Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Γκιγιώμ Απολλιναίρ, Πωλ Βερλαίν, κόμης ντε Λωτρεαμόν, Στεφάν Μαλλαρμέ, Αλοΰσιους Μπερτράν, Σαρλ Μπωντλαίρ, Ζεράρ ντε Νερβάλ και Μαρσέλ Προυστ: οκτώ Γάλλοι θεράποντες και δημιουργοί μαζί της τέχνης του λόγου, του ποιητικού αλλά και του πεζού, κινούνται στις σκιές του μυστικού, του φανταστικού, του τρομακτικού, του συμβολικού, του σουρεαλιστικού και φέρνουν στο φως εικόνες, αισθήσεις, στοχασμούς, ακούσματα και αγγίγματα μέσα από τα πεζά ποιήματά τους ή την ποιητική πρόζα τους. Το βιβλίο είναι ο καρπός ενός συνδυασμού ατομικής και συλλογικής προσπάθειας που κατέβαλαν οι σπο...

Περπατούσαν μέσα στη μαύρη νύχτα. Εκείνη έκλαιγε. Το σιχαινόταν αυτό. Ήθελε να τη σκοτώσει. Μέσα απ' αυτήν θα σκότωνε ολόκληρη την Αμερική. Κι εκείνος θα γινόταν η μεγαλύτερη κατάφαση του τίποτα. Αύριο το πρωί θα κρατούσε τα μάτια ορθάνοιχτα όταν θα έριχνε το Boeing 767 των American Airlines πάνω στους δύο πιο αλαζονικούς πύργους της ανθρωπότητας. Τα μάτια ορθάνοιχτα. Στις 11 Σεπτεμβρίου 2001, ένας καμικάζι παίρνει τον έλεγχο ενός αεροπλάνου και το ρίχνει επάνω στο Παγκόσμιο Κέντρο Εμπορίου της Νέας Υόρκης. Ο Σαλίμ Μπασί αναπλάθει τη ζωή αυτού του ανθρώπου, τις σκέψεις τ...

Το βιβλίο "Σμιλεύοντας το χρόνο" του Αντρέι Ταρκόφσκι αποτελεί πνευματική αυτοβιογραφία εν τω γίγνεσθαι. Πολυετή "διαλείμματα" αναγκαστικής αργίας -που οδήγησαν τελικά τον ποιητή της νοσταλγίας στην αυτοεξορία, στην επιλογή της ισόβιας νοσταλγίας, που έρχεται να στοιχειώσει την ισόβια μοναξιά του καλλιτέχνη και να στενέψει ακόμα περισσότερο τα όρια του κόσμου- άρχισαν κάποια στιγμή να γεμίζουν με την καταγραφή στοχασμών γύρω από την κύρια ασχολία του, αντικείμενο νοσταλγίας κι αυτή... Ωστόσο ο Ταρκόφσκι, μεταφυσικός στοχαστής και άνθρωπος της εποχής του, δε μας μιλά μόνο...

"... Ο καπνός εσκόρπισε παντού κι έπνιξε τη Σμύρνη. Κι έτσι, καθώς κείνοι πο 'χαν έβρει καταφύι στην καρδιά τσι πόλης, αναγκαστήκανε με τις φλόες να 'βγουν από τις τρύπες των, ετρέξαν όπως-όπως στην παραλία, φορτώνουντας όλο και πιότερο την προκυμαία και σπρώχνουντας προς τη θάλασσα τσ' άλλοι πο 'χαν πιάσει θέση στην άκρια και θεωρούσαν τσ' εαυτοί των τυχεροί που θα 'νουσαν οι πρώτοι για τα παπόρια. Τρέχανε οι κυνηημένοι απ' τις φλόες προς την παραλία και στοιβαζούντουσταν σ' τσι κυνηημένοι απ' τσι σφαείς, δεν αντέχανε πολλοί την πίεση στην άκρια, χάνανε την ισορροπία των...

"Παίρνω μονάχα κάτι αλλιώτικους ανθρώπους που ζήσανε κάποτε ανάμεσά μας και που σήμερα δεν ζούνε πλια τέτοιοι, κάτι ανθρώπους που δεν μοιάζουν ούτε ο ένας με τον άλλον ούτε με όλους τους άλλους, που πότε έχουν κάτι παραπάνω απ' τους συνηθισμένους ανθρώπους και πότε κάτι το λειψό. Παίρνω μονάχα κάτι καιρούς που πέρασαν, κι αυτούς προσπαθώ να θυμηθώ. [...] Παίρνω τις σπασμένες κολώνες της ζωής και κάθουμαι και συλλογίζουμαι το κομμάτι που τις λείπει μελετώντας τες στον τόπο που είναι σπασμένες". Έτσι προλόγισε ο Αθανάσιος Γκράβαλης τις "Σπασμένες κολώνες", το βιβλίο με...

στη γη εκείνη δεν υπήρχαν καιρικές μεταβολές ούτε εποχιακοί κύκλοι, υπήρχε μόνο ο τεχνητός ουρανός ενός γιγάντιου αυγού, υπήρχε μόνο ένας νεφελοσκεπής θόλος, διάσπαρτος από ψηφίδες που λαμπύριζαν σαν ουράνια βλεφαρίσματα, ΣΠΑΣΜΟΣ κι έτσι το βραδινό σούρουπο περνούσε στο πρωινό χάραμα δίχως να παρεμβάλλεται άλλη διάσταση φωτός ανάμεσα τους, ακολουθώντας ένα σχεδιασμένο φεγγοβολημα που εκτεινόταν σε μια ποικιλία από γκρίζες ανταύγειες, μια σκιά που έφθινε σε φως και ένα φως που παράλλαζε σε σκοτάδι, ένα πελώριο πινέλο, κρεμασμένο απ' το μάτι του ουρανού, που περιστ...

Ατύχημα ή φόνος; Ο αρχιφύλακας Στούντερ αναλαμβάνει να διαλευκάνει μια σκοτεινή υπόθεση σε ένα περιβάλλον μάλλον γνώριμο στον Φρήντριχ Γκλάουζερ, μιας και ο ίδιος πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του σε ψυχιατρεία και κλινικές αποτοξίνωσης. Τη δεκαετία του 1930, σε μια εποχή όπου ένα άλλο είδος παραφροσύνης απλώνει τα δίχτυα του για να σπείρει τη φρίκη στην Ευρώπη, ο αινιγματικός αρχίατρος δρ Λαντούνερ ζητά από τον δαιμόνιο αρχιφύλακα της αστυνομίας της Βέρνης να ερευνήσει όχι μόνο την εξαφάνιση του διευθυντή του ψυχιατρείου αλλά και την απόδραση ενός παιδοκτόνου, φρο...

Τα πρόσωπα των διηγημάτων με τραυματικές εμπειρίες από Κατοχή και Εμφύλιο, μεστοί έφηβοι ήδη το 1950, μπαίνουν στην Καινούργια Εποχή ψάχνοντας, προσπαθώντας να κατανοήσουν, με δυσπιστία αλλά και με πίστη, τις ανθρώπινες σχέσεις σε υποκειμενικό και κοινωνικό επίπεδο. Βιώνοντας, με απαγορευμένο και πάλι το όραμα για μια ανθρώπινη ζωή, την κοινωνία μέσα από αρνήσεις και όντας ακατάλληλοι για κάθε προσαρμογή, οδηγούνται, ενώ οι προσφορές ήταν πολλές και κάποτε δελεαστικές, όχι στην αμφισβήτηση αλλά στην καθολική απόρριψη. Καθώς η άρνηση ή η μη ένταξη είναι δύσκολη και κουραστικ...

Το "Στάλαγκ VI C" με τον υπότιτλο "Ημερολόγιο της ομηρίας", αφηγείται την καθημερινή ζωή των αιχμαλώτων στα στρατόπεδα συγκέντρωσης της Γερμανίας. Πέρα από την ιστορική του αξία, αυτό το μυθιστόρημα διαθέτει αρετές μοναδικές: αμεσότητα, δύναμη, ζωντάνια στην περιγραφή των εικόνων και όλ' αυτά δοσμένα με μια λιτότητα αφοπλιστική. Ο Όμηρος Πέλλας δίκαια κατέχει περίοπτη θέση στο χώρο της σύγχρονης ελληνικής λογοτεχνίας, γιατί κατόρθωσε να δώσει με ανθρωπιά κι ευαισθησία αυτό το θέμα, που πολύ εύκολα θα μπορούσε να αποπνέει απλοϊκούς αισθηματισμούς και μελοδραματικό ύφος. Κα...

"Στάσιμον: Το Χορικόν της αρχαίας τραγωδίας, το οποίον ήδεν ο χορός μεταξύ δύο επεισοδίων. Αφού ο χορός του αρχαίου δράματος εισήρχετο εις το θέατρον άδων την πάροδον, ελάμβανε την καθορισμένην θέσιν του (ίστατο) εν τη ορχήστρα. Πάντα τα μετά ταύτα ψαλλόμενα υπ' αυτού άσματα μέχρι της εξόδου, τα μεταξύ δύο επεισοδίων παρεμβαλλόμενα, καλούνται δια τούτο στάσιμα. Τα στάσιμα ήσαν συντεθειμένα, ιδία υπό του Σοφοκλέους και του Ευριπίδου εις ποικίλας μετρικάς στροφάς. Τα στάσιμα είναι συνήθως εκτενέστερα της παρόδου και της εξόδου. Τινά εξ' αυτών και ιδία τα υπορχήματα, συνωδεύον...

Ο Σταύρος Τσιώλης αποτελεί ξεχωριστή περίπτωση για τα ελληνικά κινηματογραφικά δεδομένα: χιουμορίστας και ποιητής, θυμόσοφος και ταξιδευτής, ανάλαφρος και ερωτικός, παραδοσιακός και μοντέρνος. Στις ταινίες του ("Ο μικρός δραπέτης", "Πανικός", "Η ζούγκλα των πόλεων", "Μια τόσο μακρυνή απουσία", "Σχετικά με τον Βασίλη", "Έρωτας στην χουρμαδιά", "Παρακαλώ γυναίκες μην κλαίτε", "Ο χαμένος θησαυρός του Χουρσίτ Πασά" κ.ά.) συνυπάρχουν ο δημιουργικός αυθορμητισμός της σκηνοθεσίας, το χιούμορ των διαλόγων και η μελαγχολία της ματιάς του πάνω σ' ένα κόσμο που γνωρίζει πολύ καλά, τον...

Ο Στέφανος από καιρό αγαπά τη Νανώ και η Νανώ τον Στέφανο. Είναι ένα καθ' όλα αρμονικό και ευτυχισμένο ζευγάρι, δύο νέοι που δεν χορταίνουν να είναι μαζί, να περπατούν και να συζητούν... Η ιστορία τους θα μπορούσε να είχε τελειώσει εδώ με το "έζησαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα", εάν η ανήσυχη Νανώ δεν είχε μια παράξενη έμπνευση και δεν πρότεινε στον αγαπημένο της να κάνουν ένα πείραμα, για να επιβεβαιώσουν τον έρωτά τους. Ο συνετός Στέφανος αρχικά αποδοκιμάζει την ιδέα να εκτεθούν, χάριν απλών εικασιών και αόριστων φόβων, στην αβεβαιότητα και τον πειρασμό. Ωστόσο, με τα π...