Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ο τουρκόσπορος αποτελεί, κατά κάποιον τρόπο τη συνέχεια του Γιοκ Τζάνιμ (Νεφέλη, 2005), μόνο που η ιστορία αυτή, σε μεγάλο βαθμό, διαδραματίζεται στην Ελλάδα, χωρίς να αγνοεί ορισμένα κρίσιμα στοιχεία από τη ζωή, στην Πόλη, τόσο του αφηγητή όσο και των προγόνων του, απαλλαγμένα πάντως από νοσταλγικές περιπλανήσειςή εμμονές. Και σ΄αυτό το μυθιστόρημα κυρίαρχος είναι ο ρόλος της μνήμης. Ο κεντρικός ήρωας εδώ, που χρησιμοποιεί και πάλι το πολίτικο γλωσσικό ιδίωμα, είναι απόγονος των πρωταγωνιστών του πρώτου αφηγήματος και προσπαθεί να περιγράψει και να αφηγηθεί εμπειρίες και β...

1995. Ένα φιλόδοξο έργο αρχίζει στον πλατύ πορθμό που χωρίζει τη Δανία από τη Σουηδία: ο σύνδεσμος Ερεσούντ. Για την υλοποίησή του πρέπει μέσα σε πέντε χρόνια να κατασκευαστούν μια υποθαλάσσια σήραγγα, ένα τεχνητό νησί και μια καλωδιωτή γέφυρα. Ο σύνδεσμος Ερεσούντ πρέπει να ενώσει οδικώς και σιδηροδρομικώς τη Δανία με τη Σουηδία, και ειδικότερα την ευρύτερη περιοχή της ακμάζουσας Κοπεγχάγης με την ευρύτερη περιοχή του παραμελημένου Μάλμε. Επιπλέον, σύμφωνα με τις κυβερνήσεις των δύο σκανδιναβικών χωρών, το κολοσσιαίο κατασκεύασμα πρέπει να λειτουργήσει ως μοχλός ανάπτυξης...

Πριν από 23 χρόνια, έγραφα στην πρώτη έκδοση ότι οι κοινωνικές διαμάχες του μέλλοντος δε θα αφορούν ούτε τις μισθολογικές αυξήσεις ούτε τον περιορισμό του χρόνου εργασίας, αλλά τις κοινωνικές ασφαλίσεις. Δεν είχα προβλέψει βέβαια τη σημερινή κρίση, αλλά η τάση ήταν διακριτή και στην προ της κρίσης περίοδο. [...] Το βιβλίο αυτό διερευνά μια σειρά από ζητήματα: Πώς η ελληνική κοινωνία του Μεσοπολέμου συνύφανε την ανάγκη για οικονομική σταθεροποίηση με το ζήτημα των κοινωνικών μεταρρυθμίσεων; Πώς συνδυάστηκε το εθνικό με το κοινωνικό; Πώς οι μεταρρυθμίσεις στην Ελλάδα έγιν...

Όπως κάθε μέρα, έτσι και σήμερα ο ακούραστος ταχυδρόμος Ποντίκης παίρνει το καροτσάκι του και ξεκινάει. Συνόδεψέ τον στο σπίτι του αρκούδου, του σκίουρου, των λαγών... Ποια είναι η κυρία Ευτέρπη; Τι παράγγειλαν τα μυρμήγκια; Για ποιον είναι τα πατίνια; Ποια είναι η σπεσιαλιτέ του δράκου και ποιος έχει σήμερα γενέθλια;

Όταν σπάσει τελικά η στάμνα η γεμάτη στοργή, πείσμα, τύψεις και παράπονο, χύνονται αυτά ξανά πίσω στον χώρο. Μουλιάζει ο χώρος ως τα θεμέλια και τόσο μπορεί να διαβρώσει την επίφαση, που να κάνει την πόλη πάλι χωριό, τη μοναξιά εγγύτητα, το ταξίδι στάση και το όνειρο ανάμνηση. Όταν όλα πάλι στεγνώσουν, είναι ο χώρος πια αλλιώς.

Τα κείμενα που περιέχονται στην τέταρτη αυτή συναγωγή δοκιμίων του ποιητή Νίκου Φωκά αφορούν, ξανά και ξανά, τα θέματα που τον απασχολούν αδιάκοπα, σε όλη του τη ζωή: τη γλώσσα, την ποίηση, τη μετάφραση, τη θρησκευτική πίστη, την ιστορική μοίρα του Νέου Ελληνισμού. Χωρίς συναισθηματισμούς και ρητορείες, ορθολογικά και επιχειρηματολογημένα, ο Φωκάς αναλύει, σχεδόν ανατέμνει, κάθε φορά το θέμα του και διατυπώνει, με σαφήνεια, ακρίβεια και τόλμη, τη θέση του. Ας μην διαφύγει την προσοχή του αναγνώστη η πνευματική αγωνία και η θερμή αγάπη για την ελληνική γλώσσα και τη λογο...

Η νέα, συμπληρωμένη και διορθωμένη, έκδοση του αυτοβιογραφικού δοκιμίου του Αντώνη Ζέρβα που είχε πρωτοδημοσιευθεί στο περιοδικό Ερουρέμ, το 1995. Πρόκειται για ένα παράδοξο γραπτό, όπου η ερμηνευτική προσέγγιση των κειμένων ζευγαρώνει με ένα υπόγειο και καυστικό χιούμορ για ορισμένες "στάσεις" της προδιαδικτυακής δεκαετίας του ’90, τότε που η αδιάκριτη απόρριψη της Δύσης ήταν η άλλη όψη της απώθησης του πάτριου λόγου. Ξεκινώντας από έναν προκλητικό πίνακα του Francis Bacon που του φέρνει στο νου τον Τζέημς Τζόυς με τις εξίσου προκλητικές στιγμές του Οδυσσέα του, κα...

Ο Έντουαρντ Μπερνέζ υπήρξε μία εμβληματική μορφή της μαζικής χειραγώγησης και της προπαγάνδας στις δυτικές δημοκρατίες του 20ού αιώνα. Υπήρξε ο ιδρυτής και ονοματοθέτης του επαγγελματικού κλάδου που είναι ευρύτερα γνωστός ως Δημόσιες Σχέσεις (Public Relations) - όνομα που επινόησε για επικοινωνιακούς λόγους, μιας και η λέξη προπαγάνδα ήταν αρνητικά φορτισμένη ήδη από τον καιρό του Α΄ Παγκοσμίου πολέμου. Η καινοτομία του ήταν ότι αξιοποίησε προπαγανδιστικά -τόσο στη διαφήμιση όσο και στην πολιτική- τις πρωτοπόρες μελέτες και παρατηρήσεις τής, τότε νέας, επιστήμης της Ψυχο...

Ο αναγνώστης στα διηγήματα του Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες, ενός από τους πιο σημαντικούς συγγραφείς του 20ού αιώνα, μπορεί να παρακολουθήσει την πλούσια θεματολογία του, τις αναφορές στα προσωπικά του βιώματα, που τόσο έντεχνα ενσωμάτωσε στα γραπτά του, αλλά και την ενδιαφέρουσα υφολογική του εξέλιξη. Ο Μάρκες καταπιάνεται εδώ με όλα τα πανανθρώπινα θέματα, όπως η συνειδητοποίηση του "εγώ" και του "άλλου", η κοινωνική αδικία, η κατάχρηση εξουσίας, η φτώχεια, η βία, ο έρωτας, ο θάνατος και βέβαια η μοναξιά που στοιχειώνει το πεζογραφικό έργο του. Ο Μάρκες δεν εγκατέλειψε π...

Εσύ κατάπιες ποτέ σποράκι από καρπούζι;.....

Αν θέλεις να δεις φάλαινα, μην αφήσεις να σε παρασύρουν τα τριαντάφυλλα, οι πελεκάνοι, οι πειρατές... Έχε τα μάτια σου στη θάλασσα, και περίμενε... περίμενε... περίμενε...

Στους δύο τελευταίους αιώνες, και ιδίως στον 20ό, γράφτηκαν αρκετές ιστορίες της ιστοριογραφίας. Ωστόσο, πάντοτε υιοθετούσαν δυτική ή εθνική εστίαση, και όποτε εστίαζαν στη Δύση δεν ακολουθούσαν συνήθως τη συγκριτική προοπτική, αλλά την προοπτική των επιµέρους εθνικών παραδόσεων. Τα έργα στις ιστορικές σπουδές γενικότερα, και ιδίως μετά τις κοσµοϊστορικές εξελίξεις του 1989-1991, στράφηκαν ολοένα και περισσότερο στους κόσµους πέρα από τη Δύση και συµπεριέλαβαν τις πολιτισµικές και τις κοινωνικές πλευρές σε πολύ µεγαλύτερο βαθµό συγκριτικά µε το παρελθόν. Αυτό δεν συνέβη στη...

Η "Τρωάς" είναι ένα τρίδυμο, τρεις μονόλογοι σε τρία μέρη. Στο πρώτο, το καθένα από τα τρία πρόσωπα, Πρίαμος, Έκτωρ, Αστυάναξ, μιλά για το πώς βίωσε τον πόλεμο. Στο δεύτερο, το κάθε πρόσωπο μιλά ως ένας από τους άλλους τρεις. Στο τρίτο, μιλά η Τρωάς με τα λόγια και των τριών: μία φωνή που εμπεριέχει και τις τρεις γενιές και που τις υπερβαίνει οδηγώντας σε μία ολική και τελική σύνοψη.

Αποτυπώνοντας μια πορεία δημιουργικής αλληλεπίδρασης είκοσι χρόνων, ο ανά χείρας τόμος αποτελεί ένα πρώτο εργαλείο προσέγγισης του συγγραφέα Δημήτρη Δημητριάδη ως δραματουργού, καθώς αρθρώνει το θεωρητικό πλαίσιο της ζωτικής σχέσης του με το θέατρο, που παραμένει ως προς σημαντικές περιοχές της ακόμη αδιερεύνητη. Ταυτόχρονα προσφέρει αφορμή αναστοχασμού στα ευρύτερα ζητούμενα της σύγχρονης θεατρικής γραφής: - Πως εξελίσσεται η δραματική φόρμα; - Μπορούμε να μιλάμε ακόμα γι' αυτήν ως είδος και με ποιους όρους; - Πως απαντά και πως θέλουμε να απαντά το θέατρο στην πραγμα...

Κόψτε έναν άνθρωπο προσεχτικά σε όσο το δυνατόν ομοιόμορφα κομμάτια. Πετάξτε ό,τι περισσεύει ή χρησιμοποιήστε το αργότερα για ζωμό. Γεμίστε του την κοιλιά με σκέψεις και διαφόρων ειδών άλλα βαρίδια. Ράψτε τον καλά με ελπιδοφόρο και πολλά υποσχόμενο νήμα. Πασαλείψτε τον με μισή πρέζα αγάπης και κάνα δυο θρυμματισμένες λέξεις. Χύστε κι ένα καλά γεμάτο ποτήρι απελπισία. Και μαύρο χιούμορ, αν έχετε. Προσέξτε τις μύγες και οτιδήποτε ιπτάμενο περιφέρεται από πάνω του. Τοποθετήστε τον στο ψυγείο για όσο νομίζετε. Βάλτε τον στο καζάνι σε όσους βαθμούς θέλετε. Αφήστε τον να ψηθεί αρ...

Αφορμή για αυτή τη συγκεντρωτική έκδοση των διηγημάτων του Αλμπέρτου Ναρ αποτελεί η συμπλήρωση δέκα χρόνων από τον πρόωρο θάνατό του. Στα διηγήματα αυτά ο Ναρ προσπαθεί να συλλάβει την ιδιαίτερη ψυχοσύνθεση του θεσσαλονικιού Εβραίου, αναζητώντας παράλληλα την προσωπική του ταυτότητα, ανακαλώντας μνήμες. Ο συγγραφέας αντλεί το υλικό του άλλοτε από πλουσιότατα προσωπικά βιώματα, ενώ άλλες φορές, ως απόγονος επιζώντων του Ολοκαυτώματος, σκιαγραφεί τον οδυνηρό απόηχο που η ναζιστική θηριωδία άφησε στις ψυχές και στα σώματα των δικών του ανθρώπων. Ο συνειρμικός-ποιητι...

Η "Κρίση των δικαιωμάτων" είναι παρακολούθημα της ευρύτερης κρίσης που βιώνει η ελληνική κοινωνία, ενταγμένη σε ένα ευρωπαϊκό πλαίσιο, το οποίο τη στιγμή των πρώτων μεγάλων οικονομικών τριγμών μετά τη νομισματική του ένωση έδειξε την αδυναμία του να λειτουργήσει ως πολιτική κοινότητα. Τα συμπτώματα στην Ελλάδα υπήρξαν και συνεχίζουν να είναι τα πιο ακραία. Μια κοινωνία στην οικονομική κατάσταση της ελληνικής σήμερα, ένα πολιτικό σύστημα με τα συμπτώματα της βαριάς ηθικής απαξίωσης του ελληνικού, μια δημόσια διοίκηση σε κατάσταση συναγερμού -κάποιοι θα λέγανε κατάρρευσης- δε...

"Μπορούμε να σχεδιάσουμε ένα έντομο που να λάμπει σαν αστέρι και να το πούμε πυγολαμπίδα". "Μπορούμε να σχεδιάσουμε ένα που να πηδάει σαν καγκουρό και να το πούμε ακρίδα", είπε ο Ρότνιπ. "Θα σχεδιάσω ένα που θα μοιάζει με χελώνα, αλλά θα έχει κόκκινο καβούκι με μαύρες βούλες... Μια πασχαλίτσα", είπε ο Όλεμπ. "Κι εγώ ένα πράσινο, σαν την ελπίδα", έλεγε ο Όντιλο.