Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

"Αν μου έλεγαν να επιλέξω τι θέλω, να είμαι καλός άνθρωπος ή να τρώω στρείδια, θα διάλεγα το δεύτερο". Αυτή είναι η θέση ζωής της Φελίσιτας, της ηρωίδας στο βιβλίο της Κριστίνε Γκρεν. Στη Φελίσιτας αρέσει να ζει μες στην πολυτέλεια, όμως έχει χρέη και ελάχιστο ταλέντο να ασκήσει οποιοδήποτε αξιοπρεπές επάγγελμα. Έτσι κάνει μια επιτυχημένη καριέρα σαν ...απατεώνισσα. Η Κλάρα η γκουβερνάντα της παρ' ότι έχει αποστηθίσει το Μαρξ και το Μπρεχτ γίνεται συνεργός της σ' αυτό τον ιδιότυπο αγώνα της ενάντια στο κεφάλαιο. Οι δυο γυναίκες εκμεταλλεύονται προς όφελός τους κάποιους κο...

Ένα ημερολόγιο με μια σκέψη την ημέρα, κάθε μέρα. Ένα πρωινό χαμόγελο άλλοτε πλατύ, άλλοτε μισό, άλλοτε υποχθόνιο που θα σου πάρει για λίγο το μυαλό από την τρέχουσα καθημερινότητα και μπορεί να σου δώσει μια απάντηση σε πιθανή ερώτηση που δεν έκανες ποτέ δυνατά, ή θα σε αναγκάσει να κάνεις μια ερώτηση που δεν έτυχε μέχρι τώρα, ή θα σου θυμίσει μια εικόνα. Μια σκέψη μικρή που μπορεί κάτι να σου πει! Μια σκέψη, ένα σκιτσάκι, μια μνήμη -ποιος γιορτάζει σήμερα, τι έγινε σαν σήμερα... -που φέρνει μαζί της η μέρα, θα βρεις σε κάθε σελίδα. Ελπίζω να σου φύγει η ματιά στο πάν...

... Εδώ έφτασε ο Κόναν ο Κιμμέριος, μαυρομάλλης, με σκοτεινιασμένα μάτια, με το γυμνό ξίφος στο χέρι, ένας κλέφτης, ένας λεηλάτης, ένας φονιάς, με απέραντες μελαγχολίες και απέραντα κέφια, για να συντρίψει τους θρόνους που κοσμούσαν τη Γη κάτω από τα σανδαλοφορεμένα πόδια του... Ο Χάουαρντ μας συγκινεί γιατί εξαγγέλει ένα πλήρες και πλούσιο, ένα εντελεχές όραμα του κόσμου -με μια φωνή τραυλή, σπασμένη, λίγη. Ο νεαρός επαρχιώτης Αμερικάνος (διπλά επαρχιώτης λοιπόν, καθ' όσον μιλούμε για Λογοτεχνία) συντόνισε το βήμα του με τους ακαταλογράφητους καιρούς της ανθρωπότητας, επ...

"Το μόνο καλό που 'χω στη ζωή είναι οι φίλοι. Κατά τ' άλλα... είμαι φτωχός, δεν έχω σπίτι, δεν έχω οικογένεια, η μάνα μου πέθανε, έχω φάει πολύ ξύλο, έχω περάσει πείνα, δεν πάω σχολείο κι όταν βρέχει δεν έχω πού να πάω. Και η ζωή των άλλων παιδιών που ζουν στο δρόμο, νομίζω ότι είναι το ίδιο άσχημη". Φαφά, 11 χρονών. Το βιβλίο της ιστορικού Yara Dulce Bandeira de Ataide, που στηρίζεται σε προφορικές μαρτυρίες από τη ζωή των παιδιών του δρόμου στο Σαλβαντόρ, διερευνά συστηματικά μια ευαίσθητη ηλικιακή ομάδα, αυτή των εγκαταλελειμμένων ανήλικων παιδιών που ζουν χωρίς αγάπη,...

"Θα αφηγηθώ μιαν αναζήτηση, προσωπική, πειραματική κάποιες φορές, στα θραύσματα της ζωής ενός ανθρώπου, κάποιου συνδικαλιστή που τον έλεγαν Λούις Τίκας, ο οποίος σκοτώθηκε σε συμπλοκή στο Λάντλοου του Κολοράντο, στις 20 Απριλίου του 1914. Δεν ήταν ο πιο σημαντικός από τους ηγέτες των ανθρακορύχων στη μεγάλη απεργία ούτε ο μόνος που σκοτώθηκε στο Λάντλοου. Ας γίνει, λοιπόν, ο εκπρόσωπος μιας ολόκληρης γενιάς εργατών μεταναστών, οι οποίοι στα χρόνια πριν από τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο βρέθηκαν παγιδευμένοι ανάμεσα στην πραγματικότητα της βιομηχανικής Αμερικής και στις ελπίδες...

Τι ακριβώς συνέβη με τις παλιές μειονοτικές κοινότητες της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας μετά την διάλυσή της; Πώς οδηγήθηκαν οι Αρμένιοι στην εξέγερση και στους διωγμούς; Γιατί αποδεκατίστηκε η μειονότητα των νεστοριανών; Γιατί οι Εβραίοι της Βαγδάτης κατέληξαν, χωρίς να το θέλουν, στα προσφυγικά στρατόπεδα του Ισραήλ; Γιατί οι αραβόφωνοι χριστιανοί της Παλαιστίνης συντάχθηκαν πολιτικά με τους μουσουλμάνους; Ποιες ακριβώς ήταν οι ζυμώσεις στο εσωτερικό αυτών των κοινοτήτων; Πόσο ευθύνονται οι Μεγάλες Δυνάμεις; Πώς εξηγείται η στάση της οθωμανικής εξουσίας και πόσο διέφερε από ε...

Όλα τα ελληνοκυπριακά κόμματα ισχυρίζονται ότι βασική τους προτεραιότητα είναι η επίλυση του κυπριακού -του "εθνικού προβλήματος", όπως συνήθως αποκαλείται. Θα περίμενε λοιπόν κανείς πως οι πολιτικές συμμαχίες θα βασίζονταν πρωτίστως σε συγκλίσεις επί συγκεκριμένων επιλογών στους χειρισμούς του κυπριακού ζητήματος. Η προσεκτική όμως παρατήρηση των τεκταινομένων στην ελληνοκυπριακή πολιτική σκηνή αποδεικνύει ότι κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει. Το παράδοξο αυτό φαινόμενο είναι το αντικείμενο πραγμάτευσης του παρόντος τόμου. Ο συγγραφέας μας εισάγει σε μια λεπτομερή περιήγηση της...

"Άδιον ουδέν έρωτος", "Τίποτα δεν είναι πιο γλυκό απ' τον έρωτα". Οι στίχοι που έγραψε η Νοσσίς τον 4ο π.Χ. αιώνα είναι από τους παλιότερους που περιέλαβε ο άγνωστος ερανιστής στην Ελληνική Ανθολογία, την λεγόμενη άτυπα και Παλατινή. Το μνημειακό αυτό έργο με τα ελληνικά επιγράμματα καλύπτει το χρονικό διάστημα ανάμεσα στον 4ο π.Χ. και 10ο μ.Χ. αιώνα, μεταφέροντας ως εμάς όχι τόσο τον απόηχο ιστορικών γεγονότων, όσο συναισθήματα, αποχρώσεις, λεπτές πινελιές που δείχνουν ότι καίρια προβλήματα των ανθρώπων ήταν και είναι τα ίδια. Συνταγμένη σε περιβάλλον "πολυεθνικό" , απευ...

Ο Μπούτο ο ρινόκερος, ο Τάντορ ο ελέφαντας ή ο Νούμα το λιοντάρι μπορούσαν να περιδιαβαίνουν το δάσος χωρίς να προκαλούν το ενδιαφέρον του Άρχοντα της Ζούγκλας -αλλά όταν έρχονταν άνθρωποι ο Ταρζάν παρακολουθούσε προσεκτικά, γιατί από όλα τα πλάσματα του Θεού μόνο ο άνθρωπος φέρνει αλλαγή, διχόνοια και διαμάχη οπουδήποτε πατήσει το πόδι του.

... Τέλος, βυθίζομαι στην πιο κατανυκτική, στην μυστική και μαγική και απόκρυφη πραγματικότητα. Καβαλλικεύω το ατρόμητο άλογό μου, φορώ έναν μανδύα και ρούχα στο χρώμα του άνθρακα, μια μάσκα καλύπτει τα χαρακτηριστικά μου. Αισθάνομαι το γλυκόθερμο αεράκι της Ρέινα ντε Λος Άντζελες, στο βάθος διακρίνω τα πουέμπλος και, να αχνοδιαγράφονται, τα περιγράμματα των ράντσων. Ένα απόσπασμα έφιππων στρατιωτών με σιμώνει με ταχύτητα. Προς τι να ανησυχήσω; Είμαι ο Σενιόρ Ζορρό, η "Αλεπού", και το ανίκητο ξίφος μου κρέμεται άγρυπνο στο πλευρό μου, διψασμένο για αίμα και δικαιοσύνη. Είμα...

Ο ιστορικός Άλιστερ Τόμσον, με τη χρήση πληροφορικού υλικού και άξονα τις "βιογραφίες μνήμης" τριών παλαιμάχων του ANZAC (Australian and New Zealand Army Corps), επιχειρεί να επανα-αφηγηθεί τη μαζική εθελοντική συμμετοχή των Αυστραλών στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο, διερευνώντας τους τρόπους με τους οποίους οι Ανζακίτες συνέθεσαν τις αναμνήσεις τους από τον πόλεμο σε σχέση με το θρύλο του ANZAC. Παρακολουθεί τις δαιδαλώδεις διαδρομές συγκρότησης και επανα-συγκρότησης του μύθου του ANZAC και μελετά, μέσα από τις αφηγήσεις των Ανζακιτών, την επίδραση που άσκησε πάνω τους η εμπειρία...

Η Δήμητρα τον πήγε στην εκκλησία ντίρλα. Αυτό δεν ήταν γάμος, ήταν κηδεία. "Πού με παντρεύετε με το ζόρι, πού 'ναι η αδελφή μου", φώναζε. Η Δήμητρα είχε κρυφτεί πίσω από το στασίδι του δεξιού ψάλτη. Ντρεπόταν. Ήθελε να γίνει ένα με το σγουρό χαλί που πάταγε. Χαμήλωσε, χαμήλωσε πολύ και έμεινε εκεί μέχρι που τελείωσε ο γάμος.

Ομορφάνθρωπος και χτυπούσε αμέσως στο μάτι. Με την κορμοστασιά του, που, όσο κι αν στεκόταν πάνου από το κοινό μέτρο, δεν έχανε ωστόσο τίποτα από τη λεβεντιά της. Μ' εκείνο τον αγέρα της συγκροτημένης παλληκαριάς, που δεν κρατάει την περηφάνεια και την ακαταδεξιά. Με την ανοιχτή καρδιά του γλεντζέ. Με τη χτυπητή του αρσενικότητα. Κάτου από τα πυκνά του φρύδια, έφερνε από τη μακρινήν Ανατολή του δυό μάτια παιδιού, που γέμιζαν τρυφερότητα και γλύκα. Όμως, σίγουρο ήταν πώς, στα οριζόντια όνειρα των γυναικών του τόπου, έφεγγε, ολόρθη σα φλόγα, η επιθυμητή παρουσία του Γιγαντάρα...

Η μελέτη αυτή επιχειρεί να ανιχνεύσει την αλλαγή των αντιλήψεων για τη φτώχεια και των φιλανθρωπικών πρακτικών στην Ορθόδοξη κοινότητα της Κωνσταντινούπολης, κατά την ύστερη οθωμανική περίοδο, μέσα στο πλαίσιο της απόπειρας εκδυτικισμού των δομών της οθωμανικής κοινωνίας και της ανάδυσης των βαλκανικών εθνικισμών. Συσχετίζει τη συγκρότηση νέων φιλανθρωπικών μηχανισμών στην Ορθόδοξη κοινότητα της Πόλης με πλευρές όπως η απόπειρα ελέγχου του δημοσίου χώρου και η συνεπακόλουθη θεσμοθέτηση των μιλλέτ (μεταξύ των οποίων και του Ορθοδόξου), η εξάπλωση της οικονομίας της αγοράς στ...

"Προσπαθώ να μείνω ακίνητος, σιωπηλός/ Βυθίζομαι στη ζωντανή μου σκέψη/ Συνθέτω την εικόνα σου/ Τις τελευταίες κινήσεις, τα τελευταία λόγια Προσπαθώ ν' ανοίξω τα μάτια/ Το φως βαρύ, αδιαφανές/ Όλα έγιναν κομμάτια/ Οι λέξεις γατζώθηκαν στο λαιμό μου/ Με πνίγουν Κάθε χτύπος της καρδιάς μου/ Με φέρνει πιο κοντά σ΄εκείνη τη στιγμή/ Που η δική σου σταμάτησε" (Ποίημα από τη συλλογή "Νότιος άνεμος" με τίτλο: "Για τον Γιάννη - Ι")