Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Η Αθηνά Στραβοπόδη, για πρώτη φορά εμφανίζεται στην ελληνική ποίηση μπαίνοντας δυναμικά στον χώρο. Η ποίησή της, γεμάτη από σκληρές εικόνες στα όρια του υπερρεαλισμού, επιφυλάσσει τρυφερές εκπλήξεις, ξεθάβοντας τις ανθρώπινες σχέσεις μέσα από σκοτεινές ντουλάπες και μουχλιασμένα ταβάνια, ξεκινώντας τες από την αρχή του χρόνου κι επαναφέροντάς τις στην πεζή καθημερινότητα μέσα από σκοτεινά παιχνίδια του μυαλού και ελικοειδή ερεθίσματα των αισθήσεων με μια πρωτόγνωρη δύναμη που ταρακουνά και συγκινεί τον ανυποψίαστο αναγνώστη. ΠΕΣ ΚΑΤΙ Πες μία λέξη. Βήξε κλάψε. Αυτ...

Η συλλογή ολόκληρη αποτελείται στην ουσία από ένα ποίημα, από αυτά που συνήθως αποκαλούμε στην λογοτεχνική διάλεκτο, "συνθετικά". Ένα "προσκλητήριο νεκρών" αλλά και φίλων που βρίσκονται ακόμα στη ζω, δεμένων άρρηκτα μεταξύ τους, είναι στο βάθος του το εν λόγω ποίημα. Ένα ποίημα όπου γύρω από το κεντρικό πρόσωπο της απελθούσας μάνας, στήνεται ένας χορός άλλοτε πανάρχαιας τραγωδίας και άλλοτε θρήνου σύγχρονου, σημερινού, των τσιμεντένιων πόλεών μας, δομημένου πάνω σε στίχους ποιότητας εξαιρετικής, αυθεντικότητας σπάνιας, "στιλπνότητας" εκλεκτής, σπαραγμού, μνήμης κρεουρ-γημέ...

"...Χαρακτηριστική είναι η εισαγωγή του βιβλίου, όπου ο Χάου προβαίνει σε επισκόπηση της Ελληνικής Ιστορίας από τους αρχαιότατους χρόνους και αποδεικνύει με πειστικά επιχειρήματα την αδιάκοπη συνέχεια της φυλής μας διαμέσου των αιώνων. Αλλά και κατά τη διαδρομή του κειμένου δεν παραλείπει, επωφελούμενος κάθε ευκαιρία, να εξαίρει τη ζωτικότητα και τα προτερήματα του γένους μας, στοιχεία αναλλοίωτα και αμετάβλητα στο πέρασμα του χρόνου, και να πλέκει το εγκώμιο της αιώνιας Ελλάδας..."

Σε ό,τι αφορά τις ιστορίες, γεννιέται ένα εύλογο ερώτημα: ποιες είναι οι λογοτεχνικές τους αξιώσεις, μπορούμε να τις αποκαλέσουμε λογοτεχνία; Η απάντηση δίχαζε στο παρελθόν τους μελετητές του μεγάλου σε όγκο προφορικού υλικού που καταγραφόταν. Παρ' ό,τι η χάρη και οι αποχρώσεις του προφορικού λόγου χρειάζονται πολλή δεξιοτεχνία για να περάσουν στον γραφτό χωρίς μεγάλη πολλές φορές απώλεια, η απάντηση είναι καταφατική, και, κατά έναν τρόπο, αυταπόδεικτη: η αξία τους διαφέρει ανάλογα με το ταλέντο του αφηγητή. Όπως δηλαδή συμβαίνει και με τον συγγραφέα της γραπτής λογοτεχνική...

Εν τούτοις οι Κρήτες, αν υλικώς τους καταβάλλει η βία και η υπεροχή των αριθμών, ηθικώς όμως διαμένουν πάντοτε υπέροχοι και ανέφικτοι, ακέραιοι δε διασώζονται εις τα πληγωμένα και αιμάσσοντα στήθη των οι πατριωτικοί πόθοι οίτινες μεταδίδονται παρ' αυτοίς από γενεάς εις γενεάν. Το ξίφος και η σφαίρα δεν είναι προορισμένον να επιτυγχάνωσιν άλλο από σώματα, το φρόνημα δε και ο εθνισμός ίστανται εκεί όπου δεν φθάνει η πυρίτις και τα φυσίγγια. Ούτω και ο αγών του οποίου τας περιπετείας εν αγωνία παρακολουθεί ήδη πάσα Ελληνική καρδία, αν έχη το αποτέλεσμα των άλλων και αν η Κρήτ...

Το μνημειώδες βιβλίο του Διονυσίου Σουρμελή για την ιστορία της πρωτεύουσας κατά τον εθνικο-απελευθερωτικό αγώνα του 1821, με τη μέθοδο της φωτοαναστατικής αναπαραγωγής. Εμπεριέχει πλείστες αναφορές και ολοζώντανες πληροφορίες σχετικά με τα τεκταινόμενα στον χώρο του άστεως και γύρω από αυτό καθώς ο ίδιος εργαζόταν εκείνη την εποχή ως δημοσιογράφος, τροφοδοτώντας με ειδήσεις και ρεπορτάζ τις εφημερίδες της εποχής. Η παρούσα έκδοση είναι ανάτυπο της δεύτερης έκδοσης του 1853, επαυξημένης και επιδιορθωμένης από τον ίδιο τον συγγραφέα και σύμφωνα με επιπρόσθετα στοιχεία που δι...

Λάτρης της ιστορικής αλήθειας, ο Γεώργιος Κουτούφας μας μεταφέρει τα όσα εκπόνησε από την ιστορική αυτή έρευνα για τον ηρωικό ψαριανό πυρπολητή και αργότερα ναύαρχο του ένδοξου απελευθερωτικού αγώνα. Για την έρευνά του αυτή δεν παρέλειψε να αναζητήσει σημαντικούς ιστορικούς τόπους, και δεσπόζοντα ονόματα, ηρωικές πράξεις, θέσεις θριάμβου, τολμηρά επιχειρήματα και αξιοδάκρυτα περιστατικά. Όπως χαρακτηριστικά λέει και ο ίδιος: "Το πρώτον χαρακτηριστικόν της Ιστορίας, ως ηθικόν έκτυπον του φωτός, είναι η αλήθεια. Διό και εγώ ως πιστός διερμηνευτής της κοινωφελούς αληθείας, κ...

ΕΝΤΡ0ΠΙΑ Επανέρχονται τα υγρά χειμωνιάτικα βράδυα Τα άδεια εφηβικά μου βράδυα Και τα ηλιόλουστα απογεύματα. Ξυπνούν σαν άνθη από δροσοσταλίδες οι μνήμες. Γίνομαι πάλι παιδί.

ΤΟ ΜΑΝΤΙΛΙ Ένα λευκό μαντίλι, ιδρωμένο και βρώμικο. Πεταμένο στα πόδια μου, μόλις κάθισα στη θέση του τρένου. Νύσταξα? έχω δρόμο μπροστά μου. Με πήρε ο ύπνος... Μήνυμα, ξύπνησα. Μια μικρή Ασιάτισσα πριγκίπισσα έτρεχε στον διάδρομο, πήρε ένα καθαρό υγρό μαντίλι και καθάρισε τα πόδια, τα χέρια και στη συνέχεια το πρόσωπο ενός υπηκόου της. Φεύγοντας, της έπεσε το μαντίλι στα πόδια μου.

Το βιβλίο, είναι η αυτοβιογραφία του Σλήμαν καθώς και το χρονικό των ανασκαφών του διάσημου αρχαιολόγου ο οποίος συνδέθηκε έντονα με την Ελλάδα και αφιερώθηκε στην αρχαιολογική έρευνα αφού διήνυσε μια ιλιγγιώδη επιχειρηματική πορεία η οποία του έδωσε τους πόρους για να αφιερώσει το υπόλοιπο της ζωής του στο παιδικό του πάθος δηλαδή την ανακάλυψη της Τροίας. Αν και οι βιογράφοι του έχουν αρκετές ενστάσεις η συμπληρώσεις στη σύντομη αυτή διήγηση, το βιβλίο γνώρισε μεγάλη επιτυχία, συνοδεύοντας το λεπτομερές χρονικό της ανακάλυψης της μυθικής πόλης του Πριάμου καθώς ο Σλήμα...

Ο "Θρήνος του εκ Τεπελενίου Αλή", γραμμένος από έναν άγνωστο στην ηπειρωτική διάλεκτο, διηγείται τον υπέρτατο αγώνα που διεξήγε ο φημισμένος πασάς των Ιωαννίνων εναντίον των στρατευμάτων του σουλτάνου Μαχμούντ. Η ποιητική πνοή που προσφέρει ζωντάνια σ' αυτή την ενδιαφέρουσα σύνθεση, με κανέναν τρόπο δεν αλλοιώνει την ιστορική αλήθεια· γιατί οι σαφείς λεπτομέρειες αφθονούν και οι ημερομηνίες (οι οποίες ακολουθούν το ελληνικό ημερολόγιο) δίνονται με αυστηρή ακρίβεια. Από τους πρώτους κιόλας στίχους διαπιστώνουμε ότι έχουμε να κάνουμε με έναν αυτόπτη μάρτυρα, ίσως μάλιστα και...

... Χωρίς να είναι ένα καθ' εαυτό ιστορικό κείμενο καλύπτει μια πτυχή της ελληνικής πραγματικότητας, σε μια εποχή που οι αναφο-ρές έρχονται να συμπληρώσουν η μία την άλλη, προσθέτοντας με την εκπληκτική χειροποίητη εικονογράφηση του Tavy Notton μια άλλη αισθητική του συγκεκριμένου Θεσσαλικού χώρου...

Αν σας πω μια ιστορία, θα μου δώσετε αγάπη; Δεν υπάρχει; Μόνο σούπα; Εντάξει. Ο γερός βγάζει από την τσέπη του έναν χάρτη και τον απλώνει στο πάτωμα. Πηδάει πάνω στον χάρτη. Πολιτεία: Τόπος με κάστρα, δράκους, μαγικά φίλτρα. Ιδανικό μέρος για ιππότες, πριγκιποπούλες και βοσκούς. Άρχοντας της πολιτείας: Ο βασιλιάς. Κύριο χαρακτηριστικό: Ο γαλάζιος ουρανός. "Εγώ είμαι ο βασιλιάς σας. Όλοι το ξέρετε. Αποφάσισα να σας κάνω ένα δώρο, γιατί είμαι μεγαλόψυχος, μεγαλοδύναμος και μεγαλόκαρδος. Μεγάλος γενικά. Θα καταργήσω όλους τους φόρους. Για να το κάνω όμως αυτό, θα πρέπει ο κ...

Το βασίλειο του Πύρρου ωνομάζετο και τότε και τώρα Ήπειρος. Το δε Ήπειρος γίνεται από του άπειρος, και σημαίνει ξηράν γην μεγάλην, και τρόπον τινά άπειρον, της οποίας το τέλος είναι αγνώριστον... ...Φαίνεται δε, ότι ο Όμηρος ωνόμασεν αυτήν πρώτον Ήπειρον, και έκτοτε έμεινε το όνομα. Ο Παρθένιος όμως αναφέρει τινά αρχαίαν γνώμην, πιθανωτέραν, και αληθεστέραν ίσως. Ο Εχίων εκ της Βοιωτίας, ος τις ήτον εκ του γένους των Σπαρτών, είχε θυγατέρα Ήπειρον ονομαζομένην. Ότε δε έφυγεν ο Κάδμος εκ της Βοιωτίας, ήλθε και αυτή, και απέθανε κατά την Χαονίαν. Έθαψαν λοιπόν αυτήν μεταξύ...

ΕΚΕΙΝΟ ΠΟΥ ΠΟΝΑΕΙ Είναι που ο κόσμος ο γλυκός είν' ένας κήπος μακρινός ένας παράδεισος στενός που σβήνει και ανάβει και όταν ανοίγει είσαι μακριά, και όταν κλείνει είναι αργά και αφήνει μόνο μια γλυκιά ματιά μ' ένα σημάδι. Είναι οι πίκρες οι βαθιές στις πιο απόμερες μεριές που φτάνουνε στις εσχατιές του γκρίζου εαυτού μας και θρέφονται ολημερίς κι ανάβουνε ολονυχτίς και να λικνίζονται θωρείς στα βρόχια του μυαλού μας. Είναι ο έρως που πλατύς γυρεύει μόνος και μακρύς δυο εραστές που παρευθύς τρελά θ' αγαπηθούνε μα είν' τα μάτια τους κλειστά κι είναι τα στόμα...