Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Σ’ ένα μακρινό και άφατο μέλλον, σ’ έναν πλανήτη απόμακρο από τους μητροπολιτικούς κόσμους του ανθρώπινου είδους (δηλαδή, εδώ και σήμερα!), ένα εξελικτικό παρακλάδι της φυλής μας έχει ακολουθήσει τους δικούς του δρόμους. Κι εκεί, στο μοιραίο σταυροδρόμι της συνάντησης, ενώ ο αδελφός κόσμος φαίνεται να λαμβάνει με το ένα χέρι την τεχνολογική πρόοδο που του προσφέρει η επιστημονικά προηγμένη ανθρωπότητα, στην πραγματικότητα καταλήγει να προσφέρει με τη σειρά του, στο σύνολο της Οικουμένης, μια διαφορετική αλλά απτή αντίληψη της ολότητας και του συγκερασμού των αντιθέτων. Π...

"...Όταν έπεσε για ύπνο εκείνη τη νύχτα, ο Σμιθ άπλωσε το λαμπερό σάλι πάνω στο κρεβάτι του, και η λάμψη του χρωμάτισε τα όνειρά του με απίθανες εικόνες... Εκείνο το άλικο νήμα ήταν, λέει, ένα λαβυρινθώδες μονοπάτι που το ακολουθούσε τυφλά, και σε κάθε στροφή κοιτούσε πίσω βλέποντας τον εαυτό του σε μυριάδες είδωλα, πάντα περιπλανώμενα, χαμένα και μόνα στο σχέδιο του μονοπατιού. Κάποιες φορές το μονοπάτι τρεμούλιαζε κάτω από τα πόδια του και, κάθε φορά που νόμιζε ότι έβλεπε το τέρμα του, εκείνο ξεδιπλωνόταν σε νέες δαιδαλώδεις διαδρομές..." Ο 2ος τόμος περιέχει τα διηγήμ...

Έκφραση σε ελεύθερη ποίηση και πεζό. "Μια διαδρομή μέσα στο χρόνο και μέσα στις λέξεις, έφτασε σε έναν σταθμό. Οι λέξεις μας, τα συναισθήματά μας για την γραφή, ταξίδεψαν μαζί, με αποτέλεσμα αυτό το βιβλίο. To "Ακρωτήρι της Λύπης" είναι ο τόπος που αφήσαμε λίγο την ψυχή μας να ξεκουραστεί, έως ότου ξεκινήσει πάλι, για ένα ακόμα μεγάλο ταξίδι."

"Όμως, τόσο ο άνθρωπος όσο και το σύμπαν ολόκληρο εκτείνονται σε χώρους πολύ ευρύτερους αυτής της απλής λογικής, μια αλήθεια που η ανθρωπότητα συνειδητοποίησε -με τα μέτρα του ιστορικού χρόνου- σχετικά πρόσφατα. Έτσι, πέρα από κάποια ενδιάμεσα ασαφή όρια γνώσης, δεν έχουν επινοηθεί ούτε και υπάρχουν γλώσσες ακόμη που να περιγράφουν ικανοποιητικά αυτές τις "μεταλογικές" καταστάσεις και έννοιες. "Μια από τις καταστάσεις αυτές είναι και εκείνη της λεγόμενης Έρπουσας Σκιάς. Μην έχοντας, αφενός, επαρκή κοινή γλώσσα, και θέλοντας, αφετέρου, να κάνω το πρόβλημα πιο κατανοητό στο μ...

Η ελευθερία είναι ζήτημα παιδείας. Ένα μυθιστόρημα γύρω από την ελληνική εκπαιδευτική πραγματικότητα, μέσα από τα μάτια ανθρώπων που τόλμησαν να οραματιστούν το σχολείο όπως θα έπρεπε να είναι. Εάν η ελευθερία είναι ο φωτεινός φάρος της σκέψης και η σκέψη ο αναγκαίος συνοδοιπόρος της ελευθερίας, τότε σίγουρα αδυνατούν και τα δύο να επιβιώσουν στον σχολικό κόσμο της ελληνικής κοινωνίας. Οι μαθητές, εθισμένοι να υπακούν στα "πρέπει" και τα "είθισται" είναι καταδικασμένοι να αναπαράγουν μία συγκεκριμένη αντίληψη που θέλει τον μαθητή άβουλο ον στους σχεδιασμούς τόσο του παρό...

... "Στ' αυτιά εμάς των Δυτικών ίσως αντηχεί παράξενα, αν όχι και σκανδαλιστικά ή σοκαριστικά, η ιδέα μιας θρησκείας ή πίστης με πάνω από εκατό εκατομμύρια πιστούς που έχει ως επίκεντρο και ως αφετηρία τη σεξουαλική πράξη. Από την άλλη μεριά, ακόμη και οι πλέον σεμνότυφοι πουριτανοί δεν μπορεί να μην αναγνωρίσουν ότι και αυτοί φτιάχτηκαν -όσο κι αν απεχθάνονται ακόμη και να το συλλογιστούν- με την ίδια ακριβώς πράξη και μέθοδο που φτιάχτηκαν και όλοι οι άλλοι."...

"Μπορεί να λατρεύουμε διαφορετικούς θεούς, πολεμιστή, αλλά όλοι οι θεοί αγαπούν τους γενναίους. Μπορεί και ν’ ανταμωθούμε ξανά, πέρα από το Σκοτάδι", γράφει σε μία από τις ιστορίες αυτής της συλλογής ο Ρόμπερτ Χάουαρντ. Κι εμείς, οι αναγνώστες του, ανταμωνόμαστε μαζί του, χάρη στις αθάνατες, γοητευτικές ιστορίες που άφησε πίσω του. Ανταμωνόμαστε, ναι - πέρα από το Σκοτάδι! Και ξαναζούμε, ίσως, παλιές ξεχασμένες μας ζωές... Η συλλογή περιέχει τα διηγήματα: "Τα παιδιά της νύχτας", "Η φωτιά του Ασσουρμπανιπάλ", "Ο λαός του σκοταδιού", "Το κεφάλι του λύκου", "Ο τύμβος στο ακ...

Ένα βιβλίο έρευνας αναφορικά με μια παράξενη ιστορία, πέρα για πέρα αληθινή, που επηρέασε την κουλτούρα του 20ού και του 21ου αιώνα. Μια έρευνα σε παράξενα και μαγικά βασίλεια με τους ξωτικούς κατοίκους τους. Μια φορά και έναν καιρό, στις αρχές του 20 αιώνα, συνέβη κάτι παράξενο: Στη Μητρόπολη της πανίσχυρης Βρετανικής Αυτοκρατορίας, κάποιοι ασυνήθιστοι άνθρωποι αποφάσισαν να ιδρύσουν μια εξίσου ασυνήθιστη Λέσχη. Η ιστορία τους καθώς και κάποια απ’ τα μυστικά τους, ξεδιπλώνονται σε τούτο το βιβλίο. Οι δραστηριότητες τους επηρέασαν την εξέλιξη του παγκόσμιου πολιτισμού μ...

Η ιστορία του περίφημου δρα Τζων Ντη (1527-1608) και του βοηθού του Έντουαρντ Κέλλυ, καθώς και τα μυστηριώδη μηνύματα που έλαβαν από κάποιες ξένες οντότητες. Κλειδιά για άλλους χώρους και για το Κάλεσμα άλλων δυνάμεων. Δοσμένα με τρεις μορφές: στην αρχική τους απόδοση όπως ελήφθησαν, με την ενωχιανή προφορά στα ελληνικά, και σε κανονική μετάφραση του περιεχομένου τους. Σε ολόκληρο τον ήδη μυστηριώδη, θολερό και δαιδαλώδη χώρο του σοβαρού αποκρυφισμού και της υψηλής μαγείας ίσως δεν υπάρχουν περισσότερο αινιγματικά και πολυσυζητημένα κείμενα από εκείνα που είναι γραμμένα...

Ποτέ δεν αμφέβαλα ότι ζούμε σ’ έναν τρελό κόσμο, τα όρια του οποίου κανένα ανθρώπινο μυαλό δεν μπορεί να οριοθετήσει στ’ αλήθεια. Και σ’ έναν τρελό κόσμο η απλή, καθημερινή λογική δεν επαρκεί αλλά η αληθινή νοημοσύνη δε στηρίχτηκε ποτέ στη λογική όσο στη διαίσθηση και τη φαντασία. Τα "Ζωντόβολα του Διαστήματος" μιλούν ακριβώς γι’ αυτό: Για το πώς ένα σχετικά εύστροφο άτομο, που ξέρει έστω κι εμπειρικά την ανθρώπινη ψυχολογία και μπορεί να σκέφτεται για λογαριασμό του, μπορεί να τα βάλει με το σύμπαν ολόκληρο και να νικήσει.

Αυτό το βιβλίο ανήκει στη σπάνια κατηγορία εκείνων που δεν σου δίνουν τη δημιουργική ευκαιρία να το γράψεις για δεύτερη φορά. Ξεχειλίζει από αγάπη και λεβεντιά, αξιοπρέπεια και αγαθότητα ανθρώπων που φόρεσαν το πεπρωμένο τους σαν τη μοναδική ασπίδα και μανδύα σωτηρίας. Αγνοί άνθρωποι μιας άλλης, σχεδόν άγνωστης, ξεχασμένης και παραμελημένης Ελλάδας. Ρινίσματα και εικόνες μακελεμένου βίου και ιστορίας. Με όλες τις καταιγίδες των καιρών, τις καταδιώξεις και τη συμπαντική απομόνωση, αυτή σημαδεύτηκε ανεπανόρθωτα. Την σημάδεψε ο θάνατος, αλλά άντεξε. Είναι βαθύρριζη η ιερά φηγό...

Τελικά, ας δούμε κι εκείνο το αυτοκινητιστικό δυστύχημα. Εκείνος που επέζησε πρόλαβε να μας αποκαλύψει την αιτία του πριν πεθάνει. Είπε ότι ο οδηγός έχασε τον έλεγχο ενώ πήγαιναν με μεγάλη ταχύτητα, στην προσπάθειά του να διώξει μια σφήκα που είχε μπει από το παράθυρο κι έκοβε βόλτες βουίζοντας γύρω από το κεφάλι του. Παρά λίγο να είχε συμβεί και σε μένα αυτό κάποτε. Αγνοώντας το σχόλιο, ο Γουλφ συνέχισε: Το βάρος μιας σφήκας είναι κάτι λίγα γραμμάρια. Σε σύγκριση μ’ ένα ανθρώπινο πλάσμα, το μέγεθος μιας σφήκας είναι ελάχιστο, η δύναμή της αμελητέα. Ο μοναδικός της οπλισμός...

Ο αποκρυφισμός δεν είναι μαγεία. Είναι σχετικά εύκολο να μάθει κανείς τις μαγικές τεχνικές και τις μεθόδους, να χρησιμοποιεί τις λεπτότερες, αλλά παρ’ όλα αυτά υλικές δυνάμεις της υλικής φύσης. Οι δυνάμεις της ζωικής ψυχής στον άνθρωπο ξυπνούν γρήγορα οι δυνάμεις που η αγάπη, το μίσος και το πάθος μπορούν να θέσουν σε λειτουργία αναπτύσσονται εύκολα. Αλλά αυτό είναι Μαύρη Μαγεία είναι Μαγγανεία. Γιατί είναι το κίνητρο, και μόνο το κίνητρο, εκείνο που κρίνει κατά πόσο η οποιαδήποτε χρήση της δύναμης είναι μαύρη και κακή Μαγεία ή λευκή και καλή.

Τι συμβαίνει όταν γνωστοί και καταξιωμένοι βετεράνοι από το χώρο του Φανταστικού ενώνουν τις δυνάμεις τους με ταλαντούχους νέους συγγραφείς για να τιμήσουν το περιοδικό που πριν είκοσι χρόνια είχε ταράξει τα νερά της ελληνικής Ε.Φ.; Η απάντηση είναι τούτο το βιβλίο. Οι Πλειάδες κυκλοφορούσαν την περίοδο 1995-1997 και ο σκοπός τους ήταν η προώθηση Ελλήνων λογοτεχνών του Φανταστικού. Το περιοδικό δεν εκδίδεται πια αλλά οι τέσσερις συγγραφείς που αποτελούσαν την συντακτική ομάδα, συναντιούνται και πάλι κάτω απ’ το εξώφυλλο αυτής της ολοκαίνουργιας συλλογής. Μαζί τους φέρνου...

Τη σύγχρονη "Έσχατη Θούλη", δε θα τη βρούμε ποτέ, γιατί είναι πάντοτε πιο πέρα. Φυσικά, τόσο η επιστήμη όσο και η επιστημονική φαντασία δεν κολλάνε σε κάτι τέτοια. Bλέπετε, το φιλοσοφικό σύμπαν μπορεί να μην έχει όρια, αλλά το φυσικό σύμπαν μπορεί και να έχει. Ή μήπως ούτε και αυτό έχει; Ποιος ξέρει; Ίσως μόνον όσοι έφτασαν στην "Έσχατη Θούλη"-και, φυσικά, κατάφεραν και να γυρίσουν από εκεί. Αλλά υπάρχει κι ένα ακόμη πιο ζωτικό ερώτημα εδώ: Αν υποθέσουμε ότι κάποιοι έφτασαν πράγματι ως τα έσχατα όρια, και πέρα από αυτά άραγε, θα ήταν σε θέση μετά να μας περιγράψουν με καταν...

Όταν ο στόχος είναι η κορυφή, κανένας δεν έχει μάτια για να δει το βουνό σαν κάτι παραπάνω από ένα απλό δρόμο για το στόχο. Και όμως, η κορυφή, με όλη τη μεγαλειώδη αίσθηση της κατάκτησης και με το θαυμαστό πανόραμα του κόσμου που προσφέρει από εκεί ψηλά, δεν είναι παρά η τελική άκρη της πελώριας και φοβερής μάζας του βουνού που απλώνεται από κάτω. Ακόμη και όταν λέμε ότι ο δρόμος προς τις κορυφές αξίζει περισσότερο κι από την κατάκτησή τους -πράγμα που είναι αλήθεια- ναι, ακόμη και τότε, αφήνουμε στο περιθώριο της σκέψης μας αυτό το ίδιο το βουνό. Αλλά το βουνό είναι σχεδό...

"Αν δεν καταφέρουμε να τους μεταπείσουμε από το εγχείρημα, θα φτάσουν στην ίδια την καρδιά της Ανταρκτικής κι εκεί θ’ αρχίσουν το λιώσιμο και τις γεωτρήσεις στους πάγους, μέχρι να φέρουν στην επιφάνεια κάτι που ξέρουμε ότι μπορεί να σημάνει το τέλος του κόσμου μας. Έτσι, τελικό, είμαι αναγκασμένος τώρα ν’ αφήσω κατά μέρος κάθε επιφύλαξη και ν’ αποκαλύψω τα πάντα -ακόμη κι εκείνη την έσχατη, ακατονόμαστη φρίκη που καραδοκεί πέρα από τα βουνά της τρέλας." Ο Χ. Φ. Λάβκραφτ σε όλο το αποτρόπαιο μεγαλείο του!

Αυτοβιογραφική ιστορία χωρίς καμία προκατάληψη. Ένας αγώνας μοναχικός και σκληρός. Προλογίζει ο καθηγητής Ψυχιατρικής του Πανεπιστημίου Αθηνών Γιώργος Χριστοδούλου. Την έπνιγαν όλα. Τα πάντα. Ακόμα και τα ρούχα που φορούσε... Αν μπορούσε, θα τα πετούσε από πάνω της όλα. Να αισθανθεί ελεύθερη. Όλα της έφερναν "πνιγμό" που δυνάμωνε στο λαιμό της. Στο κεφάλι της. Ο θόρυβος που ακουγόταν δίπλα της από τα αυτοκίνητα της έφερνε πόνο στο κεφάλι... Με το ένα χέρι στον τοίχο, το άλλο να βγάζει το παλτό. Έμεινε εκεί καρφωμένη για αρκετή ώρα, κοιτάζοντας γύρω της απελπισμέ...

Η παρούσα σπονδυλωτή ποιητική συλλογή ξετυλίγεται σαν ταινία μικρού μήκους και ακολουθεί το χρονικό μιας σχέσης. Αν την μελετήσεις διεξοδικά θ’ αντιληφθείς πως και η ίδια η ζωή είναι φιλμάκι. Αψεγάδιαστο έργο τοπίων, ερμηνειών και ονειρικών συναισθημάτων.

"Τούτη η ανθολογία αφορά μερικά από τα πιο σκοτεινά πάθη μας -και δεν είναι διόλου αστεία. Κι όλοι εμείς -υποθέτω- δεν είμαστε πια παιδιά για να ζητήσουμε διέξοδο στην κουβέρτα μας ή το σφύριγμα. Τι κάνουμε τώρα που ωριμάσαμε; Α τα φέρνουμε στην επιφάνεια, μιας και τίποτα δε μας τρομάζει τόσο όσο κάτι που βρίσκεται στο σκοτάδι και επιτρέπει στη φαντασία μας να φανταστεί το χειρότερο δυνατό. Τα φέρνουμε στο φως για να τα εξορκίσουμε, για να τα δούμε όπως στ’ αλήθεια είναι. Και όταν τα δούμε; Α εξαρτάται. Αν είμαστε σπίτι χωνόμαστε κάτω από την κουβέρτα μας, κι αν ήμαστε στο...