς,...

Σκοπός αυτού του βιβλίου δεν είναι να εξετάσει τα αμφισβητούμενα σημεία της βιογραφίας του Σαίξπηρ ή να ερευνήσει σε βάθος τη λογοτεχνική δόξα του. Είναι, μάλλον, να παρουσιάσει τον θεατρικό συγγραφέα σαν άνθρωπο της εποχής του, με πλαίσιο το φανταχτερό ταπέτο της Αγγλίας του, του βασιλείου της Ελισάβετ Α΄ και του Ιακώβου Α΄. Ο νεαρός Σαίξπηρ στάθηκε τυχερός που βρέθηκε στην Αγγλία και στο Λονδίνο, την εποχή εκείνη. Το πρώτο επαγγελματικό θέατρο άνοιξε στην πρωτεύουσα στα 1576· εκείνος έφτασε διψασμένος για θέατρο και γυρεύοντας δουλειά, γύρω στα 1587. Αποσύρθηκε στο Στράτ...

Τη μέρα την αυριανή, φωνή καμιά δε σου την τάζει. / Γι' αυτό φεγγάρι μου θνητό με την ψυχή σου γλέντα, / αδειάζοντας στη φωτοφεγγαριά. Μπορεί ένα μεσονύχτι / να ψάχνει το φεγγάρι να μας βρει και να 'μαστε φευγάτοι.

Ο άρχοντας του Λάγγεναου γράφει ένα γράμμα, βυθισμένος σε σκέψη. Αργά-αργά ζωγραφίζει μεγάλα, σοβαρά, όρθια γράμματα: Καλή μου Μητέρα, να είσαι περήφανη: Βαστώ τη σημαία, μην ανησυχείς: Βαστώ τη σημαία, να μ' αγαπάς: Βαστώ τη σημαία - Ύστερα κρύβει το γράμμα κάτω από τη στολή του, στο πιο κρυφό μέρος, κοντά στο ροδόφυλλο. Και συλλογίζεται: "Σε λίγο θα μοσκοβολήσει κι αυτό". Και συλλογίζεται: "Ίσως το βρει καμιά φορά κανένας...". Και συλλογίζεται... "γιατί ο εχθρός είναι κοντά".

Το πρόβλημα της Αλλαγής, μου φαινόταν και μου φαίνεται και σήμερα ακόμα πάρα πολύ απλό. Αυτό που θέλουν οι νέοι σήμερα είναι μια κοινωνία χωρίς πολέμους και εκμετάλλευση, χωρίς καταπίεση, χωρίς φτώχεια και σπατάλη. Λοιπόν, η ανεπτυγμένη βιομηχανική κοινωνία διαθέτει σήμερα όλα τα τεχνικά, επιστημονικά και φυσικά αποθέματα, που είναι απαραίτητα για την οικοδόμηση μιας τέτοιας κοινωνίας. Εκείνο όμως που εμποδίζει την απελευθέρωση αυτή είναι απλούστατα το υπάρχον σύστημα και τα συμφέροντα. Και αυτοί που δουλεύουν μέρα-νύχτα για την υπεράσπιση του συστήματος καταφεύγουν όλο και...

O Βουγ - Ζαργάλ, το νεανικό μυθιστόρημα του Ουγκώ, μας μεταφέρει σε μία εποχή μακρινή και ταυτόχρονα διαχρονική καθώς πολλά άλλαξαν από τότε αλλά και πολλά παρέμειναν τα ίδια. Η δουλεία, όνειδος στην ιστορία του ανθρώπινου γένους, η καταπίεση των λευκών στους μαύρους που ξεριζώθηκαν βίαια από τις μακρινές πατρίδες τους για να μεταφερθούν στο "Νέο Κόσμο", οι επαναστάσεις για την ανάκτηση της ελευθερίας και της αξιοπρέπειας των σκλάβων καθώς και η φιλία ανάμεσα στο λευκό και στο μαύρο, δημιουργούν ένα σκηνικό φανταστικό και ταυτόχρονα πραγματικό που ξετυλίγεται ολοζώντανο μπ...

Τα τρία έργα του συγγραφέα που τόσο αγαπήθηκαν, συχνά ανεβαίνουν στα θέατρα όλου του κόσμου με μεγάλη ανταπόκριση στο κοινό. Συγκεκριμένα, το "Ημερολόγιο ενός τρελού" γράφτηκε σε μορφή ημερολογίου, "Το παλτό" και το "Πορτραίτο" είναι διηγήματα. Ο τρόπος έκφρασης, η εξωτερίκευση των συναισθημάτων των ηρώων, οι συμβολισμοί είναι τα κύρια συστατικά που κάνουν τους αναγνώστες να νιώθουν κάτι από τον ευατό τους στις αράδες αυτών των έργων, αγγίζοντάς τους στο έπακρον. Γι' αυτό ακριβώς και έμειναν αναλλοίωτα στο χρόνο, κατατάσσοντας το συγγραφέα τους στους κλασικούς του είδους.

Ο πατέρας, δίκαιος και ταυτόχρονα ανελέητος και σκληρός, τόσο σκληρός όσο και το τοπίο στο οποίο ζει, γίνεται ο ίδιος κριτής και δικαστής απονέμοντας δικαιοσύνη και καταδικάζοντας σε θάνατο τον άσωτο γιο του όταν εκείνος παραβαίνει τόσο τους ανθρώπινους όσο και τους θεϊκούς νόμους· ύστερα, μόνος στην ερημιά, ατενίζοντας το φουρτουνιασμένο πέλαγος, με μοναδική συντροφιά τις τύψεις και τον πόνο, προσπαθεί να εξιλεωθεί, να πληρώσει το τίμημα των πράξεών του. Στο δεύτερο διήγημα ο τυφλός οργανοπαίκτης ανοίγει την καρδιά του στο νεαρό ονειροπόλο και του αφηγείται τη ζωή και τις...

Η "Ένωση των Κομμουνιστών", μια διεθνής εργατική Ένωση που στις τοτινές συνθήκες μπορούσε φυσικά να 'ναι μονάχα μυστική, στο Συνέδριο που έγινε στο Λονδίνο το Νοέμβρη του 1847, ανέθεσε στους υποφαινόμενους να συντάξουν ένα διεξοδικό θεωρητικό και πρακτικό πρόγραμμα του κόμματος, που προοριζόταν για δημοσίευση. Έτσι γεννήθηκε το παρακάτω Μανιφέστο, που το χειρόγραφό του ταξίδεψε στο Λονδίνο για να τυπωθεί, λίγες βδομάδες πριν από την επανάσταση του Φλεβάρη. Δημοσιεύτηκε πρώτα στα γερμανικά και τυπώθηκε τουλάχιστο σε δώδεκα διαφορετικές εκδόσεις σ' αυτή τη γλώσσα, στη Γερμανί...

Απ' όλους τους μεγάλους Βρετανούς ποιητές, ο Μπλέηκ είναι ο πιο δυσπρόσιτος και δύσβατος. Κι αυτό οφείλεται, εν μέρει, στο ότι συνδέεται μ' ένα εξαιρετικά λεπτό νήμα με την ίδια του την εποχή. Μια εποχή που γενικά τον παρανόησε και τον κατηγόρησε καθώς η προσπάθειά του να αναζωογονήσει τη φθίνουσα παράδοση των μεσαιωνικών ραψωδών, θεωρήθηκε άστοχη και άχρηστη. [...] Παρόλο που σήμερα έχει πια καθιερωθεί σαν μεγάλος ποιητής από τους μέντορες της σύγχρονης αισθητικής, τα προφητικά έργα του συνεχίζουν να αντιμετωπίζονται ως σκοτεινά και εκκεντρικά, αλλά, ίσως ακριβώς γι' αυτό,...

Η μετάφραση του "Llanto por Ignacio Sanchez Mejias" έγινε απ' το πρωτότυπο, -χρησιμοποιήθηκε η έκδοση: Federico Garcia Lorca, "Obras completas", Aguilar, Madrid, 1960-, το φθινόπωρο του '66 κι έμεινε, όσο ήταν δυνατό, πιστή στο κείμενο του ποιητή ακόμα και στη μετρική, μ' όλο που μερικοί στίχοι είναι τελικά παραφρασμένοι, στην προσπάθεια να βρεθούν δικές μας αντιστοιχίες. Η τελική μορφή χρωστάει πολλά στα ερμηνευτικά σχόλια του Ισπανού ελληνιστή Jose Ramon Irigoyen Larrea και στις γλωσσικές και αισθητικές παρατηρήσεις του Βαγγέλη Ροζακέα. (Αργύρης Ευστρατιάδης)

"Το τραγούδι μου θλίψη" Λευκογάλανο κύμα αναδεύει το Σύμπαν καθώς διπλοπέταλο ρήγμα προβάλλει η γαλάζια πατρίδα. Χάδι ομίχλης στο ρίγος του κήπου γκλισίνας αρώματα που ανασαίνουν βαθειά. Και ίσως τώρα για λίγο το τραγούδι μου θλίψη σε ό,τι να χαθεί πάει και να σβήσει.

[...] H Mπράουνινγκ έγινε γνωστή κυρίως για τα "Σονέτα απ' τα πορτογαλικά" (1850) ερωτικά ποιήματα απ' τα ωραιότερα που έχουν γραφτεί στην Αγγλική γλώσσα και είναι αφιερωμένα στο σύζυγό της. [...] Στην παρούσα έκδοση δεν τηρήθηκε η ομοιοκαταληξία του αγγλικού πρωτοτύπου. Προτιμήθηκε ο ελεύθερος στίχος για την πιστή και ουσιαστική απόδοση προκειμένου να αναδειχθεί το νόημα, η ευαισθησία και το ύφος της ποιήτριας. (Ζωή Νικολοπούλου)