Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Μια φωτεινή παραβολή για συντοπίτες, εραστές και φίλους. Και δέκα παραμύθια σκοτεινά για ζώα, για πουλιά και για χτίσματα. Μια νουβέλα με τροφή και κοσμήματα για τον Έρωτα που δε γερνά και το Θάνατο που χάνει. Και δέκα ιστορίες με μαχαίρι και ξυράφι για παιδιά που περπατούν στον αέρα και γονείς που φοβούνται το φως. Όπου οι καλοί νικάνε πάντα, αλλά ούτε εκείνοι ζουν καλά ούτε εμείς καλύτερα.

Νύχτα πρεμιέρας. Ημίφως. Άδεια η σκηνή του θεάτρου. Διακρίνεται το επιβλητικό σκηνικό της "Έναρξης": η πλώρη ενός κρουαζιερόπλοιου. Προοδευτικά ανάβουν χρωματιστά σποτάκια στα στρογγυλά φινιστρίνια. Στο καμαρίνι του ηλεκτρολογείου ο ΗΛΙΑΣ, κοντά στα τριάντα πέντε. Ένα φίνο αντρικό χέρι περνάει πάνω από το μέτωπό του. Ξαφνιάζεται. Πίσω του έχει έρθει χωρίς να το αντιληφθεί ένα νεαρό αγόρι κοντά στα είκοσι. Τον φωνάζουν χαϊδευτικά ΔΗΜΗΤΡΑΚΗ. ΔΗΜΗΤΡΑΚΗΣ: (Ανήσυχος) Σου έκανε τίποτα η ασπιρίνη; ΗΛΙΑΣ: Τίποτα... ΔΗΜΗΤΡΑΚΗΣ: Πονάει ακόμα το κεφάλι; (Ακουμπάει την παλάμη του...

Όλα θα πρέπει ν' άρχισαν στα 1907. Ένα χειμωνιάτικο απομεσήμερο του Δεκέμβρη, την ώρα που οι χωροφύλακες οδηγούσαν εφ' όπλου λόγχη στον ανακριτή έναν νεαρό ταραξία της Νομικής, με σγουρά μαλλιά και φλοτάν γραβάτα, που λεγόταν Γεώργιος Παπανδρέου. "Τον έσπρωχναν θυμωμένοι να κατέβει τα σκαλοπάτια του Πανεπιστημίου", θυμόταν η Σοφία, που θα γινόταν αργότερα γυναίκα του. Αυτός και οι συμφοιτητές του είχαν αναστατώσει για κάμποσες μέρες την Aθήνα, κάνοντας τον πρωθυπουργό Θεοτόκη να χάσει τον ύπνο του. Εκείνη την ώρα η Σοφία, φοιτήτρια της Φιλολογίας, στεκόταν πλάι στο άγαλμα τ...

Η μακριά ιστορία της τρομοκρατίας στην Ελλάδα υποτίθεται ότι θα έκλεινε τον κύκλο της το καλοκαίρι του 2002, με την κατάρρευση της βασικότερης τρομοκρατικής οργάνωσης της χώρας και από τις μακροβιότερες στην Ευρώπη, της διαβόητης 17 Νοέμβρη (17Ν). Ωστόσο, αντί να αποθαρρύνει και να αποδυναμώσει το κίνημα της ένοπλης πάλης, η εξάρθρωση της 17Ν και η φυλάκιση των μελών της οδήγησε στην εμφάνιση νέων ομάδων αντάρτικου πόλης, όπως και σε αύξηση και ένταση της επαναστατικής βίας. Λαμβάνοντας υπόψη τη μακροβιότητα της τρομοκρατικής εμπειρίας εξαιτίας της 17Ν, ο Γιώργος Κασιμέρης...

Η μακριά ιστορία της τρομοκρατίας στην Ελλάδα υποτίθεται ότι θα έκλεινε τον κύκλο της το καλοκαίρι του 2002, με την κατάρρευση της βασικότερης τρομοκρατικής οργάνωσης της χώρας και από τις μακροβιότερες στην Ευρώπη, της διαβόητης 17 Νοέμβρη (17Ν). Ωστόσο, αντί να αποθαρρύνει και να αποδυναμώσει το κίνημα της ένοπλης πάλης, η εξάρθρωση της 17Ν και η φυλάκιση των μελών της οδήγησε στην εμφάνιση νέων ομάδων αντάρτικου πόλης, όπως και σε αύξηση και ένταση της επαναστατικής βίας. Λαμβάνοντας υπόψη τη μακροβιότητα της τρομοκρατικής εμπειρίας εξαιτίας της 17Ν, ο Γιώργος Κασιμέρης...

Το " Άκου, πτώμα, να μαθαίνεις" είναι μια συναρπαστική ίντριγκα με απίστευτο φινάλε, αντάξιο της κωμικοτραγικής επινοητικότητας που γεννά η ροπή του ανθρώπου προς το έγκλημα. Ακούσιος εμπνευστής και οργανωτής της είναι ο Κόκκινος Τράγος, εισαγγελέας αποσπασμένος στη Διεύθυνση Εσωτερικών Υποθέσεων της αστυνομίας, που διαχειρίζεται την κατάθλιψή του ερμηνεύοντας τους εφιάλτες του με έναν δικής του έμπνευσης εγκληματολογικό ονειροκρίτη. Λίγες ώρες μετά την αποκάλυψη του μεγάλου μυστικού της ζωής και της καριέρας του στον Κόκκινο Τράγο, ο υποδιοικητής της υπηρεσίας ταξίαρχος...

Το "Ακόμη μια φορά για τον Θουκυδίδη" είναι μια συλλογή από δεκαεπτά "μικρο-επικά" κείμενα που έγραψε ο Χάντκε γύρω από τα ταξίδια του στον κόσμο, από τα Βαλκάνια μέχρι τις θάλασσες της Ιαπωνίας. Σε κάθε κείμενό του, ο Χάντκε συγκεντρώνει την προσοχή του στα μικρά πράγματα που παρατηρεί, προσπαθώντας να κατανοήσει τη βαθύτερη, "απλή και αφτιασίδωτη" αξία τους. Το αποτέλεσμα είναι ένα έργο μοναδικής ευαισθησίας και θάρρους - του θάρρους που έχουν οι συγγραφείς που αρέσκονται να "εκτίθενται" απέναντι στη ζωή προβάλλοντας την ανεξαρτησία του πνεύματός τους.

Ο Άκης έκανε την πρώτη του εμφάνιση το 1983 με το βιβλίο "Ο Άκης και οι άλλοι", που τον έκανε αστραπιαία γνωστό και αγαπητό. Εμφανίστηκε και πάλι, στα άγρια χρόνια του πολέμου και της Κατοχής, ως Ο Άκης στα όπλα, ολοκληρώνοντας την προσωπικότητά του και αποτελώντας πλέον έναν εμβληματικό λογοτεχνικό ήρωα. Με το ανατρεπτικό χιούμορ του σχολίαζε την κοινωνία, τους υπεύθυνους για τη διαπαιδαγώγησή του, την εκπαίδευση, τον αστικό καθωσπρεπισμό και αργότερα τους κατακτητές. Τώρα, στην τρίτη του εμφάνιση, ζει τα χρόνια μιας νέας ιστορικής ταραχής, της Απελευθέρωσης. Είναι μαθητής...

Φαραώ Ακενατόν. Μια ιστορική φυσιογνωμία γεμάτη μυστήριο. Για ορισμένους μια προσωπικότητα αμφιλεγόμενη, για άλλους μια οντότητα γεμάτη φως, που θέλησε να διώξει το σκοτάδι της εκμετάλλευσης, της καταπίεσης, του ειδωλολατρισμού. Φαραώ Ακενατόν. Ένας ηγεμόνας που χαρακτηρίστηκε αιρετικός για τις ιδέες του κι επικίνδυνα ριζοσπαστικός για τη διακυβέρνησή του. Φαραώ Ακενατόν. Ένας αναμορφωτής που μισήθηκε όσο κανένας, που λατρεύτηκε με αυταπάρνηση, που εξοντώθηκε με μανία, που περιφρονήθηκε από την ίδια την ιστορία. Φαραώ Ακενατόν. Ο πρίγκιπας της ειρήνης.

Το βιβλίο αυτό είναι ένα ημερολόγιο καταστρώματος. Είναι η συνεργασία μου με τη free press εβδομαδιαία εφημερίδα "Athens Voice", όπου η στήλη μου έχει το ίδιο όνομα: "Ακατάλληλο". Πρόκειται για μια καταγραφή της πραγματικότητας των παραλειπόμενων Ελλήνων. Των παραλειπόμενων θεμάτων. Των παραλειπόμενων συναισθημάτων. Στη στήλη μου θέλησα να αποτυπώσω αυτά που δε γράφονται. Ωστόσο, είναι βέβαιο ότι υπάρχουν και πάμπολλα άλλα θέματα που δε σχολιάζονται. Γι' αυτά γράφουν άλλοι. Ο κοινός τίτλος για τη στήλη και το βιβλίο δόθηκε για να έχω το κεφάλι μου ήσυχο. Παρόλο που πιστεύω...

Πέντε χρόνια μετά το "Σωσίβιο", σύνθεση 19 ποιημάτων γραμμένων από το 1986 ως το 2001, ο Παναγιώτης Ιωαννίδης συναρμόζει στον Ακάλυπτο 25 ποιήματα της περιόδου 1995-2009. Αν στο πρώτο βιβλίο "μονάδα έκφρασης" ήταν η λέξη, στο δεύτερο μοιάζει να είναι η φράση. Η ζωή περνάει. Φτάνει στο μαύρο κι εξακολουθεί. "Ακάλυπτος": ουσιαστικό, επίθετο. Ένας χώρος όπου συμβαίνουν τόσα και τίποτα δεν κρύβεται. Η ομορφιά επιστρέφει εκεί όπου ήταν. Μετά τους προσεκτικούς στίχους του "Σωσίβιου", τα ποιήματα του δεύτερου βιβλίου του Παναγιώτη Ιωαννίδη κινούνται σ' έναν πλατύτερο χ...

Όταν μιλάμε για ηγέτες -επιχειρηματικούς, πολιτικούς, θρησκευτικούς ηγέτες κ.λπ.- αυτό που μας ενδιαφέρει είναι να μάθουμε τα μυστικά της ηγεσίας, ποια είναι τα χαρακτηριστικά του ηγέτη και, κυρίως, τι κάνει κάποιον επιτυχημένο ηγέτη. Στο βιβλίο αυτό, ο καθηγητής του INSEAD Μάνφρεντ Κετς ντε Βρις, από τους πιο διακεκριμένους μελετητές του ηγετικού φαινομένου στον κόσμο, αντιστρέφει το ερώτημα και ρωτάει: "Γιατί αποτυγχάνουν οι ηγέτες;" Όντας ο ίδιος ψυχαναλυτής, αναζητά τα αίτια της αποτυχίας στο "εσωτερικό θέατρο" του ηγέτη - τον εσωτερικό, ψυχικό χώρο ο οποίος διαμορφώνετ...

Έξι γυναίκες συγγραφείς δίνουν τις προσωπικές τους μαρτυρίες εμπνευσμένες από παραθέματα της ανεξάντλητης ελληνικής γραμματείας καί παράδοσης. Έξι απόψεις πάνω στό ίδιο θέμα, μιά διαφορετική ματιά στήν ίδια κοινή θέα. Μιά σύγκλιση έξι αποκλίσεις. Με σεβασμό στή συλλογικότητα αλλά καί στή μοναδικότητα, κάνουν ένα ξεχωριστό ταξίδι στόν κύκλο του χρόνου με αποσκευές τις πολύτιμες μνήμες του παρελθόντος. "Στήν αρχαιότητα", πως αναφέρουν στόν πρόλογο, "σφράγιζαν τή φιλία, έπαιρναν όρκους πίστης ενώνοντας τίς ανοιγμένες τους φλέβες. Εμείς γίναμε αδελφοποιτές μαζεύοντας τό αίμα μα...

Λοιπόν, εκτός απ' το αίσθημα και πριν από την τιμωρία, σ' αυτό το βιβλίο υπάρχει και το έγκλημα. Γιατί μέσα στις σελίδες του κυκλοφορεί ένα πτώμα. Όχι από τα κλασικά πτώματα, απ' αυτά που μένουν ξυλιασμένα, βουβά, να πρασινίζουν στο κιβούρι τους. Όχι. Το συγκεκριμένο πτώμα περπατάει, μιλάει, σκέφτεται και ζωντανεύει όταν ερωτεύεται. Δεν πρόκειται για μυθιστόρημα αστυνομικό ή επιστημονικής φαντασίας. Για την πραγματική ζωή μιας σύγχρονης γυναίκας πρόκειται, που ώρες ώρες σου 'ρχεται να τη φασκελώσεις κι άλλοτε να τη χαϊδέψεις. Μιας γυναίκας που δεν ήταν πτωχή πλην τιμία, δεν...