Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ο Jean Racine, ο μεγαλύτερος γάλλος δραματουργός, ισορροπώντας επικίνδυνα ανάμεσα στις αυλικές σκευωρίες και τον ακαδημαϊκό συντηρητισμό του 17ου αιώνα, υποβάλλει πίσω από την περίτεχνη έκφρασή του σκοτεινά και άρρωστα πάθη, προαναγγέλλοντας με τρόπο μοναδικό τα εσωτερικά αδιέξοδα της σύγχρονης δραματουργίας. Η "Βερενίκη" είναι ένα έργο απλό, σχεδόν χωρίς δράση. Τρεις άνθρωποι, παγιδευμένοι σε μια σχέση ερωτικού τριγώνου, βρίσκονται στα πρόθυρα μιας αλλαγής που απαιτεί να παραμερίσουν τα αισθήματά τους, για διαφορετικούς λόγους ο καθένας, και να χωρίσουν. Αυτή η απαίτηση π...

Ήμουν σιωπηλός και ηλίθιος στην αρχή, θα 'μαι σιωπηλός και ηλίθιος στο τέλος. Δεν υπάρχει τίποτα να ντρέπεσαι όταν είσαι χαζός. Φυλάκιζαν τους χαζούς πριν να φυλακίσουν οποιονδήποτε άλλον. Τώρα έχουν στρατόπεδα για παιδιά που οι γονείς τους το έσκασαν, στρατόπεδα για ανθρώπους που κλοτσάνε και αφρίζουν από το στόμα, στρατόπεδα για ανθρώπους με μεγάλα κεφάλια και για ανθρώπους με μικρά κεφάλια, στρατόπεδα για ανθρώπους χωρίς εμφανή μέσα συντήρησης, στρατόπεδα για ανθρώπους που διώχτηκαν από τη χώρα, στρατόπεδα για ανθρώπους που τους βρήκαν να ζουν σε αγωγούς για τα νερά της...

Αν θέλετε να κάνετε μια επιστημονική ανακάλυψη, πηγαίνετε μια ηλιόλουστη Κυριακή στο δάσος του Αμαζονίου και πάρτε έναν φιλόμουσο παπαγάλο κι έναν τεμπέλη βόα. Προσθέστε δύο έξοχους καθηγητές της ζωολογίας κι ένα μικρόφωνο, και θα έχετε ένα αληθινό μουσειακό κομμάτι! Λέτε πως όλα αυτά δεν υπάρχουν; Είσαστε σίγουροι;

ΒΟΫΤΣΕΚ Φεύγω. Όλα είναι πιθανά. Ο άνθρωπος! Όλα είναι πιθανά. Έχουμε ωραίο καιρό, κύριε Λοχαγέ. Κοιτάξτε τι όμορφος, πηχτός, γκρίζος ουρανός, σου ’ρχεται να του καρφώσεις ένα μπαστούνι και να κρεμαστείς από κει πάνω, μόνο και μόνο επειδή υπάρχει η παύλα ανάμεσα στο ναι και ξανά πάλι ναι - και όχι, κύριε Λοχαγέ, ναι και όχι; Φταίει το όχι για το ναι ή το ναι για το όχι; Πρέπει να το σκεφτώ.

Η ODC Ensemble είναι μια ελληνική πρωτοποριακή θεατρική ομάδα, η οποία δημιουργεί πολυπρισματικές παραστάσεις στο μεταίχμιο των τεχνών (από τη μουσική, το θέατρο και τον χορό ως τα εικαστικά και τη λογοτεχνία) με έμφαση στο πολιτικό, στη συλλογικότητα και στα νέα μέσα. Στην καρδιά του αισθητικού της προγράμματος είναι η αμφισβήτηση ενός "θεάτρου σύμβασης" και η ενεργοποίηση των πολιτών ως συστατικό στοιχείο της καλλιτεχνικής διαδικασίας. Το βιβλίο επιχειρεί μια σφαιρική προσέγγιση της ομάδας μέσα από κείμενα κριτικών που παρακολούθησαν συστηματικά την πορεία της και την...

Τι είναι αυτό που ορίζει την ασχήμια; Ποια είναι τα χαρακτηριστικά της ομορφιάς; Και πώς μπορεί ένα αισθητικό στερεότυπο να παγιδεύσει ένα παιδί και να το οδηγήσει στην τρέλα; Η ιστορία της Πέκολα, της μικρής μαύρης που λαχταρούσε τίποτε άλλο δυο γαλάζια μάτια, καταγράφει συγκλονιστικά την απέχθεια της μαύρης φυλής για το ίδιο της το χρώμα, το δέος της μπροστά στη λευκή ομορφιά, την αδυναμία να συμφιλιωθεί με τα χαρακτηριστικά της και να τα αγαπήσει. Αλυσοδεμένη μέσα στο ίδιο της το σώμα, η εντεκάχρονη Πέκολα προσεύχεται πυρετικά να αποκτήσει γαλάζια μάτια: γιατί μόνο έτσι...

Η παρούσα έκδοση περιλαμβάνει μεγάλο μέρος του σωζόμενου πεζού έργου του Χαρμς, τα κείμενα του "Γαλάζιου τετραδίου", το αφήγημα "Η γριά", ημερολογιακές σημειώσεις, μερικές επιστολές και ελάχιστα ποιήματα· ακόμη, ένα κείμενο του Ντρούσκιν, φωτογραφικό υλικό, καθώς και εκτενές χρονολόγιο.

[...]Η Μαρία Φον Πλάτεν, όπως η Γετρούδη του ομότιτλου έργου, όπως η Λύντια στο "Σοβαρό παιχνίδι" (1912), είναι μια νέα, δυναμική γυναίκα, που διεκδικεί ισότιμη με τους άντρες θέση στο κοινωνικό περιβάλλον. Βαθιά συνειδητοποιημένη εμποτίζει μ' αυτό το χαρακτηριστικό τις δύο άλλες μυθιστορηματικές γυναίκες, οι οποίες δεν είναι μόνον πρόθυμες να υποστούν τις συνέπειες του εγχειρήματός τους και οι πράξεις τους δεν καθοδηγούνται απλώς από το θάρρος ή την τόλμη που διαθέτουν. Το μέγεθος του αναστήματος τους, έγκειται στο γεγονός ότι είναι αποφασισμένες να εγκαταλείψουν τον ιδιωτ...

Στο μεταμοντέρνο οι κυρίαρχες τάσεις είναι η επιστροφή στον χρόνο, η επιστροφή στον τόπο, η αναφορά στη λαϊκή κουλτούρα αλλά και, μερικές φορές, η επανερμηνεία του μοντέρνου. Με αυτή την έννοια, ακόμη και ρεύματα όπως ο κριτικός τοπικισμός ή η αρχιτεκτονική της υψηλής τεχνολογίας αγγίζουν τη φιλοσοφία του μεταμοντέρνου στην πιο εκλεπτυσμένη της μορφή.

Η σύντομη, πυρετώδης και απαρέγκλιτη πορεία του Σκαλκώτα φανερώνει πως ήρθε στη ζωή μόνο και μόνο για να δώσει μορφή σ'έναν κόσμο ήχων που κουβαλούσε από τα σπλάχνα της μάνας του. Το έργο του δεν έχει κερδίσει ακόμη την αποδοχή που του αξίζει. Ίσως στις εποχές παρακμής δεν πρέπει να μετράμε την ιστορία με δεκαετίες αλλά με αιώνες. Χ.Β.