Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Τα παιδιά της Αντιγόνης δεν γεννήθηκαν ποτέ ή, αντίθετα, υπήρξαν πολλά κι ευτυχισμένα ή πάλι η πίστη στην ύπαρξή τους είναι θέμα δικής μας πίστης, δουλειάς, ιδεολογικής διαχείρισης. Έτσι κάπως συμβαίνει και με την μνήμη του λαού μας – και κάθε λαού και ανθρώπου. Στο βιβλίο αυτό ο ιστορικός Γιάγκος Ανδρεάδης αναζητά τα νήματα αυτά της μνήμης στο αρχαίο δράμα και τις παραστάσεις του, στις σχέσεις αρχαιογνωσίας και ανθρωπολογίας, στα κείμενα του Κάλβου, του Παπαδιαμάντη ή του Καβάφη και τέλος σε συγγραφείς-αγωνιστές, όπως ο Μακρυγιάννης, που συνδυάζουν την διαχείριση/εύρεση μι...

Όταν εμφανίστηκε "Η οικογένεια του Πασκουάλ Ντουάρτε", στα 1942, μια νέα ώθηση δόθηκε στην ισπανική λογοτεχνία: ξαναγύρισε σ' έναν κόσμο λαϊκό και αγροτικό, που οι χαρακτήρες του ήταν άνθρωποι πρωτόγονοι κι αυθεντικοί. Τα άγρια πάθη και τα απλοϊκά ένστικτα είναι αυτά που τροφοδοτούν την αρχέγονη βαρβαρότητα μιας χώρας που έχει στιγματιστεί απ' τη βία και το μίσος. Ο Πασκουάλ Ντουάρτε κι η οικογένειά του δεν είναι παρά τα τραγικά θύματα μιας κοινωνικοπολιτικής δομής που αγνοεί τον ίδιο τον άνθρωπο, που τον αφήνει στην τύχη του και στην τύχη ενός ανύπαρκτου Θεού-πεπρωμένου, ο...

Φήμη, επιτυχία, πλούτη· αλλεπάλληλα μεθύσια που ωθούν τον ήρωα στα όρια του αλκοολισμού, ένας νεκρός γάμος, οι ανικανοποίητοι σαρκικοί πόθοι του μεσήλικα. Για τον Γουίλφρεντ Μπάρκλεϋ, μυθιστοριογράφο, τελική πηγή αφόρητου εκνευρισμού γίνεται ο καθηγητής Ρικ Λ. Τάκερ, αμείλικτος στην απόφασή του να γίνει ο επίσημος βιογράφος του. Εγκλωβισμένοι σε μια μοιραία σχέση, διασχίζουν, χωρίς σκοπό και προορισμό, τη μισή Ευρώπη, ξεφορτώνονται τις γυναίκες τους, χάνουν τον αυτοσεβασμό και τις ψευδαισθήσεις τους. Αντιμετωπίζουν τρομαχτικές αβύσσους -φυσικές, συναισθηματικές, πνευματικές...

Τούτος ο τόμος συνεχίζει, ενημερώνοντας, την συσσωμάτωση μικρών δημοσιευμάτων μου, η οποία ξεκίνησε, στα 1973, με τα Πάνω Νερά, και δευτέρωσε, στα 1978, με το Εφήμερον Σπέρμα. Εδώ, βρίσκονται κείμενα γραμμένα ή δημοσιευμένα σποραδικώς κατά την περίοδο 1979-1989· επτά από αυτά τυπώνονται για πρώτη φορά. Παρατηρώ τώρα πως τα περισσότερά τους είναι γραμμένα κάτω από τον αστερισμό της φιλίας ή και του έρωτα. Ουδείς ψόγος, θα έλεγα, με την προϋπόθεση πως δεν χαριζόμαστε στους αγαπημένους μας. Τουναντίον, προσθέτω, συχνά με κατηγόρησαν πως «γράφω στεγνά για τους φίλους μου». Αν ε...

Τα αυστραλέζικα τραγούδια μιλάνε για έναν πολιτισμό που είναι ολόκληρος η πράξη της ανθρώπινης ζωής μέσα στη φύση. Αυτό σημαίνει πως σ' αυτά δε βρίσκουμε πολλά από τα στοιχεία που έχουμε μάθει να θεωρούμε απαραίτητα ή αυτονόητα για τον πολιτισμό και τα έργα του, πως δηλαδή αυτά τα τραγούδια είναι γυμνά και απλά. Έτσι, έχουν τη φρεσκάδα της φυσικής μορφής και μιλάνε μια γλώσσα που συνιστά, αυτή η ίδια, την ανθρώπινη πνευματικότητα. Μ' αυτά τα τραγούδια βρίσκεις έναν εαυτό πραγματικό, όσο η ίδια η πραγματικότητα που σου θυμίζουν.

Αναδρομή στο παρελθόν με τη σκέψη στο μέλλον. Ανοιχτό παράθυρο στον έξω κόσμο από το μεταίχμιο του "άλλου κόσμου". Λύτρωση από τα δεσμά της μεσαιωνικής φυλακής. Η πορεία ενός ανθρώπου κι αγωνιστή στη ζωή και στον αγώνα, από τα παιδικά χρόνια μέχρι την Κατοχή. Βιώματα, εντυπώσεις, γνωριμίες, με πεθαμένους και ζωντανούς, με φίλους και εχθρούς, κι αναρίθμητα περιστατικά, αποτυπωμένα στη μνήμη και τυπωμένα στο χαρτί. Και με μια γλώσσα ζωντανή, γλαφυρή και, προπαντός, απλή. Να τι είναι τούτο το βιβλίο κοντολογίς. Το πρώτο μιας Τριλογίας -σύμφωνα με τα σχέδια του συγγραφέα- με τί...

Επί είκοσι χρόνια ο Παντελής Καλιότσος -παράλληλα με τα άλλα του βιβλία- έγραφε το "Ημέρες οργής". Μέσα κει -και όχι μόνο σαν ημερολόγιο- περνούσε την πείρα του, την αγωνία του και τα ανθρώπινα πάθη του. Το έργο αυτό θα παραμείνει χειρόγραφο, γιατί αυτή η μακρόχρονη δουλειά μεταπλάστηκε και μορφοποιήθηκε στο "Συμπόσιο". Το "Συμπόσιο" τοποθετείται στο χειμώνα του '84, όταν συγκεντρώνεται μια ομάδα παλιών συμμαθητών και φίλων για να φάνε και να συζητήσουν προβλήματα και θέματα που άφησαν μισοειπωμένα από τα παιδικά τους χρόνια. Tο "συμπόσιο" αυτό παίρνει έτσι από τη μια μεριά...

Η ζωή και το έργο ενός μεγάλου επιστήμονα, διορατικού και ανθρωπιστή, του γιατρού Έντουαρντ Μπαχ, που ανακάλυψε μια καινούρια, ασφαλή και αποτελεσματική μέθοδο θεραπείας με τη χρήση άγνωστων ιδιοτήτων των φυτών. Ο Ε. Μπαχ (1886-1936), ένας διάσημος παθολόγος-βακτηριολόγος στο Λονδίνο, πίστευε ακλόνητα ότι η σωματική υγεία είναι αποτέλεσμα της ψυχικής ισορροπίας. Καθοδηγούμενος από την εκλεπτυσμένη του διαίσθηση και την ασίγαστη επιθυμία του να ανακουφίσει τον ανθρώπινο πόνο, ανακάλυψε τα «ανθοϊάματα» τα οποία επενεργούν στον εσωτερικό κόσμο του ανθρώπου, αποκαθιστούν...

Παιχνίδι θανάτου για τρία άτομα: έναν άντρα και δύο γυναίκες. Ξεκινώντας από ένα έγκλημα στην αρχή, αργά άλλα αδυσώπητα, μια πορεία προς το θάνατο. Κατάληξη προμελετημένη που προέρχεται από ένα σχέδιο σατανικής σύλληψης, όπου πρωταρχική σημασία έχει η ψυχοσύνθεση του θύματος. Η αγωνία γεννιέται από την εφιαλτική, τη στοιχειωμένη μοναξιά που τυλίγει τον Φερνάν: ο αναγνώστης νιώθει στην αρχή αόριστα -όσο προχωρεί, όμως, η δράση και πιο συγκεκριμένα- ότι ο άνθρωπος αυτός είναι κιόλας καταδικασμένος. Η υπαρξιακή πορεία της αγωνίας του θα καταλήξει οπωσδήποτε σε αδιέξοδο. Ο ίδιο...