Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Τα "Προσωπεία της Ρώμης" είναι ένα ποιητικό βιβλίο όπου, σαν σε μία μικρή ιστορική πλακέτα, ο ποιητής βάνει μπροστά στα μάτια μας την αυτοκρατορική Ρώμη. Η λέξη προσωπείο, μάσκα στα λατινικά εκείνης της εποχής, καθόριζε το πρόσωπο. Τώρα, το να φοράει κάποιος μάσκα σημαίνει το να προσπαθεί να είναι άλλος. Δεν πρόκειται για μια κοινή ποιητική συλλογή. Μέσα από τα ποιήματά της παρακολουθούμε όχι μόνο τα ποιητικά αλλά και πολιτικά δρώμενα της αυτοκρατορικής Ρώμης και, κυρίως, τα ερωτικά πάθη της αιώνιας πόλης στους γνωστούς ιστορικούς πρωταγωνιστές: Ιούλιο Καίσαρα, Πομπήιο, Βρο...

"..."Οι Πρωτοπόροι φιλόσοφοι" ουσιαστικά είναι μια ιστορία της φιλοσοφίας δοσμένη όχι με συστηματικό τρόπο -πράγμα που απεχθάνεται- αλλά σαν προσέγγισή της μέσα από έναν ζωντανό διάλογο προσώπων. Για τον Κον -ιδεαλιστικά έστω- η φιλοσοφία είναι μια διαχρονική συζήτηση που δεν πρόκειται να τελειώσει ποτέ, γιατί η αξία της φιλοσοφίας βρίσκεται στη μέθοδο και όχι στο σύστημα..."

Εισερχόμενοι στην έρευνά μας θα πρέπει να προϋποθέσουμε την ύπαρξη τουλάχιστον τριών αλληλένδετων νημάτων. Το πρώτο εξ αυτών αφορά τους Έλληνες επιστημονικούς συγγραφείς, τα βιβλία των οποίων μεταφράστηκαν στα αραβικά, μελετήθηκαν από Άραβες λογίους και έγιναν το αντικείμενο σχολίων και συνόψεων. Σε αυτές τις περιπτώσεις το νήμα της μετάδοσης είναι ορατό. Το δεύτερο νήμα αφορά τα συμπεράσματα και τις επιστημονικές αρχές που παρελήφθησαν και ανεπτύχθησαν από τους Άραβες συγγραφείς που δε δηλώνουν την προέλευσή τους, κι η οποία μπορεί να εξηγηθεί μόνον αναφορικά με μία ελληνι...

Το παραμύθι αυτό της αλεπούς προέρχεται από την ελεύθερη απόδοση σε δακτυλικά εξάμετρα ενός γνωστού παλιού ποιήματος της νοτίου Γερμανίας και το οποίο ο Γκαίτε συνέθεσε σε στίχους ως άσκηση ποιητικού ύφους. Το έργο τούτο δημοσιεύτηκε το 1793, τότε που η Γαλλική Επανάσταση συγκλόνιζε εκ θεμελιων τον κόσμο. Αν και ο Γκαίτε φαίνεται ότι ασχολήθηκε με το θέμα τούτο αντιδρών - προς ανεύρεση της ψυχικής του γαλήνης - στα φοβερά εκείνα γεγονότα, εν τούτοις η αλληγορία του παλαιού μύθου όπου η αλεπού συμβολίζει την πληβειακή αστική τάξη που θριαμβεύει επί της φεουδαρχίας και των ε...

"... Η έχτρα εκείνη που από αιώνες χώριζε Έλληνες και Τούρκους ανήκει πια στα περασμένα κι έχομε χρέος από δω και μπρος, αφήνοντας κατά μέρος κάθε παλιά προκατάληψη, να ενδιαφερθούμε περισσότερο από άλλοτε για την ιστορία και την τέχνη του Τουρκικού Έθνους, μελετώντας τες όσο γίνεται αντικειμενικά..." "... Ο Εβλιά Τσελεμπί, ως συγγραφέας, είχε πολύ ζωηρή φαντασία... προτιμά τους μύθους από τα ξερά ιστορικά γεγονότα... Τούτο δεν εμποδίζει το "Οδοιπορικό" του να είναι ένας αληθινός θησαυρός, γεμάτος πολύτιμες λεπτομέρειες για την κοινωνική ζωή, τη λαογραφία και την τοπογραφί...

"Όταν ανοίχτηκε η διαθήκη στο ελληνικό προξενείο (την είχε παραδώσει εκεί από τις 8 Ιουλίου 1923) μαθεύτηκε επιτέλους πώς ο Καβάφης ήταν περισσότερο από εύπορος, γιατί είχε στην κατοχή του, σε διάφορους τίτλους, περίπου δεκαπέντε χιλιάδες λίρες στερλίνες. Όχι λίγοι ξαφνιάστηκαν μαθαίνοντας πως το κεφάλαιο αυτό προοριζόταν για τον Αλέκο Σεγκόπουλο, που δεν είχε κανένα οικογενειακό δεσμό με τον Ποιητή, ενώ στις δυο ανιψιές του (μια από τις οποίες, όπως έλεγαν, ήταν πολύ πλούσια) άφησε μερικές εκατοντάδες στερλίνες. Μα οι στενοί του φίλοι ήξεραν πως ο Σεγκόπουλος ήταν ο πιστότ...

Για πρώτη φορά και σε πρώτη μορφή, τα δύο αυτά έργα συνεκδόθηκαν το 1901 και έτυχαν ενθουσιώδους υποδοχής τόσο από το ελληνικό αναγνωστικό κοινό όσο και από τους Γάλλους διανοούμενους το 1904, μεταφρασμένα στα γαλλικά. Η "Χρυσή" αλλά κυρίως η "Σιδηρά διαθήκη" που την τελική μορφή της έλαβε το 1919, είναι έργα μακρόπνοα, κοινωνικοφιλοσοφικού περιεχομένου. Έργα σπουδαίων διαπιστώσεων αλλά και διδαγμάτων σχετικά με την κοινωνική-εθνική συμπεριφορά των Ελλήνων κατά την κρίσιμη εκείνη περίοδο των ανακατατάξεων για τον τόπο μας από την αρχή του περασμένου αιώνα μέχρι και το ξέσπ...

Η "Σκλήθρα", με τον αμφίσημο τίτλο της, είναι η πρώτη λογοτεχνική απόπειρα της Ράνιας Καραχάλιου. Αμφίσημο είναι και το περιεχόμενο του βιβλίου, καθώς κινείται αβίαστα από τη σφαίρα του αυτοβιογραφικού-μυθοπλαστικού στη σφαίρα του μεταμοντέρνου σουρεαλιστικού λόγου, επιτυγχάνοντας μια ενδοσκοπική και συνάμα εξωστρεφή γραφή. Το χιούμορ -ενίοτε σκοτεινό- και φυσικά ο αυτοσαρκασμός καρυκεύουν το κείμενο και χαμογελούν συνωμοτικά στον/την αναγνώστη/τρια. [...] Ήμουν μικρή, πολύ μικρή, όταν μου πρωτοψιθύρισες θα σε συντροφεύω εσαεί. Καθότι λόγο δεν μ' άφησες να 'χω στη δήλω...

Η Ρουμπίνη Μιτσοτάκη, πρωτοεμφανιζόμενη συγγραφέας - ποιήτρια, ταράζει το ποιητικό τοπίο με αυτή την πρώτη της ποιητική συλλογή. Ξεπηδούν από τις σελίδες του βιβλίου της ποιητικές εικόνες γεμάτες νοσταλγία, Θα 'ρθει μια μέρα που η πεταλούδα θα σταθεί στο λιβάδι με τις μαργαρίτες μετά τη βροχή μήνα Ιούλιο. λυρικοί στίχοι με ρομαντική διάθεση, Κοίτα ψηλά πόσο τυχαία είναι όλα τ' αστέρια, πάρε το δρόμο αυτό με μάτια κλειστά. καθώς και ερωτικές εικόνες που ταξιδεύουν τον αναγνώστη στο χρόνο και σε μυστηριακούς τόπους, με αποκαλυπτική διάθεση και γλυκές αναμνήσεις...

Υπάρχουν αποσπάσματα, πραγματικώς εκπλήσοντα, αξιούμενα πάσης δυνατής προσοχής και προκαλούντα τον ενθουσιασμόν μου δια την δημοσίευσιν του βιβλίου μου, όπερ εμπιστεύομαι εις την καλήν διάθεσιν των κριτικών και του διανοουμένου κοινού, του εστερημένου επιπλάστου σεμνοτυφίας. Είμαι βέβαιος, ότι χάριν της μεγίστης σημασίας του θέματος, το βιβλίον αυτό θα τύχη θερμής υποδοχής. Συνηθισμένος καθώς είμαι να σπουδάζω τας ορέξεις του κοινού, έχω απόλυτον πεποίθησιν ότι δεν θ' απατηθώ ως προς την πλήρη και απόλυτον επιτυχίαν του έργου μου τούτου. Ιππότης Καθηγητής Πέτρος Φα...

Τα ποιήματα του Καβαλκάντι (έγραψε σονέτα, μπαλάντες και τραγούδια), μαζί με την τεχνική και τα θέματα που πραγματεύονται, είναι αντιπροσωπευτικά της Φλωρεντίας του 13ου αιώνα και πάνω απ' όλα αντιπροσωπεύουν την τοσκάνικη ευαισθησία γύρω από τον έρωτα. Τον Καβαλκάντι ενδιαφέρουν επίσης -και το εκφράζει στα ποιήματά του- τα καθημερινά αισθήματα της φιλίας, του έρωτα, της διάψευσης και της ανθρώπινης επικοινωνίας. Σ' αυτά τα στοιχεία οφείλεται και η αδιαμφισβήτητη διαχρονικότητά τους. Και γι' αυτό, ίσως, θεωρείται από την κριτική ρεαλιστής ποιητής εκείνης της εποχής.

Μέσα από το πρίσμα του αυτιστικού διακυβεύματος, ο Σοφοκλής μοιάζει να παρατηρεί την εξέλιξη της τραγωδίας με επίκεντρο τον άνθρωπο-εαυτό -την ευριπίδεια τραγωδία, δηλαδή, τη σαφώς επηρεασμένη απ' τα "καινά σωκρατικά δαιμόνια"- και να αντιπαραθέτει το αίνιγμα... Η σοφόκλεια τραγωδία, με επίκεντρο τον μύθο του Οιδίποδα -ενός ισόθεου στον νου, άρα και στο παράδοξο- αναρωτιέται για τη γνώση: Τι μπορεί να είναι γνώση μπρος στο απροσπέλαστο του αυτισμού (του φόβου, δηλαδή, που εκκινεί μια ιδική πραγματικότητα) που μονάχα η αμοιβαιότητα δύναται να αντιπαρατεθεί και να αναδημιο...

ΚΑΜΠΑΝΕΣ ΚΟΛΑΣΗΣ Μην περιμένεις να σημάνει δώδεκα Σε μια καμπάνα δεχόμενη την κόλαση, Να κρύβονται Κουασιμόδοι. Ακόμη και στο παρά πέντε, Πιάσε τον λεπτοδείκτη καρφώνοντας Κατάστηθα τις ώρες Να δεις πόσες χαμένες μέρες θα χυθούν.

Το έργο του Παρμενίδη "Περί φύσεως" θεωρείται ένα από τα πλέον δυσνόητα αλλά και ορθολογιστικά κείμενα της φιλοσοφίας, αποδίδοντας στο δημιουργό του το δισυπόστατο χαρακτηρισμό του "ιδρυτή της μεταφυσικής και της λογικής". Είναι όμως, μόνο, έτσι; Το κείμενο ερμηνεύεται με βάση την κατεύθυνση του νου του Ελεάτη στοχαστή. Σκέπτεται την όντως σκέψη του. Ως εκ τούτου, η κατανόησή του γίνεται βατή. Αυτά που προκύπτουν αναθεωρούν δεδομένα, αλλά και επιφέρουν ερωτήματα, όπως: Τι δεν κατάλαβε ο Πλάτων και τι δεν ήθελε να αποδεχθεί ο Αριστοτέλης; Πώς προέκυψε να είναι ο Αρίσταρχος ο...

Στη συλλογή του ελληνολάτρη ποιητή Μάρκο Μάρτος, υπάρχουν ποιήματα για τους θεούς του Ολύμπου, τους θεούς γενικά, οι οποίοι "υπάχουν μόνο γιατί εμείς τους σκεφτόμαστε", σχεδόν για όλους τους προσωκρατικούς φιλοσόφους και τις θεωρίες τους, για τον Επίκουρο, τον Ησίοδο, τη μάχη της Σαλαμίνας, για ήρωες του Ομήρου, όπως το ποίημα "Ο Πάρης συζητάει με την Ελένη", όπου έχουμε ευρηματικές ποιητικές συζεύξεις με το παρόν του αφηγητή τού ποιήματος, καθώς και στο ποίημα "Ναυσικά", κ.α. Πολύ παραστατική, με σαφή καταδίκη της βίας του πολέμου, είναι η κατάληξη του ποιήματος "Δούρειος...