Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Η "Φαίδρα" της Μαρίνας Τσβετάγιεβα είναι ένα αριστούργημα που γεφυρώνει την ποίηση με το θέατρο. Μια ρηξικέλευθη και απολύτως πρωτότυπη εκδοχή του μύθου. Μια σπουδή για τα ζητήματα του έρωτα, τη σχέση ανάμεσα στα φύλα, την εξουσία και τη μητρότητα. Η "Φαίδρα" μεταφράζεται για πρώτη φορά στα ελληνικά από τον Χρήστο Χρυσόπουλο, με την αρωγή της φιλολόγου Έλενας Ριζίκοβα. "Καθέναν που οι θεοί θέλουν να καταστρέψουν, πρώτα -αλίμονο!- τον καταντούν τρελό! Μονάχη ο βασιλιάς την άφηνε, στα δάση ροβολούσε με το σκυλί του αντάμα! Κι εκείνη -η ανέγγιχτη- πήγε κι αγάπησε έναν τυφλ...

Η ιδέα που αποτέλεσε την αφετηρία γι' αυτό το έργο, είναι μία εκδοχή ή επανεγγραφή της ιστορίας του Ιώβ· η εκδοχή όμως ή επανεγγραφή κρατά απ' αυτήν την ιστορία την μία πλευρά της και ανατρέπει την άλλη: η μία πλευρά, εκείνη της Βίβλου, λέει ότι ο Ιώβ υπήρξε κάποιος στον οποίο ο Θεός έδωσε τα πάντα· η άλλη, ότι κάποια στιγμή, για να τον δοκιμάσει, ή για κάποιον άλλο λόγο, του τα πήρε όλα πίσω, αφήνοντάς τον στην απόλυτη ένδεια, χωρίς να του γνωστοποιεί τους λόγους για τους οποίους τον οδήγησε σ' αυτήν. Ο Νίλος Λάκμος, ο πατέρας της Ζάλης, είναι ένας Ιώβ σ' έναν κόσμο χωρ...

Δεν γεννήθηκα να μοιράζομαι μίσος αλλά αγάπη.

- Η πορεία της διεκδίκησης των γερμανικών οφειλών από το 1945 μέχρι σήμερα. - Ντοκουμέντα από τα ελληνικά και τα γερμανικά αρχεία, που αφορούν τη δόλια μηχανορραφία του Κατοχικού Δανείου, ενός προμελετημένου, συνειδητού εγκλήματος σε βάρος της ελληνικής οικονομίας και των Ελλήνων. Ο συγγραφέας μελέτησε 100.000 σελίδες υπηρεσιακών εγγράφων από το Διπλωματικό και Ιστορικό Αρχείο του Υπουργείου Εξωτερικών, αλλά και από γερμανικά αρχεία. Από το υλικό αυτό, επιλογή του οποίου δημοσιεύεται για πρώτη φορά στο Παράρτημα του βιβλίου, συντίθεται η εικόνα των επιμέρους φάσεων δι...

Ένας φίλος από τα παλιά και το περίεργο κατοικίδιο της μητέρας του. Η σύμπτωση που προβλημάτισε έναν ποιητή. Το μυστικό του φαροφύλακα και του γιου του. Η μοναξιά του σκύλου στο αυτοκίνητο όταν χιονίζει. Ο άνθρωπος που εξαφανίστηκε πριν πεθάνει. Ένα μπουκάλι κρασί και το φάντασμα του φιλοσόφου. Τα περιστέρια στο μπαλκόνι ενός ξενοδοχείου που πρόκειται να γκρεμιστεί. Ένας πατέρας αναρωτιέται γιατί ο γιος του δεν ήρθε στην κηδεία του. Και κάποιος που πήγε να ποτίσει τα λουλούδια στο σπίτι του φίλου που έλειπε και βρέθηκε μπροστά σε αυτό... Ιστορίες για τη...

Άρχισα να μαζεύω παραλειπόμενα και παράδοξα της λογοτεχνικής οικογένειας από τα φοιτητικά μου χρόνια στην Αγγλία, πατρίδα της ειρωνείας, του σαρκασμού και ενός ιοβόλου χιούμορ που εξακοντίζεται ευθύβολο, αλλά με μεγάλη χάρη και κομψότητα, ιδίως μεταξύ ομοτέχνων. Αργότερα, τα ευρήματά μου πλουτίστηκαν με ανάλογα στιγμιότυπα από την πολιτική και τις άλλες τέχνες. Καθώς τα χρόνια περνούσαν, αυτή η συνήθεια, καλό αντίδοτο στις πικρίες που μπορεί να γεννήσει ο εγχώριος λογοτεχνικός μικρόκοσμος (αφού η κακολογία δεν έχει πατρίδα), δεν με εγκατέλειψε... (από την Εισαγωγή)

Η ιδιαίτερη σημασία και η επικαιρότητα της σκέψης και των θέσεων του Μπένγιαμιν για τα νέα μέσα έγκειται στο γεγονός ότι εστίασε στην ίδια τη φύση τους, στην κοινωνική, πολιτική, αισθητική και πολιτιστική λειτουργία τους στα πρώτα στάδια της εμφάνισής τους. Το ενδιαφέρον του Μπένγιαμιν για τα νέα μέσα της εποχής του, όπως είναι ο κινηματογράφος, η τηλεόραση, το ραδιόφωνο, εκδηλώθηκε πολύ γρήγορα, καθώς σε αυτά είδε καινούριες δυνατότητες για την ανθρώπινη αντίληψη και εμπειρία. Σε αυτό συνέβαλε η συναναστροφή του με μία σειρά από καλλιτέχνες, αρχιτέκτονες, κινηματογραφικούς...

Στη σύγχρονη ποίηση, ο χωροχρόνος της καθημερινότητας και της Ιστορίας συμπλέκεται δραστικά με εκείνον της φαντασίας, του ονείρου, της φύσης, της συλλογικής αγωνίας, των προσωπικών ανατάσεων και πτώσεων. Η ποίηση καθορίζεται από τις συνθήκες που την περιβάλλουν, τη συνθλίβουν ή και τη ματαιώνουν, αλλά δεν παύει να ανθίσταται, προβάλλοντας την πράξη της ουσιαστικής επικοινωνίας ως αναγκαία συνθήκη της ανθρώπινης ύπαρξης. Η Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ, ο Γιώργος Γεωργούσης, η Ζέφη Δαράκη και ο Βύρων Λεοντάρης συναντιούνται μεταξύ τους, όπως και με παλαιότερους ή σύγχρονούς του...

Το "Φαγιούμ" είναι ένα βιβλίο για την ανάγκη να κρατήσουμε μια εικόνα σε πείσμα του χρόνου που περνά: ένα βιβλίο για τα πορτρέτα, για τη διαδικασία της διατήρησης μιας μορφής σε φωτογραφίες, σε πίνακες, σε όνειρα και στη μνήμη. Τα υλικά του είναι φακοί, φωτογραφικές μηχανές, φιλμ, ιντεντικίτ, νομίσματα, ύπνος REM, motto σε ποιήματα: ό,τι αποτυπώνει -σχεδόν πάντα μη εστιασμένα- το πέρασμα ανθρώπων από τις ζωές άλλων ανθρώπων. Αν η ποίηση, εξάλλου, εδώ και αιώνες θυμίζει ζωγραφική (ut pictura poesis), η φωτογραφία συχνά θυμίζει απώλεια: τόσο ξέρω μονάχα απ’ το τοπίο: το...

Ο πανέμορφος Χρύσιππος, λοιπόν, είναι ο πραγματικός δράστης, το κινούν κίνητρο, εφόσον χωρίς αυτόν δεν θα μπορούσε να προκύψει καμία κατάσταση πάθους, έλξης, πόθου, με ό,τι συνεπάγονται όλες αυτές οι βίαιες και πανίσχυρες ζωικές και ζωτικές δυνάμεις. Στην πλευρά τού Χρύσιππου θα πρέπει ν’ αναζητήσουμε την προέλευση τής ανάφλεξης, εμπρόθετης ή όχι. Η επισήμανση αυτή θέτει ένα πολύ σοβαρό ζήτημα, το οποίο μπορεί να τεθεί περίπου ως εξής: αλλιώς θα πρέπει ν’ αξιολογούνται και να βιώνονται πλέον οι ανθρώπινες συμπεριφορές, και ο βαθμός τής πρόσληψης και τής κατανόησής του...

Η τύχη τού κόσμου θα περάσει σε χέρια ανθρώπων μεγαλόψυχων ανιδιοτελών σεμνών εμπνευσμένων. Σε χέρια σοφών ηγετών με μεγάλη καρδιά. Αυτοί θα υπηρετούν το κοινό συμφέρον. Δεν θα δημαγωγούν δεν θα εξαπατούν. Θα κρατούν τα ηνία τής πολιτείας με σκέψη και φαντασία. Με την αδαμάντινη σκληρότητα των ποιητών. Με την διεισδυτική σοβαρότητα των στοχαστών. Με την ακατάβλητη ευθύτητα των πολεμιστών.

Ο "Παραχαράκτης" είναι μια συλλογή από φωτογραφηγήματα μικρού μήκους, δηλαδή, από ιστορίες συνοδευόμενες από αδιάσειστες φωτογραφικές αποδείξεις της ύπαρξης ενός παράξενου και γεμάτου ανατροπές κόσμου· ενός κόσμου ο οποίος, κρυμμένος ανάμεσα στις γραμμές, στις ανάσες, στο ανοιγοκλείσιμο των ματιών και στα λεπτά γκρίζα στρώματα της πραγματικότητας, περιμένει την κατάλληλη στιγμή για να ξεδιπλωθεί. Εκεί, μεταξύ άλλων απίστευτων, μπορεί να συναντήσει κανείς έναν άνδρα που αρχίζει το κάπνισμα στα εβδομήντα του και προσπαθεί να κερδίσει τον χαμένο χρόνο καπνίζοντας τέσσερα πακέτ...

Η Μαρία πάλι έχασε το λεωφορείο. Ο παπαγάλος της Λένας βγήκε μια βόλτα να ξεσκάσει. Το κόκκινο πορτοφόλι τίνος είναι άραγε; Σ' αυτό το βιβλίο θα βρεις μια ολόκληρη πόλη, με τα προάστιά της, τα σπίτια και τους δρόμους της, καθώς και κάθε λογής πράγματα. Στις εικόνες θα ανακαλύψεις πολλές μικρές ιστορίες ανθρώπων και ζώων, μια κρύα μέρα του χειμώνα. Αναζήτησε τους ήρωές τους σε κάθε σελίδα!

Η ιστορία της γέννησης ενός κοριτσιού. Ένα αλληγορικό βιβλίο για το πώς ένα παιδί αλλάζει τις ζωές όλων όσοι έρχονται σε επαφή μαζί του. Το βιβλίο του Χρήστου Χρυσόπουλου θυμίζει το σινεμά του Λαρς φον Τρίερ, δίχως την απροκάλυπτη βία του Δανού δημιουργού. Η Άλμα είναι ένα βιβλίο για τη νέα ζωή ως δώρο. Το μαιευτήριο. Η μονάδα φιλοξενίας. Οι έξι έγκλειστοι που ζουν εκεί. Ο νέος φιλοξενούμενος. Η μητέρα που γεννά. Το όνομα ενός νεογέννητου κοριτσιού. Άλμα. "Είμαι ό,τι πιο πολύτιμο για εκείνους. Είμαι εύθραυστη, όπως ένα νεογέννητο μωρό. Από τότε που μπήκα εδώ, αυ...

ένας στερημένος που τρώει πατατάκια στο σινεμά, μια μπουγάδα που χτυπιέται στον άνεμο, ένα εκθετήριο φιδιών στη λεωφόρο Κηφισίας, αυτός που γλεντάει στο φως, κάτι μύγες που επωάζουν ιστορίες, μια γιαγιά που σφάζει πορτοκάλια, πάλι αυτός αλλά με ψυχή φραπέ, η Βιρτζίνια Γουλφ εν εξάλλω, ο Πέκινπα πριν αγριέψει, ένα φιλί στο λούνα παρκ, μια χούφτα γυμνοσάλιαγκες βουδίσκοι, η λέξη "μνημόσκυλο", ένα αρνί στη σκεπή, το όρος Χορτιάτης στα ντουζένια του, η επωδός "πρώτα πάλι πέθανε η κότα", μια σφαίρα που καρφώνεται σ' έναν μαθητή στην Εγνατία

Η παρούσα σειρά βιβλίων, όπως μαρτυρεί και ο τίτλος της, προσδοκά να χρησιμοποιηθεί ως εργαλείο για τη διδασκαλία της μουσικής γραφής, ανάγνωσης και θεωρίας. Πρόκειται για μία μέθοδο όπου το μελωδικό και ρυθμικό υλικό εισάγεται σταδιακά μέσα από παιδικά τραγούδια του ελληνικού και ξένου ρεπερτορίου. Έτσι γεφυρώνεται με πρωτότυπο τρόπο το πέρασμα από το βίωμα στη γνώση, από την πράξη στη θεωρία. Το παιδί τραγουδώντας κατανοεί τον ρυθμό και τα μελωδικά διαστήματα και μαθαίνει εύκολα να γράφει, να διαβάζει (solfe`ge) και να ακούει (dictee). Από πολύ νωρίς εισάγονται ο μουσικός...

Πώς φτιάχνεται ένα βιβλίο; Πώς φτιάχνεται το χαρτί και το μελάνι; Τι είναι ένας εκδοτικός οίκος και ποιος είναι ο ρόλος του; Πώς μετατρέπονται σε βιβλίο το κείμενο μιας συγγραφέα και οι εικόνες ενός εικονογράφου; Τι συμβαίνει στο τυπογραφείο και στο βιβλιοδετείο; Και τι συνέπειες έχει για το περιβάλλον μας η παραγωγή ενός βιβλίου; Το βιβλίο που κρατάτε στα χέρια σας περιέχει όχι ένα κείμενο, αλλά δύο! - Ένα πολύ σύντομο, για τους πολύ μικρούς αναγνώστες, καθώς και για τους βιαστικούς μεγαλύτερους· - και ένα εκτενέστερο, για όσους θέλουν να να μάθουν περισσότερα...

Ο πληθυσμός που κατοικεί σε αυτό το βιβλίο: Άντρες, γυναίκες, μητέρες, παιδιά. Έγκλειστοι, αποστερημένοι, κομματιασμένοι, τυφλοί. Έρμαια, με μόνο έρμα τους μια βίαιη θέρμη. Παρασύρονται σαν το πλαγκτόν της θάλασσας από αόρατα ρεύματα και δυνάμεις που τους ξεπερνούν. Μα κάποια στιγμή, προχωρούν σχεδόν ανυποψίαστοι από το σκότος της ασφυξίας προς τη λάμψη μιας ελευθερίας, και μαζί και μόνοι. Ύστερα παίρνουν πάλι φόρα και ετοιμάζονται για αναγκαστική απογείωση. Θα φάνε ή θα φαγωθούν. Παράδοξες ιστορίες κανιβαλικής τρυφερότητας για "καθημερινούς" ανθρώπους που συναντούν, στη...

Πάνω από εκατό γεροντοκόρες αριθμούσε μετά τον πόλεμο η Απάνω Βρύση, μέχρι τα περβόλια της Βαρής και τα Σταμνάδικα, λες και το μικρόβιο της ψηλομυτιάς και της ξινίλας δεν είχε αφήσει σπίτι που να μην κτυπήσει. Μια μάτσα άκληρες, που ’χαν μείνει να κρατούν το λιωμένο λάβαρο της Απάνω Βρύσης, που δεν είχαν χαλαλίσει τον εαυτό τους σε κανέναν και που ακόμα περίμεναν τον καλό τους σε μια πεθαμένη γειτονιά, χωρίς παιδιά να φωνάξουν για να την ξυπνήσουν, κλειδωμένες μέσα σ’ εκείνα τα, από "μπορσελάνα κτισμένα", αρχοντόσπιτα, είχαν αρχίσει να κουστώνουν πιο γρήγορα κι απ’ τα κατρά...

Η Λίλο κι ο Λόλι είναι πρόβατα. Εκτός από πρόβατα, ο Λόλι κι η Λίλο είναι φίλοι. Φίλοι αχώριστοι. Νά όμως που ήταν γραφτό ο Λόλι να φύγει, για άγνωστο προορισμό. Και τώρα;