Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Η "Αλεξάνδρου Ανάβασις" είναι το σπουδαιότερο από τα συγγράμματα του Αρριανού, που τον έκανε διάσημο. Στο έργο αυτό ο Αρριανός περιλαμβάνει ολόκληρη την ιστορία του μεγάλου βασιλέως από την άνοδό του στο θρόνο της Μακεδονίας, τις επιχειρήσεις του στα Βαλκάνια και την κυρίως Ελλάδα, καθώς και την κάθοδό του στην Αίγυπτο, προτού να αρχίσει η "ανάβασις" μέχρι την Ινδική Ασία. Το έργο τελειώνει με τον ξαφνικό θάνατο του Αλεξάνδρου στην Βαβυλώνα.

Η "Αλεξάνδρου Ανάβασις" είναι το σπουδαιότερο από τα συγγράμματα του Αρριανού, που τον έκανε διάσημο. Στο έργο αυτό ο Αρριανός περιλαμβάνει ολόκληρη την ιστορία του μεγάλου βασιλέως από την άνοδό του στο θρόνο της Μακεδονίας, τις επιχειρήσεις του στα Βαλκάνια και την κυρίως Ελλάδα, καθώς και την κάθοδό του στην Αίγυπτο, προτού να αρχίσει η "ανάβασις" μέχρι την Ινδική Ασία. Το έργο τελειώνει με τον ξαφνικό θάνατο του Αλεξάνδρου στην Βαβυλώνα.

Στον παρόντα τόμο περιλαμβάνονται όλα τα σωζόμενα αποσπάσματα από τα Στ', Ζ', Η', Θ', Ι' βιβλία του Διοδώρου Σικελιώτου. Η γένεσις των θεών, η αργοναυτική εκστρατεία, ο Τρωικός πόλεμος αλλά και η επάνοδος των Ηρακλειδών, οι νόμοι της Σπάρτης, ο Σόλων, ο Πεισίστρατος και ο Κλεισθένης είναι μόνο μερικά από τα θέματα που αναλύονται στον τόμο αυτό με κατάληξη το 480 π.Χ. και τους Μηδικούς Πολέμους.

Ο Φαίδων ανήκει στην κατηγορία των λεγομένων αφηγηματικών διαλόγων του Πλάτωνος. Σ' αυτόν, ένας από τους φίλους του Σωκράτους διηγείται τα όσα συζητήθηκαν προ της θανατικής εκτελέσεως του μεγάλου δασκάλου μέσα στη φυλακή. Αυτός είναι ο Φαίδων, με το όνομα του οποίου τιτλοφορείται ο διάλογος.

Οι «Βίοι Φιλοσόφων» του Διογένους Λαερτίου είναι η μόνη Ιστορία των Φιλοσόφων που διεσώθη εκ της αρχαιότητος. Συνολικά βιογραφούνται 80 φιλόσοφοι.

Το πρώτο και το δεύτερο βιβλίο των Γεωγραφικών του Στράβωνα αποτελούν τον γενικό πρόλογο της γεωγραφικής αυτής πραγματείας. Εδώ αποτυπώνονται οι ιδέες του συγγραφέα για την μέθοδο συγγραφής γεωγραφικού έργου. Συγκεκριμένα, γίνεται αναφορά σε θέματα γεωγραφίας, αστρονομίας, μαθηματικών και ιστορίας της Γεωγραφίας, δηλαδή σε επιστήμες, τις οποίες θεωρεί απαραίτητες ο Στράβων να την σπουδή της Γεωγραφίας.

Το πρώτο και το δεύτερο βιβλίο των Γεωγραφικών του Στράβωνα αποτελούν τον γενικό πρόλογο της γεωγραφικής αυτής πραγματείας. Εδώ αποτυπώνονται οι ιδέες του συγγραφέα για την μέθοδο συγγραφής γεωγραφικού έργου. Συγκεκριμένα, γίνεται αναφορά σε θέματα γεωγραφίας, αστρονομίας, μαθηματικών και ιστορίας της Γεωγραφίας, δηλαδή σε επιστήμες, τις οποίες θεωρεί απαραίτητες ο Στράβων να την σπουδή της Γεωγραφίας.

Ο Δίσκος της Φαιστού είναι μια χρονοκάψουλα της Γένεσης του ανθρώπου, της ιστορίας του Έλληνα-Ηρακλή και της παράδοσης του Θεού Ηρακλή, του Ήλιου-Σείριου. Ο άνθρωπος της γης δέχεται τη θεϊκή πνοή και προχωράει στο δρόμο της εξέλιξης. Ο Έλληνας γεννιέται από γήινη μήτρα και ουράνιο σπέρμα, αληθινός γιος Θεού. Ο Θεός χορεύει μέσα στο Ζωδιακό και ο Έλληνας-Ηρακλής διαβαίνει μέσα απ' τις δώδεκα πύλες του, αντίθετα προς το ρεύμα των φυσικών νόμων...

Η παρούσα μελέτη προσδοκά να δώσει το ερέθισμα στον αναζητητή, να μελετήσει εκτενέστερα την αρχαία ελληνική φιλοσοφία, σε μια εποχή που όλα είναι συγκεχυμένα. Σε ένα τέτοιο περιβάλλον οι διαχρονικές αξίες των προγόνων μας αποδεικνύονται πολύτιμοι αρωγοί στο όραμα μιας καλύτερης κοινωνίας και ενός καλύτερου κόσμου.

Η αρχική πρόταση συνδέει όπως γίνεται φανερό, όσα λέγονται στο λόγο, ετούτο, με όσα έχουν ειπωθεί σε προηγούμενο λόγο, άγνωστο, αλλά σίγουρα τεκμηριωμένο. Πρέπει να πιθανολογήσουμε, ότι υπήρξαν επικριταί του Αλέξανδρου στους οποίους απαντάει ο Πλούταρχος, γιατί ο λόγος αυτός έχει χαρακτήρα συνηγορίας, και αν και δεν αλλοιώνει τα πραγματικά περιστατικά, και ούτε απομακρύνεται από την αλήθεια, μόλο τούτο έχει κάποια δόση υπερβολής, απαύγασμα του θαυμασμού του συγγραφέως στο βασιλέα των βασιλέων, όπως προκαλεί τον Αλέξανδρο ο Αγγλος βιογράφος του Μπέρν.

Στα προηγούμενα βιβλία του Διόδωρου Σικελιώτου αναγράφονται τα γεγονότα που αναφέρονται στα μυθικά χρόνια των άλλων λαών, καθώς και οι παραδόσεις για τους θεούς, που κυκλοφορούν ανάμεσα τους, επίσης η τοπογραφία των χωριών τους, τα άγρια θηρία και τ' άλλα ζώα, καθώς και το κάθε τι που ήταν αξιομνημόνευτο ή παράδοξο. Τώρα σ' αυτό το βιβλίο αναφέρεται τι λένε οι Έλληνες στις ιστορίες τους των αρχαίων χρόνων για τους πιο ονομαστούς ήρωες και ημίθεους και γενικά για όλους κείνους που εν καιρώ ειρήνης βρήκαν κάτι χρήσιμο ή θέσπισαν νόμους προάγοντας έτσι τη ζωή της κοινωνίας.

Το βιβλίο αυτό περιέχει τη δράση των Ασσυρίων στην Ασία κατά τους αρχαίους χρόνους, τη γέννηση και την ανατροφή της Σεμιράμιδος, πως έχτισε τη Βαβυλώνα και πολλές άλλες πόλεις και πως εξεστράτευσε εναντίον των Ινδιών με μεγάλες δυνάμεις. Συνέχεια για τους Χαλδαίους και τις παρατηρήσεις των άστρων που κάνουν, για την Αραβία και για τα παράδοξα αυτής της χώρας, για τη βασιλεία των Σκύθων και για τις Αμαζόνες και, τέλος, για τους Υπερβορείους.

Στο έργο αυτό δίδεται αδρά η μορφή του περίφημου παλικαριού της ελληνιστικής εποχής, του Δημητρίου του Πολιορκητού, αλλά και όλο το ιστορικό πλαίσιο με πολλή ακρίβεια, σεβασμό απόλυτο στις πηγές και λεπτομέρειες και πληροφορίες εν πολλοίς άγνωστες, όχι μόνο στο ευρύτερο φιλομαθές αλλά και ειδικό κοινό. Η μορφή της Λάμιας, φωτίζεται από το φως των ιστορικών πηγών και της έρευνας της συγγραφέως

Είναι γνωστό ότι η ελληνική γλώσσα έχει γονιμοποιήσει όλες ανεξαιρέτως τις ευρωπαϊκές και εν μέρει, τις μη ευρωπαϊκές γλώσσες. Είναι άγνωστο όμως πόσες λέξεις του Ομήρου, τα κείμενα του οποίου είναι τα αρχαιότερα του κόσμου, βρίσκονται σήμερα σπαρμένες στις ευρωπαϊκές γλώσσες. Το λεξικό αυτό αποκαλύπτει ότι κάθε ευρωπαϊκή γλώσσα χρησιμοποιεί σήμερα τουλάχιστον 5.000 λέξεις που κατάγονται από την ομηρική και μόνο διάλεκτο ή έχουν ληφθεί αυτούσιες από εκεί.

Ο Νόννος (5ος αιώνας μ.Χ.) υπήρξε Έλληνας επικός ποιητής. Γεννήθηκε στην Πανόπολιν της Αιγύπτου, το όνομά του είναι Αιγυπτιακό και σημαίνει καθαρός, άγιος. Είναι ο συνθέτης του μεγαλύτερου έπους της αρχαιότητας. Ο τίτλος του είναι Διονυσιακά και αποτελείται από 21.000 στίχους, που περιλαμβάνονται σε 48 ραψωδίες και θυμίζουν τις ισάριθμες τραγωδίες της Ιλιάδος και της Οδύσσειας. Το περιεχόμενο του ογκώδους αυτού έργου αναφέρεται στις περιπέτειες του Διονύσου από τη γέννησή του μέχρι την αποθέωσή του.

Ο Πλούταρχος εξετάζει την προέλευση, τα λατρευτικά έθιμα και τον συμβολισμό της αρχαίας Αιγυπτιακής θρησκείας, σε ότι αφορά στην Ίσιδα και στον Όσιρι, πρωτεύουσες θεότητες του Αιγυπτιακού πανθέου. Οι δύο θεότητες, ενωμένες σ' ένα υπερφυσικό ζευγάρι, εκπροσωπούν τις δημιουργικές δυνάμεις της φύσεως. Αντίπαλος τους είναι ο θεός Τυφών, που εκπροσωπεί τις φθοροποιούς και καταλυτικές δυνάμεις.

Το πρώτο έργο εξετάζει την σημασία του ΕΙ, το οποίο υπήρχε στον ναό του Απόλλωνος στους Δελφούς, αφιερωμένο στον ομώνυμο Θεό. Στο δεύτερο έργο του ο Πλούταρχος εξετάζει τον τρόπο με τον οποίο πρέπει οι νέοι να μετέχουν στην μαγεία της ποιήσεως, δίχως να επηρεάζονται από παρουσιαζόμενα φθοροποιά γεγονότα και χαρακτήρες των οποίων η μίμηση θα ήταν βλαβερή.

Ο Πλούταρχος μετά της συνήθους εις αυτόν εμβριθείας και πολυμαθείας, φροντίζει να ανευρίσκη τα βαθύτερα φυσικά και ηθικά αίτια των συνηθειών τις οποίες περιγράφει και προσπαθεί να τα ερμηνεύσει από ιστορικής, ψυχολογικής και καθαρώς φιλοσοφικής και γλωσσικής απόψεως. Στηρίζεται δε προς τον σκοπό τούτο εις πλήθος παλαιοτέρων γνωστών και αγνώστων εις ημάς πηγών και διανθίζει, κατά την συνήθειά του πάντοτε, το κείμενο με ανέκδοτα με στίχους και ποικίλες παροιμιώδεις εκφράσεις.