Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ο Σεζάρ είναι αποφασισµένος να πεθάνει. Δεν αντέχει τον θάνατο της αγαπηµένης του Παθ, αφήνει τον γιο τους στους παππούδες του και ετοιµάζεται να δώσει τέλος στη ζωή του. Ώσπου εµφανίζεται στο κατώφλι του η Νανά και του χαλάει τα σχέδια. Η νεαρή Ελληνίδα είναι φοιτήτρια της αρχιτεκτονικής και έχει πάθος, όπως και ο Σεζάρ, για τους κλασικούς συγγραφείς και την ελληνική µυθολογία. Διατείνεται πως µένει απέναντί του, ενώ εκείνος δεν την έχει ξαναδεί ποτέ. Είναι βέβαιος; Γιατί όµως φέρεται τόσο φιλικά σ’ αυτόν, έναν απελπισµένο σαραντάρη που πενθεί και είναι βέβαιος πως δε θα κ...

Δυο άνθρωποι πλασμένοι ο ένας για τον άλλον, που συναντιούνται, χάνονται και ξαναβρίσκονται, για να ξαναχαθούν αμέσως μετά... Θα καταφέρουν ποτέ να ξαναβρούν ή να ξεχάσουν ο ένας τον άλλον; Μια μικρή παραλιακή πόλη στην Κροατία, στη δεκαετία του εξήντα. Όλα αρχίζουν με μια ολοκαίνουρια τσάντα. Είναι άσπρη με μπλε ρίγες, μ’ ένα κίτρινο ψάρι στη μέση και ανήκει στη μικρή Ντόρα, της οποίας σήμερα είναι η πρώτη της μέρα στον παιδικό σταθμό. Ποτέ ως τότε δεν είχε δει ο Λούκα κάτι τόσο ωραίο! Ο πεντάχρονος γοητεύεται τόσο πολύ, που ξεχνά ν’ αναπνέει και λιποθυμά. Η Ντόρα φι...

Όπως και στο πρώτο μου μυθιστόρημα, το '"Ολα σου τα' μαθα, μα ξέχασα μια λέξη", έτσι και σε τούτη τη συνέχειά του, το νόημα για μένα είναι να αποτελέσει έναν καθρέφτη για να δούμε πιο ξεκάθαρα τον εαυτό μας και τους θεμελιώδεις κοινωνικούς ρόλους που έχουμε ως σύντροφοι, γονείς, εργαζόμενοι και πολίτες. Να μας δώσει ιδέες -ή έστω και μόνο μία- για να κάνουμε σωστές επιλογές και να ζήσουμε όσο γίνεται καλύτερα και πιο πλούσια τη μία και μικρής διάρκειας ζωής μας σε μια κοινωνία συνοχής και ευημερίας, σε μια πατρίδα που αξίζει σε μας και στα παιδιά μας. Για να δώσουμε, δηλαδ...

Ο μπαμπάς έχει δουλειά. Κι η μαμά έχει δουλειά. Όταν ο μπαμπάς κι η μαμά έχουν δουλειά, αυτό θα πει πως εγώ θα κρατήσω τη μικρή μου αδερφή, αυτό θα πει πως κι εγώ θα έχω πολλή δουλειά. Δουλειά έχω, λοιπόν, αλλά δεν έχω κέφι. Κέφι έχω μόνο για να σκεφτώ και να γράψω ένα παραμύθι. Ένα παραμύθι για μια κούκλα τόσο άσχημη που δεν ήταν πια κούκλα, για ένα τεμπέλικο μερμήγκι που το 'ριξε στο τραγούδι, στα ξενύχτια και στα γλέντια, και που δε σκέφτηκε πως θα 'ρθει ο χειμώνας, κι αν δεν ήταν το εργατικό τζιτζίκι να το ταΐζει, θα πέθαινε από την πείνα. Αν καταλάβατε... τρελά πράγματ...

Ο μπαμπάς του Λάμπρου είναι πυροσβέστης, ο μπαμπάς της Εύης είναι γιατρός, ο μπαμπάς του Παύλου είναι δάσκαλος. Αλλά τι δουλειά κάνει ο μπαμπάς της Ζωής; Αν θέλετε να ξέρετε, ο μπαμπάς της Ζωής είναι εξερευνητοσουπεριππότης αλλά και κάτι πολύ πιο σημαντικό... Για να το μάθετε, πάρτε θέση στην αγκαλιά του μπαμπά και διαβάστε το βιβλίο μαζί. Τότε θα καταλάβετε γιατί κάθε μπαμπάς, κάθε ζωή, κάθε αγκαλιά είναι μοναδικά.

Όταν η δασκάλα ζήτησε από τα παιδιά να φέρουν στο σχολείο τα αγαπηµένα τους ζωάκια, δεν περίµενε πως εκείνα θα έφερναν ΑΛΗΘΙΝΑ! Σιγά σιγά η τάξη µεταµορφώνεται σε ζούγκλα, σε σαβάνα, σε ωκεανό... Με ζώα άγρια, ντροπαλά ή ανυπόφορα... Ακριβώς όπως και τα παιδιά της τάξης. Όλα µαζί, όµως, κάνουν µια ΑΠΙΘΑΝΗ ΠΑΡΕΑ!

Άρης: Τίτα; Τίτα: Ναι; Άρης: Εσύ θυμάσαι από πριν να γεννηθείς άμα ήξερες ότι θα γινόσουνα κορίτσι; Τίτα: Όχι. Άρης: Θυμάσαι άμα διάλεξες εσύ τι θα γίνεις; Τίτα: Όχι, δε θυμάμαι... Εσύ θυμάσαι; Άρης: Ούτ' εγώ! Άρα μπορεί και να μην το διαλέξαμε εμείς! Τίτα: Ναι, μπορεί! Άρης: Άρα αφού δεν το διαλέξαμε εμείς... γιατί μαλώναμε; Τίτα: Δεν ξέρω... (παύση). Κι άμα το διαλέξαμε; Πάει να πει πως πρέπει να μαλώνουμε; Άρης: Ε; (το σκέφτεται) Όχι... Δίκιο έχεις! Και πάλι δεν πρέπει!

Το έτος 2044, ο πραγματικός κόσμος έχει γίνει ένα πολύ άσχημο μέρος για να ζει κανείς. Όπως οι περισσότεροι άνθρωποι στον πλανήτη, ο Ουέιντ Ουότς δραπετεύει από τη ζοφερή καθημερινότητά του περνώντας τις περισσότερες ώρες του συνδεδεμένος με το OASIS - μία ευρύτατα διαδεδομένη εικονική ουτοπία που σου επιτρέπει να είσαι αυτός που θέλεις να είσαι και να ζήσεις, να παίξεις και να ερωτευτείς σε έναν από τους δέκα χιλιάδες πλανήτες που περιέχει. Και όπως οι περισσότεροι άνθρωποι στον κόσμο, ο Ουέιντ ονειρεύεται να είναι αυτός που θα ανακαλύψει τον πρώτο λαχνό που κρύβεται μ...

Έλα να φανταστούμε τι θα γινόταν ΑΝ δράκοι κατέκλυζαν τη Γη, αν οι πόλεις και τα χωριά τους δεν άφηναν χώρο στα ζώα για να ζήσουν και στα δέντρα για να μεγαλώσουν. Έλα να φανταστούμε τι θα γινόταν ΑΝ δράκοι κατέκλυζαν τη Γη και την κατέστρεφαν σιγά σιγά. Μια επίκαιρη ιστορία από την πολυβραβευμένη Ντέμπι Λιόρι, συγγραφέα και εικονογράφο του Θα σ' αγαπώ ότι κι αν γίνει, που μιλάει για την ανάγκη να προστατέψουμε όλοι μαζί τον πλανήτη μας.

Ο Κερτ Βόννεγκατ, ένας από τους σηµαντικότερους Αµερικανούς συγγραφείς της εποχής µας, υπήρξε επίσης διάσηµος οµιλητής σε τελετές αποφοίτησης των αµερικανικών πανεπιστηµίων. Ο ίδιος δεν πήρε ποτέ πτυχίο και στα λόγια του προς τις εκάστοτε τάξεις των τελειόφοιτων υπάρχει πάντα η χαρά, αλλά και ένα είδος αυτοσαρκασµού και λεπτής ειρωνείας, ενός ανθρώπου που µιλάει ως σοφός για ένα επίτευγµα το οποίο ο ίδιος δεν είχε ποτέ την ευκαιρία να απολαύσει για λογαριασµό του.

Το φυσικό περιβάλλον μιας χώρας αποτελεί αναπόσπαστο τμήμα της φυσικής κληρονομιάς και πρέπει να προστατευτεί, για να παραδοθεί όσο το δυνατόν πιο ανεπηρέαστο στις επόμενες γενιές. Η διατήρηση του φυσικού περιβάλλοντος προϋποθέτει την καλή γνώση των συνιστωσών του. Μια από τις πιο βασικές συνιστώσες του περιβάλλοντος είναι η φυσική πανίδα και η χλωρίδα. Η Ελλάδα, εξαιτίας μιας σειράς από γεωγραφικούς, παλαιογεωγραφικούς, ιστορικούς, βιογεωγραφικούς και γεωλογικούς λόγους, διαθέτει μια πλούσια και πολυποίκιλη πανίδα. Τα ερπετά και τα αμφίβια είναι από τις πιο σημαντικ...

Γιατί οι άνθρωποι στις τρεις πολιτείες δεν ακούνε ιστορίες; Το αγόρι γιατί φορά τα σιδερένια του παπούτσια; Ο κύριος Παύλος, παραπέρα, τι πουλά; Οι αγοραστές γιατί κάνουν ουρές µες στην αυλή του; Και η άνοιξη γιατί φέτος δε φάνηκε στην άκρη του χειµώνα; Τι είναι αυτό που δεν το έχουν και το βρίσκουν, το ’χουν, το χάνουν και το ξαναβρίσκουν; Αυτό που όλα τα γυρίζει, τα κάνει αλλιώς; Άµπερ φάµπερ βγε! Τρεις ιστορίες για τις λέξεις που λιώνουν τους πάγους για να συναντηθούµε µε την άνοιξη.