Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Το έλεγαν σχεδόν κάθε μέρα στην τηλεόραση, μαζί με τις χριστουγεννιάτικες ευχές: "Μη ξεχάσετε, φίλοι μου, να χαρίσετε και φέτος, ένα από τα πολλά παιχνίδια σας, σε παιδιά που δεν έχουν". "Εγώ δεν πρόκειται να δώσω κανένα από τα δικά μου. Τα θέλω όλα. Μ' ακούς;" φώναξε με όλη της τη δύναμη η Αναστασία... Ήταν όμως δικά της;

Η ιστορία που θα πω μιλάει για μια γραμμή ευθεία και ένα Ο. Το γράμμα Όμικρον το στρογγυλό, δηλαδή εγώ. Οι δυο μας βρεθήκαμε μέσα σ' ένα μπλε τετράδιο σχολικό. Εκείνη από ένα χάρακα ευθυγραμμισμένη στο ακέραιο κι εγώ να ανεβοκατεβαίνω πάνω της μετέωρο.

Κάθε χρόνο, σαν έρχονται τα Χριστούγεννα, σ' όλα τα κλαδάκια των βουνών απλώνονται κάτι ξανθόχρυσες τούφες μαλλιών. Είναι τα δώρα του Ιωνάθαν, του μικρού μάγου, στο μεγαλύτερο Βασιλιά όλου του κόσμου, στο Βασιλιά της Καλοσύνης και της Αγάπης. Η ιστορία του Ιωνάθαν που με την παιδική του καρδιά γεμάτη πίστη και τη γέρική του καμήλα ξεκίνησε για ένα μακρινό ταξίδι....

Ο άνθρωπος παρά τους διαφόρους περιορισμούς πού μπορεί να υποστεί από την κοινωνία στην οποία ζει ή από τη θρησκεία την οποία πιστεύει, κατά βάθος παραμένει ελεύθερος. Αυτό σημαίνει ότι μπορεί να επιλέγει τις αξίες που εκείνος παραδέχεται και να ρυθμίζει τη ζωή του σύμφωνα με αυτές. Επομένως, η ελευθερία της βούλησης συνδέεται άμεσα με τη δυνατότητα που έχει ο άνθρωπος να ορίζει κάθε πράξη του έχοντας ως αφετηρία τη δική του βούληση η οποία λειτουργεί ως αυτοαρχή. Η παρούσα εργασία προσπαθεί να θέσει το θέμα της αυτονομίας κάτω από το πρίσμα της φιλοσοφίας και της θεο...

Όταν θέλομε να πούμε για κάτι πως είναι ωραίο, λέμε πως είναι σαν παραμύθι. Έτσι ομολογούμε πως οι καρδιές μας είναι φτιαγμένες τέτοιες από το δημιουργό τους, ώστε να χαίρονται με τα παραμύθια και με ό,τι από τον αντικειμενικό κόσμο μοιάζει με παραμύθι. Αυτό σημαίνει ότι ο κόσμος που ταιριάζει στις καρδιές μας είναι ένας κόσμος πολύ διαφορετικός από αυτόν, που έφτιαξε ο πολιτισμός μας και προσπαθούμε να τον ζήσομε. Λέω ότι "προσπαθούμε" να τον ζήσομε, γιατί αυτό, που ζούμε, δεν είναι ζωή. Δεν είναι ζωή, γιατί δεν έχει χαρά, γαλήνη, απλότητα, πίστη ότι αυτός, που μας έπλα...

Η πένα του μεγάλου προφήτη των νεοελληνικών γραμμάτων, του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη, εκφράζεται στα τρία διηγήματα της παρούσας έκδοσης. Τα διηγήματα είναι τρία υπερφυή ανθύλλια, θα μπορούσε να πει κανείς, που εμφανίζονται σε διαφορετικές εποχές: "Μία ψυχή" είναι λουλούδι της άνοιξης, "Άνθος του γιαλού" του καλοκαιριού, και "Έρωτας στα χιόνια" του χειμώνα. Τρία διηγήματα διαφορετικά, τρία πνευματικά διαλείμματα, συνυπάρχουν σ' αυτό τό βιβλίο με τις αντίστοιχές τους μεταφράσεις στα ισπανικά. Η ελληνική και η ισπανική γλώσσα, καθώς συνομιλούν, δημιουργούν μια πολύχορδη σ...

Ο μικρός Παρακλητικός Κανών είναι από τα πιο αγαπημένα και πιο χρησιμοποιούμενα κείμενα της Εκκλησιαστικής μας λογοτεχνίας. Με το πόνημα, που ακολουθεί, θέλομε να δώσομε μια όσο γίνεται μεγαλύτερη κατανόηση των νοημάτων του, ώστε σε συνδυασμό με τη θέρμη της ψυχής των ευλαβών χριστιανών, που προσπέφτουν στη βοήθεια της Θεοτόκου, να ξέρουν καλά οι χριστιανοί τι λένε στη Θεοτόκο, ώστε η λατρεία τους να είναι λογική. Με την εργασία αυτή καθώς και με τις άλλες σχετικές εργασίες μας (Ερμηνεία της θείας Λειτουργίας, του Ακάθιστου Ύμνου κ.ά.) αποκοσκοπούμε στην υποβοήθηση του έ...

Στο βιβλίο αυτό γίνεται απόπειρα να παρουσιασθεί συνοπτικά, και τις περισσότερες φορές αναγκαστικά επιλεκτικά, η Χριστιανική Τέχνη στις ποικίλες εκφάνσεις της, από τους πρώτους χριστιανικούς αιώνες έως και τη μεταβυζαντινή περίοδο. Ιδιαίτερη έμφαση έχει δοθεί, λόγω περιορισμού της έκτασης του βιβλίου, στην εκκλησιαστική αρχιτεκτονική και ζωγραφική. Αν και η διαδρομή ανάμεσα στους αιώνες ήταν μακρά, οι ιστορικές και καλλιτεχνικές αλλαγές σημαντικές, εν τούτοις, η Χριστιανική Τέχνη διατήρησε τον χαρακτήρα και τον στόχο της, να υπηρετεί δηλαδή τη λατρεία και τη θεολογία της Εκ...

Αυτός είναι ο Τρεχάλας, ένα συνηθισμένο μυρμήγκι που ζούσε μια συνηθισμένη ζωή. Τι συνέβη όμως ξαφνικά κι άλλαξε η ζωή του; Ποιος είναι ο Κεραίας και τι ρόλο θα παίξουν οι εθελοντές στη ζωή του Τρεχάλα; Η συγκινητική ιστορία ενός μυρμηγκιού που βρήκε το δρόμο του όταν σταμάτησε να τρέχει για λίγο.

- Τη βρήκα! Αυτή η τρύπα μου αρέσει... Με χωράει ίσα-ίσα Εδώ θα τρυπώσω, φωνάζει ένα πρωί ο Λιχουδέλης. Να τρυπώσει; Ναι μα πως; Έτσι όπως έχει γίνει!

Υπάρχουν κάποιοι τόποι, όπου απ' τις αρχέγονες μυστικές πηγές αναβλύζει αιώνια ομορφιά. Από τους Δελφούς και τον Παρθενώνα, τις Μυκήνες και την Κνωσσό, τη Δήλο, τη Δωδώνη, τη Βεργίνα, από τις κορφές του Ολύμπου και του Κιθαιρώνα και από τα κατάσπαρτα με αρχαία μάρμαρα γαλάζια βάθη των θαλασσών μας, σηκώνεται ώρες ώρες ένα τραγούδι. Είναι ένα τραγούδι πέρα από το χρόνο και την καθημερινότητα. Ένα τραγούδι που έρχεται από πολύ μακριά για να μας θυμίσει ποιοι είμαστε και πούθε ερχόμαστε. Σε αυτή την ευλογημένη χώρα, οι μύθοι δεν πεθαίνουν ποτέ.

Τη υπερμάχω στρατηγώ τα νικητήρια, ως λυτρωθείσα των δεινών, ευχαριστήρια, αναγράφω σοι η πόλις σου, Θεοτόκε, αλλ' ως έχουσα το κράτος απροσμάχητον, εκ παντοίων με κινδύνων ελευθέρωσον ίνα κράζω Σοι, Χαίρε, Νύμφη ανύμφευτε.

Αναστάσεως ημέρα, λαμπρυνθώμεν λαοί· Πάσχα Κυρίου, Πάσχα· εκ γαρ θανάτου προς ζωήν και εκ γης προς ουρανόν Χριστός, ο Θεός ημάς διεβίβασεν επινίκιον άδοντας.

"Ανέστη Χριστός και ζωή πολιτεύεται. Ανέστη Χριστός, και νεκρός ουδείς επί μνήματος. Χριστός γαρ εγερθείς εκ νεκρών, απαρχή των κεκοιμημένων εγένετο". (Από τον Κατηχητικό Λόγο του Αγίου Ιωάννου Χρυσοστόμου)

Η θεία Λειτουργία είναι ένα μυστήριο, που το ζούμε. Κατά ένα μεγάλο μέρος όμως, η πληροφόρηση και η επικοινωνία μεταξύ των ιερέων, των ιεροψαλτών και του εκκλησιάσματος γίνεται με το λόγο. Γι' αυτό οι πιστοί, που μετέχουν στη λειτουργία, πρέπει να κατανοούν τα λεγόμενα. Με το πέρασμα του χρόνου στη γλώσσα μας εκφράσεις και λέξεις άλλαξαν το νόημα τους ή έπεσαν σε αχρηστία. Οι χριστιανοί μπαίνουν στον πειρασμό να ζητούνε μεταφράσεις της θείας Λειτουργίας στη σύγχρονη γλώσσα. Επειδή όμως τα λόγια της θείας Λειτουργίας είναι θεόπνευστα και τα έχομε συνηθίσει να ντύνουν τις...

Παραμονή του Πάσχα. Ένα κόκκινο αβγό το σκάει από την παρέα του, γίνεται φίλος με ένα άσπρο σύννεφο, τον Μπαμπακένιο, και μαζί ταξιδεύουν, γνωρίζουν τον κόσμο, βοηθούν κάποιους που τους έχουν ανάγκη. Γιατί και πότε χωρίζουν οι δυο φίλοι; Πώς είναι δυνατόν ένα αβγό να χορτάσει χιλιάδες στόματα; Ένα σύννεφο να γεμίσει λίμνες και ποτάμια; Όλα μπορούν να συμβούν όταν κάποιος πιστεύει στα θαύματα.

[...] Ο τίτλος του Πασχαλινού αυτού διηγήματος πάρθηκε απ' την ιδιότητα του κυρ-Κωνσταντού του Ζ'μαροχάφτη να κάνει τον ψάλτη κατά την Ανάσταση σε ορεινά ξωκκλήσια του νησιού μας. Σ' αυτό το αφήγημα διατυπώνονται καθαρά οι εθνικοπολιτικές ιδέες του συγγραφέα και η απόλυτη προσήλωσή του στις ελληνοχριστιανικές παραδόσεις. Από αυτό τό έργο άντλησαν οι μελετητές την ομολογία πίστεως του κυρ-Αλέξανδρου: "Το επ' εμοί, ενόσω ζω και αναπνέω και σωφρονώ, δεν θα παύσω ... να υμνώ μετά λατρείας τον Χριστό μου, να περιγράφω μετ' έρωτος την φύσιν και να ζωγραφώ μετά στοργής τα γν...

- Μα τι είναι αυτό το Πάσχα; Βρίσκεται μέσα στο όνομά μου και γύρω μου ακούω συνέχεια να μιλούν γι' αυτό και να το περιμένουν με λαχτάρα, αναρωτιέται ένα ανοιξιάτικο πρωινό η Λίτσα η πασχαλίτσα. Μια και δυο ξεκινά να μάθει... - Μήπως ξέρετε τι είναι το Πάσχα παρακαλώ; Ρωτά όποιον βρεθεί στο δρόμο της. Όλοι της απαντούσαν, μα ο καθένας με τον δικό του τρόπο. Μπερδεύεται, κουράζεται, η πασχαλίτσα μας, μα επιμένει μέχρι να νιώσει μέσα στη μικρή καρδιά της, τι αληθινά είναι το Πάσχα!

" Όστις δε υψώσει εαυτόν ταπεινωθήσεται, και όστις ταπεινώσει εαυτόν υψωθήσεται". (Ματθ. κγ΄ 12) "Εκείνος δε, που θα υψώσει τον εαυτό του, θα ταπεινωθεί, και εκείνος, που θα ταπεινώσει τον εαυτό του, θα υψωθεί".

Η διδασκαλία του Χριστού στους απλοϊκούς ανθρώπους που συγκεντρώνονταν για να Τον ακούσουν ή συναντούσε περιοδεύοντας έγινε κυρίως με την αφήγηση Παραβολών. Οι Παραβολές ήταν μικρές ιστορίες με διδακτικό περιεχόμενο, βγαλμένες μέσα από γεγονότα της καθημερινής ζωής ή τη φύση. Μ' αυτό τον τρόπο προκαλούσε το ζηωρό ενδιαφέρον των ακροατών και με τις εικόνες που δημιουργούσε τους φανέρωνε παραστατικά τις αλήθειες της βασιλείας του Θεού, θέμα που είχαν και οι περισσότερες Παραβολές. Όπως φαίνεται μέσα από αυτές, ο δρόμος της Αγάπης είναι αυτός που οδηγεί στην βασιλεία του Θεού...