Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Από τότε που γνώρισα εσάς τους δύο, δεν υπήρξα ποτέ πιο χαρούμενη και πιο μοναχική σε όλη μου τη ζωή. Δεν ξέρω γιατί αλλά μερικές φορές με κάνετε να νιώθω ότι είμαι μόνη μου. Και ξαφνικά δεν μου αρέσει. Ξαφνικά δεν είναι οικείο. Και δεν ξέρω που να πάω. Δεν ξέρω που να πάω μετά.

Το "Φαγιούμ" είναι ένα βιβλίο για την ανάγκη να κρατήσουμε μια εικόνα σε πείσμα του χρόνου που περνά: ένα βιβλίο για τα πορτρέτα, για τη διαδικασία της διατήρησης μιας μορφής σε φωτογραφίες, σε πίνακες, σε όνειρα και στη μνήμη. Τα υλικά του είναι φακοί, φωτογραφικές μηχανές, φιλμ, ιντεντικίτ, νομίσματα, ύπνος REM, motto σε ποιήματα: ό,τι αποτυπώνει -σχεδόν πάντα μη εστιασμένα- το πέρασμα ανθρώπων από τις ζωές άλλων ανθρώπων. Αν η ποίηση, εξάλλου, εδώ και αιώνες θυμίζει ζωγραφική (ut pictura poesis), η φωτογραφία συχνά θυμίζει απώλεια: τόσο ξέρω μονάχα απ’ το τοπίο: το...

Η "Φαίδρα" της Μαρίνας Τσβετάγιεβα είναι ένα αριστούργημα που γεφυρώνει την ποίηση με το θέατρο. Μια ρηξικέλευθη και απολύτως πρωτότυπη εκδοχή του μύθου. Μια σπουδή για τα ζητήματα του έρωτα, τη σχέση ανάμεσα στα φύλα, την εξουσία και τη μητρότητα. Η "Φαίδρα" μεταφράζεται για πρώτη φορά στα ελληνικά από τον Χρήστο Χρυσόπουλο, με την αρωγή της φιλολόγου Έλενας Ριζίκοβα. "Καθέναν που οι θεοί θέλουν να καταστρέψουν, πρώτα -αλίμονο!- τον καταντούν τρελό! Μονάχη ο βασιλιάς την άφηνε, στα δάση ροβολούσε με το σκυλί του αντάμα! Κι εκείνη -η ανέγγιχτη- πήγε κι αγάπησε έναν τυφλ...

Ορίζοντας τα έθνη ως φανταστικές πολιτικές κοινότητες, ο Benedict Anderson εξερευνά τόσο τις πολιτισμικές όσο και τις πολιτικές συνθήκες συγκρότησής τους. Ο συγγραφέας εστιάζει το ενδιαφέρον του σε πολύπλευρα και αλληλοδιαπλεκόμενα ζητήματα όπως η αλληλόδραση ανάμεσα στον καπιταλισμό και τις σύγχρονες τεχνολογίες εκτύπωσης και διακίνησης εντύπων, η παρακμή παραδοσιακών πολιτικών καθεστώτων (όπως η κληρονομική βασιλεία), οι μετασχηματισμοί της θρησκευτικής πίστης, οι μεταβαλλόμενες αντιλήψεις για το χρόνο, η γλωσσική έκφραση. Η ποιότητα της ανάλυσης και ο πλούτος του εμπειρι...

Οι δυο πρώτες λέξεις είναι ένα όνομα: "Αμαδίς Δουδού". Δεν είναι φθινόπωρο. Και, φυσικά, δεν είμαστε στο Πεκίνο. Το Φθινόπωρο στο Πεκίνο αποτελεί ένα από τα πλέον παράξενα και γοητευτικά μυθιστορήματα που μας παρέδωσε η γαλλική γλώσσα. Κι αυτό ακριβώς είναι το ιδιάζον στοιχείο του: η γλώσσα. Γιατί ο Βιάν οικοδομεί μια εντελώς απροσδόκητη, χιουμοριστική, καυστική και ταυτόχρονα εικονοκλαστική γλωσσική κατασκευή που εξέπληξε τους συγχρόνους του και παραμένει σαγηνευτική ακόμα και σήμερα. Το παράλογο της καθημερινής ζωής αποκαλύπτεται οργιαστικά μέσα από μια αριστουργηματική...

Όταν ρωτήθηκα αν θα μ' ενδιέφερε να γράψω ένα βιβλίο για τη σειρά του Oxford University Press πάνω στα επτά θανάσιμα αμαρτήματα, η αλαζονεία, η λαιμαργία και η απληστία είχαν ήδη ανατεθεί σε άλλους συγγραφείς. Θα μπορούσα, λοιπόν, να επιλέξω ανάμεσα στην οργή, την οκνηρία, τη λαγνεία και το φθόνο. Η λαιμαργία, μού φαινόταν δελεαστική, επειδή είμαι ένας λεπτός που μέσα του -για να αντιστρέψω το γνωστό σχόλιο του Cyril Connolly- υπάρχει ένας χοντρός που προσπαθεί να δραπετεύσει. Με τραβούσε, επίσης, η οκνηρία, με την οποία μια νευρική ιδιοσυγκρασία -είμαι ένας άνθρωπος που δε...

Το κρεβάτι. Το ζευγάρι. Η ερωτική σχέση. Ο γάμος. Τα στερεότυπα που διαβρώνουν, αποδυναμώνουν, υπερκαλύπτουν τις "καλές προθέσεις". Το φίδι. Η αποκάλυψη της ψευδαίσθησης του παραδείσου. Το φίδι στο κρεβάτι. Η παγίδα του δεδομένου, που συρρικνώνει, απονευρώνει, απομαγεύει. Σε μια εποχή ρευστότητας, όταν η έννοια της εμπιστοσύνης και της δέσμευσης καταρρέει, τι στηρίζει το ζευγάρι σαν ιδέα, σαν πυρήνα, σαν βάση για καλύτερη ζωή;

Ο Ζαφείρης, με τη βοήθεια του Θεού, έχει αναλάβει αμισθί τη φροντίδα των μοναχικών ηλικιωμένων κυριών της γειτονιάς, της Δόμνας και της Φωτούλας. Ώσπου μια μέρα ο Μπάμπης βαράει δυνατά την πόρτα του πάνω διαμερίσματος και φεύγει, το μωρό πατάει τις τσιρίδες, η μάνα του τρέχει αγχωμένη στη δουλειά για να καλύψει ένα λάθος της, και η ισορροπία χάνεται. Στην οδό Φιλελλήνων οι ήρωες περπατούν πάνω κάτω δοκιμάζοντας την αντοχή των κρασπέδων. Ανιχνεύουν τις πράξεις τους στα όρια τους, αναζητώντας αιτίες και συνέπειες. Η μάνα, η μάνα-Εκκλησία, η μάνα-Ελλάδα, η μάνα-Ευρώπη, η...

Μάριος Καρτίνης. Αστρολόγος-χαρτομάντης. Τυχοδιώκτης. Βλέπει τ' άστρα μέσα από ένα ημιυπόγειο δυάρι στην Κυψέλη. Τα βλέπει και τα διαβάζει για λογαριασμό των πελατών του, στους οποίους πουλά κλεφτές ματιές στο μέλλον μέσα από την κλειδαρότρυπα του χρόνου. Ή τουλάχιστον έτσι τους έχει πείσει... Μια καινούρια πελάτισσα, η Καίτη, μπαίνει σφήνα στη ζωή του. Τον γοητεύει. Και του αφήνει στα χέρια ένα κομπολόι από φόνους, τους οποίους ο αστρολόγος προσπαθεί να εξιχνιάσει. Μάριος Καρτίνης. Μια μοναχική φιγούρα, που γλιστρά στους βρόμικους δρόμους της μεγάλης πόλης. Ένα σύγχρ...

Μια μέρα ένα λιοντάρι βρίσκει κοντά στον κήπο του ένα πληγωμένο πουλί. Είναι η αρχή μιας φιλίας.

Το 1985, ο διάσημος και βραβευμένος Γαλλοϊταλός μάγειρας Λουί Καραντί, παρασυρμένος από τον πυρετό του τζόγου, παίζει και χάνει το ένα από τα τρία αστέρια Μισελέν που έχει κερδίσει το εστιατόριό του στην πόλη Σιέρ της Ελβετίας. Στο τραπέζι εκείνο της πόκας συμμετείχαν ένας Άγγλος δημοσιογράφος, ένας Γερμανός μάγειρας, ένας Ισπανός οινοχόος κι ένας Έλληνας μετρ ντ’ οτέλ, όλοι υπάλληλοι και συνεργάτες του εστιατορίου του σεφ. Είκοσι οκτώ χρόνια αργότερα, όλοι οι υπόλοιποι συμπαίκτες της μοιραίας εκείνης παρτίδας βρίσκουν τον θάνατο σε μυστηριώδη ατυχήματα ενώ παίρνουν μέρ...

Η Αμερικανίδα ποιήτρια (H.D. Hilda Doolittle) ψυχαναλύθηκε από τον Φρόυντ για πέντε μήνες, μεταξύ 1933 και 1934. Προσήλθε στον "Professor" με την ελπίδα ότι θα την βοηθούσε να καθαρίσει τα "ψυχικά ζιζάνια" που έπνιγαν "τους βλαστούς της έμπνευσής της" οδηγώντας την σε συγγραφικό αδιέξοδο, και να αντιμετωπίσει δημιουργικά την αμφισεξουαλικότητά της. Επιδιώκοντας να συνθέσει την ψυχανάλυση με τις συχνές "μυστικιστικές" της εμπειρίες και το ενδιαφέρον της για τον εσωτερισμό και τον αποκρυφισμό, η ποιήτρια θα δημιουργήσει μια ολότελα δική της, προσωπική κατασκευή. Το βιβλίο...