Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

ΚΟΥΤΣΟ ΠΑΓΚΑΚΙ Οι γρατζουνιές του τραπεζιού που περιθάλπω τώρα με μπογιά ξέρω, δεν έγιναν από μαχαίρι που έκοβε φρέσκο ψωμί. Από τραχείς αγκώνες τα σημάδια έμειναν που στήριζαν κεφάλια σκεφτικά. Τώρα που στο δρόμο μας το μέλλον Σφίγγα στέκεται και απειλεί κατανόηση εγώ θα βρω στου μπαλκονιού το ξύλινο, αιωνόβιο παγκάκι με το τραυματισμένο του, κουτσό ποδάρι. Με σεβασμό θα σκύψω το κεφάλι για ν' αφουγκραστώ ξύλο να τρίζει κακοπαθημένο των γενεών μας τρίσβαθο το στεναγμό.

Δεν είναι η πρώτη φορά που η Αναστασία Καλλία απασχολεί με ευχάριστο πάντα τρόπο την σκηνή της ελληνικής ποιητικής παραγωγής. Η ποιητική της φλέβα φάνηκε από τα δεκατέσσερά της, κερδίζοντας ένα διαγωνισμό ποίησης του συλλόγου "Φίλων" και κατόπιν το 1996 πήρε το δεύτερό της βραβείο σε διαγωνισμό ποίησης του συλλόγου "Νέα Κίνηση Λογοτεχνών Θεσσαλονίκης". Τα νέα ποιήματά της φανερώνουν πρωτοτυπία με στίχους σαν τους ακόλουθους: Έλειπε πάλι το παρόν και οι σκέψεις αντάλλαζαν κουβέντες, χαζολογώντας σα γειτόνισσες... Ξαφνιάζει τον αναγνώστη με τρόπο ευχάριστο και ιδιαίτερο, πράγ...

Είναι γνωστή η Οδύσσεια στους πάντας και στοις πάσι που αφηγείται τις σκηνές γοργά σε κάθε φάση τις τρομερές, αβάσταχτες, φρικτές περιπλανήσεις που άσχημη μοίρα Οδυσσεύ σ' έβαλε να τρυγήσεις. [...]

Μόνον αν ο αναγνώστης διαθέτει μια κρίση ατράνταχτη και μιαν υπερένταση της σκέψης, τουλάχιστον ίδια με κείνη που του προκαλεί η δυσπιστία του, τότε μόνο τα θαυμάσια νοήματα τούτου του βιβλίου θα διαποτίσουν την ψυχή του όπως το νερό η ζάχαρη... κι ούτε είναι φρόνιμο, τις σελίδες που θα ακολουθήσουν να τις διαβάσει όλος ο κόσμος. Μόνο λίγοι θα γευτούνε τούτο το φαρμακερό καρπό χωρίς να κινδυνέψουν.

Η εξήγησις των Ελευσινίων Μυστηρίων είναι δυσχερής διότι ένεκα της τηρηθείσης αυστηροτάτης μυστικότητος οι αρχαίοι συγγραφείς μετά πολλής επιφυλακτικότητος ωμίλησαν περί αυτών, φοβούμενοι την αυστηρότητα του νόμου, επιβάλλοντος ποινήν θανάτου εις τους τολμήσοντας να προδώσωσι την ιερότητα των Μυστηρίων.

Δεν βλέπομεν τίποτε... Και όμως... Εις τα πλάγια ενός λόφου περισσότερον απομακρυσμένου, του οποίου η κορυφή περνά την Καστρίτσαν, εν μικρόν σημείον καπνού κοκκινίζει, έπειτα εν άλλο... Ολίγα δευτερόλεπτα περνούν και διασχίζουν ήχοι την καθαράν ατμόσφαιραν· ο θόρυβος του θανάτου φθάνει μέχρις ημών... Αι οβίδες σκάζουν προ των οφθαλμών μας προτού σκάσουν εις τα αυτιά μας. Κάποιος μου δίδει εξηγήσεις: Τα ελληνικά αποσπάσματα, ερχόμενα αναμφιβόλως από το Μέτσοβον, το οποίον κατέχεται ήδη, κατέλαβον τους λόφους τους περιστοιχίζοντας την Καστρίτσαν... Ο Τουρκικός στρατός, βοη...

Το 1945, όταν η Gabriela Mistral πήρε το Βραβείο Νόμπελ, η Ελλάδα έβγαινε από τον δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο και έμπαινε στον Εμφύλιο Πόλεμο, οι μεταφράσεις από τα ισπανικά τότε γίνονταν, κυρίως, από άλλες γλώσσες και η επικοινωνία μεταξύ χωρών και ανθρώπων ήταν πολύ βραδύτερη από σήμερα. Έτσι, η βαθιά ανθρώπινη και αισθαντική ποίησή της Γκαμπριέλα Μιστράλ δεν αντιπροσωπεύτηκε ποτέ επαρκώς στη γλώσσα μας. Το βιβλίο αυτό με τα ωραιότερα ποιήματά της, εκτός από το να γνωρίσει στο ελληνικό αναγνωστικό κοινό την σημαντική αυτή ποιήτρια από την Χιλή φιλοδοξεί, ταυτοχρόνως, να δ...

ΚΟΥΡΑΓΙΟ...ΜΟΝΑΧΙΚΗ ΛΕΞΗ Παράξενο μυαλό Νομίζω ότι πάντα ήξερα Αγνή ψυχή Να δω αν είναι αλήθεια προσπαθώ Θεόσταλτος Ακόμα δεν είμαι σίγουρος γι' αυτό Κολάζ ευχών Θα με καταλάβω ποτέ; Κουράγιο...είναι μια τόσο μοναχική λέξη ΚΟΡΕΣΜΕΝΟ ΜΕΛΑΝΙ Θύμισέ μου τι να θυμηθώ Πώς να μάθω να πετάω... και μετά να πεταχτώ Την αρπαγή να ονομάσω, σαλεμένος στο απτό Το μελάνι θα ορίσω... κορεσμένο το γραπτό Και στο τέλος του δρόμου Άλλη μια κηδεία, όχι εσύ

Εύλογα θα διερωτηθεί κανείς: δεν έχουμε αρκετές μεταφράσεις των ποιημάτων του Ε. Α. Πόε; Σε τι ωφελεί ακόμα μία; Πρόσφατα, ο φίλος μου ποιητής Μάκης Τζιλιάνος, ο οποίος γνωρίζει τις μεταφραστικές εντρυφήσεις μου, μου έδωσε να διαβάσω δύο διαφορετικές μεταφράσεις ποιημάτων του Ε. Α. Πόε στη γλώσσα μας. Χωρίς αυτές να είναι οι μόνες, απ' ότι ανακάλυψα μετά. Και οι δύο είναι παλιές, τη μία την είχα διαβάσει πριν ακόμα διαβάσω τα ποιήματα του Πόε στο πρωτότυπο, πολύ παλιά, αλλά δε θυμόμουν λεπτομέρειες. Η ένσταση του φίλου μου, που έγινε και δική μου, ήταν ότι και οι δύο...

Αυτά τα ποιήματα του Ρήγα Καππάτου περιέχουν μια φωτεινή αλήθεια: την εσωτερική κοινωνία της ζωής. Αποκαλύπτουν τα ενδόμυχα μονοπάτια όπου η ζωή των πραγμάτων, των όντων, της σιωπής, αποτελούν την έκπληξη μιας αποκάλυψης, την έκπληξη της αδελφότητας της ζωής των ειδών, στο χειμώνα ή στη βροχή, σε μια μυστικιστική διάσταση ή στο φως, στη φιλία ενός ζώου. Ο Αθηνούλης, το αλησμόνητο γατί που διατρέχει με τα βελούδινα πόδια του τους στίχους αυτών των ποιημάτων, είναι ένα φως της ζωής όλων των πραγμάτων που με αυτό το άπειρο φωτίζει τον άνθρωπο, συντροφεύει τον άνθρωπο μέσα από...

"... Κάτι το "ασύλληπτο" πλανάται σε αυτό το βιβλίο. Κάτι μεταξύ παραμυθιού και πραγματικότητας, που δεν μπορείς να καταλάβεις αν είναι αλήθεια η προϊόν φαντασίας ή και -γιατί όχι- φαντασιοπληξίας. Και δεν χρειάζεται να τα καταλάβει κανείς όλα αυτά, αφού εκείνο που τον κερδίζει ως αναγνώστη είναι η μαγεία που του ανασύρουν αρχετυπικά σύμβολα σπάνιας επινοήσεως, είναι αυτό το αναπάντεχα θελκτικό που του προκαλούν ακραίες καταστάσεις, αλλά και η έως σημείου "βαρβαρότητας" αντιπαλότητα των δύο φύλων..." Γιώργος Μαρκόπουλος

Ο Τάλως, το χάλκινο ρομπότ που κατασκεύασε ο Ήφαιστος πριν από 4.500 χρόνια, επανενεργοποιείται από την ενέργεια που διαφεύγει από μία χαμένη ατομική βόμβα και σπέρνει τον τρόμο και τον πανικό στη σύγχρονη Κρήτη.

Οι μελετητές που ερευνούν το παρελθόν ονειρεύονται να καταφέρουν κάποια μέρα τα αρχαιολογικά τους ευρήματα "να μιλούν" - σαν να ήταν μαγνητικές εγχαράξεις - και να τους αποκαλύπτουν ιστορικά γεγονότα ή καλύτερα, να ταξιδέψουν στο παρελθόν με την μηχανή του χρόνου. Το "Ταξίδι στην μυθολογική κόλαση" είναι το "εισιτήριο" που κατά κάποιον τρόπο θα καταστήσει δυνατό αυτό το όνειρο. Ο αναγνώστης θα έχει την ευκαιρία να πραγματοποιήσει ένα θαυμάσιο ταξίδι στο παρελθόν και να ανακαλύψει την χαμένη πραγματικότητα που έδωσε βάση στις φανταστικές διηγήσεις της Ελληνικής Μυθολογίας: θ...

"... Οι Ρωμιοί της Αθήνας έχουν τις πιο όμορφες γυναίκες του κόσμου... Οι έφηβοι, πάλι, είναι πιο όμορφοι κι απ' τις νεράιδες του δάσους... Το καλύτερο μέλι της οικουμένης το φτιάχνουν οι ευλογημένες μέλισσες της Αθήνας... Τα σύνορα της πόλης είναι κατάφυτα με λογής-λογής λουλούδια... Μόνο ένας Θεός γνωρίζει τον ακριβή αριθμό που 'χουνε οι ονειρεμένοι μπαχτσέδες, τα μποστάνια κι οι αμπελώνες της... ... Μακάρι, όσο θα υπάρχει ο κόσμος, η πόλη της Αθήνας να 'ναι ακμαία και όμορφη!..."

Η έκδοση του βιβλίου το 1805 στα γερμανικά και το 1807 στα γαλλικά ξεσήκωσε θύελλα διαμαρτυριών ανάμεσα στους υπόδουλους Έλληνες, εξαιτίας των κρίσεων του για τη σύγχρονη Ελλάδα. Κρίσεις που δεν θα προκαλούσαν ίσως καμία εντύπωση αν δημοσιεύονταν μερικές δεκαετίες αργότερα. Αλλά βρισκόμαστε στην κρίσιμη αναγεννητική περίοδο και οι Έλληνες έδειχναν μεγάλη ευαισθησία στις κατηγορίες των ξένων. Αν εξαιρέσουμε, ωστόσο, την εχθρική στάση του Bartholdy απέναντι στους σύγχρονους Έλληνες και κάποιες σαθρότητες στην ελληνομάθειά του, το ταξιδιωτικό του χρονικό είναι πολυσήμαντο και...