Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ο Σταμάτης Φίφης με αυτό το έκτο βιβλίο του, γράφει με ώριμο, μεστό στίχο, διατηρώντας την αρχική του φρεσκάδα. Η καθαρότητα του λόγου του συνυπάρχει με τον υποβόσκοντα υπαινιγμό, η αυτογνωσία ταξιδεύει χέρι-χέρι με τη στιχουργική βεβαιότητα: Χωρίς αναμονές δημιουργώ. Στολισμένος με τα χρώματα της ειρήνης, είμαι ο ποιητής που στοιχειοθετώ την προσωπική μου απελευθέρωση μέρα με τη μέρα. ενώ δεν λείπει και η εκφραστική ρίμα που παίζει νοσταλγικά με το ρυθμό και τις λέξεις: Ζήτησα λέξεις να σου πω που είχα επιθυμήσει. Βρήκα μόνο το "σ' αγαπώ" και όχι τελειωμέν...

Περπατώ. Περπατώ στο πάρκο. Γύρω μου υπάρχουν κεφάλια. Που βγαίνουν από το γρασίδι. Που πηδούν στο σιντριβάνι. Που παίζουν μπάλα. Να ένα κεφάλι που κοιτάει. Ένα που απορεί. Ένα που γελάει. Αποκλείεται! Δεν είναι κεφάλια. Κάθομαι οκλαδόν και κλείνω για λίγο τα μάτια μου. Βάζω τα χέρια μου σε θέση διαλογισμού, είπα ένα-δυο οοοομμμ και ξανανοίγω τα μάτια μου. Πράγματι, κοιτώντας γύρω μου, δεν υπάρχουν πια κεφάλια. Οπότε συνεχίζω τον περίπατό μου ανενόχλητος, κρατώντας το κεφάλι μου με το δεξί μου χέρι. Ένας αρχαίος μύθος λέει ότι τα πάρκα δεν ήταν πάντα πάρκα...

Έπρεπε να περάσουν πολλά χρόνια για να γίνει κατανοητό από τον Κύριλλο, τον έναν από τους δύο γιους του Ουάιλντ, το πραγματικό μέγεθος του πατέρα του, όπου σε δημόσια εκπομπή του ΒΒC ομολόγησε πως τον θυμότανε να τους διηγείται (στον αδελφό του και τον ίδιο) την ιστορία του εγωιστή γίγαντα και άλλα παραμύθια για να κοιμηθούν. Η ομολογία αυτή του Κύριλλου έχει μια μικρή φιλολογική αξία, γιατί μας μαθαίνει πως τα παιδικά παραμύθια, τα τόσο αισθαντικά και ευαίσθητα αυτά παραμύθια του Ουάιλντ, δεν είναι ένα μέρος της φιλολογικής παραγωγής του για να κριθούν ανάλογα με το ταλ...

... Σίγουρα θα πονέσω πολύ, όμως πρέπει να προστατέψω τον εαυτό μου, μ' όλους τους τρόπους που περνάνε από το χέρι μου, από μια μορφή αυτοβασανισμού: δεν πρέπει ούτε στιγμή να σκεφτώ πως η ζωή μου χάνει την αξία της, εξαιτίας κάποιου κακού που τυχαίνει να με βρει. Η πλέρια αξία της ζωής δεν πρέπει να θυσιαστεί ολόκληρη για να αγοραστεί ο στενός οπτικός μου κόσμος. Η πολύμορφη σχέση της με τον κόσμο δεν μπορεί να σταματήσει ούτε να λιγοστέψει από τις μικροεπιτυχίες ή μικροατυχίες, τις λύπες ή τις χαρές της καθημερινότητας...

Η παρούσα έκδοση αποτελεί την πρώτη ορθή δημοσίευση του αρχικού δακτυλογραφημένου κειμένου του Ουάιλντ, 120 χρόνια μετά την ημέρα υποβολής του. Το κείμενο του μυθιστορήματος που εμφανίζεται στο βιβλίο αυτό, ακολουθεί το αρχικό, διορθωμένο από τον Ουάιλντ γραπτό: αντιπροσωπεύει το μυθιστόρημα όπως το είχε οραματιστεί ο συγγραφέας την άνοιξη του 1890, πριν αρχίσει ο επιμελητής Στόνταρτ να επεμβαίνει λογοκρίνοντας με το μολύβι του το πρωτότυπο κείμενο που του έδωσε τη μορφή με την οποία έκτοτε κυκλοφορεί σε όλες τις γλώσσες του κόσμου, και πριν από τη κατοπινή "αυτο-λογοκρ...

Παρίσι, 2042 μ.Χ. Ο Ερίκ, ένας νεαρός προγραμματιστής, σχεδιάζει και υλοποιεί για λογαριασμό της εταιρείας F.C.S. το πείραμα "Δαρβίνος". Σκοπός του πειράματος είναι να αντιγράψει τις συνθήκες με τις οποίες δημιουργήθηκε η ζωή στη Γη μέσω της εξέλιξης των ειδών και της φυσικής επιλογής. Στα πλαίσια του πειράματος ο Ερίκ δημιουργεί ένα ψηφιακό αντίγραφο της Γης στο οποίο "ζουν" μικρότερα προγράμματα τα οποία και ελπίζει ότι μέσα από τυχαίες διαδικασίες ανάλογες με αυτές της πρωτόγονης Γης θα καταφέρουν να εξελιχθούν σε μορφές ανώτερες από τις αρχικές. Οι πρώτες προσπάθ...

Ο Θωμάς Τσαλαπάτης με βάση τα θεωρητικά κείμενά του που έχουν δει μέχρι τώρα το φως της δημοσιότητας στις εφημερίδες αλλά και στα πιο έγκυρα λογοτεχνικά περιοδικά της χώρας θεωρείται ήδη ένας από τους πιο σημαντικούς, αν όχι ο σημαντικότερος, κριτικός της γενιάς εκείνης που εμφανίστηκε στην ποίησή μας λίγο πριν ή λίγο μετά τις αρχές της δεκαετίας του 2000, κάνοντας πράγματι ιδιαίτερη αίσθηση αλλά και κομίζοντας μιαν άλλη φρεσκάδα με τα δικά της γνωρίσματα. Ο Θωμάς Τσαλαπάτης με την πρώτη του αυτή συλλογή, έρχεται να συμπληρώσει και στην ποίηση με τον πιο αποφασιστικό τρό...

Το βιβλίο αυτό είναι το χρονικό ενός πλανόδιου γατιού και η συνύπαρξή του μ' έναν ανθρώπινο φίλο. Απευθύνεται πρωτίστως στους ζωόφιλους, αλλά οποιοσδήποτε αναγνώστης της λογοτεχνίας θα χαρεί την αλήθεια του λόγου του καθώς αυτός ξεχειλίζει από ανθρώπινη συγκίνηση και λεκτική ευρηματικότητα. Η ιστόρηση διανθίζεται και με παραβολές άλλων γεγονότων, όπως η προπολεμική Κεφαλλονιά, η μετακατοχική Αθήνα, η κήρυξη της δικτατορίας το 1967, σκηνές από τη Νέα Υόρκη και από την Ουάσιγκτον, κ.λο., και δένεται με την ιστορία άλλων μερών, προσώπων και κατοικίδιων, αποκτώντας επιπρόσθετο...

Μερικές φορές αμφιβάλλω αν υπήρξε κάποτε μια πραγματι-κότητα, όπως ακριβώς τη θυμάμαι. Το σπίτι κι όλο το σκηνικό του δρόμου πότε ήταν όπως τα περιγράφω; Λίγο πριν από τον πόλεμο, στα χρόνια της Κατοχής ή στις συχνές επιστροφές μου την εποχή της εφηβείας κι ακόμα πιο αργά.

Ο Χοσέ Κάρλος Μαριάτεγκι, ένα από τα σηµαντικότερα κριτικά και φιλοσοφικά πνεύµατα της Λατινικής Αµερικής, ήθελε πάντα να γράψει ένα µυθιστόρηµα. Έτσι είχε πει λίγο πριν πεθάνει. Και όλοι υπέθεταν ότι αυτό θα είχε για θέµα του κάτι διαφορετικό από αυτό που έγραψε: ότι θα ήταν οπωσδήποτε κάτι συναφές µε τα πολιτικά του πιστεύω και, κυρίως, µε το θέµα της άγριας εκµετάλλευσης του Ινδιάνου που τον απασχολούσε µε τόσο πάθος. Έτσι, µαζί µε τα "Εφτά ερµηνευτικά δοκίµια της περουβιανής πραγµατικότητας", που εκφράζουν τα πολιτικο-κοινωνικά του πιστεύω και την πραγµατικότητα της Λα...

Το "Μέτωπο της Σαλονίκης" αναφέρεται στα γεγονότα του Μακεδονικού Μετώπου όπως τα είδε ο Βρετανός αξιωματικός Μαν, που υπηρέτησε στις Βρετανικές δυνάμεις στο μέτωπο αυτό. Αφότου, το 1914, εξερράγη ο Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος, μεταξύ των δυνάμεων της Αντάντ (Αγγλία - Γαλλία - Ρωσία) και των Κεντρικών Δυνάμεων (Γερμανία - Αυστρία), αποφασίστηκε από τους Συμμάχους η δημιουργία μετώπου στα Βαλκάνια (Μακεδονικό Μέτωπο) με την απόβαση στη Θεσσαλονίκη (Οκτ. 1915) αγγλογαλλικών στρατευμάτων υπό το στρατηγό Σαράιγ. Οι Σύμμαχοι, από την αρχή, δεν είχαν συνειδητοποιήσει τη σημασία πο...

[...] Τώρα όμως σκέφτομαι, ότι ίσα ίσα η ζωή μου θα άλλαζε αν δεν είχε κυριεύσει, έστω και για λίγο, ο φόβος τον καπετάνιο μας. Είναι γνωστό πως κανενός η ζωή δεν είναι από τα πριν κανονισμένη, πως κάθε ιστορία δεν είναι παρά μια αλυσίδα από συμπτώσεις. Ωστόσο, ακόμη κι όσοι δεν αγνοούν την αλήθεια αυτή, όταν κάποτε στη ζωή τους γυρίσουν προς τα πίσω να την κοιτάξουν, καταλήγουν στο συμπέρασμα πως είχαν ζήσει από ανάγκη, όσα στην πραγματικότητα είχαν ζήσει από σύμπτωση. Έφθασα κι εγώ σε μια τέτοια στιγμή. Και καθώς θαρρώ πως βλέπω τώρα τα χρώματα των τούρκικων καραβιών να ξ...

"Το λεξικό των ισμών" του Χουάν Εδουάρδο Σιρλότ (1916-1973), αποτελεί μια μοναδικά εμπεριστατωμένη και υπεύθυνη προσπάθεια ταξινόμησης και αξιολόγησης εννοιών της σύγχρονης σκέψης και τέχνης. Θεωρείται απαραίτητο συμπλήρωμα για τη βιβλιοθήκη κάθε λογοτέχνη, καλλιτέχνη, στοχαστή και καθηγητή αυτών των ειδικοτήτων, αλλά και κάθε απλού αναγνώστη ή εραστή αυτών των πνευματικών δραστηριοτήτων. Η επιτυχία του λεξικού οφείλεται σε τέσσερις, κυρίως, λόγους: στο εύρος και το βάθος γνώσεων του συγγραφέα, στην πείρα του ως κριτικού τέχνης και λογοτεχνίας, στην αγάπη και την προσήλωσή...

"Η Βαβυλών εστάθη ποτήριον χρυσούν εν τη χερί του Κυρίου, μεθύον πάσαν την γην", αναβοά ο Ιερεμίας, και στα λόγια του προφήτη αντανακλάται ο θαυμασμός που αισθάνονταν προς αυτή την πόλη οι λαοί του αρχαίου κόσμου. Στους καταλόγους των Επτά Θαυμάτων μόνο σ' αυτήν ανήκουν ολόκληρα δύο θαύματα. Τώρα ξέρουμε ότι τα θαύματα της Βαβυλώνας υπήρξαν περισσότερα. Το μεγαλύτερο όμως Θαύμα της Βαβυλώνας ήταν η ίδια η πόλις. Όντως καμία άλλη πόλη της αρχαιότητας δεν προκαλούσε τόσο θαυμασμό στον ευατό της. Ήταν το στέμμα της οικουμένης. Ήταν πρόδρομος (προάγγελος, προτότυπο) της Ρώμης...

Η Καρία στα μέσα του 4ου π.Χ. αιώνα. Η πανάρχαια χώρα αποκτά την ανεξαρτησία της για να εξαφανιστεί σε λίγο παντελώς μέσα στις θύελλες της ελληνιστικής εποχής. Από πολλούς αιώνες εδώ, στη νότιο-δυτική γωνία της Μικράς Ασίας συνεχίζεται η σύνθεση του ανατολικού και του ελληνικού στοιχείου. Γι' αυτό δεν είναι τυχαίο ότι η χώρα αυτή έγινε ένα από τα πρότυπα ελληνιστικών κρατών. Δεν είναι τυχαίο ότι εδώ δημιουργούν οι καλύτεροι από τους Έλληνες καλλιτέχνες. Δεν είναι τυχαίο ότι ο τάφος του ντόπιου δυνάστη Μαυσώλου, το πασίγνωστο Μαυσωλείο, έγινε ένα από τα μεγαλύτερα μνημεία ελ...

Κάποια χειμωνιάτικη μέρα (ο χειμώνας είναι η εποχή της άνεσης) ο Βασίλης έδωσε τέλος στη ζωή του, μέσα στο σπίτι όπου εμμονικά έζησε τα τελευταία χρόνια. Τον βρήκαμε ξαπλωμένο στο κρεβάτι του σε μια στάση γαλήνια, σαν να 'χε μόλις ξαπλώσει για να ξεκουραστεί. Η μεγάλη γενειάδα κάλυπτε την αρχή του αδύνατου στέρνου του και τράβηξε την προσοχή μου από το υπόλοιπο λιγνό σώμα. Τα κιτρινισμένα από τον καπνό δάχτυλα είχαν αφήσει να γλιστρήσει στο ξύλινο πάτωμα ένα κομμάτι χαρτί που έγραφε: "Αυτό που είχα, πάλεψα, πάλεψα, πάλεψα να το κρατήσω - και τώρα άλλο δεν μπορώ". (Σημ...