Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Πολλοί παράγοντες συνετέλεσαν στην άτυχη μοίρα της δεσποινίδας Τζούλια: τα αρχέγονα ένστικτα της μάνας της, η κακή ανατροφή που πήρε από τον πατέρα της, ο χαρακτήρας της και η επιρροή που άσκησε ο αρραβωνιαστικός στο αδύναμο και στείρο μυαλό της. Άμεσο ρόλο έπαιξαν επίσης, η γιορτινή ατμόσφαιρα της βραδιάς του μεσοκαλόκαιρου, η απουσία του πατέρα, τα έμμηνά της, η φροντίδα της για τα ζώα, η μέθη του χορού, το μισόφως της νύχτας, η έντονη αφροδισιακή επίδραση των λουλουδιών και τέλος το τυχαίο γεγονός που ενώνει δύο ανθρώπους σ' ένα απόμερο δωμάτιο και το θράσος του αδίστακτ...

Η χαρά της ζωής, πιστεύω, κρύβεται στους έντονους και σκληρούς αγώνες και νιώθω ικανοποίηση όταν μαθαίνω, όταν διδάσκομαι κάτι. Γι’ αυτό επέλεξα μια ασυνήθιστη περίπτωση, ωστόσο διδακτική και που αποτελεί εξαίρεση, μεγάλη εξαίρεση, που επιβεβαιώνει τον κανόνα και θα πλήξει τους λάτρεις του μπανάλ. Εκείνο όμως που πραγματικά θα αναστατώσει το απλοϊκό μυαλό είναι πως η υπόθεσή μου δεν είναι απλή και οι ερμηνείες ποικίλλουν. Κάθε περιστατικό της ζωής - και αυτό είναι μια πρόσφατη ανακάλυψη!- ανάγεται σε μια σειρά από αιτίες, περισσότερο ή λιγότερο συγκεκαλυμμένες.

Εκατό εκατομμύρια δραχμές (κοντά τριακόσιες χιλιάδες ευρώ, με τα σημερινά δεδομένα) αυτή είναι η προσφορά που δέχεται κάποιος αποφυλακιζόμενος για να διαπράξει ένα φόνο. Φόνο παρόμοιο με εκείνον που τον έστειλε φυλακή - σκοτώνοντάς τον, συμβολικά, μία πρώτη φορά. Τα διλήμματα, οι δισταγμοί, οι τελικές του κινήσεις και μια καταιγιστική σειρά συνεπειών που περιγράφονται εδώ, εν είδει "επιστολικού" μυθιστορήματος, τον κάνουν να καταλήξει: δεύτερη φορά νεκρός. Επιστολικό και μαζί αστυνομικό μυθιστόρημα στο οποίο, για πρώτη φορά, η ίδια η συγγραφή γίνεται μέρος της πλοκής. Επι...

Το βιβλίο αυτό αφορά τα "εγκλήματα τιμής" στη μετεμφυλιακή ελληνική κοινωνία τις δεκαετίες 1950 και 1960. Με πηγές δικαστικά αρχεία, εφημερίδες και περιοδικό τύπο, νομικά, κοινωνιολογικά και ανθρωπολογικά κείμενα της εποχής, η συγγραφέας αναλύει πώς αντιμετωπίζει τα εγκλήματα "δια λόγους τιμής" η λεγόμενη κοινή γνώμη, οι δημοσιογράφοι, οι δικαστές και εισαγγελείς, οι επιστήμονες. Οι απολογίες των δραστών "εγκλημάτων τιμής" και οι καταθέσεις των μαρτύρων, ζωντανές σαν κοινωνικό μυθιστόρημα, διαγράφουν τα πρότυπα ηθικής, τη νομιμότητα της διαπροσωπικής βίας και την ιεραρχία...

"O τρομοκρατικός ήχος των βομβαρδιστικών "Στούκας", ενωνότανε με το θλιβερό χλιμίντρισμα των αλόγων που σκοτώνονταν ή τραυματίζονταν, με τις εκρήξεις των βομβών, τις καταρρεύσεις των κτιρίων, τον πανικό των ανθρώπων που έτρεχαν να προστατευτούν (όταν οι βομβαρδισμοί μάς πετύχαιναν στα χωράφια, τρέχαμε να καλυφτούμε μέσα στα στάχυα, αλλά πώς να γλιτώσεις από τα "Στούκας", που έφταναν μέχρι και τριάντα μέτρα από τη γη - πολλά κορμιά έπεσαν, πολύ θανατικό) ένας αλλόκοτος ορυμαγδός, μια κόλαση. Άνθρωποι, άλογα, κομμάτια λιμανιού και πλοίων, όλα μια παράξενη αιματηρή μάζα. Εμείς...

Στο βιβλίο γίνεται προσπάθεια να οργανωθεί ένα συστηματικό επιστημολογικό πλαίσιο για να δοθούν απαντήσεις στα διάφορα επιστημολογικά ζητήματα που ανακύπτουν στην ιστορία της Γλωσσοδιδακτικής σε σχέση με την επιλογή των γλωσσοδιδακτικών μεθόδων και προσεγγίσεων. Ενδεικτικά: - Πώς μπορούμε να οριοθετήσουμε ή να κατηγοριοποιήσουμε τις γλωσσοδιδακτικές μεθόδους και προσεγγίσεις; - Υπάρχουν αντικειμενικά ή ορθολογικά κριτήρια με τα οποία μπορούμε να αξιολογήσουμε κάποια γλωσσοδιδακτική μέθοδο ή προσέγγιση ως καλύτερη ή αποτελεσματικότερη έναντι κάποιας άλλης; - Αν ναι, μπορο...

Οι άνθρωποι πρέπει να διαλέγουν το θάνατό τους. Τα πεύκα. Η θάλασσα. Πράσινη και γαλάζια. Ο ήλιος. Η πόλη λιωμένο μέταλλο σε παραμορφωτικό καθρέφτη. Τα δέντρα. Σιγή. Άρωμα Απρίλη. Το φεγγάρι σαν κιμωλία. Βουβοί. Σκυλιά αλυχτάνε στη νύχτα. Σειρήνες. Συναγερμοί. Βόμβοι αεροπλάνων. Καταφύγια στα βράχια. Σκοτάδι στα πεύκα. Συσκότιση. Πυροβολισμοί. Σαρώνει ο θάνατος. Πείνα. Σκοτάδι πικρό. Ερχόταν ο θάνατος σαν παγωμένος αγέρας... Έκλεινε μια δεκαετία με πολέμους, θανάτους, αίμα, πείνα, πόνο. Ένα αίσθημα εξευτελισμού και ταπείνωσης. Μια ανέκκλητη απώλεια. Μια έλλειψη συνέχειας τ...

Χωρίς αξία λόγου πρότυπα και χωρίς οδηγούς στον ελληνικό χώρο, ο Γ. Βιζυηνός με τα άλλα έξι όλα κι όλα διηγήματά του (δημοσιευμένα όλα σχεδόν μέσα σε δύο χρόνια, 1883-84) γίνεται ο ίδιος πρότυπο και οδηγός για το δρόμο που, υποχρεωτικά πια, έπρεπε να βαδίσει η ελληνική πεζογραφία: από τη θεματογραφία στην ουσία. Με τον Γ. Βιζυηνό σημαδεύεται το τέλος της προϊστορίας του ελληνικού διηγήματος, η αποφασιστική στροφή από τη συμβατική και επίπεδη αφήγηση στην ανίχνευση της εσωτερικής περιπέτειας του ανθρώπου. Την "αυτοβιογραφία" του ουσιαστικά (αλλά με πόση διακριτικότητα......

Χωρίς αξία λόγου πρότυπα και χωρίς οδηγούς στον ελληνικό χώρο, ο Γ. Βιζυηνός με τα άλλα έξι όλα κι όλα διηγήματά του (δημοσιευμένα όλα σχεδόν μέσα σε δύο χρόνια, 1883-84) γίνεται ο ίδιος πρότυπο και οδηγός για το δρόμο που, υποχρεωτικά πια, έπρεπε να βαδίσει η ελληνική πεζογραφία: από τη θεματογραφία στην ουσία. Με τον Γ. Βιζυηνό σημαδεύεται το τέλος της προϊστορίας του ελληνικού διηγήματος, η αποφασιστική στροφή από τη συμβατική και επίπεδη αφήγηση στην ανίχνευση της εσωτερικής περιπέτειας του ανθρώπου. Την "αυτοβιογραφία" του ουσιαστικά (αλλά με πόση διακριτικότητα......