Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Όλοι μας (εκτός, φυσικά, από τους ψεύτες) φοβόμαστε τα φαντάσματα, τους δαίμονες, τους βρικόλακες και όλα γενικά τα πλάσματα της νύχτας και του εφιάλτη (αν, φυσικά, υπάρχουν). Και ακριβώς επειδή τα φοβόμαστε, τα λατρεύουμε άλλωστε κάπως έτσι δεν ξεκίνησαν κι όλες οι θρησκείες, με το να λατρεύουμε ό,τι φοβόμαστε; Η συλλογή περιέχει τα διηγήματα: "Το νεκρό χαμόγελο", "Η πάνω κουκέτα", "Το κρανίο που ουρλιάζει", "Άνθρωπος που ουρλιάζει", "Άνθρωπος στη θάλασσα!", "Γιατί το αίμα είναι η ζωή".

"...μπορώ να δω ότι όλα τα φυτά και τα ζώα του Πύρρας έχουν ένα κοινό χαρακτηριστικό. Δεν είναι λειτουργικά. Κανένα από την τεράστια ποικιλία των όπλων που διαθέτουν δε στρέφεται ενάντια στα άλλα είδη. Οι τοξίνες τους δε φαίνεται να επηρεάζουν τ' άλλα ντόπια όντα. Είναι καλές μονάχα για να σκοτώνουν ανθρώπους. Και αυτό είναι κάτι το φυσικά αδύνατο. Στα τριακόσια χρόνια που οι άνθρωποι βρίσκονται στον πλανήτη, τα ντόπια πλάσματα δε θα προλάβαιναν φυσιολογικά να προσαρμοστούν τόσο επιλεκτικά." "Και όμως αυτό ακριβώς έκαναν! " βρυχήθηκε ο Κερκ. "Έχεις απόλυτο δίκιο", απάντησε...

Ιστορίες που θα μπορούσαν να είναι οι μπαλάντες και οι θρύλοι του μέλλοντος. Κάποιοι από μας παραμένουν ανυπότακτες ψυχές ως το τέλος. Και αυτοί γίνονται οι γεννήτορες νέων κοινωνιών και νέων κόσμων. Κάποιοι από μας, συνειδητοποιώντας ότι ο παλιός κύκλος έκλεισε φροντίζουν να φύγουν πρώτοι! Άλλοι φεύγουν προς τα έξω... Πρoς άλλες χώρες, άλλους τόπους, άλλους κόσμους, άλλους εξωτερικούς ορίζοντες... Άλλοι φεύγουν προς τα μέσα... Προς άλλες σκέψεις, άλλες ιδέες, άλλους εσωτερικούς ορίζοντες. Αλλά και οι μεν και οι δε αναζητούν το νέο, το καινούριο, το πάντα συναρπαστικό Άγνωσ...

Όταν οι Πύλες ανοίγουν, ποιος μπορεί να ξέρει ποια Σκιώδης Απειλή παραμονεύει για να περάσει από το κατώφλι προς τον κόσμο μας; "Και, ξαφνικά, όπως στεκόμουν εκεί, με τη δροσερή νυχτερινή αύρα να μου χαϊδεύει το κορμί, ένιωσα να με τυλίγει ένα γοργά εντεινόμενο αίσθημα κατάθλιψης που συνοδευόταν από μιαν αβάσταχτη απόγνωση. Ταυτόχρονα, αισθάνθηκα κάτι ανείπωτα φρικαλέο και βλεδυρό, ένα μαύρο, θανάσιμο κακό που αγκάλιαζε απέξω κι από μέσα σε τούτο το σπίτι του δάσους. Ήταν κάτι το τόσο σιχαμερό που μου έκοβε την ανάσα, κάτι που διαπότιζε το καθετί, πηγάζοντας από τις πιο έσχ...

Οι αράχνες είναι συμπαθητικά όντα... φτάνει να μη γεμίζουν με τους ιστούς τους το μυαλό και τη σκέψη μας. Αλήθεια... τι συμβαίνει όταν κάποια φρικαλέα πράγματα, από εκείνα που συνήθως ζει κανείς μόνο στους εφιάλτες, βρουν κάποια μικρή αθέατη πορτούλα και περάσουν στον καθημερινό, ξύπνιο κόσμο μας; Μήπως οι περισσότερες καθιερωμένες αντιλήψεις που έχουμε περί "πραγματικότητας" και περί "αλήθειας" δεν είναι παρά οι αράχνες που μαζεύει με την ακινησία του ένα αχρησιμοποίητο μυαλό, το οποίο αλαφιάζεται και σκιάζεται μπροστά στο καθετί που είναι καινούριο ή διαφορετικό ή άγνωστο...

"Το να παζαρεύεις με τον Διάβολο" είναι μια επικίνδυνη διαδικασία, γιατί μπορεί στο τέλος να βρεις έτσι τον Διάβολό σου. Από την άλλη μεριά- σε μια κοινωνία ελεύθερου εμπορίου το παζάρι είναι το παν, και υπάρχουν κάτι τέτοια τζίνια στην αγορά που ακόμη κι ο Διάβολος μπορεί να βρει μαζί τους τον Διάβολό του! Όπως και να ’χει, ο καθένας πάντα κάτι αναζητά και πάντα κάτι βρίσκει. Έτσι το αιώνιο και ατέρμονο παιχνίδι συνεχίζεται: Ο Διάβολος αναζητά κάποια χαμένη ανθρώπινη ψυχή... Ο άνθρωπος αναζητά κάποια διαβολικά καλή τύχη... Ο απλός αναγνώστης αναζητά κάποια ενδιαφέρουσα ιστ...

Στην ανθολογία αυτή θα διαβάσετε για πόλεις που ζουν τη δική τους μυστική ζωή, άλλες που υπήρξαν για να υπηρετήσουν τον άνθρωπο, και για άλλες που πήραν τον έλεγχο στα χέρια τους, σαν διάνοιες που βασίστηκαν στην ανθρώπινη ψευδαίσθηση της δύναμης, για να αντιστραφούν στο τέλος οι όροι. Αλλά και για ανθρώπινα σύνολα που είτε υποτάχθηκαν είτε κέρδισαν μια άλλου είδους ελευθερία ακριβώς εξαιτίας της πίεσης που τέτοιες καταστάσεις ασκούν στην ανθρώπινη ψυχή που είναι φτιαγμένη για να ζει ελεύθερα. Κάποια πράγματα δεν είναι καθόλου μα καθόλου δεδομένα, οι πόλεις μας, ο κόσμος πο...

"Όμως, τόσο ο άνθρωπος όσο και το σύμπαν ολόκληρο εκτείνονται σε χώρους πολύ ευρύτερους αυτής της απλής λογικής, μια αλήθεια που η ανθρωπότητα συνειδητοποίησε -με τα μέτρα του ιστορικού χρόνου- σχετικά πρόσφατα. Έτσι, πέρα από κάποια ενδιάμεσα ασαφή όρια γνώσης, δεν έχουν επινοηθεί ούτε και υπάρχουν γλώσσες ακόμη που να περιγράφουν ικανοποιητικά αυτές τις "μεταλογικές" καταστάσεις και έννοιες. "Μια από τις καταστάσεις αυτές είναι και εκείνη της λεγόμενης Έρπουσας Σκιάς. Μην έχοντας, αφενός, επαρκή κοινή γλώσσα, και θέλοντας, αφετέρου, να κάνω το πρόβλημα πιο κατανοητό στο μ...

Μια συλλογή επιστημονικής φαντασίας που εκφράζει, στο βασικό της υπόστρωμα και στο όλο πνεύμα που τη διαπνέει, καθαρά τοτεμικές αντιλήψεις Στον κόσμο μας η έννοια της νοημοσύνης έχει εντελώς αυθαίρετα ταυτιστεί με την ανθρώπινη μορφή. Αλλά, για όσο θα παραμένουμε προσκολλημένοι στις παλιές ανθρωποκεντρικές αντιλήψεις και στις ξεπερασμένες δογματικές αγκυλώσεις μιας άλλης σκοτεινότερης εποχής, στα αστέρια μπορεί να μας περιμένουν μερικές πολύ δυσάρεστες εκπλήξεις. Και όχι μόνο στ’ αστέρια. Για το βιβλίο που κρατάτε τώρα στα χέρια σας, τ’ αστέρια δεν είναι παρά ένα ενδιαφ...

Ονειρεύτηκε... Στην αρχή υπήρχε μονάχα μαυρίλα, καθώς και ένας αχός κι ένα μπουμπουνητό σαν από οργισμένα κύματα. Περίεργο πώς, ανάμεικτο μ’ αυτά υπήρχε η θολή εικόνα ενός γυναικείου χαμόγελου... και τα χείλη μιας γυναίκας... πεταχτά χείλη, ακαθόριστα σαγηνευτικά..."Η απόκοσμη σαγήνη εκείνων των αθέατων χειλιών έκανε ρίγη ηδονής να διατρέξουν όλο του το σώμα..." "Ονειρευτείτε κι εσείς μαζί με τον Ρόμπερτ Μπλακ και νιώστε μαζί του τα ίδια ρίγη. Αν είστε άτυχοι, θα κροταλίσουν τα δόντια σας. Αν είστε τυχεροί, μπορεί και τα δικά σας να είναι ρίγη ηδονής. Αν είστε ακόμη πιο τυχ...

Άραγε πώς ξεκίνησαν όλα; Η "Μεγάλη Αναζήτηση..." Τι μας σπρώχνει και μας κεντρίζει να ψάχνουμε για τη φύση, για το νόημα και το σκοπό της ύπαρξης των πάντων; Γιατί να ξεχειλίζουμε από τόσα αναπάντητα Μεγάλα Ερωτηματικά; Μερικοί λένε ότι ο κόσμος είναι το όνειρο κάποιων θεών... Μπορεί αλλά εξίσου άνετα κάποιος άλλος θα έλεγε ότι οι θεοί είναι το όνειρο κάποιων ανθρώπων. Και όπως είπαμε, μόνο χάρη στην κακή τύχη πραγματοποιεί κανείς όλα τα όνειρά του. Γιατί... χωρίς όνειρα, ούτε οι θεοί ούτε οι άνθρωποι δε θα μπορούσαν να φτιάξουν τίποτα... ούτε καν να διασφαλίσουν την ίδια τ...

"Είναι στην ίδια τη φύση του σύμπαντος το να μην μπορείς να περιπλανηθείς στο χώρο χωρίς να περιπλανηθείς παράλληλα και στο χρόνο, έτσι οι αστροπλανήσεις είναι αναγκαστικά και χρονοπλανήσεις αλλά και τα δύο μαζί δεν παύουν να είναι νοοπλανήσεις". Η ανθολογία περιέχει τα διηγήματα: "Ένας Άρης χωρίς την Μπίσα" (Λη Μπράκεττ), "Όσο οτιδήποτε που δεν υπήρξε ποτέ" (Π. Σκάυλερ Μίλλερ), "Ο Πλέησετ είναι ένας τρελός κόσμος" (Φρέντρικ Μπράουν), "Οι τρεις Ήλιοι της Αμαρα" (Ουίλλιαμ Τεμπλ).

Οι "Ξένοι" μπορεί να είναι ήδη ανάμεσά μας! Στον κόσμο μας, στις πόλεις μας μέσα στα ίδια μας τα σπίτια, ίσως κυκλοφορούν αθέατοι κι απαρατήρητοι και κάποιοι Άλλοι.... Μια σειρά από επιλεγμένα διηγήματα φαντασίας που θα σας κάνουν ν’ αναρωτηθείτε ανήσυχα για πολλά πράγματα όπως, ας πούμε, την αποτελεσματικότητα των ματιών σας! Η ανθολογία περιέχει τα διηγήματα: "Η καταχνιά" (Πήτερ Κάρτουρ), "Κάτι λαμπερό" (Ζήννα Χέντερσον), "Ένα μουσειακό κομμάτι" (Ρότζερ Ζελάζνυ), "Ένα σπίτι κελεπούρι" (Ρίτσαρντ Μάθεσον), "Τι ήταν;" (Φιτς-Τζέημς Ο’Μπράιεν), "Αψιμαχία" (Κλίφφορντ Σάιμακ)...

"Εξωτικές πόλεις του Άρη όπου κυκλοφορούν όλων των λογιών οι ράτσες, και όπου σε κάθε σκοτεινή γωνιά μπορεί να παραμονεύει ο κίνδυνος ή η υπόσχεση της περιπέτειας... Χαμένοι πολιτισμοί στις ξερές ερήμους ενός ετοιμοθάνατου κόσμου, όπου βαρβαρικές φυλές περιφρονούν τα καλά του πολιτισμού... Τόποι μαγικής ομορφιάς, απαγορευμένοι για τους ανθρώπους της Γης, κι επιστήμονες-τυχοδιώκτες που αναζητούν κάποιο δικό τους όραμα... Και όλα μέσα σε μια ατμόσφαιρα αρχαϊκής παρακμής, με ακατονόμαστα πάθη και με ήρωες δέσμιους της μοίρας τους, σ’ ένα περιβάλλον συγκλονιστικό και βίαιο, αλλ...

"Μπορεί να λατρεύουμε διαφορετικούς θεούς, πολεμιστή, αλλά όλοι οι θεοί αγαπούν τους γενναίους. Μπορεί και ν’ ανταμωθούμε ξανά, πέρα από το Σκοτάδι", γράφει σε μία από τις ιστορίες αυτής της συλλογής ο Ρόμπερτ Χάουαρντ. Κι εμείς, οι αναγνώστες του, ανταμωνόμαστε μαζί του, χάρη στις αθάνατες, γοητευτικές ιστορίες που άφησε πίσω του. Ανταμωνόμαστε, ναι - πέρα από το Σκοτάδι! Και ξαναζούμε, ίσως, παλιές ξεχασμένες μας ζωές... Η συλλογή περιέχει τα διηγήματα: "Τα παιδιά της νύχτας", "Η φωτιά του Ασσουρμπανιπάλ", "Ο λαός του σκοταδιού", "Το κεφάλι του λύκου", "Ο τύμβος στο ακ...

"Αν και ήταν μουδιασμένοι από το κρύο και αποχαυνωμένοι από την κούραση, δεν έπαψαν ωστόσο να νιώθουν δέος μπροστά στη μυστηριακή ομορφιά τούτης της διαβολικής φαντασμαγορίας, όταν οι βαθυκόκκινες φλόγες, μουντές σαν γαλακτορόδινα οπάλια μέσα στα σάβανα της καταχνιάς, έμεναν μετέωρες για κλάσματα δευτερολέπτου πάνω από τα πηγάδια πριν από την τελική βουτιά στα βάθη τους".

"Το ασυνήθιστο αυτό μυθιστόρημα δεν μπορεί να ταξινομηθεί σε κάποια κατηγορία. Είναι γαλαξιακή περιπέτεια, προφητική φαντασία, μακάβριο ρομάντζο, "ταξίδι" δίχως παραισθησιογόνα. Ενώνει με έξοχο τρόπο τα πολλά συνταρακτικά στοιχεία του και είναι άνετα ισάξιο, αν όχι και ανώτερο, από όλα τα προηγούμενα και τα σύγχρονα έργα του είδους."

Ανέκαθεν η ανθρωπότητα αναζητούσε θεούς και συνεχίζει να το κάνει, και, μην έχοντας μπορέσει ποτέ να τους βρει στ’ αλήθεια, επινοεί ανύπαρκτους θεούς στα μέτρα της. Μήπως, όμως, η ανθρωπότητα τους αναζητά με λάθος τρόπο σε λάθος μέρη, τυφλωμένη από μια υπέρτατη αφέλεια; Και κανείς -φυσικά!- δεν αναρωτιέται τι θα συμβεί αν οι θεοί βρουν πρώτοι την ανθρωπότητα εκείνοι. Το αποτέλεσμα; Κοιτάξτε -ο άνθρωπος δεν είναι δα και ό,τι το σπουδαιότερο στο σύμπαν!

"Κάτω από ένα μουντό, πορφυρό ήλιο το κυματιστό δάσος χαμηλά απλωνόταν λουσμένο από ένα ματωμένο φως. Κοίταζα κάτω από μεγάλο ύψος και δεν μπορούσα να ξεχωρίσω λεπτομέρειες, αλλά είχα την εντύπωση ότι τα δέντρα είχαν αλλόκοτα σχήματα και ότι κινούνταν. Ένα ποτάμι κυλούσε προς κάτι μακρινούς λόφους, λίγοι άσπροι πύργοι ορθώνονταν πάνω από το δάσος. Αυτό ήταν όλο. Αλλά ο πελώριος, πορφυρόχρωμος ήλιος μου είχε αποκαλύψει πολλά. Τούτη δεν ήταν η Γη που ήξερα..."

"Τούτη η ανθολογία αφορά μερικά από τα πιο σκοτεινά πάθη μας -και δεν είναι διόλου αστεία. Κι όλοι εμείς -υποθέτω- δεν είμαστε πια παιδιά για να ζητήσουμε διέξοδο στην κουβέρτα μας ή το σφύριγμα. Τι κάνουμε τώρα που ωριμάσαμε; Α τα φέρνουμε στην επιφάνεια, μιας και τίποτα δε μας τρομάζει τόσο όσο κάτι που βρίσκεται στο σκοτάδι και επιτρέπει στη φαντασία μας να φανταστεί το χειρότερο δυνατό. Τα φέρνουμε στο φως για να τα εξορκίσουμε, για να τα δούμε όπως στ’ αλήθεια είναι. Και όταν τα δούμε; Α εξαρτάται. Αν είμαστε σπίτι χωνόμαστε κάτω από την κουβέρτα μας, κι αν ήμαστε στο...