Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

ΓΚΛΟΥΜΟΦ: Δεν καταλάβατε καλά. Σκοπεύω να μετακομίσω σε μεγαλύτερο διαμέρισμα. ΜΑΜΑΕΦ: Μεγαλύτερο! Δεν έχετε τα μέσα να διατηρήσετε αυτό και θα πάρετε μεγαλύτερο! ΓΚΛΟΥΜΟΦ: Ναι! ΜΑΜΑΕΦ: Έχετε καθόλου μυαλό στο κεφάλι σας; Με ποια λογική...; ΓΚΛΟΥΜΟΦ: Δεν υπάρχει λογική... Μόνο βλακεία. ΜΑΜΑΕΦ: Βλακεία; Μην λέτε βλακείες! ΓΚΛΟΥΜΟΦ: Δυστυχώς, κύριέ μου, η πραγματικότητα είναι ότι είμαι βλάκας με πατέντα. ΜΑΜΑΕΦ: Βλάκας; Πολύ αστείο. Δηλαδή πώς... βλάκας; ΓΚΛΟΥΜΟΦ: Βλάκας... Πώς το λένε... Βλάκας! Αποφασισμένος να φτάσει πολύ ψηλά, ο νεαρός Γκλούμοφ χρησιμοποιεί όλα...

"Ένα άλογο! Το καλύτερό μου άλογο δίνω σ' αυτόν που θ' αναλάβει να τη διπλαρώσει, να τη στεφανώσει, να την κρεβατώσει, να την κουτουπώσει, μια και καλή από δαύτη εμάς, να μας γλυτώσει!" Η Κατερίνα αρνείται να παίξει με τους κανόνες του παιχνιδιού, όπως αυτοί ορίζονται από μια ανδροκρατούμενη κοινωνία. Οι άνδρες τρομάζουν μπροστά στην ευφυΐα της και την αποφεύγουν. Τη βαφτίζουν "διάβολο", "κόλαση", "στρίγγλα". Μέχρι που εμφανίζεται ο Πετρούκιο - ο μόνος ικανός να διακρίνει το χάρισμα πίσω από την επιθετική της συμπεριφορά. Και την ερωτεύεται βαθιά. Η χημεία τους είναι εκ...

Γραμμένο το 1931 και δημοσιευμένο στις αρχές του 1933, το "Θείο Τραγί" αποτελεί το σημείο εκκίνησης της νεωτερικής γραφής του Γιάννη Σκαρίμπα, αφού εμπεριέχει, προδρομικά, τα περισσότερα από τα στοιχεία εκείνα που θα εξελιχθούν και θα αποτελέσουν τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της γραφής του συγγραφέα.

Περιέχονται τα διηγήματα: "Το καινούριο αμάξι", "Οι δίδυμοι", "Το σπίτι της γειτόνισσας", "Το κούρεμα", "Ο Σεΐχης", "Νύχτα ποίησης", "Το νυχτερινό μπάνιο", "Παιχνίδια", "Κουνούπια", "Ο άλλος τρόπος", "Από την πηγή", "Με το λεωφορείο", "Στο βουνό".

Περιέχονται τα διηγήματα: "Οι σούζες", "Το κελεπούρι", "Το φακελάκι", "Τα αδέλφια", "Η κρίση", "Ο ναρκομανής", "Το ταξίδι του παππού", "Η διπλομίσθωση", "Το σφάξιμο", "Η καταχνιά", "Η καλάδα", "Στην ακρογιαλιά", "Η πείνα", "Ο καβγάς", "Δραστικά μέτρα", "Ανοιξιάτικη βροχή", "Η λιθογραφία", "Οι μολόχες", "Οι ομπρέλες του Χερβούργου".

Μια σειρά από δολοφονίες δηµοσίων προσώπων, που εκτελούνται µε τελετουργικό τρόπο αναστατώνουν τη χώρα. Ο δράστης παραµένει άγνωστος και ασύλληπτος παρά το γεγονός ότι αποκαλύπτει προκλητικά το πρόσωπό του στους αυτόπτες µάρτυρες. Τα υπάρχοντα στοιχεία δεν επαρκούν ώστε να αποδοθούν τα εγκλήµατα σε τροµοκρατική οργάνωση ή σε επαγγελµατία δολοφόνο. Ποια µπορεί λοιπόν να είναι τα κίνητρα του δράστη; Όταν, µάλιστα, δίνει στη δηµοσιότητα και κατάλογο προγραφών πολλών ακόµη διακεκριµένων πολιτών; Ο µόνος που γνωρίζει την αλήθεια είναι ένας ιδιόρρυθµος δηµοσιογράφος που εµπλέκετα...

Ιστορίες έρωτα, μυστηρίου, θανάτου, περιπέτειας, τραγωδίας και ελπίδας· ιστορίες άγριας ομορφιάς και ποίησης, που ανακαλούν τη δομή και το λυρισμό μιας μπαλάντας. Ένας κόσμος φτώχιας και εγκατάλειψης, εποικισμένος από ανθρώπους με ινδιάνικο αίμα, που βιώνουν το ασήμαντο με σπάνια ένταση και ξέρουν να μεταμορφώνουν το καθημερινό σε θρύλο. Σκηνογραφία και διάλογοι που θυμίζουν έργα του Σαμ Σέπαρντ, ήρωες, που ξεδιπλώνουν τη ζωή τους σαν άλλο μαγικό χαλί, καταλυτικό χιούμορ, αριστοτεχνική διαπλοκή παρόντος και παρελθόντος, μια εντελώς ιδιότυπη αίσθηση της ιστορίας, συνθέτουν έ...

Σταμάτησε μόνος. Τώρα στέκεται μόνος. Είναι μόνος. Και σταμάτησε. Είναι για πρώτη φορά μόνος. Μόνος με. Μόνος μαζί. Μαζί με κάτι παράδοξο. Με κάτι παράταιρο μόνος. Είναι μόνος μ' ένα άδειο, κενό βλέμμα μόνο. Επειδή ποτέ δεν ήταν μόνος. Επειδή τώρα το είδε. Τώρα αρχίζει μόνος. Αρχίζει από εκεί. Αρχίζει μόνο. Επειδή ποτέ δεν ήταν. Μόνος είναι μια αδύνατη λέξη. Πόνος είναι ένα αδύνατο σώμα. ΕΠΙΔΕΣΜΟΙ ΛΕΥΚΟΙ ΣΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ Μερικοί στίχοι που σώθηκαν: οι στίχοι δεν είναι οι ασπίδες της τύχης; Μερικοί στίχοι που σηκώθηκαν: τα...

ΖΗΤΩ ΟΙ ΔΙΑΚΟΠΕΣ! Το ταχυδρομείο έκλεισε και η οικογένεια του ταχυδρόμου Ποντίκη ξεκινά ένα μεγάλο ταξίδι. Συνόδεψέ τους στη ζούγκλα, στην παραλία, στην έρημο, στους πάγους... Πόσο πολλά πράγματα περιμένουν να τα ανακαλύψεις!

Είναι δυνατό να σκεφτούμε το "κλασικό" και τις ελληνικές κληρονομιές διαφορετικά, με έναν καινούργιο τρόπο; Είναι δυνατό να τις αποσυνδέσουμε από την ιδεολογία της ελληνικής εθνικής γενεαλογίας ή της ανωτερότητας του δυτικού πολιτισμού; Γιατί, άλλωστε, να μας ενδιαφέρουν σήμερα που οι γνώσεις μας παγκοσμιοποιήθηκαν; Ο συγγραφέας προτείνει να αντιμετωπίζουμε το"κλασικό" όχι ως κάτι το βαθιά "εκπληκτικό" και "ξένο" ο κατακτούμε καθημερινά, ως ένα ισχυρό κίνητρο για να κατανοήσουμε το "διαφορετικό", ως ένα πρόγραμμα ανοιχτό σε καινούργιες ερμηνείες. Προτείνει μια καινούργια θε...