Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ο Μπρεχτ έγραψε το έργο "Ταμπούρλα μέσα στη νύχτα" προτού να γίνει μαρξιστής, μολαταύτα είναι εμφανής η έννοια της πάλης των τάξεων στη σκέψη του συγγραφέα. Βρισκόμαστε στη Γερμανία λίγο μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο: η αυτοκρατορία κατέρρευσε, η Δημοκρατία της Βαϊμάρης μόλις διακηρύχτηκε, η Συνθήκη των Βερσαλλιών δεν έχει ακόμη υπογραφτεί· είναι μια εποχή καταστροφικής αυτοπεποίθησης και κατάθλιψης· αλλά και μια εποχή των ονείρων και της επανάστασης. Στην πρωταγωνιστική φιγούρα του πυροβολητή Αντρέα Κράγκλερ, που τον παράτησε η ερωμένη του, ο Μπρεχτ σκιαγραφεί τον "κάλπι...

Ένας από τους πιο φημισμένους ζωγράφους από όλους τους Ισπανούς, πράγματι γεννημένος στην Κρήτη. Ο Δομήνικος Θεοτοκόπουλος ονομαζόταν στην Ισπανία, "ο Έλληνας". Ο Γκρέκο (1541-1614) σπούδασε τέχνη πρώτα στην Βενετία πριν εγκατασταθεί στο Τολέδο, έδρα εκείνη την εποχή της Ισπανικής Ιερής Εξέτασης. Εκεί ήκμασε, ως τυπικός καλλιτέχνης προσωπογράφος και πάνω από όλα ως αγιογράφος, παράγοντας αριστουργήματα απαράμιλλης έντασης και πάθους, όπως Ο διαμερισμός των ιματίων του Ιησού, 1579 και Η Ανάληψη, 1613. Ο Γκρέκο ήταν απαράμιλλος στην ικανότητα, να συλλαμβάνει στον καμβά την έ...

Μην κοιτάτε εμένα Των ρωγμών μου την πύρινη λόξα. Ναι Εμένα Ακόμη το λέει η περδικούλα μου.

ΑΤΙΒΑΡΟΣ Διανοίγει τις γραμμές/οπή τα σημεία, τους κύκλους τα δευτερόλεπτα· Βαδίζει μόνος τις ακμές των κόσμων ο Υπερόβολος πιστός ιχνηλάτης ποιητής ουρανού και γης κατατρέχοντας διαλεχτά τη διάλεχτο στο τελευταίο βάδισμα σημαίνει/ροή να διαγράφει πιστά μηχανισμό να διαλύει τη γλώσσα μια για πάντα.

HOMO SAPIENS μάταια στριμώχνονται οι στίχοι να βολευτεί η ανοχή του άστεγου η ανωνυμία του που προσπερνώ στο νοτισμένο πεζοδρόμιο. πώς να υφάνω ξέφτια λόγια για τη βολή σ' ένα χαρτόκουτο την ηδονή του αποτσίγαρου. "θλίβομαι" πάω να γράψω, μα συντρίβομαι στον κορεσμό και στη δειλία μου. τι να σου απολογηθώ και τι ν' αποσιωπήσω. δωροδοκώ τις λέξεις και σιγώ υποταγμένη στην αγέλη. Με τα "λογότυπα" σκιαγραφούνται τα χνάρια μιας ήδη μακρόχρονης κρίσης μέσα από βιώματα ρουτίνας μοιρασμένα σε δύο ισοβαρείς ενότητες, τις "αντιλογίες" και τις "αποτυπώσεις". Τα 24...

Βήματα χνάρια στα γυαλικά της μνήμης. Σε δρόμους κρυφούς να γυρεύω το αύριο. Να ντύνομαι τη σκιά της θάλασσας και να με βγάζει στου Νείλου το Δέλτα. Και με τα χαλικάκια στο στόμα να γράφω γράμματα. Και πάλι πίσω να ψάχνω στη γεωγραφία της ψυχής, με τα χέρια φτερούγες, τα σχεδόν αποδημητικά ταξίδια. Να τινάζομαι ψηλά, ν' ακουμπήσω μια στάλα κόσμο στη μέσα μου πατρίδα. Άφιξη κι αναχώρηση σε δρόμους πέτρινους, κρυφτό με τ' αρμυρό και το γλυκό, σε άγραφα σχέδια επί χάρτου.

ΒΑΤΟΜΟΥΡΑ ΣΕ ΠΕΤΡΙΝΟ ΤΡΑΠΕΖΙ Νυχτώθηκε για τα καλά τούτος ο άστεγος της γέφυρας. Τραγούδησε για να γεμίσει το χώρο φωνές. Ονειρεύτηκε για να χορτάσει την πείνα του. Στέναξε για να συγκινήσει τις πέτρες. Χαμογέλασε για να πει πως υπάρχει. Έκλαψε για τους νεκρούς της τελευταίας πολιτικής επιδημίας κι ύστερα είπε πως δε θα πέθαινε ποτέ. Όταν αποκοιμήθηκε Η απουσία του ήταν αβάσταχτη για το νερό.

Το "Πέρα απ' τον ορίζοντα" είναι η πρώτη γηγενής αμερικανική τραγωδία, η οποία έγινε σήμα κατατεθέν πολλών δραμάτων του 20ού αιώνα στην Αμερική και σηματοδότησε μια σημαντική αλλαγή στο αμερικανικό δράμα. Αναφέρεται στην ιστορία δύο αδελφών, του Άντριου (ενός γεωργού) και του Ρόμπερτ (ενός ποιητή). Ενώ ο Άντριου προορίζεται να κληρονομήσει την οικογενειακή φάρμα και να μείνει στη στεριά, ο Ρόμπερτ σκοπεύει να σαλπάρει στη θάλασσα, για να γνωρίσει τα "θαύματα" του κόσμου. Προτού φύγει ο Ρόμπερτ ανακαλύπτει πως είναι ερωτευμένη μαζί του η Ρουθ Άτκινς, η γυναίκα που οι οικογέ...

Αι γράφουσαι Ελληνίδες Αρχόμεθα δημοσιεύοντες συνεντεύξεις μετά των εν 'Αθήναις Ελληνίδων συγγραφέων, ας έλαβεν ειδικώς επί τούτο ο συντάκτης του "Σκρίπ" Μποέμ κατόπιν του τελευταίου φιλολογικού άρθρου του κ. Έμ. Ροΐδου, όπερ ανεστάτωσε τον φιλολογικόν κόσμον. Το χαριτωμένον του θέματος, η ποικιλία των γυναικείων μορφών, αίτινες θα παρελάσουν διά του "Σκρίπ", τα παράπονα των γυναικών κατά του επικριτού του κ. Ροΐδου, θα κατστήσουν τας συνεντεύξεις ταύτας το τερπνόν ανάγνωσμα της ημέρας, είμεθα βέβαιοι. Όλαι αί φιλολογούσαι κυρίαι και δεσποινίδες των Αθηνών αναλύουν λεπ...

Το τελευταίο βράδυ μου θα το περάσω κοιτώντας τα παντζούρια που μπάζουν φως από τον δρόμο. Μετρώντας τις τρυπούλες τους μια-μια, μπας κι επιτέλους με πάρει ο ύπνος. Πόσες τρυπούλες παίρνει να ξημερώσει; Γιατί αργεί; Αν αυτές μετρούν τον χρόνο που μου δίνεται και απομένει, έστω πως κάθε τρυπούλα είναι και μια καλή στιγμή. Κοίτα μ' αυτόν τον τρόπο, λίγο-λίγο, πόσο φως μαζεύεται μέσα σε εβδομήντα χρόνια. Έντεκα διηγήματα εμπνευσμένα από έντεκα εικόνες. Η λογοτεχνία κι η φωτογραφία, δύο τέχνες σε διάλογο, σκύβουν πάνω από τον άνθρωπο Εκεί, ακριβώς, ένα κλικ πριν την στιγμή τ...

Οι νεόνυμφοι Μαλίκ και Λίσκα επισκέπτονται τον ζωολογικό κήπο για να δουν από κοντά μια τεράστια, ραδιενεργό χελώνα, που γεννήθηκε μετά την ατομική έκρηξη του 19... Ο Μαλίκ, εντυπωσιασμένος από το θέαμα του πελώριου και παράξενου ζώου, στην προσπάθειά του να το παρατηρήσει καλύτερα, το πλησιάζει και εκείνο τον καταπίνει ζωντανό. Η Λίσκα, πανικόβλητη, καλεί για βοήθεια τον υπάλληλο του κήπου, Παπιρί. Ο Μαλίκ όμως στο εσωτερικό της χελώνας καταβυθίζεται σε μία λαβυρινθώδη φαντασμαγορία ονείρων, προβάλλεται στο παρελθόν και στο μέλλον, αποκτά απόλυτη συνείδηση της ύπαρξής του....

Τι συνδέει αυτά τα θεατρικά μονόπρακτα μεταξύ τους, στα οποία το θεατρικό και λογοτεχνικό κοινό διακρίνει, από την πλευρά του Μπρεχτ, μάλλον ένα κλείσιμο του ματιού να αστειευτεί παρά ένα "σοβαρό" λογοτεχνικό εγχείρημα; Είναι όλα τους σύντομα, τολμηρά φαρσύλλια, τα οποία βασίζονται σε υλικό από το μπρεχτικό "Περιβάλλον του Ausburg": δηλαδή, είναι "Θεατρικά του Ausburg". Αποκαλύπτουν - χωρίς να υψώνουν το δάχτυλο - την αστική σεξουαλική ηθική "των δύο μέτρων και δύο σταθμών". Δείχνουν ότι στην αρχή της καριέρας του, ο Μπρεχτ ήταν, μεταξύ άλλων, αυτό που σήμερα ονομάζεται "...

"Δεν θα υπάρξει μέλλον χωρίς πόλεμο, φτώχεια, μαλθουσιανούς πανικούς, τυραννία, κτηνωδίες, τάξεις, νεκρό χρόνο και όλα τα δεινά που βαραίνουν τη σάρκα, διότι δεν θα υπάρξει μέλλον - τελεία. Μόνο ένα παρόν στο οποίο η αριστερά (πάντα πολιορκούμενη και περιθωριοποιημένη, πάντα -και περήφανα- ένα πράγμα του παρελθόντος) θα πασχίζει να συγκεντρώσει το "υλικό για μια κοινωνία" που ο Νίτσε θεωρούσε ότι έχει χαθεί από προσώπου γης. Και αυτό είναι συνταγή για πολιτική, όχι για ησυχασμό: για μια αριστερά που θα μπορεί να κοιτάζει τον κόσμο κατάματα". (T. J. Clark) "Πρέπει πρά...

Η αμφιθυμία του Φρόιντ σχετικά με τον μυστικισμό και τα αποκρυφιστικά φαινόμενα είναι εμφατικά δηλωμένη από τον ίδιο, και για τον λόγο αυτόν πιθανώς διανοίγεται ένας σημαίνων χώρος αντιφάσεων μέσα στην ψυχαναλυτική θεωρία και τα προτάγματά της. Στην προσπάθειά του, αίφνης, να προσεγγίσει αποκρυφιστικά φαινόμενα, όπως η τηλεπάθεια και η μεταβίβαση της σκέψης, ο Φρόιντ παραδέχεται ότι τα φαινόμενα αυτά "είναι ένα είδος άλλου κόσμου, πέρα από τον δικό μας γνωστό κόσμο που έφτιαξε για μας η επιστήμη και τον κυβερνούν αδυσώπητοι νόμοι" και ότι "μολονότι ισχυριζόμαστε ότι [τα απο...

Ένας αναρχικός υπήρξε "ο πρώτος που ξεσηκώθηκε" ενάντια στην αφήγηση για την ενοχή του Ντρέιφους. Ένας αναρχικός, από εκείνους που είχαν ωθήσει τον αναρχικό λόγο έως τις πιο ριζοσπαστικές συνδηλώσεις του, μέσω της συνάντησης με μια αντίληψη για τη γλώσσα κατά την οποία η μόνη εφικτή αλήθεια έγκειται στην απουσία κάθε αναπαράστασης: του συμβολισμού. Η συνάντηση αυτή εξηγείται από μια κοινή αντίσταση στην αρχή της αναπαράστασης, με έμβλημα την αναρχική (υποτίθεται) βομβιστική ενέργεια: μια πράξη καθαρά συμβολική, που ο αυτουργός της είναι απών ενώ η μόνη πραγματική της επίπτω...

Νοίκιασε εκεί μια παλαιολιθική μονοκατοικία πάνω στον Περιφερειακό να βλέπει από κοντά την Θεά Αθηνά, να προσπαθεί να μεταφέρει τον βράχο στην Ακρόπολη και εκείνος να της πέφτει απ’ τα χέρια, και να γεννά την ιστορία ενός λόφου που μοιάζει με βυζί και που τελικά λόγω ομοιότητας οι Πελασγοί ονόμασαν Λουκαμπέτου. Άβυζη και στερημένη η Αριάδνη από στήθος μητρικό, βρήκε τοποθεσία κατάλληλη ν’ απολαμβάνει καθημερινά την ανάβασή της πάνω στο βραχώδες βυζί της Αθηνάς και να βλέπει την Ανατολή... Κάποιες φορές μια σκέψη αστραπή ηλέκτριζε τον εγκέφαλό της. Κι η μάνα της κάποτε, ω...