Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

ΑΚΡΟΠΟΛΙΣ, 1941: ... Δια να γράψη κανείς επομένως τοιαύτην μελέτην εχρειάζετο μέγα θάρρος και ήτο αδύνατον να επιτύχη αν δεν ήτο πρώτης γραμμής... (Δ. ΝΙΤΣΟΣ) ΠΡΩΙΝΟΣ ΤΥΠΟΣ, 1941: Εμείς οι βλάκες ανανεώνουμε τον κόσμο και βοηθάμε την πρόοδό του. Γιατί η πρόοδος είναι κίνηση - δεν είναι καρέκλα... (Κ. ΒΑΡΝΑΛΗΣ) ΕΛΕΥΘΕΡΟΝ ΒΗΜΑ, 1941: ... Αφού ο βλάκας βρίσκεται στα πρόσω κι ο έξυπνος στα μετόπισθεν... τότε μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι! (Π. ΠΑΛΑΙΟΛΟΓΟΣ) ΠΡΩΙΑ, 1941: Οι βλάκες είναι οι πραγματικά ευφυείς και οι λεγόμενοι "ευφυείς" είναι οι πραγματικά βλάκες....

Υπάρχουν αποσπάσματα, πραγματικώς εκπλήσοντα, αξιούμενα πάσης δυνατής προσοχής και προκαλούντα τον ενθουσιασμόν μου δια την δημοσίευσιν του βιβλίου μου, όπερ εμπιστεύομαι εις την καλήν διάθεσιν των κριτικών και του διανοουμένου κοινού, του εστερημένου επιπλάστου σεμνοτυφίας. Είμαι βέβαιος, ότι χάριν της μεγίστης σημασίας του θέματος, το βιβλίον αυτό θα τύχη θερμής υποδοχής. Συνηθισμένος καθώς είμαι να σπουδάζω τας ορέξεις του κοινού, έχω απόλυτον πεποίθησιν ότι δεν θ' απατηθώ ως προς την πλήρη και απόλυτον επιτυχίαν του έργου μου τούτου. Ιππότης Καθηγητής Πέτρος Φα...

Ο Ρικάρδο Σίλβα-Σαντιστέμπαν είναι ένας από τους τρεις πιο γνωστούς ποιητές του Περού σήμερα. Οι άλλοι δύο είναι ο Κάρλος Χέρμαν Μπέλλι και ο Μάρκο Μάρτος. Η ποίηση του Ρικάρντο Σίλβα-Σαντιστέμπαν αιχμαλωτίζει τον αναγνώστη με τη μουσική και λυρική της δομή, την πυκνότητα νοημάτων και τη συγκινησιακή φόρτιση που την χαρακτηρίζουν, κρύβοντας πάντα κάποιο μυστήριο. Όλα στοιχεία που την κάνουν να ηχεί όπως κάποιες σπάνιες σύγχρονες μουσικές συνθέσεις υψηλής έμπνευσης (του Κλοντ Ντεμπυσύ, π.χ., που έρχεται στο νου διαβάζοντάς την) με το λυρικό, αναπαραστατικό και βαθυστόχαστο ύ...

""Ο ποιητής οφείλει να μαθαίνει στους ανθρώπους τη ζωή, άλλον προορισμό δεν έχει". Αυτή είναι μία φράση του Γ. Σ. γραμμένη γύρω στα 1937. Στο μικρό αυτό βιβλίο, που εκδίδεται με την φροντίδα του πολιτιστικού Σωματείου "Γιώργος Σαραντάρης", περιλαμβάνονται τα γαλλικά του ποιήματα και η νεοελληνική απόδοσή τους από τον ποιητή Τάσο Γαλάτη... "... Στα ποιήματα που διαβάζουμε εδώ ακούγεται ένας Σαραντάρης πολύ ερωτικός, πολύ άμεσος και πολύ ειλικρινής. Και τα τρία αυτά τον συνοδεύουν σε όλη του τη ζωή και στο έργο του -ποιητικό κυρίως. Τα τρία αυτά συνδυάζονται με την ιδιαιτερό...

Στο πρώτο βιβλίο τής Βιβής Καραλή, η γραφή προβάλλει λυρική νοσταλγία, ρομαντικές εικόνες, με υποψίες νυχτερινού τρόμου, που ταξιδεύουν πάνω από παράξενες θάλασσες με τον Έρωτα οδηγό αλλά σε σίγουρα βήματα. ΠΑΡΟΜΟΙΩΣΗ ΦΩΤΟΣ Με τι να σε παρομοιάσω τελικά; Το χρώμα της ψυχής σου ποιο θα ήταν; Το γλυκό εκείνο χρώμα που σκορπίζεται διάχυτα στην πλάση και αγγίζει απαλά τα κομμάτια του ουρανού όταν γυρίζει ο ήλιος να ξαπλώσει στην αγκαλιά της θάλασσας... Μια στάλα πορφύρα ανάμεσα σε μια χούφτα καθάριου ουρανού και μιας θάλασσας γαλάζιας...

Στον παρόντα τόμο καταχωρούνται, χωριστά για την κάθε Ημερίδα, τα προγράμματα και οι εισηγήσεις των ομιλητών κατά αλφαβητική σειρά των ονομάτων. Το Διοικητικό Συμβούλιο του Πολιτιστικού Σωματείου "Γιώργος Σαραντάρης" θα ήθελε και από εδώ να ευχαριστήσει θερμά όλους τους φορείς που συνεργάστηκαν, τους συντελεστές επιστήμονες και καλλιτέχνες για τη γενναιοδωρία τους, αλλά και όσους υποστήριξαν με κάθε μέσον και συνέβαλαν στην πραγματοποίηση και επιτυχία αυτών των εκδηλώσεων.

Ο Μαλλαρμέ, που τον βλέπουμε ότι προσπαθεί να αποφύγει τη σκληρή πραγματικότητα που τον περιβάλλει, δημιουργεί άπλετα την τέχνη του σε αυτό το ποίημα πλημμυρισμένο αρμονία και μουσική, όπου θριαμβεύει η υποβολή, η απόχρωση εννοιών, όπου στην περιγραφή τους ψυχικών καταστάσεων με μια διφορούμενη, αποσιωπημένη έννοια, ανάμεσα στην επίκληση και στο όνειρο, δημιουργείται ένα φανταστικό, τολμηρό θαύμα στην ένωση του ιδεατού κόσμου του ποιητή και τη μεσογειακή φύση. Ο Φαύνος, όπως ο Μαλλαρμέ στα δωμάτιά του, ονειρεύεται και φεύγει στα μάκρη· αλλά αυτός, σε αντίθεση με τον ποιητή...

Μέσα από το πρίσμα του αυτιστικού διακυβεύματος, ο Σοφοκλής μοιάζει να παρατηρεί την εξέλιξη της τραγωδίας με επίκεντρο τον άνθρωπο-εαυτό -την ευριπίδεια τραγωδία, δηλαδή, τη σαφώς επηρεασμένη απ' τα "καινά σωκρατικά δαιμόνια"- και να αντιπαραθέτει το αίνιγμα... Η σοφόκλεια τραγωδία, με επίκεντρο τον μύθο του Οιδίποδα -ενός ισόθεου στον νου, άρα και στο παράδοξο- αναρωτιέται για τη γνώση: Τι μπορεί να είναι γνώση μπρος στο απροσπέλαστο του αυτισμού (του φόβου, δηλαδή, που εκκινεί μια ιδική πραγματικότητα) που μονάχα η αμοιβαιότητα δύναται να αντιπαρατεθεί και να αναδημιο...

Κάποια χειμωνιάτικη μέρα (ο χειμώνας είναι η εποχή της άνεσης) ο Βασίλης έδωσε τέλος στη ζωή του, μέσα στο σπίτι όπου εμμονικά έζησε τα τελευταία χρόνια. Τον βρήκαμε ξαπλωμένο στο κρεβάτι του σε μια στάση γαλήνια, σαν να 'χε μόλις ξαπλώσει για να ξεκουραστεί. Η μεγάλη γενειάδα κάλυπτε την αρχή του αδύνατου στέρνου του και τράβηξε την προσοχή μου από το υπόλοιπο λιγνό σώμα. Τα κιτρινισμένα από τον καπνό δάχτυλα είχαν αφήσει να γλιστρήσει στο ξύλινο πάτωμα ένα κομμάτι χαρτί που έγραφε: "Αυτό που είχα, πάλεψα, πάλεψα, πάλεψα να το κρατήσω - και τώρα άλλο δεν μπορώ". (Σημ...

Ο πρωτοεμφανιζόμενος ποιητής Γιώργος Κατραούρας, σπουδαστής στο εργαστήριο ποίησης του ιδρύματος Τάκης Σινόπουλος στην πρώτη του πολλά υποσχόμενη ποιητική απόπειρα έρχεται να προσθέσει τον λίθο του στο οικοδόμημα του μοντέρνου ποιητικού γίγνεσθαι. Ο δυνατός, νευρώδης και με περισσή καθαρότητα στίχος του, μας προϊδεάζει για μια ώριμη ποιητική τοποθέτηση με προοπτικές. ΥΠΟΘΕΣΕΙΣ ΟΝΕΙΡΟΥ Μην ψάχνεις να βρεις κρίματα ούτε γόνατα, ονόματα σε τοίχους να ανασύρεις στιγμές που περάσαμε μαζί ντυμένες μουσικές κάτι μας έμοιαζε εμάς, ήταν τα πρόσωπα ίδια και όσα δίνα...

Το βιβλίο αυτό αποτελεί τη μαρτυρία του συγγραφέα για τα Εξάρχεια, από όταν εγκαταστάθηκε εκεί, μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, δεκατριών χρονών, μόνος, αναζητώντας εργασία και μόρφωση. Υπάρχει πλήθος αναφορών σε ανθρώπους, δρόμους, μαγαζιά, σπίτια, αλλά και στη γνωριμία και στη φιλία του με κάποιους από αυτούς, εργαζόμενος σε μια ταβέρνα ως κάπελας. Έτσι ξεκίνησε. Μιλάει για γνωστούς Εξαρχειώτες καλλιτέχνες, άλλους διαφόρων επαγγελμάτων και τύπους της γειτονιάς, τους οποίους γνώρισε προσωπικά. Επίσης, μιλάει για άλλους που ξεκινούσαν τότε, και έγιναν γνωστοί μετά, καθ...

Η παρουσίασις αυτών των κειμένων αποτελεί το δέκατον τρίτον κατά σειρά Βιβλίον, εκ των λεχθέντων τον Αναστασίου Βαλαδώρου, πού κατά την διάρκεια του βίου του με αγάπη και αφοσίωση επραγματεύθηκε. Η δημοσίευσίς των αφ' ενός μεν έχει σκοπό την συγκέντρωση και διαφύλαξη, από τον τυχόν διασκορπισμό τους στην φθορά του χρόνου, και αφετέρου, μία προσφορά γι' αυτούς πού αναζητούν την πληρέστερη κατανόηση της αληθείας, του ποιητικού και δημιουργικού λόγου της αρχαίας Ελληνικής θρησκείας. Όπως στα προηγούμενα βιβλία, έτσι και σ' αυτό, ο φίλος αναγνώστης θα διαπιστώσει σιγά-σιγ...

ΚΑΜΠΑΝΕΣ ΚΟΛΑΣΗΣ Μην περιμένεις να σημάνει δώδεκα Σε μια καμπάνα δεχόμενη την κόλαση, Να κρύβονται Κουασιμόδοι. Ακόμη και στο παρά πέντε, Πιάσε τον λεπτοδείκτη καρφώνοντας Κατάστηθα τις ώρες Να δεις πόσες χαμένες μέρες θα χυθούν.

Το βιβλίο αυτό είναι αφιερωμένο στον εορτασμό των ενενήντα χρόνων του επικρατέστερου ζώντος ποιητή του Περού, Κάρλος Χερμάν Μπέλλι (Carlos German Belli), το οποίο παρατίθεται μεταφρασμένο ολόκληρο. Όταν κυκλοφόρησε, το 1962, θεωρήθηκε από την κριτική ως κάτι νεωτερικό τόσο για τα γράμματα του Περού και της Λατινικής Αμερικής γενικότερα, αλλά και για την Ισπανική γλώσσα, με τον τρόπο που επανεισήγαγε τη χρήση της του 16ου -18ου αιώνα στην ποίηση. Πρόκειται για μια ποιητική συλλογή που ξεχώρισε και σημάδεψε την εποχή της τόσο με τα θέματα όσο και με τον τρόπο που τα πραγματεύ...

"…Ο Πρώτος Βασιλιάς δεν μπορούσε να δεχτεί ότι ο ήλιος ήταν αυτός που έκανε τις σελίδες του ημερολογίου να γυρίζουν, γι' αυτό και αποφάσισε να τον αντικαταστήσει. Τώρα ο ήλιος είναι ξανά ψηλά κι εμείς στεκόμαστε εδώ κάτω και ιδρώνουμε. Είναι μια μέρα σαν όλες τις άλλες. Διανύουμε το αόριστο σήμερα. Βρισκόμαστε στις 14 Ιουλίου 2014, στο πέμπτο έτος ημεροποιίας του Έκτου Ημεροποιού. Σήμερα θα μπορούσε να είναι μία άλλη μέρα..."

ΤΟ ΜΑΝΤΙΛΙ Ένα λευκό μαντίλι, ιδρωμένο και βρώμικο. Πεταμένο στα πόδια μου, μόλις κάθισα στη θέση του τρένου. Νύσταξα? έχω δρόμο μπροστά μου. Με πήρε ο ύπνος... Μήνυμα, ξύπνησα. Μια μικρή Ασιάτισσα πριγκίπισσα έτρεχε στον διάδρομο, πήρε ένα καθαρό υγρό μαντίλι και καθάρισε τα πόδια, τα χέρια και στη συνέχεια το πρόσωπο ενός υπηκόου της. Φεύγοντας, της έπεσε το μαντίλι στα πόδια μου.

Η Ρωσία του 19ου αιώνα είναι ένα καζάνι που βράζει. Αναφύονται κάθε είδους λαϊκές και αστικές επαναστατικές οργανώσεις: Ναρόντνικοι, Πετρασεφσκικοί, Δεκεμβριστές κι αργότερα Εσέροι δεξιοί και αριστεροί, Mηδενιστές ή Nιχιλιστές, Aναρχικοί, Kομμουνιστές. Πολλές από αυτές τις οργανώσεις ασκούν τρομοκρατία, ενώ άλλες είναι θεωρητικές. Ο Γκόρκι μέσα σε αυτό το πνεύμα, μας προσφέρει δύο άσματα, όπως τα ονομάζει, που οραματίζονται την επανάσταση, το ένα μάλιστα από αυτά, το "Άσμα για το πουλί της καταιγίδας" θα γίνει το σήμα κατατεθέν του και θα διδάσκεται συστηματικά στα σχολε...