Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

ΛΗΘΟΣΤΡΩΤΟ Από πού έρχεσαι, θλίψη Κι εσύ πού καταλήγεις, σιωπή Κι εγώ, ποιους δρόμους μπερδεύω Ποια σημάδια που Νόμισα ακίνητα -έφυγαν- Συνέχεια επάνω σας πέφτω Πάροδοι συνωστισμένες Σχεδόν τουριστικές

Η πρώτη ποιητική μου απόπειρα προέκυψε από την ανάγκη μου να εκφράσω την ανησυχία μου για την έννοια των λέξεων που χάνεται σιγά σιγά... Και μαζί μεταβάλλεται το νόημά τους. Ως αποτέλεσμα, εξασθενούν οι αισθήσεις μας. Η όσφρηση· δεν κοντοστεκόμαστε να μυρίσουμε ένα λουλούδι σε μια αυλή, ούτε στη δική μας. Η ακοή· δεν αφουγκραζόμαστε τον αυθορμητισμό του κλάματος ενός μωρού στο διπλανό διαμέρισμα. Η όραση· περιορίστηκε, δε βλέπουμε πιο πέρα από την ανάσα μας. Η αφή· δεν αγγίζουμε τους άλλους, ακόμα και οι χειραψίες είναι νωθρές. Η γεύση· δεν, ..., σαν να 'ναι καμένη στην άκρ...

Η Μαρία Σερβάκη αποφασίζει να εμφανιστεί και πάλι δημοσίως με τον "Οδοιπόρο" μια συλλογή, η οποία πιστεύω ότι είναι ίσως η καλύτερή της, αφού ο χρόνος πλέον έχει πατινάρει αθόρυβα και αργά-αργά την παλαιά υπέρλαμπρη στίλβη των στίχων, αφήνοντας να φανεί μόνη της η ακριβή εκείνη όσο και υπέροχη, λόγω της διαβρωτικής από την αγωνία και την λύπη, λάμψης της ψυχής, ενώ το ποίημα εμφανίζεται όλο και πιο "σφιχτό", πιο συγκροτημένο, απολύτως ελεγχόμενο, και ο λόγος όλο και πιο λυγμικός και, κυρίως, όλο και πιο συγκεκριμένος. Και μια και ανέφερα την λέξη "συγκεκριμένος", θέλω να ση...

Εν τούτοις οι Κρήτες, αν υλικώς τους καταβάλλει η βία και η υπεροχή των αριθμών, ηθικώς όμως διαμένουν πάντοτε υπέροχοι και ανέφικτοι, ακέραιοι δε διασώζονται εις τα πληγωμένα και αιμάσσοντα στήθη των οι πατριωτικοί πόθοι οίτινες μεταδίδονται παρ' αυτοίς από γενεάς εις γενεάν. Το ξίφος και η σφαίρα δεν είναι προορισμένον να επιτυγχάνωσιν άλλο από σώματα, το φρόνημα δε και ο εθνισμός ίστανται εκεί όπου δεν φθάνει η πυρίτις και τα φυσίγγια. Ούτω και ο αγών του οποίου τας περιπετείας εν αγωνία παρακολουθεί ήδη πάσα Ελληνική καρδία, αν έχη το αποτέλεσμα των άλλων και αν η Κρήτ...

Το βασίλειο του Πύρρου ωνομάζετο και τότε και τώρα Ήπειρος. Το δε Ήπειρος γίνεται από του άπειρος, και σημαίνει ξηράν γην μεγάλην, και τρόπον τινά άπειρον, της οποίας το τέλος είναι αγνώριστον... ...Φαίνεται δε, ότι ο Όμηρος ωνόμασεν αυτήν πρώτον Ήπειρον, και έκτοτε έμεινε το όνομα. Ο Παρθένιος όμως αναφέρει τινά αρχαίαν γνώμην, πιθανωτέραν, και αληθεστέραν ίσως. Ο Εχίων εκ της Βοιωτίας, ος τις ήτον εκ του γένους των Σπαρτών, είχε θυγατέρα Ήπειρον ονομαζομένην. Ότε δε έφυγεν ο Κάδμος εκ της Βοιωτίας, ήλθε και αυτή, και απέθανε κατά την Χαονίαν. Έθαψαν λοιπόν αυτήν μεταξύ...

Ο δυτικός μεσαίωνας καλύπτει συμβατικά το διάστημα από την κατάρρευση του δυτικού τμήματος της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας έως την ανάδυση της νεoτερικής Ευρώπης. Ο όρος media tempestas ανιχνεύεται για πρώτη φορά σε λογοτεχνικά κείμενα του 15ου αιώνα, με τους όρους media aetas, media antiquitas και media tempora να έπονται τον 16ο αιώνα και τον όρο medium aevum τον 17ο αιώνα. Ο πρώτος ιστορικός που αξιοποίησε πρακτικά τη διαίρεση της ιστορίας σε τρεις περιόδους, την αρχαιότητα, τον μεσαίωνα και τη νεοτερικότητα, ήταν ο Κρίστοφ Κέλλερ ή Cellarius, ο οποίος εισήγαγε το τριπλό α...

Η συλλογή ολόκληρη αποτελείται στην ουσία από ένα ποίημα, από αυτά που συνήθως αποκαλούμε στην λογοτεχνική διάλεκτο, "συνθετικά". Ένα "προσκλητήριο νεκρών" αλλά και φίλων που βρίσκονται ακόμα στη ζω, δεμένων άρρηκτα μεταξύ τους, είναι στο βάθος του το εν λόγω ποίημα. Ένα ποίημα όπου γύρω από το κεντρικό πρόσωπο της απελθούσας μάνας, στήνεται ένας χορός άλλοτε πανάρχαιας τραγωδίας και άλλοτε θρήνου σύγχρονου, σημερινού, των τσιμεντένιων πόλεών μας, δομημένου πάνω σε στίχους ποιότητας εξαιρετικής, αυθεντικότητας σπάνιας, "στιλπνότητας" εκλεκτής, σπαραγμού, μνήμης κρεουρ-γημέ...

Ο δυτικός μεσαίωνας καλύπτει συμβατικά το διάστημα από την κατάρρευση του δυτικού τμήματος της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας έως την ανάδυση της νεοτερικής Ευρώπης. Ο όρος media tempestas ανιχνεύεται για πρώτη φορά σε λογοτεχνικά κείμενα του 15ου αιώνα, με τους όρους media aetas, media antiquitas και media tempora να έπονται τον 16ο αιώνα και τον όρο medium aevum τον 17ο αιώνα. Ο πρώτος ιστορικός που αξιοποίησε πρακτικά τη διαίρεση της ιστορίας σε τρεις περιόδους, την αρχαιότητα, τον μεσαίωνα και τη νεοτερικότητα, ήταν ο Κρίστοφ Κέλλερ ή Cellarius, ο οποίος εισήγαγε το τριπλό α...

Δεν είναι τι κοιτάς όταν κοιτάς τη ζωή τριγύρω σου δεν είναι τι κοιτάς αλλά τι βλέπεις μέσα σου στα τοιχώματα της σκέψης σου δημιουργούνται οι εικόνες σχεδιάζουν το περίγραμμα ιδεών και φιλάνε τα νήματα του νου κάποιες φορές απρόσεχτα χωρματισμένες κάποιες φορές πινελιές φωτός πάντα όμως ενόραση στα πάθη σου

Η διπλωματική σταδιοδρομία του Ιωάννη Καποδίστρια μας είναι γνωστή από τις επιστολές του και από τις επιστολές και αναφορές συνεργατών και αντιπάλων του. Εδώ παρουσιάζεται μία από τις επιστολές που συνέταξε και υπέβαλε ο Καποδίστριας στον τσάρο Νικόλαο Α' το 1826 με τον τίτλο: "Επισκόπηση της πολιτικής μου σταδιοδρομίας από το 1798 έως το 1822". Ο Καποδίστριας ήταν ένας συντηρητικός αριστοκράτης, ένα άτομο τιμής και ευγενείας, με όνομα γνωστό στους αριστοκρατικούς κύκλους. Ένα πρόσωπο που ενέπνεε εμπιστοσύνη για τις απόψεις του με ανάλογη γνώμη για τα τεκταινόμενα στην Ε...

ΚΑΦΕΝΕΙΟ ΤΗ ΝΥΧΤΑ - VAN GOGH Σκοτείνιασε κι η θλίψη μου φωτίζει την ανάμνησή σου σα πληγωμένο φεγγάρι σ' αδιάβατο ουρανό. Το τραπέζι μας επίμονα άδειο. Τ' άστρα αρχάριες του πόθου νότες στης μοναξιάς τον εκκωφαντικό σκοπό. Τα βήματα στο πλακόστρωτο απελπισμένες ονειροφαντασίες. Οι υποσχέσεις επίπονες ανεκπλήρωτες ονειρώξεις. Το μέλλον, βρέφος στη γέννα νεκρό. Ένα δάκρυ κοντοστέκεται αναπολώντας στιγμές που δε ζήσαμε. Το τσιγάρο αφήνει τα χείλη, χαράζοντας πύρινο αντίο στο παγωμένο κενό.

Επιστρέφοντας στη Φλωρεντία ύστερα από 25 χρόνια στρατιωτικής θητείας, ένας άνδρας, βρίσκει τον εαυτό του στοιχειωμένο από τις αναμνήσεις μιας ανεκπλήρωτης ερωτικής σχέσης που έλαβε χώρα στις όχθες του Άρνο κατά τη διάρκεια της νιότης του. Στην αναζήτηση της παλιάς του αγάπης, συναντά ένα νεαρό άνδρα με ερωτικές βλέψεις για την κόρη της. Πρόθυμος να βοηθήσει τον νέο φίλο του ν' αποφύγει τη θλίψη που σημάδεψε τη δική του ζωή, ο άνδρας βρίσκει τον εαυτό του να συζητά την ηθική αγωνία της ιστορίας του. Αυτή η σπαρακτική ιστορία αγγίζει θέματα που επρόκειτο να κυριαρχήσουν α...

Η "Ψωλιάς" γράφτηκε τον περασμένο αιώνα όπως μαρτυρεί το κείμενο αλλά και μια υστερότερη ανατύπωση που χρονολογεί την πρώτη έκδοση το 1878. Δε βρέθηκε η πρώτη έκδοση· η αχρονολόγητη (μεταπολεμική βέβαια) παραχωρήθηκε, πρόθυμα κ' ευγενικά όπως πάντα, από τον Μάνο Χαριτάτο. Ο ποιήσας είναι εφτανήσιος λόγιος (αφθονούν λέξεις της εφτανησιωτικής λαλιάς) που ξέρει γράμματα και μαστορεύει και το στίχο καλούτσικα· αλλά παρασύρεται, φλυαρεί κ' έτσι το ποίημα δεν έχει τη δροσιά των δημοτικών Γαμοτράγουδων. Ωστόσο τα μικρά ποιήματα είναι πιο κοντά στη δημοτική παράδοση, ενώ το τελευτ...

Όμως αυτό που δεν μπορεί να κάνει ένα σώμα υποταγμένο στους νόμους των αναγκών μπορεί να το πετύχουμε την όγδοη ημέρα της εβδομάδος, πετυχαίνοντας να ξαναδημιουργήσουμε τον κόσμο με τον τρόπο της ποίησης. Όταν έστω και ένας άνθρωπος γκρεμίσει το κάτεργο που φυλακίζει την ψυχή του και τη φαντασία του, τότε η ποίηση εξακολουθητικά θα είναι ανατρεπτική και θα υπονομεύει το καθηλωμένο μας εγώ, που δεν τολμάει να σκεφτεί ότι διαθέτει την ορμή ενός Αλφειού. Που δεν τολμάει να κυλήσει ορμητικά παρασέρνοντας την όποια μικρότητα για να συναντήσει κάποτε την ωραία Αρέθουσα των ονείρω...

Η εργασία "Ο Κάρλες Ρίμπα και η νεοελληνική λογοτεχνία", η οποία τιμήθηκε με το Βραβείο Δοκιμίου Josep Vallverdu το 2011, εκπονήθηκε με αφορμή τον εντοπισμό, στο Ελληνικό Λογοτεχνικό και Ιστορικό Αρχείο της Αθήνας (Ε.Α.Ι.Α.), επτά ανέκδοτων επιστολών του Κάρλες Ρίμπα και μίας της συζύγου του, Κλεμεντίνα Αρδερίου, οι οποίες απευθύνονταν στη σπουδαία ελληνίδα ισπανίστρια Ιουλία Ιατρίδη. Εκκινώντας από την εν λόγω αλληλογραφία (και από τις επιστολές της Ιατρίδη προς τον Ρίμπα που εντοπίστηκαν στο Εθνικό Αρχείο της Καταλονίας), ο συγγραφέας επιχειρεί να ρίξει φως στους λόγους π...

Ένα ολοκληρωμένο κείμενο μοιάζει με έντομο φυλακισμένο μέσα σε κεχριμπάρι. Δεν αφήνει πολλά περιθώρια ως προς το πώς θα μπορούσε να έχει εξελιχθεί διαφορετικά, ως προς το πώς θα μπορούσε να έχει αποδράσει από τη ροή που τελικά του δόθηκε. Όταν όμως ένα κείμενο δεν έχει γραφτεί, ή βρίσκεται ακόμη στο στάδιο της δημιουργίας, οι πιθανότητες που απλώνονται μπροστά του είναι, πολύ σωστά, άπειρες. Ωστόσο, από καταβολής κόσμου οι συγγραφείς γράφουν τα ίδια πράγματα με διαφορετικό τρόπο. Γράφουν για τη μήτρα και το θάνατο, για τον έρωτα και την απώλεια, για το καλό και το κακό, για...