Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Πότε μια πολιτική ενέργεια χαρακτηρίζεται ως "αντίθεση" και πότε ως "διαφωνία"; Πώς εκδηλώνεται και τι αποτέλεσμα έχει για την κοινή γνώμη; Τα ερωτήματα αυτά έχουν απασχολήσει μελετητές αυταρχικών καθεστώτων και αποτελούν το κεντρικό θέμα του βιβλίου αυτού, που προσπαθεί να δώσει μια πρώτη απάντηση μέσα από τα φύλλα των αθηναϊκών εφημερίδων στην περίοδο 1967-74. Από τις 14 καθημερινές εφημερίδες που κυκλοφορούσαν μέχρι την 21η Απριλίου 1967, μόνο 9 συνέχισαν να εκδίδονται μετά από εκείνη την ημέρα. Δεν ήταν λίγες και αυτές που είτε διέκοψαν την έκδοσή τους κατά την επταετ...

Πέρασαν κιόλας τριάντα χρόνια από τότε που για πρώτη φορά βρέθηκα στο Άγιο Όρος. Το 1975 το ηλεκτρικό φως ήταν σχεδόν ανύπαρκτο και οι εσωτερικές μετακινήσεις γίνονταν με τα πόδια. Το πρώτο που μου είχε κάνει εντύπωση ήταν αυτό που λέμε ατμόσφαιρα. Μέσα σε κτήρια παρηκμασμένα και ετοιμόρροπα, με ξεθωριασμένα χρώματα, κυκλοφορούσαν, ζωντανές σκιές, οι μοναχοί. Πολλές φορές ήταν άγριοι κι απότομοι, αλλά όταν τους γνώριζες καλύτερα, όσο σου επέτρεπαν, ανακάλυπτες την κρυμμένη παιδική τους ευαισθησία. Η μοναστική πολιτεία κατοικείται συνεχώς περισσότερα από χίλια χρόνια και σα...

Κυκλοφόρησε με σύμπραξη των Εκδόσεων Άγρα, Ίκαρος και Καστανιώτης τιμητικός τόμος για τον Ανταίο Χρυσοστομίδη, φτιαγμένος από φίλους του και συνεργάτες στις εκδόσεις, τις μεταφράσεις και τις ταινίες "Οι κεραίες της εποχής μας". Με τη φροντίδα της Μικέλας Χαρτουλάρη, 19 διάσημοι ξένοι συγγραφείς γράφουν για τον Ανταίο: Χέρτα Μύλλερ (βραβείο Νόμπελ), Άμος Οζ, Νικολό Αμμανίτι, Λεονάρντο Παδούρα, Ίνγκο Σούλτσε, Ενρίκε Βίλα-Μάτας, Σάρα Ουώτερς, Αβραάμ Γεοσούα, Πάολο ντι Πάολο, Άνι Πρου, Κόλουμ ΜακΚαν, Νόρμαν Μάνεα, Ντάνιελ Κέλμαν, Ντόνα Λεόν, Άρης Φιορέτος, Άλαν Χόλινγκχερστ, Μω...

Ένα περίεργο, παρ’ ολίγον θανάσιμο "ατύχημα", με θύμα τη Σαοάι, μια φοιτήτρια που συμμετείχε ενεργά στην εξέγερση της πλατείας Τιενανμέν, σημαδεύει ανεξίτηλα την εφηβεία της Μοράν, του Μπογιάνγκ και της ορφανής Ρουγιού. Το δραματικό συμβάν χωρίζει τους δρόμους των τριών παιδιών οριστικά. Η Μοράν και η Ρουγιού μεταναστεύουν στις ΗΠΑ, σε διαφορετικές πολιτείες, ενώ ο Μπογιάνγκ παραμένει στην Κίνα. Και οι τρεις έχουν εφεύρει τρόπους να συνεχίζουν αποστασιοποιημένοι τη ζωή τους, αλλά το παρελθόν δεν παύει να τους στοιχειώνει. Ώσπου, είκοσι ένα βασανιστικά χρόνια μετά τη μυστηρι...

Ένα περίεργο, παρ’ ολίγον θανάσιμο "ατύχημα", με θύμα τη Σαοάι, μια φοιτήτρια που συμμετείχε ενεργά στην εξέγερση της πλατείας Τιενανμέν, σημαδεύει ανεξίτηλα την εφηβεία της Μοράν, του Μπογιάνγκ και της ορφανής Ρουγιού. Το δραματικό συμβάν χωρίζει τους δρόμους των τριών παιδιών οριστικά. Η Μοράν και η Ρουγιού μεταναστεύουν στις ΗΠΑ, σε διαφορετικές πολιτείες, ενώ ο Μπογιάνγκ παραμένει στην Κίνα. Και οι τρεις έχουν εφεύρει τρόπους να συνεχίζουν αποστασιοποιημένοι τη ζωή τους, αλλά το παρελθόν δεν παύει να τους στοιχειώνει. Ώσπου, είκοσι ένα βασανιστικά χρόνια μετά τη μυστηρι...

Η "Αντιγόνη" του Μποσό στήνει από την αρχή μια ποιητική και σχεδόν μαγική Θήβα, στην οποία οι ήρωες κινούνται ως αντανακλάσεις αρχέγονων σκοτεινών παθών, παραδομένοι στη λατρεία του σώματος, παραλυμένοι από την ανάμνηση της ανεκπλήρωτης επιθυμίας. Η ηρωίδα δεν είναι μόνο κόρη και αδελφή ξοδεμένη στο χρέος της απέναντι στην καταραμένη της οικογένεια. Είναι, πάνω απ' όλα, γυναίκα, γήινη και ταυτόχρονα άυλη, παραδομένη στις αισθήσεις της και την ίδια κιόλας στιγμή στερημένη, γυναίκα που μάς είναι παράδοξα οικεία, μόνο και μόνο επειδή η Θήβα είναι ένας τόπος εσωτερικός.

Μια παράξενη συνύπαρξη πατέρα και κόρης σε ανύποπτο χρόνο. Μέσα από ασπρόμαυρες φωτογραφίες "ντυμένες" με τις συμβουλές και τις θυμοσοφίες του, αυτό το ονειροπόλο αγόρι, ο ανώνυμος άντρας, που στην πορεία της ζωής γίνεται η φωνή της ρωμιοσύνης, ζωντανεύει μια ιστορία με ιστορία. Κι αυτή η ιστορία παίρνει "φωνή" από το λόγο της κόρης του, της Άννας, που κάνει ποίημα την κλεισμένη ερμητικά ζωή του και την "ελευθερώνει" για πρώτη φορά, να πετάξει σαν αϊτός με φτερά στους ουρανούς που δε συννέφιασαν ποτέΙ Αντί σιωπής, του λέει όσα δεν του είπε ακόμα, όσα θα ήθελαν να του πουν ό...

Πράγματι, το να γράψεις για το θέατρο είναι ίσως ένα απελπισμένο, απονενοημένο, εκ των προτέρων καταδικασμένο διάβημα. H θεατρική παράσταση είναι μια παλλόμενη πραγματικότητα που υπάρχει μόνο μέσα στη ροή της χρονικής της διάρκειας, άρα πεισματικά ξεφεύγει από κάθε απόπειρα περιγραφής. Ωστόσο, γράφουμε για το θέατρο, προσπαθούμε να διασώσουμε τη φευγαλέα του πραγματικότητα, κρατώντας, όπως θα έλεγε ο Ρίτσος, σημειώσεις στα περιθώρια του χρόνου. Εδώ βέβαια δεν πρόκειται για κριτικές θεατρικών παραστάσεων, αλλά για παρατηρήσεις πάνω στη σύγχρονη ελληνική θεατρική δραστηριότητ...

Ο Πέτροβιτς είναι ένας εξαχρειωμένος συγγραφέας που εργάζεται πλέον ως θυρωρός σε μια τυπική "δημόσια" ρωσική πολυκατοικία. Κάποτε, με το σοβιετικό καθεστώς, τα έργα του ήταν απαγορευμένα, κι αυτό του είχε χαρίσει κάποια φήμη μεταξύ των μποέμ. Τώρα, που είναι ελεύθερος να δημοσιεύει, δεν γράφει τίποτα και περνάει τις μέρες του πίνοντας και κάνοντας παρέα με λογιών-λογιών ανθρώπους. Κι όταν η προσωπική του μοίρα θα τον οδηγήσει σε δύο φόνους και σε ένα φρενοκομείο, ο πρωταγωνιστής θα συνεχίσει να προσπαθεί απεγνωσμένα να διατηρήσει το "εγώ" του σε μια κοινωνία που εξακολουθε...

Nα πεις με εκατόν πενήντα λέξεις γιατί ζεις, γιατί κάνεις τέχνη, για ποιον. Aν πεις γιατί αγάπησες, τι αγάπησες, ποιον, τι συμπεράσματα έβγαλες για τη ζωή, για το θάνατο, για την τέχνη, για τη φύση, για την ανθρώπινη συμπεριφορά, πόσες λέξεις σού μένουν για να παραδεχθείς τα λάθη σου, να υπερασπιστείς τις αδυναμίες σου, να αμφισβητήσεις τα υποθετικά σου χαρίσματα; Πόσος χρόνος για να παρατηρείς ακόμα το πρόσωπό σου στον καθρέφτη; Eκατόν πενήντα λέξεις για δεκαπέντε χρόνια επιμονής... δέκα λέξεις το χρόνο. Eίναι λίγο; Πολύ; Γιατί λοιπόν αυτό το δεύτερο βιβλίο; Oι ζωγράφοι...

Ένας σκοτεινός πρωταγωνιστής και ένα σκοτεινό φαινόμενο σφραγίζουν την εποχή μας. Ο πρωταγωνιστής είναι ο πρόεδρος της μοναδικής πλέον υπερδύναμης και ηγέτιδας του δημοκρατικού στρατοπέδου, Ντόναλντ Τραμπ. Το φαινόμενο είναι η δυναμική του ακροδεξιού λαϊκισμού που επικράτησε στην Αμερική και κερδίζει έδαφος στην Ευρώπη. Το 1989 έδινε την εντύπωση πως οι δημοκρατίες θα πολλαπλασιάζονταν. Πως οι αξίες τους θα κυριαρχούσαν. Όμως η κρίση της πολιτικής παγκοσμίως, ο κλυδωνισμός των καπιταλιστικών οικονομιών το 2008, οι βαθιές ανισότητες αλλά και η αυθαιρεσία των ισχυρών οδήγη...

Το "Ανολοκλήρωτο παρελθόν" εμφανίζεται ως ένα ζοφερό αστυνομικό μυθιστόρημα γραμμένο με τη μορφή μιας αστυνομικής ανάκρισης. Μέσα όμως από το διάλογο του αστυνομικού που ανακρίνει και του "καλοκάγαθου εγκληματία" Νοέλ που ανακρίνεται, ξετυλίγεται μια ιστορία αντιθέσεων, μια ιστορία γέλιου και αίματος, τρυφερότητας και φρίκης, χυδαιότητας και ποίησης - το υλικό, με άλλα λόγια, που φτιάχνει τα μεγάλα λογοτεχνικά έργα. Ο Νοέλ αισθάνεται ένοχος. Μήπως επειδή δολοφόνησε; Μήπως επειδή αγάπησε; Ή μήπως ενοχοποιεί τον εαυτό του επειδή άφησε το έργο του ανολοκλήρωτο; Μετά τις "Φήμες...

Στον τόμο αυτό περιλαμβάνονται επτά μελέτες για το έργο του Οδυσσέα Ελύτη, που γράφτηκαν σε χαρακτηριστικές περιόδους της πνευματικής του πορείας, όταν απαιτούσαν να χαρτογραφηθεί η αποδεδειγμένη απήχηση της προσφοράς του. Οι προκείμενες μελέτες επιχείρησαν να απαντήσουν σε κάποια από τα θέματα που ανακινούσε η τολμηρή ποιητική γραφή, η οποία ανταποκρινόταν σε αιτήματα μιας επικαιρότητας, άθικτης από τα εφήμερα και φθαρτά φαινόμενα. Στην παρούσα σύναξή τους δοκιμάζουν να δείξουν αν όχι την αντοχή τους στο χρόνο -αυτό αποτελεί ζητούμενο με άλλες προοπτικές- αλλά τη σημασία...

Μετά από πολυετή σιωπή, ο Χρήστος Βαλαβανίδης εμφανίζεται και πάλι στο ποιητικό προσκήνιο με μια πολυμορφική συλλογή ποιημάτων. Βάζει σε "Ανοιχτή ακρόαση" τους αναγνώστες, την ποίηση του και τον ίδιον, μια και το μέγα ζητούμενο της εποχής μας είναι η επικοινωνία. Το βιβλίο αρχίζει με τα ανέκδοτα ποιήματα του, απόσταγμα της ποιητικής του παραγωγής των τελευταίων δέκα χρόνων. Συνεχίζει με ένα αναδρομικό ανθολόγιο από ποιήματα δημοσιευμένα σε περιοδικά και ανθολογίες και καταλήγει στα ποιήματα από τις δύο τυπωμένες ποιητικές συλλογές του (1970 και 1974). Μια χρονική περίοδος...

Ο Ουίλφρεντ ξύπνησε νωρίς εκείνο το πρωί. Είχε τα γενέθλιά του. Πήρε πολά όμορφα δώρα, αλλά το καλύτερο ήταν έκπληξη. Ο κύριος Μουσούδης οργάνωσε ένα μυστικό εορταστικό πικ-νικ και κάλεσε όλα τα ποντίκια των Βατομουριών. Είχαν πολλά να κουβαλήσουν. Ο καημένος ο Ουίλφρεντ ταλαιπωρήθηκε με το καλάθι που του είχαν δώσει. Τι είχε μέσα; Μαχαίρια; Σάντουιτς; Πάντως ήταν πολύ βαρύ! Όταν επιτέλους έφτασαν, τον άφησαν ν' ανοίξει το καλάθι του κι εκεί μέσα βρήκε την πιο όμορφη έκπληξη.

"Είναι φανερό ότι στην Κύπρο δεν υπάρχουν δύο οντότητες, μία de jure και μία de facto, αλλά μία μόνο, η Κυπριακή Δημοκρατία, που προορίζεται να αποκεντρωθεί σε ομοσπονδία. Άρα εκ των πραγμάτων στη δική μας περίπτωση η ομοσπονδοποίηση θα προέλθει ή ακόμα πρέπει να προέλθει με τη μέθοδο της αποκέντρωσης. Δε θα είναι δυνατό δηλαδή να υπάρξει διάλυση και διαδοχή της Κυπριακής Δημοκρατίας από νέο κράτος". "Εξάλλου, η υπογραφή της Συνθήκης Προσχώρησης στην Ευρωπαϊκή Ένωση στις 16 Απριλίου 2003 και η τελική ένταξη της Κυπριακής Δημοκρατίας την 1η Μαΐου 2004 έπρεπε να είχαν δώσε...

Το να ξεκινάς να ταξιδέψεις για να γνωρίσεις άλλες θάλασσες, άλλες χώρες κι άλλους τρόπους πέρα απ' τους ορίζοντες, ανοίγοντας τα όρια του γνωστού σου κόσμου, είναι ανείπωτη χαρά. Όταν αυτή η χαρά εμπλουτίζεται και με τη γνωριμία νέων ανθρώπων, που η σχέση σου μαζί τους σου ενδυναμώνει την ψυχή, τότε η ζωή σου στεριώνεται ακόμα πιο πολύ πάνω στη γη, χαλυβδώνεται η συνείδησή σου. Αυτό συνέβη και στο νεαρό Μάρκο Πόλο που, συντροφιά με το συνομήλικό του Αντόνιο Μάλφι και με την προστασία του πατέρα του και του θείου του, ξεκίνησαν το μεγάλο ταξίδι προς την Ανατολή, ψάχνοντα...

Πιστός στον όρκο εκδίκησης που έδωσε στον πατέρα του Αμίλκα, ο Αννίβας Βάρκας αποφασίζει να επιτεθεί στους Ρωμαίους στο ίδιο το έδαφός τους. Το 218 π.Χ., επικεφαλής μιας ετερόκλητης στρατιάς που αποτελείται από Καρχηδόνιους πολεμιστές, Νουμίδες ιππείς, Βαλεάριους σφενδονιστές, Γαλάτες και Ίβηρες μισθοφόρους, ο νεαρός στρατηγός εγκαταλείπει την καρχηδονιακή Ισπανία με 100.000 περίπου άντρες, διασχίζει τα Πυρηναία, περνά τον Ροδανό ποταμό, ανεβαίνει στις Άλπεις και αντιμετωπίζει τις ρωμαϊκές λεγεώνες στον Τρεβία και στις Κάννες. Κερδίζοντας τη μία μάχη μετά την άλλη, θα βρεθε...