Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Σε μιαν εποχή όπου η "στρογυλευμένη φράσις" εθεωρείτο διαπιστευτήριο ύφους, η "ανώμαλος και συχνά ακαλαίσθητος γλώσσα του, εν συγκρίσει προς τους στυλίστ της καθαρευούσης ή της δημοτικής, και το σχέδιον ακόμη του διηγήματος, ατελές ως κάτι πρωτόγονον και ακαλλιέργητον", μαζί με την "πενιχρότητα" της θεματολογίας του - αποτέλεσαν την αχίλλειο πτέρνα του Λόγου του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη, μολονότι ελάχιστοι από τους συγχρόνους του αμφισβήτησαν ή αρνήθηκαν τη μοναδικότητά του. Πού έγκειται αυτή η μοναδικότητα; "'Οτι σώζει και συχνάκις μεγαλύνει αυτάς τας αλλοκότους συνθέσεις,...

Ο συγγραφέας γνωστός ήδη από το πρώτο του μυθιστόρημα "Αγάθος", αφηγούμενος σε τούτη τη νουβέλα ένα γεγονός καθημερινό, αλλά και συγκλονιστικό, έναν θάνατο και μια κηδεία, σατιρίζει την επίσημη ιδεολογία της μετεμφυλιακής Ελλάδας, τα σύμβολά της και τους εκπροσώπους της, ισορροπώντας διαρκώς ανάμεσα στο τραγικό και το κωμικό, ανάμεσα στον ανθρώπινο πόνο και το γέλιο, τη συντροφικότητα και τη μοναχικότητα... Υπηρετώντας τη θητεία του ένα έφεδρος αξιωματικός, ζει για λίγους μήνες σε μια μουντή, ασφυκτική τοποθεσία της ελληνικής επαρχίας. Περιγράφει το τοπίο και τις εποχές πο...