Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Μα όταν σ' αγγίζω, νιώθω αυτό που παρελθόν δεν έχει. Εσύ οι λέξεις, το σύμφωνο και το φωνήεν. Κάθε φορά π' απλώνει η νύχτα, σκιές διπλώνεις στα συρτάρια. Μα σκιές δεν χωρούν στα μάτια τα δικά σου, καθώς το φως ολόκληρο φοράς και το στερείς απ' του ήλιου την πηγή. Θ' ανάψω μία μικρή φωτιά στα χείλη σου. Κι έπειτα θα σταθώ αντικριστά να την κοιτάζω. Καθώς εξαπλώνεται ο χρόνος, θ' αγκαλιάσει τα λυτά σου μαλλιά και τα λεπτά θα κόψουν τις φλέβες απ' τα μάτια. Τότε, στα γόνατα θα πέσω κοιτώντας τους θεούς να προσκυνήσω. Στα δέντρα κρέμονται οι ανάσες του αποσπερίτη να θαμπώνουν τ...

"... Συνθέτοντας τη μελέτη μου για τον Γιώργο Μαρκόπουλο, "Με επιμονή και με σκοπό στον ίδιο τόπο". Η ποίηση του Γιώργου Μαρκόπουλου, καθώς και τον τόμο με τις κατά καιρούς κριτικές στα έργα του, συνάντησα πολλές συνεντεύξεις του, σε σημείο που να απορεί κανείς γιατί τόσοι πολλοί θέλησαν να μιλήσουν μαζί του με αυτόν τον συχνά εξαντλητικό τρόπο. Ό,τι εξ ιδιοσυγκρασίας ο ποιητής δεν θα επιχειρούσε, να μιλήσει δηλαδή για τον εαυτό του, εκών άκων το έπραξε στις πάμπολλες (τυχαία, βέβαια) συνεντεύξεις του. Προφανώς, είχε πολλά να πει, ορθότερα ήταν πολλά αυτά που ενδιέφεραν του...

...Το σπαθί τού Εμανέζ άρχισε να ταλαντεύεται στερεωμένο γερά στον σταθερό του άξονα, απαγορεύοντάς του την είσοδο. Ο Σοσλάν έσυρε το δικό του σπαθί, που το είχε σμιλέψει ο θεός-σιδηρουργός για χάρη του χρησιμοποιώντας σίδερο τ' ουρανού, δου-λεύοντάς το δέκα συνεχόμενα μερόνυχτα. Το θεϊκό σπαθί αναμετρήθηκε με το χθόνιο σπαθί του γίγαντα. Στο πρώτο και στο δεύτερο χτύπημα οι λεπίδες άστραψαν από τις σπίθες που γεννήθηκαν με την τριβή των μετάλλων, και η κλαγγή ακούστηκε βαριά, δυ-ναμωμένη από το φυσικό ηχείο που σχημάτιζε το κοίλωμα των βράχων. Αλλά κανένα από τα δυο σπαθιά...

Τις φωνές που ακούγονται χωρίς ανθρώπινη άρθρωση, τις ακούνε μόνο οι τρελοί και οι άγιοι. Και φυσικά δεν ήμουν άγιος. Και καθώς άκουγα, γελούσα ως το ξεκάρδισμα και ταυτόχρονα έκλαιγα μέχρι την έσχατη οδύνη. Οδύνη χωρίς αντίκρισμα, σαν εκείνη των εκ γενετής αναπήρων και των μαγεμένων. Γιατί κάποια συναισθήματα δεν γίνεται να τ' αγοράσεις στα μαγαζιά.

Από τη μοιραία εκείνη γιορτή της Αγίας Αθανασίας, η μητέρα έμεινε βουβή για τρία ολόκληρα χρόνια. Ξεχνιόταν ακίνητη κοιτάζοντας επίμονα το κενό, σαν κάτι το ιδιαίτερα αξιόλογο, που όμως της ξέφευγε και μάταια προσπαθούσε να το ξαναθυμηθεί. Αν συλλάβιζε κάτι, ήταν μόνο τα δάκρυα. Στο κεφάλι της το μαύρο εκστατικό μαντήλι. Και στην εκκλησιά το καλοζυμωμένο πρόσφορο και τα αγιωτικά λόγια του Σαββάτου. Και προπάντων εκείνο το αρχικό "Ευλογητός ει..." της τελετής, που επαναλαμβάνεται βαθιά πληγωμένο, πριν από κάθε μυστήριο ζωής ή θανάτου, δίχως όμως να μπορεί να αποφύγει το αναπ...

Ποιητική ακρόαση Μέσα στην κατάμεστη αίθουσα είχαν αρχίσει οι απαγγελίες. Ο κόσμος αγωνιούσε για να του χαρίσει η ποίηση κάποια καινούργια ελπίδα. Ο πρώτος ποιητής, ο ορατός από τους πολλούς, μας είπε πως τα φιλιά ταξιδεύουν πάνω στις ίδιες αχτίνες όπως και τα όνειρα. Και ήταν τόσο όμορφος που στην άκρη των χειλιών του είχε φωλιάσει μια μέλισσα. Ο δεύτερος ποιητής, ο ορατός από τους λίγους, φώναξε θριαμβευτικά: "Αφήστε το όνειρο ή το ζύγι· η φλόγα μετριέται με άλλες διαστάσεις". Και δάγκωσε την άκρη των χειλιών του, όπου είχε σταθεί μια σφήκα....

Ξέχωρα από το πιο γνωστό έργο του "Ο καλός στρατιώτης Σβέικ", ο Χάσεκ έγραψε πάνω από 1200 ιστοριούλες και διηγήματα με πάνω από 80 διαφορετικά ψευδώνυμα! Αν και στην εποχή του θεωρήθηκε ένας απλοϊκός συγγραφέας και συνάντησε μεγάλες δυσκολίες στην έκδοση των έργων του (τον Σβέικ τον εξέδιδε μόνος του), σήμερα συγκαταλέγεται στους κορυφαίους σατιρικούς συγγραφείς όλων των εποχών. Στο παρόν βιβλίο έχουν επιλεγεί 20 σατιρικές ιστορίες του "πνεύματος του Σβέικ" όπου αποκαλύπτεται ο παραλογισμός και η γελοιότητα της γραφειοκρατίας και της διοίκησης καθώς και ο ξεπεσμός της Α...

Ανάμεσα στα πολλά θέματα που εξετάζονται στις σελίδες του βιβλίου και που δεν αφήνουν χωρίς αναφορά όλα εκείνα τα ελευσίνια ζητήματα που μας προβληματίζουν, αναφέρουμε εδώ ενδεικτικά κάποια: Τα νέα στοιχεία στην αποκωδικοποίηση των συμβολισμών που υπάρχουν στα Μυστήρια. Το δώρο της Δήμητρας στους μυημένους. Τα Μικρά Μυστήρια αλλά και το τι συνέβαινε την κάθε ημέρα των Μεγάλων Μυστηρίων. Τι γνωρίζουμε για το τι έλεγαν και τι έκαναν. Πώς κρατήθηκε το μυστικό μέσα στα χρόνια. Τι μπορεί να ση-μαίνει το όνομα του Τριπτόλεμου και γιατί έγιναν οι πόλεμοι του Θησέα. Η περίπτω-ση...

ΕΙΔΑ ΞΑΝΑ ΤΟΝ RORY Είδα ξανά τον RORY να στέκει και να με κοιτά, με μάτια βουρκωμένα, τα ίδια μακριά πυκνά του μαλλιά. Συνάντησα τον RORY πάλι δεκαετίες πίσω με γύρισε η μορφή του. Κουβάλαγε κλάμα, έρωτες, θανάτους. Με όλες τις παλιές ζωές, ίδια κι απαράλλαχτη η ζωή του. Και δύσκολα συγκράτησα τα δάκρυά μου, τον RORY συνάντησα ξανά. Μου θύμισε ξανά τη χαμένη παιδική ανεμελιά μου.

Ο τόπος των ιστοριών του Τάγκορ μας φαίνεται απόμακρος, αλλά σε αυτόν μπορούμε να βρούμε σπουδαία πνευματική τροφή, είσοδο σε έναν άλλο κόσμο και κάποια καλή ψυχαγωγία. Ο Ταγκόρ θεωρείται ο σπουδαιότερος στυλίστας όλων των εποχών στη γλώσσα της Βεγγάλης. Αυτή η συλλογή ιστοριών βοηθά τον αναγνώστη να αποκτήσει μια βαθύτερη εικόνα για τον άνθρωπο καθώς μας αγγίζουν τόσο βαθιά μέσα στην καρδιά μας όσο τα ευγενικά λόγια ενός Θεού. "...Στη δίνη αυτών των αποσπασματικών ονειροπολήσεων ανάμεσα στο άρωμα της χένας και το κούρδισμα της κιθάρας, ανάμεσα στα κύματα του αέρα που α...

Στα χρόνια της επταετίας, ένα παιδί μεγαλώνει στην ελληνική επαρχία. Η πεντάχρονη Μαργαρίτα περιγράφει την καθημερινότητά της, επικρίνοντας με τη λογική της τα στερεότυπα της εποχής. Μία θρησκευόμενη γιαγιά, η γιαγιά Μαργαρίτα, που έχει χόμπι να παρακολουθεί δίκες, έχει αναλάβει τη διαπαιδαγώγησή της πάνω στα ελληνοχριστιανικά πρότυπα, που η Μαργαρίτα κωδικοποιεί και ερμηνεύει με τον τρόπο της. Μια αληθινή εικόνα της ελληνικής επαρχίας στα χρόνια της Χούντας, όπου παπάδες, νταβατζήδες, σινεμά, γείτονες, αστυνομία, ζητιάνοι (κάθε είδους), μητέρες εξόριστων, μητέρες οικον...

Η "Σκλήθρα", με τον αμφίσημο τίτλο της, είναι η πρώτη λογοτεχνική απόπειρα της Ράνιας Καραχάλιου. Αμφίσημο είναι και το περιεχόμενο του βιβλίου, καθώς κινείται αβίαστα από τη σφαίρα του αυτοβιογραφικού-μυθοπλαστικού στη σφαίρα του μεταμοντέρνου σουρεαλιστικού λόγου, επιτυγχάνοντας μια ενδοσκοπική και συνάμα εξωστρεφή γραφή. Το χιούμορ -ενίοτε σκοτεινό- και φυσικά ο αυτοσαρκασμός καρυκεύουν το κείμενο και χαμογελούν συνωμοτικά στον/την αναγνώστη/τρια. [...] Ήμουν μικρή, πολύ μικρή, όταν μου πρωτοψιθύρισες θα σε συντροφεύω εσαεί. Καθότι λόγο δεν μ' άφησες να 'χω στη δήλω...

Εκατόν εννέα χάικου γραμμένα την περίοδο 1991-2008. Εκατόν εννέα επιλεγμένα από ένα σύνολο, περίπου, εξακοσίων, τα οποία επέλεξα να δημοσιοποιήσω. Ορισμένα απ' αυτά, όλη την ενδιάμεση χρονική περίοδο από το 1991 έως σήμερα,... παρέμεναν σκοπίμως όλο αυτό το διάστημα αφημένα σε ένα ερμάρι. "Ο ποιητής έχει γράψει μία θαυμάσια συλλογή με χάικου. Βρίσκεται πολύ κοντά στο πνεύμα του Ίσσα, ενός εκ των Μεγίστων Τεσσάρων ποιητών του είδους - διαθέτει το ίδιο χιούμορ, την ίδια συμπόνια και ευαισθησία, εντούτοις γράφει με έναν τρόπο εντελώς προσωπικό. ... Στον ποιητή αξίζουν συγχα...

Από το Ξημέρωμα και την Απόφαση μέχρι τις Εκβολές, οι Φριτς και οι Λανγκ κινούνται σαν μια πληγή χωρίς σώμα. Κωμικοί όταν κλωτσούνε τα δάκρυα και τραγικοί όταν τα ενσαρκώνουν, ξένοι ή απλώς ανήλικοι, αναβοσβήνουν εντός της μορφής τους σε μια κατάβαση προς τις πηγές των πραγμάτων. Στην ανθρωπολογία της κτήσης και της απώλειας, μαθαίνουνε να σιωπούν όπως η ιστορία, μαθαίνουνε να μισούν και να ψηλώνουν. Εδώ γεννιούνται τα σύννεφα, εδώ μπουκώνουμε τον ήλιο βαμβάκι, εδώ το χρέος πληρώνεται σε σώμα. Οι Φριτς, οι Λανγκ. Οι Φριτς και οι Λανγκ. Θα τους συναντήσεις εκεί που στέ...

Ο Τάσος Ψάρρης, ήδη καταξιωμένος στον χώρο της γραφής, με πολλές μεταφράσεις, διηγήματα, μυθιστορήματα και δύο ποιητικές συλλογές, έρχεται με αυτήν την τρίτη να συμπυκνώσει εμπειρίες ζωής και σκέψης. Η πένα του ρέει, παρασύροντας τον αναγνώστη σε σκέψεις και εικόνες, με πολιορκίες κι αποχαιρετισμούς, με λογοδοσίες κι εκρήξεις που διαγράφουν την ήττα μας μέσα από το κλάμα ενός παιδιού. Η αποτίμηση γίνεται με λυρική διάθεση και η απολογία με αυτοσαρκασμό. ΓΡΑΜΜΗ ΤΕΡΜΑΤΙΣΜΟΥ Εντός της ημέρας θα χαράξω στο χώμα τη γραμμή του τερματισμού με το ξίφος που κρατώ...

Η Αθηνά Στραβοπόδη, για πρώτη φορά εμφανίζεται στην ελληνική ποίηση μπαίνοντας δυναμικά στον χώρο. Η ποίησή της, γεμάτη από σκληρές εικόνες στα όρια του υπερρεαλισμού, επιφυλάσσει τρυφερές εκπλήξεις, ξεθάβοντας τις ανθρώπινες σχέσεις μέσα από σκοτεινές ντουλάπες και μουχλιασμένα ταβάνια, ξεκινώντας τες από την αρχή του χρόνου κι επαναφέροντάς τις στην πεζή καθημερινότητα μέσα από σκοτεινά παιχνίδια του μυαλού και ελικοειδή ερεθίσματα των αισθήσεων με μια πρωτόγνωρη δύναμη που ταρακουνά και συγκινεί τον ανυποψίαστο αναγνώστη. ΠΕΣ ΚΑΤΙ Πες μία λέξη. Βήξε κλάψε. Αυτ...

ΠΟΠ ΠΟΥΡΙ Εγώ χρυσοποίκιλτη Με το γοβάκι που η απόσταση Σχεδίασε στο χέρι Αποτάσσομαι Τα κούλουμα της αλλαγής Και επιστρέφω Hasta la vista