Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ο Ηλίας Πετρόπουλος - μετά τα ρεμπέτικα τραγούδια, τα μικρά ρεμπέτικα, την ρεμπετολογία, το άγιο χασισάκι, τον υπόκοσμο και καραγκιόζη, το μπουρδέλο, τους καπανταήδες και μαχαιροβγάλτες, και διάφορα σχετικά άρθρα - συνεχίζει μ' αυτό το βιβλιαράκι τη ρεμπετολογική του έρευνα.

Τα "Γυμνά τρολ" δεν είναι τίποτε άλλο παρά τρελές ιστορίες για καθημερινούς ανθρώπους που είναι εγκλωβισμένοι μέσα στη ζούγκλα του τσιμέντου. Σύντομες ιστορίες, ιδιότυπες, βλάσφημες και αστείες μ' έναν τραγικό τρόπο. Κανείς δεν θα 'θελε να του συμβεί κάτι τέτοιο. Όλοι θα γελάσουν όμως αν κατά λάθος πέσεις κάτω μπροστά τους. Έτσι είναι η φύση των πραγμάτων. Τα "Γυμνά τρολ" είναι μια συλλογή διηγημάτων προορισμένα να δημιουργήσουν ένα νέο λογοτεχνικό είδος που οι απόγονοί μας στο μέλλον θα το αποκαλούν "λογοτεχνία τουαλέτας" χαμογελώντας πονηρά.

"Τη μοίρα μου τη διαμόρφωσε η ανάγκη, μια εφιαλτική, αδήριτος ανάγκη. Χρειάζονταν χέρια πιο δυνατά από τα δικά μου· πιστεύω μάλιστα πως καμία ανθρώπινη δύναμη δεν θα μπορούσε να σπάσει την άθραυστη αλυσίδα που μ' έδεσε -εμένα που κάποτε η έννοια της ζωής ισοδυναμούσε με τη χαρά και τα μόνα αισθήματα που με διακατείχαν ήταν αγάπη και καλοσύνη- στη δυστυχία που θα τελείωνε, και τώρα πρόκειται να τελειώσει, στον θάνατο." Η "Ματίλντα" ήταν το δεύτερο, μετά τον "Φρανκενστάιν", έργο της Mary Shelley και γράφτηκε κι αυτό την εποχή που ζούσε ακόμα με τον άντρα της, τον ποιητή Pe...

Μία από τις σταθερές της σύγχρονης εποχής που δύσκολα αμφισβητείται είναι η πανταχού παρουσία της εικόνας, φωτογραφικής ή άλλης, και η ισχυρή επίδρασή της στη διαμόρφωση αντιλήψεων και συμπεριφορών. Όμως, ενόσω ο εικονογραφημένος κόσμος γιγαντώνεται γύρω μας και μέσα μας, ο κριτικός διάλογος γι' αυτόν παραμένει συγκριτικά καθηλωμένος, ειδικά στην ελληνική εκδοχή του. Έτσι ευνοούνται η απλούστευση και η σύγχυση, η άκριτη επιβολή της εμπορευματικής εικόνας, ο οπτικός αναλφαβητισμός. Είναι η φωτογραφία μια εικόνα που πρέπει κανείς να δημιουργεί και να καταναλώνει χωρίς να σκέφ...

Για τον Ηράκλειτο, ο χρόνος είναι ένα παιδί που παίζει πεσσούς. Ο Καλδερόν παρομοιάζει τη ζωή με σκηνή θεάτρου όπου καλούμαστε να παίξουμε ο καθένας τον δικό του ρόλο. Οι ινδουιστές πιστεύουν πως το σύμπαν είναι το σώμα του Σίβα και ταυτίζουν τον κοσμικό χορό του με τον αδιάλειπτο κύκλο της ζωής και του θανάτου. Ο Αϊνστάιν ισχυρίζεται πως η διάκριση ανάμεσα σε παρελθόν, παρόν και μέλλον δεν είναι παρά μια πεισματικά επίμονη ψευδαίσθηση, ενώ ο Μπόρχες φαντάζεται τον χρόνο ως ένα ποτάμι που μας παρασέρνει, υποστηρίζοντας πως το ποτάμι είμαστε εμείς. Ίσως η ιστορία να μην είνα...

Ένα σύγχρονο Αλφαβητάρι με πεντάστιχα ποιηματάκια (λίμερικ) και πολλά, πάρα πολλά, πολύχρωμα σχέδια. Με ιγκλού, ιππότες, διαστημόπλοια, ιστιοφόρα, ατμοσίδερα και φάλαινες· με παππούληδες που κάνουν πιρουέτες, γιαγιάδες που παρακούν, ψύλλους-ακροβάτες, στρουμπουλές ακρίδες, κυρίους με μύτη σουβλερή... από το Αλγέρι ως την Καραϊβική κι από τη Θάσο μέχρι τη μακρινή Ασία!

Η μικρή Λιν παίρνει ένα δώρο αλλιώτικο από τ' άλλα: έναν μικρούλη δράκο. Και τότε αρχίζουν οι περιπέτειες... Μαζί τους, παιδιά και γονείς μαθαίνουν τα πρώτα τους κινέζικα ιδεογράμματα. "Ο φίλος μου ο δράκος είναι ένα υπέροχο βιβλίο που φέρνει τα παιδιά σε μια πρώτη επαφή με μια ξένη γλώσσα κι έναν καινούριο κόσμο. Ίσως είναι και μια πόρτα που ανοίγει προς την έμφυτη αγάπη τους για τις λέξεις και την ιστορία". (Λινγκ-Γι Τσεν, Ασιατική Εταιρεία της Νέας Υόρκης)

[...] Κι έπειτα, σύμφωνα με τη θεωρία που υποστήριζε ο Βιαν και που ουδόλως επινοημένη ήταν, τα όρια ανάμεσα στον ερωτισμό και την πορνογραφία, ανάμεσα στην πορνογραφία και το άσεμνο, ανάμεσα στην αξιοσέβαστη και την άλλη λογοτεχνία , είναι άκρως ασαφή (οι καλύτεροι ειδήμονες και οι πιο σχολαστικοί δικαστές το ξέρουν καλά αυτό): η διαστροφή βρίσκεται στο μυαλό του αναγνώστη και η απλή περιγραφή ενός δέντρου μπορεί να προκαλέσει σ’ εκείνον τον οποίο ο δαίμονας του σεξ γαργαλάει επίμονα οράματα που το Σατυρικόν ή ο μαρκήσιος ντε Σαντ (τον οποίο ο Βιαν δικαίως κατατάσσει είτε...

Κατά τον Gerard Namer, ο στοχασμός του Halbwachs γύρω από το πρόβλημα της μνήμης γεννήθηκε ήδη το 1912 με το πρώτο άρθρο του για την ταξική συνείδηση, στο οποίο επανεξέταζε τη μαρξιστική ιδέα της αλλοτρίωσης της εργατικής τάξης εισάγοντας την έννοια της τάξης δίχως μνήμη. Ωστόσο, το πρώτο του βιβλίο περί μνήμης εκδίδεται το 1925 και είναι τα "Κοινωνικά πλαίσια της μνήμης", έργο με το οποίο ο Halbwachs διεκδικεί τη διαδοχή του Ντυρκέμ. Εδώ, η μνήμη, ό,τι πιο ατομικό, αποτελεί εντέλει κοινωνική κατασκευή. Ο άνθρωπος δεν σκέπτεται μόνος: όταν ενθυμούμαστε ανακατασκευάζουμε...

Ατύχημα ή φόνος; Ο αρχιφύλακας Στούντερ αναλαμβάνει να διαλευκάνει μια σκοτεινή υπόθεση σε ένα περιβάλλον μάλλον γνώριμο στον Φρήντριχ Γκλάουζερ, μιας και ο ίδιος πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του σε ψυχιατρεία και κλινικές αποτοξίνωσης. Τη δεκαετία του 1930, σε μια εποχή όπου ένα άλλο είδος παραφροσύνης απλώνει τα δίχτυα του για να σπείρει τη φρίκη στην Ευρώπη, ο αινιγματικός αρχίατρος δρ Λαντούνερ ζητά από τον δαιμόνιο αρχιφύλακα της αστυνομίας της Βέρνης να ερευνήσει όχι μόνο την εξαφάνιση του διευθυντή του ψυχιατρείου αλλά και την απόδραση ενός παιδοκτόνου, φρο...

"Καυσοκαλύβης" αποκλήθηκε ο ασκητής Μάξιμος του 14ου αιώνα, διότι άλλαζε συνεχώς τόπο, καίγοντας κάθε φορά την καλύβα του για ν' ασκείται στην ακτημοσύνη. Μετά από μακρά πορεία στην πεζή και μετρική φράση, ο Αντώνης Ζέρβας φθάνει εδώ σε μια αντιλυρική, εξόχως ειρωνική και αποφθεγματική μορφή του έναρθρου περιστατικού, η βία του οποίου, αισθητή πλέον στους καιρούς της κρίσης, ήταν και ο πυρήνας των τελευταίων του συλλογών. Ακολουθούν μία σειρα σύγχρονων χαρακτήρων με τον τίτλο Σάτυρες και τα καυστικά στιχηρά Ο Καημάνης στη μάντρα του Καρρά. Μεμονωμένα ποιήματα από τις εν...

Καθώς η Κοκκινοσκουφίτσα φαίνεται να επιστρέφει στην Ελλάδα, είναι καιρός να δούμε τι συμβαίνει στα παραμύθια όταν ανατρέπεται η πλοκή τους. Το παραμύθι λειτουργεί μετωνυμικά για το βασικό ερώτημα του βιβλίου: Τι μπορεί να είναι η αριστερά σήμερα, όταν η κρίση παγιώνεται σε διαρκές καθεστώς; Τι σημαίνει αριστερά τον 21ο αιώνα, σε μια εποχή κατακλυσμιαίων αλλαγών σε κλίμακα πλανήτη; Είναι ρίσκο φυσικά η πρόβλεψη, αλλά στην περίπτωση της αριστεράς αφορά όχι απλώς την πιθανολόγηση αλλά και το ερώτημα: Πως προσδοκούμε και πως επιδιώκουμε να είναι η αριστερά με τα δεδομένα του κ...

Πηγαίναμε σαν να ήταν το μέρος αυτό γυρισμός των ανθρώπων. Μας τραβούσε μια έλξη και τα πόδια βάδιζαν χωρίς να βλέπουν τα μάτια. Κι ήταν ο τόπος όλων των νεκρών ανθρώπων. Μεγάλος, θεόρατος τύμβος. Και πιστέψαμε. Πως είναι το κάλεσμα των υπόγειων νεύρων που οδηγούσαν το πέλμα. Φτάσαμε όλοι την ώρα που είχε ανέβει ψηλά η σελήνη. Οι τόποι και τα δέρματα και τα μάτια. Σαν μια σύγκλιση καταιγίδων. Αλλά γαλήνια. Αλλά υπέροχη. Φύλλα σε δίχτυ που 'κλεινε γύρω κι από μέσα εμείς. Και κάτω από μας ένα απέραντο σπείρωμα μ' ατέλειωτα νεύρα. Η κορφή του σαν τραγίσιο κεφάλι. Κι από πάν...

Έγραψα την "Αυτοκρατορία" μέσα στο αδιέξοδο του χρόνου. Την είδα πρώτα μέσα στους χρόνους των ρημάτων, δηλαδή μέσα από την ακριβολόγο ιδιότητα της γραμματικής, πού διατυπώνει στα ρήματα, στις εγκλίσεις τους και τις φωνές όλη την παλλόμενη αγωνία ενός σώματος, όταν υποφέρει το τέλος του χρόνου και, επειδή μιλά, γερνά αναζωογονούμενο. Μη έχοντας δική μου γλώσσα άλλη παρά των μεγάλων δραματουργών, προβλέποντας το αδιέξοδο λόγω της γραφής των άλλων, αναγνωρίζοντας συγχρόνως στην ποίηση τη διαβατήρια συνθήκη προς το θέατρο, γνωρίζοντας επίσης πώς και η συνθήκη αυτή δεν είναι ικ...

ΤΑ ΑΕΤΩΜΑΤΑ Κρυσταλλοπαγή τ' αετώματα από κεί κατέβηκε ο δήμιος έπιασε την οροφή τ' ουρανού κι έτριξε ο βαρύς πολυέλεος μιαν ανωφερή ιδέα και ρίγησε η σπονδυλική στήλη της νιότης μου έπιασε απ' την οσφύ τα βουνά και τα χόρεψε σεισμικά τα ουράνια κάτεργα κι έβγαλε από μέσα τον σιδερίτη τους όλους τους σιδηροδέσμιους του φεγγαριού Οσφυοκάμπτης των ψυχών και των σωμάτων Περιλαμβάνει την ανέκδοτη συλλογή "Οριογραμμή".

[καλούπι: τοπογραφικό] Πρώτα παντρεύτηκε η μεγάλη. Τοποθετήθηκε με τον άντρα της στον τρίτο όροφο. Τελευταία παντρεύτηκε η μικρή. Τοποθετήθηκε με τον δικό της στον πρώτο. Η αδερφή η μεσαία παντρεύτηκε μεσαία. Στον δεύτερο. Όλα έγιναν όπως έπρεπε.

Κάθε μέρα ο κύριος Φρανσίς πηγαίνει στο δάσος να ζωγραφίσει. Σκαρφαλώνει στον κορμό του μεγάλου γερμένου μαονιού ή κάθεται στις ρίζες της μεγαλόπρεπης κόκκινης συκιάς και θαυμάζει τη φύση γύρω του. Δεν παραλείπει να ζωγραφίσει καμιά ρίζα, κανένα κλαδί, καμιά περικοκλάδα, κανένα φύλλο, ώσπου μια μέρα...

Το βιβλίο αυτό δεν έχει ακόμη γραφτεί κανονικά! Έχει ήρωες (που είναι ακόμη σκίτσα) κι έναν συγγραφέα (Σσσ! Δουλεύει πυρετωδώς). Αλλά μιας και το κρατάτε στα χέρια σας και θέλετε ένα παραμύθι, θα σας κάνουν τη χάρη (τουλάχιστον, θα προσπαθήσουν!...). Ένα βιβλίο του Έρβε Τυλλέ γεμάτος εκπλήξεις, όπως στο θέατρο!

Στο βιβλίο γίνεται προσπάθεια να οργανωθεί ένα συστηματικό επιστημολογικό πλαίσιο για να δοθούν απαντήσεις στα διάφορα επιστημολογικά ζητήματα που ανακύπτουν στην ιστορία της Γλωσσοδιδακτικής σε σχέση με την επιλογή των γλωσσοδιδακτικών μεθόδων και προσεγγίσεων. Ενδεικτικά: - Πώς μπορούμε να οριοθετήσουμε ή να κατηγοριοποιήσουμε τις γλωσσοδιδακτικές μεθόδους και προσεγγίσεις; - Υπάρχουν αντικειμενικά ή ορθολογικά κριτήρια με τα οποία μπορούμε να αξιολογήσουμε κάποια γλωσσοδιδακτική μέθοδο ή προσέγγιση ως καλύτερη ή αποτελεσματικότερη έναντι κάποιας άλλης; - Αν ναι, μπορο...

Είκοσι πέντε υβριδικά κείμενα σε τρεις ενότητες: - Ανοίγοντας τα γράμματα του γείτονα - Το ζωικό βασίλειο (του Ιουλίου Βερν) - Χιλιαστές Ανάμεσα στην πρόζα, την ποίηση, το δοκίμιο, τη διασπορά ψευδών ειδήσεων, την αναδίφηση ανύπαρκτων αρχείων, τον αστικό μύθο, τη λογοτεχνική υπερδιακειμενικότητα, το επαναστατείν δια την θυμικής οδού, το βιβλικό παραλήρημα, τον μεσσιανισμό. Ίσως ακούστηκαν σε κάποιο λεωφορείο, ίσως αναμεταδόθηκαν σε κάποιον διαδικτυακό τόπο, ίσως αποτέλεσαν αντικείμενο πολιτικής συζήτησης σε σεμινάρια ή καφενεία, ίσως τυπώθηκαν και μοιράστηκαν σε φυλλά...