Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Η κριτική χαρακτήρισε το μυθιστόρημα της Τόνι Μόρισον "Παράδεισος" το πιο πρωτότυπο και παράξενο από τα βιβλία της. Και είναι, πράγματι. Το έργο μιλά σε πολλά επίπεδα: θέματά του, το θρησκευτικό βίωμα, η διαπάλη παλιού και καινούργιου, η γυναικεία ταυτότητα και η γυναικεία μοίρα στον ανδροκρατούμενο κόσμο, η ταλανιστική διαδικασία μέσα από την οποία κατακτάται η ιστορική μνήμη και η φυλετική συνείδηση, η αμφισβήτηση, τέλος της "Ιστορίας" ως μιας και μοναδικής: η αναγνώριση ότι κάθε ιστορική καταγραφή δεν αποτελεί οριστική και τελειωμένη ανασύνθεση του παρελθόντος, αλλά μια...

Μικρά λυρικά και εξομολογητικά πεζογραφήματα. Το πιο τρυφερό, το πιο ανθρώπινο, το πιο προσωπικό βιβλίο του Νίκου Δήμου.

Όλα σχεδόν τα κείμενα που συγκεντρώνονται σ' αυτόν τον τόμο πρωτοεμφανίστηκαν στη φιλόξενη ομήγυρι των "Νέων Εποχών" του κυριακάτικου "Βήματος". Καθώς οι αφορμές και οι θεματικές εμφάσεις τους ποικίλλουν, συντάχθηκαν σε πέντε ξεχωριστές ενότητες. Η πρώτη περιλαμβάνει διαδρομές "χωρίς σύνορα" ανάμεσα σε συγκαιρινούς μύθους, ιδεοληψίες, μελλοντολογικές προβολές και εν εξελίξει "δράματα"· η δεύτερη απαρτίζεται από δόσεις "ηθογραφικής", ας πούμε, φλυαρίας με γνήσια ρωμέικες αφορμές· η τρίτη δεν περιέχει άλλο πάρεξ γλώσσα και παιδεία· η στίξη της τέταρτης ενότητας περιέχει θαυμα...

Βρισκόμαστε στα 1924 και η Νέα Υόρκη είναι το κέντρο του κόσμου. Ο Χένρι Σμαρτ, γνωστός από το προηγούμενο βιβλίο του Roddy Doyle ("Ένα αστέρι που το έλεγαν Χένρι") έχει αφήσει πίσω του τη γενέτειρά του Ιρλανδία, αναζητώντας καλύτερη τύχη στον Νέο Κόσμο. Όμως, όταν μπλέκεται με τους νονούς της ποτοαπαγόρευσης, διαπιστώνει πως η πόλη όπου "χτυπάει η καρδιά της γης" δεν τον σηκώνει: είναι καιρός να βάλει πλώρη για μιαν "άλλη Αμερική", το Σικάγο. Εκεί δεν υπάρχει παρελθόν να τον βαραίνει. Ο τόπος είναι νέος, όπως και ο Χένρυ -αλλά νεότερη απ' όλους είναι η μουσική- η φλογερή,...

Τα πεζογραφήματα του βιβλίου "Παιχνίδια στον παράδεισο" του ποιητή Μάρκου Μέσκου έχουν γραφεί και πρωτοεκδοθεί το 1978. Αποτελούν, εκ πρώτης όψεως, μια "καταγραφή" παιδικών παιχνιδιών (δεκαπέντε συνολικά), στην πόλη της Έδεσσας τη δεκαετία 1935-1945 η οποία βαθμιαία εξελίσσεται σε μια επιστροφή στον χαμένο παράδεισο των παιδικών χρόνων του συγγραφέα, έναν παράδεισο όπου οι τοποθεσίες της πόλης ανακαλούνται νοσταλγικά μέσα από τα ονόματά τους και οι απόηχοι των ιστορικών γεγονότων φθάνουν αλλά και αφομοιώνονται γρήγορα μέσα στις παιδικές συνειδήσεις. Κοντολογίς, όλα αυτά ε...

Ένα θύμα και τέσσερις ύποπτοι. Πέντε στο σύνολο άτομα και πέντε εκμυστηρεύσεις. Κάποιοι ψεύδονται ηθελημένα· τα ψεύδη άλλων οφείλονται εν μέρει, σε παιχνίδια μνήμης. Καταγράφοντας τις διαδοχικές εκμυστηρεύσεις, ένας φυλακισμένος στον οποίο αρέσει να παίζει τον ντέντεκτιβ μέσα απ' τη φυλακή, αναλαμβάνει να διερευνήσει μια περίπτωση ατυχήματος που μοιάζει με φόνο. Μεταξύ μελοδραματικών παραληρημάτων κι "εκτοπλασματικών υλοποιήσεων", λογοτεχνικών παραπομπών και λαθραίων αρχαιολογικών ανασκαφών στην κεντρική Θεσσαλονίκη, η έρευνά του καταλήγει σε μιαν άλλη περίπτωση φόνου, που...

Γόνιμο και πολύμορφο ταλέντο, η Τζόις Κάρολ Όυουτς, θαμπώνει και καταπλήσσει αναγνωστικό κοινό και κριτική. Όχι μόνο για το τεράστιο εύρος της, που επιβεβαιώνει η θητεία της στο μυθιστόρημα και το διήγημα, την ποίηση, το θέατρο, το δοκίμιο και την κριτική· αλλά κυρίως, για την ένταση και τη συνταρακτική πυκνότητα των έργων της. Αυτή η ρεαλίστρια Αμερικανίδα συγγραφέας [...] δημιουργεί έναν κόσμο εποικισμένο με πρόσωπα φοβερά, κινούμενα από βίαια πάθη, τα οποία, όταν δεν βυθίζονται στην τρέλα, αναζητούν συχνά στο έγκλημα ή στην αυτοκτονία την απελευθέρωση ή τη λύτρωση. Νατου...

Στους δύο τελευταίους αιώνες, και ιδίως στον 20ό, γράφτηκαν αρκετές ιστορίες της ιστοριογραφίας. Ωστόσο, πάντοτε υιοθετούσαν δυτική ή εθνική εστίαση, και όποτε εστίαζαν στη Δύση δεν ακολουθούσαν συνήθως τη συγκριτική προοπτική, αλλά την προοπτική των επιµέρους εθνικών παραδόσεων. Τα έργα στις ιστορικές σπουδές γενικότερα, και ιδίως μετά τις κοσµοϊστορικές εξελίξεις του 1989-1991, στράφηκαν ολοένα και περισσότερο στους κόσµους πέρα από τη Δύση και συµπεριέλαβαν τις πολιτισµικές και τις κοινωνικές πλευρές σε πολύ µεγαλύτερο βαθµό συγκριτικά µε το παρελθόν. Αυτό δεν συνέβη στη...

Πάρκαρε το αυτοκίνητό του στο μπουλβάρ Κλισύ και άρχισε να κατευθύνεται προς το γραφείο του στο τμήμα. Ο λαμπερός ήλιος τον έκανε να ξυπνήσει. Σήκωσε το κεφάλι και είδε τον ουρανό. Υπέροχο γαλάζιο χρώμα με ελάχιστα λευκά σύννεφα σε εντυπωσιακούς σχηματισμούς. Συλλογίστηκε πόσα δώρα του έδινε απλόχερα η ζωή κάθε μέρα. Μια ανάσα αέρα, έναν καθαρό ορίζοντα μετά την καταιγίδα, την αίσθηση του αίματος να κυλά στις φλέβες του, το θαύμα του έρωτα να κυριεύει το κορμί του. Εκείνος όμως είχε εδώ και καιρό λησμονήσει να ζει. Για περισσότερο από έναν χρόνο κήδευε μέσα του την Αλίς. Όχ...

Λογοκρισία υπάρχει. Νησίδες παραδοσιακών μορφών καταστολής της ελευθερίας της τέχνης, της έκφρασης ή του τύπου από δημόσιες αρχές επιβιώνουν ακόμη και σήμερα. Ωστόσο, αυτό που περισσότερο από ποτέ χαρακτηρίζει τη σύγχρονη συγκυρία είναι οι λιγότερο ορατές, αλλά ενίοτε πιο δραστικές, εκδοχές αυτοπεριορισμού του ανθρώπινου λόγου, στο όνομα ετερόκλητων σκοπιμοτήτων. Τα κείμενα του βιβλίου ασχολούνται και με τις δύο αυτές εκδοχές, προτάσσοντας έναν διεπιστημονικό συνδυασμό του βιωματικού με τον αναλυτικό λόγο και τεκμηριώνοντας την επικαιρότητα και τη σημασία της προβληματικής...

Όλοι λείπουν. Σκόρπισαν. Εσύ δεν είσαι εδώ. Πράσινος καναπές. Φως σε αλουμίνιο και πλέξι. Οι γυάλινες καμπύλες των ποτηριών. Τοπία εσωτερικού χώρου. Η γυναίκα χάνει τις αισθήσεις της. Κάθεται ακίνητη μέσα στο κόκκινο. Ο άντρας αντιστέκεται. Δύο πρώην εραστές. Ένταση στο στόμα. Παλεύουμε; Όταν χορεύουν οι go-go dancers. Ο τίτλος παραπέμπει σε κάτι μάλλον ρομαντικό. Όταν χορεύουν τα άστρα. Τί είναι οι go-go dancers; Είναι αυτοί που στη μουσική τα δίνουν όλα. Μετά την πρόσφατη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας και το σκόρπισμα των ανθρώπων της μέσα σε σύγχρονες μεγαλουπόλεις, δύο πρώ...

Εσύ ξέρεις τι θα γίνεις όταν μεγαλώσεις; Γνώρισε έναν αστροναύτη, μία δασκάλα, μία παιδίατρο, έναν παλαιοντολόγο, έναν αρχιμάγειρα... Τι έχουν να πουν για τη δουλειά τους; Κι αν μια μέρα γινόσουν σαν κάποιον απ’ αυτούς;