Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Το φως δεν έχει γεύσεις, θα σκεφτείς. Σωστά. Ούτε όμως η αξία των ανθρώπων υπολογίζεται με συναρτήσεις. Ούτε τα όργια ξεκινούν με μόλις δυο στάλες νερό πάνω σε πέτρα. Ούτε τα χρώματα που βλέπουμε προδίδουν την αλήθεια, ούτε ο πηλός ονειρεύεται το μέλλον του, ούτε οι πόλεις χτίζονται η μια μέσα στην άλλη. Αν δεν ποθείς να νιώσεις, να σκεφτείς και να ονειρευτείς, άφησε τούτο εδώ το περίεργο βιβλίο πίσω στο ράφι του. Αλλιώς ρίξου μέσα του και ζήσε δεκατέσσερις ζωές σε μία.

Κανένα πάθος δεν κλέβει τη θέληση και τη λογική απ' το μυαλό του ανθρώπου, όσο ο φόβος. Ο φόβος, λοιπόν, τρελαίνει τον άνθρωπο και τον κάνει και παίρνει τα βουνά. Χώνεται στις σπηλιές για να ξεφύγει από τους κινδύνους, που τον περιτριγυρίζουν. Τρομάζει από τις βροντές και τις αστραπές. Τρέχει να ξεφύγει από τις πλημμύρες, τις φωτιές, τους σεισμούς, τους καταποντισμούς. Φοβάται το αλλόκοτο, το ανεξήγητο, το παράξενο, τα φαντάσματα, τα μάγια, τις κατάρες και τις γλωσσοφαγιές. Προσπαθεί να το ξορκίσει το κακό με κάθε μέσο. Αλλά πάνω απ' όλα φοβάται την αρρώστια και το θάνατο,...

Όταν καταλάβουμε της Αγάπης το Α, το Α θα γίνει η Αρχή και η Αλήθεια για ν' αναστήσει τη μνήμη, να βγει από το κύτταρο ένας νέος Ανθός Αγάπης! Κ. Κ.

το λυχνάρι έκοβε στο τέλειωμα της πόρτας τα νοήματα που η σκέψη λίχνιζε σε άπειρη σκόνη φορτωμένη ζωή κι απ' το βυθό μιά τράτα φανέρωνε τα δίχτυα με γέννα γιομάτα και μυστικά όπως πάντα φεβγάτα που περιφέρουνται στης ανυπαρξίας τα κιόσκια του κόσμου υλικά πριν την αποκαθήλωσή του

Αποστάγματα σοφίας με ολιγόλογες και ξεκάθαρες φράσεις που εντυπώνονται βαθιά στη μνήμη του αναγνώστη και μεταδίδονται αναλλοίωτα από γενιά σε γενιά. Σύντομες και περιεκτικές διατυπώσεις, με αποφθεγματικό και διδακτικό χαρακτήρα, καρποί της πείρας, της οξυδέρκειας και της σκέψης των ανθρώπων.

Η ζωή της Αναστασίας, ήταν βγαλμένη μέσα από ένα μαγευτικό παραμύθι, γεμάτη βασιλόπουλα, πλούτη, έρωτες και πάθη... Όταν η γενιά της αναζητούσε ένα καλύτερο αύριο μέσα από υποσχέσεις και όρκους πίστης, αυτή είχε το δικαίωμα της επιλογής και απολάμβανε το νέκταρ της επιτυχίας και την "υπόκλιση" των media στο πρόσωπό της! Η σύλληψη της αδερφής της, τη σόκαρε. Η αποκάλυψη της πραγματικής ταυτότητας του πατέρα της, τη φόρτωσε ενοχές και η μαρτυρία για τη δολοφονία της μητέρας της, την γκρέμισαν από το θρόνο της. Έγινε αποδέκτης ύβρεων και απειλών, αναγκάστηκε να παζαρέψει κα...

...Έχασα αρκετό χρόνο. Όχι όμως τόσο, ώστε να μην ξεκινήσω καν ή να γυρίσω, τρέχοντας στο κλουβί μου. Έχεις σκεφτεί ποτέ ότι έρχεται μια στιγμή στη ζωή σου μαγική; Που αλλάζουν όλα και βλέπεις πράγματα που δεν μπορούσες να φανταστείς για τον εαυτό σου και βλέπεις τα λάθη σου και τις χαζομάρες σου και συνειδητοποιείς ότι δεν μπορείς να περιμένεις άλλο, ότι δεν μπορείς ν' αφήνεις τη ζωή σου στο έλεος των γύρω σου και δεν μπορείς να γυρίσεις πίσω πια; Δεν μπορείς να ξαναγίνεις αυτός που ήσουνα! Γιατί όσο βολικός και καλός να ήσουν για τους άλλους, για σένα ήσουν ο χειρότερος δ...

Κοινωνικές προσεγγίσεις πάνω στα μεγάλα προβλήματα της σύγχρονης εποχής. Ο συγγραφέας εκφράζει τις παρατηρήσεις, τις σκέψεις και τα συναισθήματά του για τη ζωή, παρουσιάζοντας την πραγματικότητα, φιλτραρισμένη μέσα από τις εμπειρίες και τα προσωπικά του βιώματα. Με τρόπο εύληπτο και καλογραμμένο, εκλαϊκεύονται ιδέες και φιλοσοφικά πορίσματα, παρακινώντας τον αναγνώστη να συμμετέχει με τη σκέψη και τη φαντασία του. Μια διεισδυτική ματιά στα κοινωνικά δρώμενα του σύγχρονου κόσμου.

Τους δράκους στη ζωή της, δεν τους έκανε ποτέ ζάφτι, γιατί κάθε φορά που την επισκέπτονταν απρόσκλητοι, ερχόντουσαν τα πάνω κάτω με ξέφρενους ρυθμούς... Κι εκεί στην άκρη του ξέφωτου την πρόφταιναν πάντα, άσχημο σημάδι, κι έτσι πελώριοι και δυνατοί όπως ήταν, της έγνεφαν κατάματα, αποτελειώνοντάς την. Μ' εκείνα τα μάτια που πέταγαν φλόγες κι εκείνο το στόμα που ξερνούσε πύρινη κόλαση, την πρόκαναν κάθε φορά, χωρίς τη δυνατότητα διαφυγής, έτσι μικρή και ευάλωτη που ήταν... Δεν ήθελε ή δεν ήξερε να τους κάνει συμμάχους, γιατί ήταν πάντα κακιωμένη μαζί τους και ήταν ζήτημα...

Τα γέλια, τα γλέντια και οι χαρές ήταν μέρος της καθημερινής ζωής στα μεγάλα αρχοντικά. Ακόμα κι όταν καραδοκούσε ο θάνατος, ο κόσμος της Σμύρνης και των παραλίων της Μικράς Ασίας, τον δεχόταν, τον μαλάκωνε και συνέχιζε τη ζωή του. Μέχρι τη στιγμή που ο άνεμος φύσηξε κι αναζωπύρωσε έχθρες και μίση, εθνικιστικά πάθη κι εκείνη τη μεγάλη καταστροφική φωτιά του 1922. Σαν τα φύλλα του φθινοπώρου παρασύρθηκαν οι ξεριζωμένοι, έγιναν πρόσφυγες από τόπο σε τόπο, πέρασαν από το μαχαίρι του εχθρού στη χλεύη και την εκμετάλλευση του συμπατριώτη, για ν’ ανορθώσουν τελικά το κεφάλι...

Πολλές φορές έλεγε στον πατέρα του: "Να μου λες για να μαθαίνω". Κι αυτός του απαντούσε: "Το εμπόριο δεν είναι λογιστικά, μαθαίνεται μόνο στην πράξη και στο πεζοδρόμιο. Εν ολίγοις θα το μάθεις μόνος σου, με σκληρή δουλειά και μόνο". Το έλεγε και το πίστευε: "H πείρα των άλλων δεν ωφελεί". Και συνέχιζε: "Να μάθετε να υποφέρετε". Λες και ήταν προφήτης και ήξερε ότι θα ερχόντουσαν και τα πολύ πιο δύσκολα αργότερα. Ένας αιώνας, δύο πόλεις. Εμπόριο και δημιουργία. Η ιστορία μιας οικογένειας, σαν παραμύθι, μέσα στα δραματικά γεγονότα του προηγούμενου αιώνα.

Δύο νεαροί Έλληνες υπαξιωματικοί του Πολεμικού Ναυτικού πηγαίνουν στη Γαλλία την περίοδο του μεσοπολέμου, παίρνοντας μέρος σε αποστολή για παραλαβή Υποβρυχίων. Στην Τουλόν θα γνωρίσουν δύο Γαλλίδες, τις μελλοντικές τους συζύγους. Τις παντρεύονται και τις φέρνουν στην Ελλάδα, όπου θα ζήσουν διάφορες περιπέτειες, αντιμετωπίζοντας πολλές αντιξοότητες, τη δίνη του πολέμου και τα προσωπικά τους πάθη... «...Οι καιροί ήταν χαλεποί. Κάθε μέρα που περνούσε λιγόστευαν οι πιθανότητες να είναι και την επομένη ζωντανές...» Το βιβλίο βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα που διαδραματίζοντα...

Δεν μπορούμε να ελέγξουμε το πεπρωμένο μας. Έτσι λένε. Ο Edward John Trewlany θα τους έβγαζε ψεύτες... Εκείνος θα τιθάσευε τη μοίρα του. Τούτη η σκέψη στοί-χειωνε τον νου του, όταν περιπλανιόταν στους ωκεανούς. Όχι πως δίστασε ποτέ! Άφησε τη χώρα του την Αγγλία, εγκατέλειψε τα πάντα. Ήρθε στην Ελλάδα το 1823 και αγωνίστηκε κατά των κατακτητών. Συνδέθηκε στενά με ανθρώπους ευγενείς, πραγματικά ευφυείς όπως ο Σέλλευ, ο Βύρων, ο Οδυσσέας Ανδρούτσος. Κι ο έρωτας σε ταραγμένες εποχές, αρχικά βασανιστικός, έπειτα ιερός, αγνός, λυτρωτικός. Για να κρατήσει κοντά του την αδε...

Τι είχαν ακούσει αυτές οι πετσέτες θαλάσσης! Όλα μας τα όνειρα, τους προβληματισμούς μας, τα πιστεύω μας. Πάνω τους μπερδεύονταν τα κομμάτια μας, καθώς στη βιασύνη μας να ξαπλώσουμε, τα μισά πόδια και χέρια βρίσκονταν στην πετσέτα του άλλου, όπου με μια φωνή βάζαμε τα όριά μας. Όμως, μαζί με τα κύτταρα ακολουθούσαν και οι ιδέες μας, οι επιθυμίες μας, τα προβλήματά μας. Κι έτσι, σ' εκείνες τις πετσέτες θαλάσσης κάναμε κατάθεση ψυχής, καθώς πάνω τους ζωγραφίζονταν ο εαυτός μας, το είναι μας. Και όταν τις μαζεύαμε για να πάρουμε τον ανήφορο της επιστροφής, σ' αυτές ακόμα ζούσε...

Στην οδό Αισχύλου, δρόμο της Αμμοχώστου, άλλως Βαρώσι ή Βαρώσια, δεκαετία του 1950, συνυπάρχουν το άντρο της φοβερής στρατιωτικής αστυνομίας των Άγγλων και το σπίτι μιας οικογένειας αγωνιστών. Πτυχές του Κυπριακού Αγώνα (1955-59) αναδεικνύονται μέσα από τη δράση των ηρώων, με επίκεντρο την πόλη. Το τελευταίο τραγούδι μιας γενιάς νέων, απογόνων Αχαιών και Ιώνων, Ελλήνων ακριτικής γης, με ασύλληπτο ήθος και πνεύμα, αδιανόητο στη σημερινή εποχή της παγκοσμιοποίησης... "...Ερατώ μου ναι, ο έρωτας είναι η στιγμή! Αυτό που ζούμε μερικά δευτερόλεπτα στο τώρα, το απροσδιόριστο...

Στοχαστικά δοκίμια, που αποτυπώνουν ανάγλυφα τη σύγχρονη κοινωνική πραγματικότητα, σε μια πολυτελή σκληρόδετη έκδοση, διανθισμένη με έγχρωμους πίνακες σε μαλακό παστέλ του συγγραφέα.

Ο αστυνόμος φτάνει στη Σαντορίνη με τη φίλη του Άντα, για να περάσουν ευχάριστες διακοπές στο ξενοδοχείο ενός φίλου τους. Οι μέρες περνούν όμορφα και όλοι απολαμβάνουν τις διακοπές τους με μπάνια, βόλτες, περιηγήσεις και νυχτερινή διασκέδαση μέχρι πρωίας. Παράλληλα όμως ο Άκης δε χάνει την ευκαιρία να φλερτάρει στα κρυφά με μια μυστηριώδη κοπέλα που συναντάει τυχαία στο ξενοδοχείο και τον εντυπωσιάζει αφάνταστα. Αλλά ένα πρωινό, μια τρομερή και ανατριχιαστική κραυγή θα σκίσει τον αέρα και θα αναστατώσει όλο το ξενοδοχείο. "Φόνος, Φόνος, είναι νεκρή!" Σε λίγο ο Άκης θα σταθε...

Η Μαρίνα για τέσσερα ολόκληρα χρόνια είχε καταδικάσει τον Κλάους. Κατάφερε ωστόσο να ξεπεράσει την αδυναμία της, θέλοντας πολύ να τον ξαναδεί. Και άκουσε ξαφνικά την ομολογία της Αγγελικής που τον αθώωνε. Και έβλεπε τώρα με πίκρα, ότι όλη εκείνη η απελπισία, η απογοήτευση, η απόγνωση και ο πόνος ήταν τα δώρα μιας οικτρής πλάνης... Τα δώρα ενός εφιάλτη που ξύπνησε... "Την ώρα που έσβηνε το φεγγάρι"! Η "άβυσσος της ψυχής του καλλιτέχνη" έγινε ο κήπος όπου περιπλανήθηκε η ηρωίδα, για ν' αντλήσει και πάλι τη δύναμή της. Ακολουθώντας τα βήματά της, αποκαλύπτουμε μαζί της αυτ...