Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

"Mε αγαπάς;" "Σε αγαπώ". "Από παλιά;" "Nαι. Από παλιά". "Θα σκεφτείς κάτι καλό για μένα; Έχει χώρο στο μυαλό σου για μένα; "Θα είναι ζεστά; Θα είναι σαν μαμά;" Εκλιπαρεί ο άνθρωπος για μια στάλα παραμυθιού, για ένα ελάχιστο ίχνος συγκάλυψης. Καμουφλάζ. Κι όμως, δεν μπορεί. Δε γίνεται. Θα υπάρξει κάτι άλλο, κάποιος άλλος τρόπος. "Πώς να το ζητήσω;" "Θα δεις". "Θα μπορέσω να το βρω;" "Θα μπορέσεις". "Μέσα στις ιστορίες που γράφω;" "Ναι". "Μου λες αλήθεια;" "Όχι". Η Βέρθα ζει και μεγαλώνει σε μια ανήσυχη πόλη. Μια πόλη που φοβάται τον εαυτό της και...

"Mε αγαπάς;" "Σε αγαπώ". "Από παλιά;" "Nαι. Από παλιά". "Θα σκεφτείς κάτι καλό για μένα; Έχει χώρο στο μυαλό σου για μένα; "Θα είναι ζεστά; Θα είναι σαν μαμά;" Εκλιπαρεί ο άνθρωπος για μια στάλα παραμυθιού, για ένα ελάχιστο ίχνος συγκάλυψης. Καμουφλάζ. Κι όμως, δεν μπορεί. Δε γίνεται. Θα υπάρξει κάτι άλλο, κάποιος άλλος τρόπος. "Πώς να το ζητήσω;" "Θα δεις". "Θα μπορέσω να το βρω;" "Θα μπορέσεις". "Μέσα στις ιστορίες που γράφω;" "Ναι". "Μου λες αλήθεια;" "Όχι". Η Βέρθα ζει και μεγαλώνει σε μια ανήσυχη πόλη. Μια πόλη που φοβάται τον εαυτό της και...

Την άνοιξη του 1947, ενώ η Ελλάδα σπαράσσεται από τον Εμφύλιο, ο Νίκος Καζαντζάκης θέτει από κοινού υποψηφιότητα με τον Άγγελο Σικελιανό για το Νόμπελ λογοτεχνίας. Η υποψηφιότητά του συσπειρώνει το συντηρητικό κατεστημένο της εποχής, που βλέπει στο πρόσωπο του Κρητικού συγγραφέα έναν από τους μεγαλύτερούς του εχθρούς. Εναντίον του επιστρατεύονται όλα τα μέσα, θεμιτά και αθέμιτα, προκειμένου να αποφευχθεί η βράβευσή του. Από την άλλη, ο Καζαντζάκης προσπαθεί μόνος του για μια δεκαετία να κατακτήσει το Νόμπελ, αντιμετωπίζοντας θεούς και δαίμονες. Προσωπικές μαρτυρίες, ε...

Διανύοντας την τελευταία δεκαετία του 20ού αιώνα, με όλα τα θρησκευτικά, φυλετικά και κοινωνικά πάθη σε αναμόχλευση και έξαρση, το Χαμένο κουμπί γίνεται πιο οικείο στον αναγνώστη. Ο ήρωας του μυθιστορήματος, γέννημα και θρέμμα μιας πολυεθνικής, πολύγλωσσης και πολύχρωμης μεγαλούπολης, της Νέας Υόρκης, θεωρεί τον εαυτό του από τη μια μεριά κατακτητικό, λόγω της παγκόσμιας ισχύος της χώρας του, και από την άλλη μέλος διαφόρων μειονοτήτων. Αμερικανός, εβραϊκής καταγωγής, από μητέρα Γερμανίδα, ήρωας ενός ιμπεριαλιστικού πολέμου, καλλιτέχνης, ιδιόμορφος και απροσάρμοστος...

Διανύοντας την τελευταία δεκαετία του 20ού αιώνα, με όλα τα θρησκευτικά, φυλετικά και κοινωνικά πάθη σε αναμόχλευση και έξαρση, το Χαμένο κουμπί γίνεται πιο οικείο στον αναγνώστη. Ο ήρωας του μυθιστορήματος, γέννημα και θρέμμα μιας πολυεθνικής, πολύγλωσσης και πολύχρωμης μεγαλούπολης, της Νέας Υόρκης, θεωρεί τον εαυτό του από τη μια μεριά κατακτητικό, λόγω της παγκόσμιας ισχύος της χώρας του, και από την άλλη μέλος διαφόρων μειονοτήτων. Αμερικανός, εβραϊκής καταγωγής, από μητέρα Γερμανίδα, ήρωας ενός ιμπεριαλιστικού πολέμου, καλλιτέχνης, ιδιόμορφος και απροσάρμοστος,...

Ο έρωτας είναι ένα παράθυρο στην αγάπη. Όταν μας ανοίγεται, εμείς τραβάμε τις κουρτίνες, για να μην μπορέσει το φως της να μπει μέσα στο δωμάτιο. "Η αγάπη είναι το μόνο πράγμα που μεταμορφώνει. Μπορείτε και οι ίδιοι να έχετε πραγματική εμπειρία αυτού του πράγματος. Δεν έχετε ερωτευτεί ποτέ σας; Δεν έχετε νιώσει ποτέ αυθόρμητη τρυφερότητα για κάποιον;" Κρισναμούρτι

Στην ποιητική συλλογή Το χαμένο κλειδί του έρωτα υπάρχουν 23 ποιήματα για τον έρωτα και άλλα δύο –ένα ως Επίλογος κι άλλο ένα ως Επίμετρο- με γενικότερα θέματα. Το κάθε ερωτικό ποίημα συνοδεύεται από ένα μικρό απόσπασμα, σχετικό με τον έρωτα και την αγάπη, από βιβλία του φιλόσοφου Τζίντου Κρισναμούρτι, τα περισσότερα από τα οποία έχει μεταφράσει στα Ελληνικά ο Νίκος Πιλάβιος. Μέσα από τη μετάφραση αυτών των έργων γεννήθηκε η ιδέα τού «σχολιασμού» αυτών των ποιημάτων στο συγγραφέα των ποιημάτων -που είχαν γραφτεί κάποια χρόνια πριν- με κείμενα του Κρισναμούρτι.

Μακριά από τα πάντα, σ’ έναν εγκαταλελειμμένο ορεινό οικισμό, ένας άνδρας ζει στη μοναξιά. Ένα μυστήριο όμως ταράζει την απομόνωσή του: Κάθε νύχτα, την ίδια ώρα, το πυκνό σκοτάδι διακόπτεται από ένα φωτάκι που εμφανίζεται πάνω στο βουνό, ακριβώς απέναντι από το πέτρινο σπίτι του. Τι να είναι; Ο κάτοικος ενός άλλου ακατοίκητου χωριού; Μια ξεχασμένη λάμπα δρόμου που ανάβει από κάποια ηλεκτρική ώθηση; Κάποιος εξωγήινος μήπως; Μια μέρα ο άνδρας φτάνει στο σημείο απ’ όπου προέρχεται το φως. Εκεί βρίσκει να τον περιμένει ένα παιδί που ζει κι αυτό μόνο του σ’ ένα κατάλυμα μες στο...

Μακριά από τα πάντα, σ’ έναν εγκαταλελειμμένο ορεινό οικισμό, ένας άνδρας ζει στη μοναξιά. Ένα μυστήριο όμως ταράζει την απομόνωσή του: Κάθε νύχτα, την ίδια ώρα, το πυκνό σκοτάδι διακόπτεται από ένα φωτάκι που εμφανίζεται πάνω στο βουνό, ακριβώς απέναντι από το πέτρινο σπίτι του. Τι να είναι; Ο κάτοικος ενός άλλου ακατοίκητου χωριού; Μια ξεχασμένη λάμπα δρόμου που ανάβει από κάποια ηλεκτρική ώθηση; Κάποιος εξωγήινος μήπως; Μια μέρα ο άνδρας φτάνει στο σημείο απ’ όπου προέρχεται το φως. Εκεί βρίσκει να τον περιμένει ένα παιδί που ζει κι αυτό μόνο του σ’ ένα κατάλυμα μες στο...

Γρανάδα, Αύγουστος 1936: οι φρανκιστές δολοφονούν τον Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα. Μασσαλία, Αύγουστος 2011: το παρελθόν ζωντανεύει και σκοτώνει· στο σιδηροδρομικό σταθμό βρίσκουν το απανθρακωμένο πτώμα μιας γυναίκας πεταμένο στις ράγες. Ανάμεσα σε αυτούς τους δυο θανάτους εγγράφονται οι τραγωδίες του 20ού αιώνα, κρατικά μυστικά, τα παρασκήνια της εύθραυστης ισπανικής δημοκρατίας και το απίστευτο πάθος μιας νεαρής γυναίκας, στοιχειωμένης από τη σκιά του ποιητή... Με φόντο τον ισπανικό Εμφύλιο, ένα συγκλονιστικό νουάρ μυθιστόρημα όπου συνυπάρχουν η τραγωδία, το αίμα, τα δάκρ...

Γρανάδα, Αύγουστος 1936: οι φρανκιστές δολοφονούν τον Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα. Μασσαλία, Αύγουστος 2011: το παρελθόν ζωντανεύει και σκοτώνει· στο σιδηροδρομικό σταθμό βρίσκουν το απανθρακωμένο πτώμα μιας γυναίκας πεταμένο στις ράγες. Ανάμεσα σε αυτούς τους δυο θανάτους εγγράφονται οι τραγωδίες του 20ού αιώνα, κρατικά μυστικά, τα παρασκήνια της εύθραυστης ισπανικής δημοκρατίας και το απίστευτο πάθος μιας νεαρής γυναίκας, στοιχειωμένης από τη σκιά του ποιητή... Με φόντο τον ισπανικό Εμφύλιο, ένα συγκλονιστικό νουάρ μυθιστόρημα όπου συνυπάρχουν η τραγωδία, το αίμα, τα δάκρ...

Ο Ούβε Τιμ διηγείται την ιστορία του Γερμανού πολιτικού μηχανικού Βάγκνερ, ο οποίος αναλαμβάνει να διευθύνει την κατασκευή ενός εργοστασίου σε κάποια χώρα της Νότιας Αμερικής. Όταν η εταιρεία του του αναθέτει το έργο, ο Βάγκνερ βλέπει την ευκαιρία για μια καινούρια αρχή, αλλά σύντομα θα βρεθεί αντιμέτωπος τόσο με τα πρακτικά προβλήματα στην ίδια την οικοδομή -κλεψιά, αδιαφορία, κακοτεχνίες- όσο και με το διεφθαρμένο σύστημα της στρατιωτικής δικτατορίας, που κρατάει όμηρο τη χώρα. Ο ήρωας μπλέκεται σ' ένα δίχτυ διαφθοράς, δεισιδαιμονίας και βίας, όπου τα οικεία εργαλεία των...

To έργο αυτό, γραμμένο κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκόσμιου πολέμου, εκτυλίσσεται σε μια σπασμωδικά ουδέτερη Σουηδία, με το στράτευμά της σε επιφυλακή. Ο Στιγκ Ντάγκερμαν, κληρωτός τότε και θιασώτης του αναρχοσυνδικαλισμού, χρησιμοποιεί την καθημερινότητα στον στρατό ως ένα σκηνικό βάθους, ως ένα φόντο νευραλγικό, προκειμένου να διερευνήσει την ψυχολογία του φόβου και τις διαλυτικές συνέπειες που έχει η τελευταία πάνω στα άτομα και στην κοινωνία. "Το Φίδι" διαθέτει παραισθησιογόνα ορμή και είναι δομημένο ως μια αλληλουχία αφηγήσεων από διαφορετικές οπτικές γωνίες. Στο πρώτο μ...

Ο Αργύρης Λιόδης ούτε στη μέση του πουθενά, δίχως ξένα αφτιά παρόντα, μπορούσε να φωνάξει τα ονόματα των έξι, να τους σιμώσει μαζεμένους, να τους κοιτάξει επιτέλους κατάματα, για να λάβει τη δύναμη και να τολμήσει έστω δυο λόγια για τα ξερά γεγονότα. Δυο λόγια για τα ξερά γεγονότα δεν επιχείρησε ούτε σε αργοπορημένες επιστολές, γιατί στο παρελθόν όποτε λιποψυχούσε και ήθελε νατους τα γράψει, τελικά λιποψυχούσε και στην ιδέα του γραμμένου χαρτιού. Θα του έλειπαν και τα βλέμματά τους μόλις μάθαιναν, κι αυτός είχε την ελπίδα και την ανάγκη να κουρνιάσει στα μάτια τους....

Ο Αργύρης Λιόδης ούτε στη μέση του πουθενά, δίχως ξένα αφτιά παρόντα, μπορούσε να φωνάξει τα ονόματα των έξι, να τους σιμώσει μαζεμένους, να τους κοιτάξει επιτέλους κατάματα, για να λάβει τη δύναμη και να τολμήσει έστω δυο λόγια για τα ξερά γεγονότα. Δυο λόγια για τα ξερά γεγονότα δεν επιχείρησε ούτε σε αργοπορημένες επιστολές, γιατί στο παρελθόν όποτε λιποψυχούσε και ήθελε νατους τα γράψει, τελικά λιποψυχούσε και στην ιδέα του γραμμένου χαρτιού. Θα του έλειπαν και τα βλέμματά τους μόλις μάθαιναν, κι αυτός είχε την ελπίδα και την ανάγκη να κουρνιάσει στα μάτια τους....