Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

"... Τον εν Ικονίω κεντρικόν Τεκέν [Μονήν] απεκάλουν [ιερόν μαγειρείον] όχι βεβαίως διότι εμαγειρεύοντο φαγητά, αλλά κατ' αλληγορικήν έννοιαν, διότι εμαγειρεύοντο, ήτοι προπαρεσκευάζοντο, άνθρωποι... ... ΄Εκαστος λαός έχει το τέρμα αυτού. Δεν θα δυνηθώσιν οι άνθρωποι ούτε να παρατείνωσιν ούτε να επισπεύσωσιν αυτό... ... Όστις ενταύθα είναι τυφλός, θα είναι τοιούτος και εν τη μελλούση ζωή..."

"...και τούτο διά να γνωρίση το πός έχει να ασυκοθή να υπάγη από έναν λημιόναν εις άλον και από τόπον εις τόπον. και αν η άνεμοι και κακή κερή του εναντιωθούσι και στρέψουνε, να ηξεύρη πού ευρίσκετε και πού να υπάγει, διά να γλύση από τα κήνδυνα της θαλάσσου, αλλά καλλά και να μάθη το χαρτί τούτο τω ναυτολογικώ και τα άλλα..."

...Έτσι, μόλο που δεν χρησιμοποιήσαμε καμιά πληροφορία από τους χριστιανούς συγγραφείς, από κανέναν μεταγενέστερο της χριστιανικής περιόδου συγγραφέα, μπορούμε να σκιαγραφήσουμε μια εικόνα σύμφυτη με το τι πραγματικά ήταν τα Ελευσίνια Μυστήρια, να δείξουμε την μεγαλοπρέπεια και την ομορφιά τους. Μπορώ επίσης να ισχυριστώ πως οι Πατέρες της Εκκλησίας δεν κατανόησαν την μεγαλοπρέπεια και την σπουδαιότητα του θρησκευτικού ιδανικού της Αρχαίας Ελλάδας. Μα αυτό είναι όλο; Για να κατανοήσουμε βαθιά την ουσία των Μυστηρίων, ο αναγνώστης του μικρού αυτού βιβλίου θα πρέπει όχι μονάχ...

...Είνε δε βέβαιον, ότι αρχομένης της παρελθούσης ΙΘ' εκατονταετηρίδος ήλθεν εις εμπιστευτικός διαπραγματεύσεις μετά της νεοσυστάτου Ιονίου Πολιτείας, ζητούν την εις αυτό παραχώρησιν της Κερκύρας αντί χρηματικής αποζημιώσεως. Τα σχετικά περίεργα έγγραφα των απορρήτων τούτων ενεργειών των ιπποτών της Μάλτας εσώζοντο παρά τω κλεινώ της Κερκύρας ιστοριοδίφη Ανδρ. Μουστοξύδη...

Μια γρήγορη ματιά πάνω στην οικονομία και την πολιτική της αρχαιότητας αρκεί για να δείξει την κολοσσιαία διαφορά, που υπάρχει μεταξύ εκείνης της εποχής και της δικής μας. Πράγμα που παρουσιάζεται από την αρχή, όταν μελετά κανείς την αρχαιότητα, είναι η πλήρης απουσία μηχανών και τελειοποιημένων οργάνων εργασίας. Βρίσκουμε στη θέση τους μεγάλες μάζες δούλων. Στην αρχή, ήταν πολίτες ξεπεσμένοι σε δουλεία για λόγους χρεών. Έπειτα αιχμάλωτοι πολέμου, ιθαγενείς υποταγμένοι ή κλεμμένοι από δουλέμπορους και που ήταν υποταγμένοι στην αγριώτερη εκμετάλλευση.

Το βιβλίο αυτό, κείμενο έντονα αυτοβιογραφικό, ίσως να αποτελεί και την καλύτερη παρουσίαση της ίδιας της συγγραφέως. Περιγράφοντας με πολλή ευαισθησία το χώρο και το χρόνο όπου κύλησαν τα παιδικά και νεανικά της χρόνια, η Τεζέρ Οζλού προσπαθεί να καταλάβει και να εξηγήσει τις αιτίες και τις αφορμές της προσωπικής της περιπέτειας (έντονες ψυχικές διαταραχές από παιδί, επανειλημμένες παραμονές σε ψυχιατρικές κλινικές). Ξεναγεί έτσι τον αναγνώστη στο ασφυκτικό, μικροαστικό περιβάλλον της μεταπολεμικής Τουρκίας.

"... Το θέμα της εισήγησής μου αναφέρεται στους μεγάλους κύκλους της συγκυρίας. Εκ προοιμίου, θα πρέπει να επισημάνω πρώτον, ότι η μελέτη μου αναφέρεται μόνο στις συνθήκες της καπιταλιστικής κοινωνίας. Ως εκ τούτου, δεν επεκτείνω τα ευρήματά μου σε οποιαδήποτε άλλα οικονομικά συστήματα. Δεύτερον, στο γεγονός ότι στις συνθήκες του καπιταλιστικού συστήματος η δυναμική της οικονομίας δεν εξαντλείται ούτε στις διακυμάνσεις, για τις οποίες θα μιλήσω, ούτε στις διακυμάνσεις για τις οποίες υπάρχει εκτεταμένη βιβλιογραφία, δηλ. στους εμποροβιομηχανικούς κύκλους, στις εποχιακές διακ...

...Το σπαθί τού Εμανέζ άρχισε να ταλαντεύεται στερεωμένο γερά στον σταθερό του άξονα, απαγορεύοντάς του την είσοδο. Ο Σοσλάν έσυρε το δικό του σπαθί, που το είχε σμιλέψει ο θεός-σιδηρουργός για χάρη του χρησιμοποιώντας σίδερο τ' ουρανού, δου-λεύοντάς το δέκα συνεχόμενα μερόνυχτα. Το θεϊκό σπαθί αναμετρήθηκε με το χθόνιο σπαθί του γίγαντα. Στο πρώτο και στο δεύτερο χτύπημα οι λεπίδες άστραψαν από τις σπίθες που γεννήθηκαν με την τριβή των μετάλλων, και η κλαγγή ακούστηκε βαριά, δυ-ναμωμένη από το φυσικό ηχείο που σχημάτιζε το κοίλωμα των βράχων. Αλλά κανένα από τα δυο σπαθιά...

Ο πρωτοεμφανιζόμενος ποιητής Γιώργος Κατραούρας, σπουδαστής στο εργαστήριο ποίησης του ιδρύματος Τάκης Σινόπουλος στην πρώτη του πολλά υποσχόμενη ποιητική απόπειρα έρχεται να προσθέσει τον λίθο του στο οικοδόμημα του μοντέρνου ποιητικού γίγνεσθαι. Ο δυνατός, νευρώδης και με περισσή καθαρότητα στίχος του, μας προϊδεάζει για μια ώριμη ποιητική τοποθέτηση με προοπτικές. ΥΠΟΘΕΣΕΙΣ ΟΝΕΙΡΟΥ Μην ψάχνεις να βρεις κρίματα ούτε γόνατα, ονόματα σε τοίχους να ανασύρεις στιγμές που περάσαμε μαζί ντυμένες μουσικές κάτι μας έμοιαζε εμάς, ήταν τα πρόσωπα ίδια και όσα δίνα...

Δεν ξέρω πότε θα σταματήσει ο γολγοθάς αυτού του απαίσιου καραβιού, που δεν υπάρχει τίποτα να τον σώσει. Για την ενοχή μου δεν αμφιβάλλω καθόλου. Ποτέ όμως δεν φαντάστηκα, πως στο δρόμο για τον παράδεισο μπορούσε να μας περιμένει αυτό το ναυάγιο. Και δεν αποκλείεται όλοι όσοι θα αναζητήσουν αυτόν το δρόμο να γνωρίσουν το ίδιο τέλος. Όπως ο Πέπε Κορβίνα. Αυτός ο χαμένος χάρτης απ' τον τενεκέ θα μπορούσε να μας σώσει... Οφείλω τουλάχιστον να συνεχίσω να πιστεύω σ' αυτό. Ακόμα κι αν σαπίζει στη λάσπη του ωκεανού, σαν τα κόκκαλα πνιγμένου.

Εκείνος έχει πάντα τα κορδόνια στα παπούτσια του λυτά σαν έφηβος μα το καπέλο όταν βγάζει για να κοιμηθεί, στου γείσου του την κουπαστή αν σκύψεις, θα μυρίζει γέρος. [...] Στο πάτωμα όταν παίζω, τον φοβάμαι όπως με τσιμπά. Άντρας παλιός ψαράς, αγρότης, ταβερνιάρης, θεριστής, με παραγάδι, με αλέτρι, με κουζινομάχαιρο και με δρεπάνι μαζί με τα εργαλεία του μεροκάματου δεν του 'μαθε ποτέ κανείς το χάδι πως βαστιέται σαν αδράχτι. Γυναικεία -κάποτε- δουλειά να κλώθεται η αγάπη.

(...Ένα πράγμα προκύπτει από όσα έχουν αναφερθεί ανωτέρω: η ψυχή στον Όμηρο δεν είναι ακόμη αντικείμενο αυτού που σήμερα αποκαλούμε ψυχολογία, το πεδίο της είναι η εσχατολογία. Όταν μιλάμε για την ψυχή ως το υπόβαθρο για τα διανοητικά, συναισθηματικά φαινόμενα και τα φαινόμενα βούλησης, δεν εννοούμε την ψυχή όπως την εννοούμε σήμερα, ούτε εννοούμε το σώμα, αλλά κάτι άλλο, το τρίτο. Θα εξετάσουμε αυτό το τρίτο στα επόμενα κεφάλαια...) Όπως επισημάνθηκε πρόσφατα, αυτό το άρθρο ξεχάστηκε παντελώς (...) το άρθρο του Zielinski αναφέρεται από έναν μόνο συγγραφέα. Ο Victor Jarc...

... Πρώτος ο ορφισμός δίδαξε ότι ο άνθρωπος ξεπλήρωνε, μέσα από την αθλιότητα της ύπαρξης, το αμάρτημα των "μακρινών προγόνων", ότι η σάρκα έπρεπε να θανατωθεί για ν' απελευθερώσει την ψυχή και να της επιτρέψει να φθάσει στην αληθινή ζωή, την αιώνια ζωή ότι ο άνθρωπος δεν θα μπορούσε να μετουσιώσει την αλλαγή της ύπαρξής του, με τις δικές του δυνάμεις, αλλά αν φωτισθεί και καθοδηγηθεί από τον μυστηριακό θεό. Κατέστησε οικεία την αντίληψη για τον θεό που υποφέρει και θνήσκει, και η ανάστασή του αποτελεί για τους μυημένους την εγγύηση προς την αθανασία. Τις ιδέες αυτές, ας το...

"Παιδιά δικά μου εσείς", είπε δυνατά, "κι ενός γονιού κακούργου, αν θέλετε να μ΄ακούσετε, το άδικο που τραβάμε απ΄ τον πατέρα σας, μπορούμε να του το πληρώσουμε". Ένα μουρμούρισμα ακούστηκε απ΄ το ημικύκλιο καθώς η Γαία σήκωνε ψηλά το διαμαντένιο σπαθί. Τα παιδιά της - εκτός ίσως από τον Κρόνο - τα είχε αναθρέψει με τα ιδανικά της φυλής της, να πιστεύουν στην ειρήνη και τη δικαιοσύνη, να αποφεύγουν την αιματοχυσία και τη βία. Έτσι έσπευσε να προσθέσει: "Και δε φταίμε εμείς, μια και πρωτάρχισε αυτός τα ανόσια έργα".

"... Φουτουρισμός ως ένα ενιαίο συγκροτημένο ρεύμα δεν υπήρχε στη Ρωσία μέχρι την Οκτωβριανή Επανάσταση. Με αυτό το όνομα χαρακτήριζαν οι κριτικοί όλες τις επαναστατικές καινοτομίες. Μοναδική συσπειρωμένη ιδεολογικά ομάδα φουτουριστών ήμασταν εμείς, οι ονομαζόμενοι (ανεπιτυχώς) "κυβο-φουτουριστές" (Β. Χλέμπνικοφ, Β. Μαγιακόφσκι, ο Ντ. Μπουρλιούκ, Α. Κρουτσιόνιχ, Β. Καμένσκι, Ν. Ασέγιεφ, Όσιπ Μπρικ, Σ. Τρετικόφ, Μπ. Κουσνέρ). Δεν είχαμε χρόνο να ασχοληθούμε με τη θεωρία της ποίησης, την εφαρμόζαμε στην πράξη..."