Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Nα πεις με εκατόν πενήντα λέξεις γιατί ζεις, γιατί κάνεις τέχνη, για ποιον. Aν πεις γιατί αγάπησες, τι αγάπησες, ποιον, τι συμπεράσματα έβγαλες για τη ζωή, για το θάνατο, για την τέχνη, για τη φύση, για την ανθρώπινη συμπεριφορά, πόσες λέξεις σού μένουν για να παραδεχθείς τα λάθη σου, να υπερασπιστείς τις αδυναμίες σου, να αμφισβητήσεις τα υποθετικά σου χαρίσματα; Πόσος χρόνος για να παρατηρείς ακόμα το πρόσωπό σου στον καθρέφτη; Eκατόν πενήντα λέξεις για δεκαπέντε χρόνια επιμονής... δέκα λέξεις το χρόνο. Eίναι λίγο; Πολύ; Γιατί λοιπόν αυτό το δεύτερο βιβλίο; Oι ζωγράφοι...

Ο Πέτροβιτς είναι ένας εξαχρειωμένος συγγραφέας που εργάζεται πλέον ως θυρωρός σε μια τυπική "δημόσια" ρωσική πολυκατοικία. Κάποτε, με το σοβιετικό καθεστώς, τα έργα του ήταν απαγορευμένα, κι αυτό του είχε χαρίσει κάποια φήμη μεταξύ των μποέμ. Τώρα, που είναι ελεύθερος να δημοσιεύει, δεν γράφει τίποτα και περνάει τις μέρες του πίνοντας και κάνοντας παρέα με λογιών-λογιών ανθρώπους. Κι όταν η προσωπική του μοίρα θα τον οδηγήσει σε δύο φόνους και σε ένα φρενοκομείο, ο πρωταγωνιστής θα συνεχίσει να προσπαθεί απεγνωσμένα να διατηρήσει το "εγώ" του σε μια κοινωνία που εξακολουθε...

Πράγματι, το να γράψεις για το θέατρο είναι ίσως ένα απελπισμένο, απονενοημένο, εκ των προτέρων καταδικασμένο διάβημα. H θεατρική παράσταση είναι μια παλλόμενη πραγματικότητα που υπάρχει μόνο μέσα στη ροή της χρονικής της διάρκειας, άρα πεισματικά ξεφεύγει από κάθε απόπειρα περιγραφής. Ωστόσο, γράφουμε για το θέατρο, προσπαθούμε να διασώσουμε τη φευγαλέα του πραγματικότητα, κρατώντας, όπως θα έλεγε ο Ρίτσος, σημειώσεις στα περιθώρια του χρόνου. Εδώ βέβαια δεν πρόκειται για κριτικές θεατρικών παραστάσεων, αλλά για παρατηρήσεις πάνω στη σύγχρονη ελληνική θεατρική δραστηριότητ...

Μια παράξενη συνύπαρξη πατέρα και κόρης σε ανύποπτο χρόνο. Μέσα από ασπρόμαυρες φωτογραφίες "ντυμένες" με τις συμβουλές και τις θυμοσοφίες του, αυτό το ονειροπόλο αγόρι, ο ανώνυμος άντρας, που στην πορεία της ζωής γίνεται η φωνή της ρωμιοσύνης, ζωντανεύει μια ιστορία με ιστορία. Κι αυτή η ιστορία παίρνει "φωνή" από το λόγο της κόρης του, της Άννας, που κάνει ποίημα την κλεισμένη ερμητικά ζωή του και την "ελευθερώνει" για πρώτη φορά, να πετάξει σαν αϊτός με φτερά στους ουρανούς που δε συννέφιασαν ποτέΙ Αντί σιωπής, του λέει όσα δεν του είπε ακόμα, όσα θα ήθελαν να του πουν ό...

Η "Αντιγόνη" του Μποσό στήνει από την αρχή μια ποιητική και σχεδόν μαγική Θήβα, στην οποία οι ήρωες κινούνται ως αντανακλάσεις αρχέγονων σκοτεινών παθών, παραδομένοι στη λατρεία του σώματος, παραλυμένοι από την ανάμνηση της ανεκπλήρωτης επιθυμίας. Η ηρωίδα δεν είναι μόνο κόρη και αδελφή ξοδεμένη στο χρέος της απέναντι στην καταραμένη της οικογένεια. Είναι, πάνω απ' όλα, γυναίκα, γήινη και ταυτόχρονα άυλη, παραδομένη στις αισθήσεις της και την ίδια κιόλας στιγμή στερημένη, γυναίκα που μάς είναι παράδοξα οικεία, μόνο και μόνο επειδή η Θήβα είναι ένας τόπος εσωτερικός.

Ένα περίεργο, παρ’ ολίγον θανάσιμο "ατύχημα", με θύμα τη Σαοάι, μια φοιτήτρια που συμμετείχε ενεργά στην εξέγερση της πλατείας Τιενανμέν, σημαδεύει ανεξίτηλα την εφηβεία της Μοράν, του Μπογιάνγκ και της ορφανής Ρουγιού. Το δραματικό συμβάν χωρίζει τους δρόμους των τριών παιδιών οριστικά. Η Μοράν και η Ρουγιού μεταναστεύουν στις ΗΠΑ, σε διαφορετικές πολιτείες, ενώ ο Μπογιάνγκ παραμένει στην Κίνα. Και οι τρεις έχουν εφεύρει τρόπους να συνεχίζουν αποστασιοποιημένοι τη ζωή τους, αλλά το παρελθόν δεν παύει να τους στοιχειώνει. Ώσπου, είκοσι ένα βασανιστικά χρόνια μετά τη μυστηρι...

Ένα περίεργο, παρ’ ολίγον θανάσιμο "ατύχημα", με θύμα τη Σαοάι, μια φοιτήτρια που συμμετείχε ενεργά στην εξέγερση της πλατείας Τιενανμέν, σημαδεύει ανεξίτηλα την εφηβεία της Μοράν, του Μπογιάνγκ και της ορφανής Ρουγιού. Το δραματικό συμβάν χωρίζει τους δρόμους των τριών παιδιών οριστικά. Η Μοράν και η Ρουγιού μεταναστεύουν στις ΗΠΑ, σε διαφορετικές πολιτείες, ενώ ο Μπογιάνγκ παραμένει στην Κίνα. Και οι τρεις έχουν εφεύρει τρόπους να συνεχίζουν αποστασιοποιημένοι τη ζωή τους, αλλά το παρελθόν δεν παύει να τους στοιχειώνει. Ώσπου, είκοσι ένα βασανιστικά χρόνια μετά τη μυστηρι...

Κυκλοφόρησε με σύμπραξη των Εκδόσεων Άγρα, Ίκαρος και Καστανιώτης τιμητικός τόμος για τον Ανταίο Χρυσοστομίδη, φτιαγμένος από φίλους του και συνεργάτες στις εκδόσεις, τις μεταφράσεις και τις ταινίες "Οι κεραίες της εποχής μας". Με τη φροντίδα της Μικέλας Χαρτουλάρη, 19 διάσημοι ξένοι συγγραφείς γράφουν για τον Ανταίο: Χέρτα Μύλλερ (βραβείο Νόμπελ), Άμος Οζ, Νικολό Αμμανίτι, Λεονάρντο Παδούρα, Ίνγκο Σούλτσε, Ενρίκε Βίλα-Μάτας, Σάρα Ουώτερς, Αβραάμ Γεοσούα, Πάολο ντι Πάολο, Άνι Πρου, Κόλουμ ΜακΚαν, Νόρμαν Μάνεα, Ντάνιελ Κέλμαν, Ντόνα Λεόν, Άρης Φιορέτος, Άλαν Χόλινγκχερστ, Μω...

Πέρασαν κιόλας τριάντα χρόνια από τότε που για πρώτη φορά βρέθηκα στο Άγιο Όρος. Το 1975 το ηλεκτρικό φως ήταν σχεδόν ανύπαρκτο και οι εσωτερικές μετακινήσεις γίνονταν με τα πόδια. Το πρώτο που μου είχε κάνει εντύπωση ήταν αυτό που λέμε ατμόσφαιρα. Μέσα σε κτήρια παρηκμασμένα και ετοιμόρροπα, με ξεθωριασμένα χρώματα, κυκλοφορούσαν, ζωντανές σκιές, οι μοναχοί. Πολλές φορές ήταν άγριοι κι απότομοι, αλλά όταν τους γνώριζες καλύτερα, όσο σου επέτρεπαν, ανακάλυπτες την κρυμμένη παιδική τους ευαισθησία. Η μοναστική πολιτεία κατοικείται συνεχώς περισσότερα από χίλια χρόνια και σα...

Πότε μια πολιτική ενέργεια χαρακτηρίζεται ως "αντίθεση" και πότε ως "διαφωνία"; Πώς εκδηλώνεται και τι αποτέλεσμα έχει για την κοινή γνώμη; Τα ερωτήματα αυτά έχουν απασχολήσει μελετητές αυταρχικών καθεστώτων και αποτελούν το κεντρικό θέμα του βιβλίου αυτού, που προσπαθεί να δώσει μια πρώτη απάντηση μέσα από τα φύλλα των αθηναϊκών εφημερίδων στην περίοδο 1967-74. Από τις 14 καθημερινές εφημερίδες που κυκλοφορούσαν μέχρι την 21η Απριλίου 1967, μόνο 9 συνέχισαν να εκδίδονται μετά από εκείνη την ημέρα. Δεν ήταν λίγες και αυτές που είτε διέκοψαν την έκδοσή τους κατά την επταετ...

Το αινιγματικό και, ορισμένες φορές, ασαφές ζήτημα του χρόνου, ζήτημα φιλοσοφικής και ψυχολογικής φύσεως κυρίως, απασχόλησε τον άνθρωπο από τη στιγμή που απέκτησε συνείδηση του εαυτού του και του περιβάλλοντός του. Έκτοτε η μελέτη του χρόνου έχει προσελκύσει το ενδιαφέρον μεγάλου μέρους των φυσικών επιστημών, αλλά και των επιστημών του ανθρώπου γενικότερα. Το παρόν βιβλίο προσφέρει την ευκαιρία μιας περιήγησης στο γοητευτικό κόσμο του χρόνου. Παρουσιάζονται αρκετά ολοκληρωμένα οι θεωρητικές θέσεις, οι μεθοδολογικές προσεγγίσεις και εν γένει οι επιστημονικές έρευνες οι οποί...

Αντίλογος στον Στέλιο Ράμφο σημαίνει άρνηση προσχώρησης στο πνεύμα των καιρών, αντίσταση στην προέλαση "παγκοσμιοποίησης" και Αμερικανικού πολιτισμού, στροφη στην μελέτη μιας απέραντης πνευματικής παράδοσης (ελληνικής, χριστιανικής και οικουμενικής) καί ενεργοποίησή της, εμμονή στο συγκεκριμένο, στο τοπικό, στο διάφανο, στο θεϊκό, στο ανθρώπινο και όχι σε αφηρημένες κατηγορίες σκέψης, στον ανύπαρκτο οικουμενικο άνθρωπο και στην άψυχη τεχνολογία του.

Στις 15 Σεπτεμβρίου του 2001 τρεις παλιοί φίλοι ξεκινούν από την Αθήνα για να πάνε στην Ελευσίνα, στην κηδεία του Στέλιου Καζαντζίδη, χωρίς κανείς τους να είναι τυπικός θαυμαστής του τραγουδιστή. Πηγαίνουν για διαφορετικούς λόγους ο καθένας: μια γυναίκα γιατί ελπίζει να ζωντανέψει μια χαμένη αγάπη· ένας άντρας γιατί μπερδεύει την πραγματικότητα με τους εφιάλτες του και ο τρίτος για να πει αντίο σε όλα. Πολλές ιστορίες ξετυλίγονται στη διαδρομή και στις στάσεις προς την Ελευσίνα, καθώς η αρχική παρέα διευρύνεται. Ιστορίες του κοντινού χθες, ειπωμένες με χιούμορ και τρ...

Ο πρώην αστυνομικός Μάριο Κόντε διατηρεί στη μνήμη του εκείνο το απόγευμα στο ψαροχώρι Κοχίμαρ, το 1960, όταν, παιδάκι ακόμα, με τον παππού του να τον κρατάει από το χέρι, είχε την ευκαιρία να δει από κοντά τον μυθικό Βορειοαμερικανό που ζούσε στην Κούβα: τον συγγραφέα Έρνεστ Χέμινγουεϊ. Σαράντα χρόνια αργότερα, ένας τυφώνας ξεριζώνει ένα αιωνόβιο δέντρο στον κήπο του σπιτιού του Χέμινγουεϊ, στην Αβάνα, και φέρνει στην επιφάνεια ένα πτώμα. Έχοντας μια σχέση αγάπης και μίσους με τον Χέμινγουεϊ, ο Κόντε αποδέχεται την πρόταση των πρώην συναδέλφων του να ασχοληθεί με την...

O πρώην αστυνομικός Μάριο Κόντε εξακολουθεί να διατηρεί στη μνήμη του εκείνο το απόγευμα στο ψαροχώρι Κοχίμαρ, το 1960, όταν, παιδάκι ακόμα, με τον παππού του να τον κρατάει από το χέρι, είχε την ευκαιρία να δει από κοντά τον μυθικό Βορειοαμερικανό που ζούσε στην Κούβα: τον συγγραφέα Έρνεστ Χέμινγουεϊ. Σαράντα χρόνια αργότερα, ένας τυφώνας ξεριζώνει ένα αιωνόβιο δέντρο στον κήπο του σπιτιού του Χέμινγουεϊ, στην Αβάνα, και φέρνει στην επιφάνεια ένα πτώμα. Και μάλιστα όχι ένα οποιοδήποτε πτώμα, αλλά ένα πτώμα που κουβαλάει μαζί του κάτι που σημαίνει αμέσως συναγερμό. Έχοντας...

Με το βιβλίο αυτό, που βιογραφεί τον ευεργέτη Αντώνη Μπενάκη, επιθυμώ να δώσω όχι μόνο μια όσο γίνεται πιο ολοκληρωμένη αναφορά στη ζωή και στο έργο του, αλλά και τις διαστάσεις και το πλαίσιο, μέσα στο οποίο κινείται μια προσωπικότητα ενός Έλληνα ευπατρίδη που δραστηριοποιείται οικονομικά, δημιουργεί και ευεργετεί την πατρίδα, τον ελληνισμό, τον άνθρωπο. [...] Γνώμονας της έρευνας και του αποτελέσματος της συγγραφής του βιβλίου αυτού είναι η οπωσδήποτε γοητευτική μορφή του Αντώνη Μπενάκη και πηγές τα ανεξίτηλα σημάδια που άφησε η πρωτοβουλία του στη χώρα του Νείλου, στον...