Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Τοποθετημένο στη Γλασκώβη και τα περίχωρά της, στην Αλεξάνδρεια και στο Παρίσι της δεκαετίας του 1880, το βιβλίο περιγράφει τις ερωτικές ζωές δύο γιατρών και μιας γυναίκας που ένας από τους δύο έχει δημιουργήσει. Περιέχει μερικούς ανίερους γάμους, αλλά σχεδόν καμία διαστροφή. Τίποτα σ' αυτές τις σελίδες δεν θα μπορούσε να εκπλήξει τη Μαίρη Σέλεϋ, τον Λιούις Κάρολ ή τον Άρθρουρ Κόναν Ντόυλ, όπως και τίποτα δεν θα μπορούσε να κάνει ένα αθώο παιδί να κοκκινίσει.

Στο μυστικό υπόγειο ενός μεγάλου σπιτιού στο Βόρειο Λονδίνο, οι περίπλοκοι στρατιωτικοί ελιγμοί του ναυάρχου Νέλσονα ξαναζωντανεύουν χάρη στο πείσμα και την προσήλωση του "σκοτεινού διδύμου" του, της "επίγειας σκιάς" του, του ιδιόρυθμου Τσάρλς Κλήσμπυ. Όμως ο ήρωάς μας δεν στήνει απλώς τις μάχες για να τις ξαναπαίξει σαν μια παρτίδα σκακιού· ταυτόχρονα, γράφει μια πιστή βιογραφία της εμβληματικής αυτής μορφής της βρετανικής ιστορίας, με τη βοήθεια της αμφίθυμης και σκεπτικίστριας Μις Λίλυ, που δεν συμμερίζεται πάντοτε την πεποίθηση του εργοδότη της ότι οι βιαιοπραγίες του Ν...

[...] Κίνηση - κοίμηση στην άνυδρη χώρα ο ήλιος σκληραίνει τις φτέρνες ήλιος που παριστάνει το φεγγάρι άσπρη μπογιά που καίει Ούτε ιδρώτας, ούτε σάλιο Και μόνος ήχος ο βήχας κάκτος κυκλικός Ναι, το μηδέν, συμπαθέστερο, σαφώς ευκρινέστερο τροχός του τίποτα δαχτυλίδι δίχως δάχτυλο φαντάσματος μανδύας Ναι, το μηδέν ξεκούραστο, στρογγυλός ύπνος χωρίς ξυπνήματα κι ανοησίες Κίνηση - πτώση οριστική μετά τη μέρα μετά του ονείρου τον επίλογο μετά την εισβολή της ρίζας το φυτό σκέψη, μαραίνεται Όπως όλα τα άνευ σταγόνας παλιοπράματα Και παύουν τα γυρίσματ...

Ένα αληθινό ταξίδι στο χρόνο, μια γιορτή της φαντασίας και των αισθήσεων. Ο Σουλεϊμάν ο Μεγαλοπρεπής, ο Μεγάλος Βεζίρης του Ιμπραήμ και η σύζυγος του Χιουρρέμ, η Σουλτάνα, αν και ιστορικά πρόσωπα τα νιώθουμε πολύ κοντά μας, έτσι όπως αναπλάθει τις ζωές τους η συγγραφέας, παρά τα πεντακόσια χρόνια που μας χωρίζουν. Ο Ιμπραήμ και η Χιουρρέμ ήταν ξεριζωμένοι από τη χώρα και τη γλώσσα τους, από τη θρησκεία τους, από τη χαρά της ζωής. Μετά την αρπαγή τους, την ύπαρξή τους θα σημαδέψει η απώλεια, ο χωρισμός, η χαμένη αγάπη, τα ανομολόγητα πάθη, η σιωπηρή εξέγερση που πυρπολεί...

Ανήμερα τα Χριστούγεννα του 1897, δυο αδέρφια, νεαροί χρυσοθήρες στο Κλοντάικ, ετοιμάζονται για το γιορτινό τραπέζι. Οι προμήθειές τους είναι λιγοστές και το δείπνο διαγράφεται φτωχικό. Όμως τους περιμένει μια έκπληξη: ο ένας μετά τον άλλον, απρόσμενοι επισκέπτες χτυπούν την πόρτα της καλύβας τους και προσφέρουν ό,τι έχει ο καθένας, ώσπου το λιτό δείπνο μετατρέπεται ως διά μαγείας σε ευωχία, μέσα σε μια ατμόσφαιρα θαλπωρής, όπως ταιριάζει στην ωραιότερη νύχτα του χρόνου. Σε αντίθεση με τα περισσότερα έργα του Τζακ Λόντον που εκτυλίσσονται στον αρκτικό Βορρά, το διήγημα "...

Για τον Ηράκλειτο, ο χρόνος είναι ένα παιδί που παίζει πεσσούς. Ο Καλδερόν παρομοιάζει τη ζωή με σκηνή θεάτρου όπου καλούμαστε να παίξουμε ο καθένας τον δικό του ρόλο. Οι ινδουιστές πιστεύουν πως το σύμπαν είναι το σώμα του Σίβα και ταυτίζουν τον κοσμικό χορό του με τον αδιάλειπτο κύκλο της ζωής και του θανάτου. Ο Αϊνστάιν ισχυρίζεται πως η διάκριση ανάμεσα σε παρελθόν, παρόν και μέλλον δεν είναι παρά μια πεισματικά επίμονη ψευδαίσθηση, ενώ ο Μπόρχες φαντάζεται τον χρόνο ως ένα ποτάμι που μας παρασέρνει, υποστηρίζοντας πως το ποτάμι είμαστε εμείς. Ίσως η ιστορία να μην είνα...

Ο πανέμορφος Χρύσιππος, λοιπόν, είναι ο πραγματικός δράστης, το κινούν κίνητρο, εφόσον χωρίς αυτόν δεν θα μπορούσε να προκύψει καμία κατάσταση πάθους, έλξης, πόθου, με ό,τι συνεπάγονται όλες αυτές οι βίαιες και πανίσχυρες ζωικές και ζωτικές δυνάμεις. Στην πλευρά τού Χρύσιππου θα πρέπει ν’ αναζητήσουμε την προέλευση τής ανάφλεξης, εμπρόθετης ή όχι. Η επισήμανση αυτή θέτει ένα πολύ σοβαρό ζήτημα, το οποίο μπορεί να τεθεί περίπου ως εξής: αλλιώς θα πρέπει ν’ αξιολογούνται και να βιώνονται πλέον οι ανθρώπινες συμπεριφορές, και ο βαθμός τής πρόσληψης και τής κατανόησής του...

Πηγαίναμε σαν να ήταν το μέρος αυτό γυρισμός των ανθρώπων. Μας τραβούσε μια έλξη και τα πόδια βάδιζαν χωρίς να βλέπουν τα μάτια. Κι ήταν ο τόπος όλων των νεκρών ανθρώπων. Μεγάλος, θεόρατος τύμβος. Και πιστέψαμε. Πως είναι το κάλεσμα των υπόγειων νεύρων που οδηγούσαν το πέλμα. Φτάσαμε όλοι την ώρα που είχε ανέβει ψηλά η σελήνη. Οι τόποι και τα δέρματα και τα μάτια. Σαν μια σύγκλιση καταιγίδων. Αλλά γαλήνια. Αλλά υπέροχη. Φύλλα σε δίχτυ που 'κλεινε γύρω κι από μέσα εμείς. Και κάτω από μας ένα απέραντο σπείρωμα μ' ατέλειωτα νεύρα. Η κορφή του σαν τραγίσιο κεφάλι. Κι από πάν...

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΙ ΜΥΘΟΙ Ποιος λόγος καθησύχασε τη βία τ' ουρανού τη μονοπόδαρη αστραπή, την αστραπή την πιο μικρή από τις άλλες και την πανέμορφη, την πράσινη αστραπή; Και ποιος το αιώνιο σύθαμπο καθάρισε, για να φανεί η πατρίδα της φωτιάw και πιο ψηλά το κράτος της ομίχλης; Για να φυσήξει σαν πνοή ο πρώτος άνεμος, να βγει στη θάλασσα του φεγγαριού το πλοίο; Ποια πόρνη εξημέρωσε τον γιο των κοπαδιών, εκείνον που δεν μοιάζει με κανέναν, μαθαίνοντάς του κάθε τέχνη της γυναίκας; Χαρίζοντάς του απλόχερα επιθυμίες των θεών, μα πιο απλόχερα τη μοίρα των ανθρώπων. Φ...

Το κείμενο του Beckett δημοσιεύτηκε το 1969 στα γαλλικά με τον τίτλο "Sans", και τον επόμενο χρόνο στα αγγλικά με τον τίτλο "Lessness". Με τυπικά μπεκετικό τρόπο συνδέεται με ένα προηγούμενο κείμενό του, που τιτλοφορείται "Ping" στα αγγλικά (1967) και "Bing" στα γαλλικά (1966). Το έργο αυτό είναι μία μικρή λεκτική κατασκευή από φράσεις που επαναλαμβάνονται με μικρές παραλλαγές. Ένα γυμνό λευκό σώμα, μόνο, ορθό, είναι κλεισμένο μέσα σε ένα ορθογώνιο παραλληλεπίπεδο 1Χ1Χ2 γυάρδες, "λευκό πάνω σε λευκό αόρατο". Τα μέλη είναι κολλημένα στο σώμα, η μύτη, τα αυτιά, το στόμα είναι...

Πέρα από το τυπικό παιχνίδι του αστυνομικού γρίφου, το μυθιστόρημα αποτελεί κι ένα οξύ σχόλιο για την πολιτική επικαιρότητα της Ελλάδας του 2011. Όπως σε πάμπολλα αστυνομικά, υπάρχει εδώ ένα "cherchez la femme" και ο γρίφος περί κάποιους φόνους. Το ασυνήθιστο είναι ότι συναντιούνται ήρωες από διαφορετικές σειρές μυθιστορημάτων του Μαρτινίδη: ο Δημήτρης Σκούρος, από τους "Τέσσερις ακαδημαϊκούς φόνους", και ο Αλέξης Ολμέζογλου, από την τριλογία "Θεατρικοί θάνατοι". Στην εβδομάδα μεταξύ 1ης και 7ης Ιουλίου 2011, σε κλίμα απειλών χρεοκοπίας ή πλατειών με "αγανακτισμένους"...