Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Τα οξύμωρα και οδυνηρά πάθη του καιρού μας αποτυπώνονται ανάγλυφα στο έργο αυτό μ' έναν ποιητικό λόγο ευαίσθητο και λυρικό, διορατικό κα συνάμα αντικειμενικό. Ο συγγραφέας, λαμπαδηφόρος του αθάνατου ελληνικού πνεύματος, έρχεται να αφυπνίσει συνειδήσεις, κρούοντας των κώδωνα του κινδύνου για την επερχόμενη κρίση, που ως Δαμόκλειος σπάθη απειλεί την ανθρωπότητα. "Η μοίρα της μεγάλης προόδου" μας προειδοποιεί για τα δεινά που μπορεί να επέλθουν από τον άπληστο άνθρωπο, που έχοντας απαρνηθεί τη σοφία και τη γνώση, στο όνομα της δήθεν προόδου, οδηγεί την ανθρωπότητα στην...

Στον πρώτο δρόμο, μπήκα στο Λαβύρινθο της ζωής και της γνώσης. Στο δεύτερο δρόμο, μπήκα στο Λαβύρινθο της φαντασίας και του ονείρου. Στον τρίτο δρόμο, μπήκα στο Λαβύρινθο της αγάπης, παίρνοντας τη μαχαιριά στην καρδιά.

Αλλιώς ονειρευόταν το μέλλον της η Μαρίνα. Ήθελε να σπουδάσει, να γίνει επιστήμων, να πλατύνει το μυαλό της, να ξεφύγει από τα στενά όρια του χωριού της. Όμως, εγκλωβίστηκε σε μια κατάσταση, που δεν άντεχε, χωρίς τη θέλησή της και αυτό ήταν το παράπονό της. Η περιπετειώδης ζωή μιας κοπέλας. Ένας γάμος μ' έναν άνθρωπο, που δεν ήξερε, ο ξενιτεμός, η σκληρή δουλειά, η επιστροφή, ο αγώνας για αντιμετώπιση αντίξοων συνθηκών. Αγώνας για όλους. Η Μαρίνα, ο στυλοβάτης της οικογένειας, πάλεψε με όλους και με όλα και νίκησε. Μόνο το δικό της όνειρο έμεινε ανεκπλήρωτο. Γι' αυτό η Μ...

Μια συνταρακτική είδηση. Η ανάγκη για φυγή. Η περιπλάνηση. Είναι όλα αυτά που με αλυσιδωτές αντιδράσεις θα οδηγήσουν την Αρετή σ' έναν αγωνιώδη μονόλογο. Μονόλογο απ' τον οποίο ανασυνθέτει ψηφίδα-ψηφίδα τη ζωή της. Θα βρει αδιέξοδο. Θα ταξιδέψει. Θα περιπλανηθεί. Μαδράς, Κάμα Σούτρα, Καλκούτα, Μπενάρες, Δελχί, Άγκρα, Τατζ Μαχάλ, Ντάτζιρλικ, Μπανγκαλόρ... είναι μόνο λίγα από τα μέρη που θα περάσει, που θ' αναμειχθεί με τους εκατομμύρια ντόπιους. Θα έρθει αντιμέτωπη με τη φτώχεια αλλά και την πολυτέλεια. Με την ανθρώπινη ματαιοδοξία αλλά και την προσπάθεια. Με τον πόνο αλλά κ...

Η Ιουλιέττα του φθινοπώρου είναι η αφήγηση της ηρωίδας του βιβλίου τούτου, που από καλοκαιρινό κορίτσι που ήταν, βρέθηκε νέα κοπέλα ακόμα να βιώνει ένα φθινόπωρο, εξαιτίας της ιστορίας που έζησε με δυο συμβολικούς Αλέξανδρους. Μέσα από την περιπέτειά της γράφει και το φιλοσοφικό της πιστεύω, μαζί με την αναζήτησή της για το ψυχικό διαμάντι της μετάνοιας και της συγχώρεσης, που τα θεωρεί εφικτά και απαραίτητα στη συνέχεια της ζωής της...

Ο κύκλος της καθημερινότητας επαναλαμβάνεται αμείλικτος, απαράλλακτος, πολλές φορές αδυσώπητος. Από το φόβο της απόρριψης, χτίζουμε τείχη ανάμεσά μας, για να αισθανόμαστε τάχα πιο ασφαλείς μέσα σε αυτή την απομόνωσή μας. Αισθάνονται έτσι άραγε κι ο κολλημένος στο κινητό του νεαρός στο μετρό με το ξυρισμένο κεφάλι, η καλοδιατηρημένη, αψεγάδιαστα μακιγιαρισμένη πενηντάρα ή, ο στραπατσαρισμένος και καμπουριασμένος μετανάστης με το καχύποπτο και φοβισμένο βλέμμα που στέκονται δίπλα μας στο λεωφορείο; κι οι χιλιάδες άγνωστοι κι άγνωστες, που μας περιβάλλουν κάθε στιγμή από παν...

Τα περισσότερα απογεύματα τα περνούσαμε μαζί, άλλοτε στο μικρό μου διαμέρισμα, διαβάζοντας λογοτεχνικά βιβλία και ποιήματα, άλλοτε επιχειρώντας έναν περίπατο στους έρημους δρόμους ή διασκεδάζοντας το χρόνο μας σε μια αίθουσα κινηματογράφου. Συχνά, αγκαλισμένοι σφιχτά, πλάθαμε με τη φαντασία μας όνειρα για ένα ευτυχισμένο μέλλον. Πόσο θυμάμαι νοσταλγικά τις στιγμές εκείνες που ένιωθα τη ζεστασιά από το κορμί της να "ταξιδεύει" στην καρδιά μου. Απασχολούσα τη σκέψη μου, θέλοντας να ξεχωρίσω μέσα μου τι ακριβώς αγαπούσα σ' εκείνην. Τα χαρακτηριστικά του προσώπου της, την απαλ...

Γράφοντας στην ηθοποιό Marie Prescott, η οποία υποδύθηκε τη Βέρα στο θεατρικό Η ΒΕΡΑ Η ΟΙ ΝΙΧΙΛΙΣΤΕΣ, ο Oscar Wilde εξηγεί τα κίνητρα που τον προέτρεψαν: "Στο έργο αυτό προσπάθησα να εκφράσω την τιτάνια κραυγή των λαών για ελευθερία, που στη σημερινή Ευρώπη απειλεί θρόνους και αποσταθεροποιεί κυβερνήσεις από την Ισπανία ως τη Ρωσσία και από τις βόρειες ως τις νότιες θάλασσες. Όμως η Βέρα δεν είναι ένα πολιτικό θεατρικό, αλλά ένα έργο πάθους. Δεν ασχολείται με θεωρίες διακυβέρνησης, αλλά με τους ανθρώπους, άντρες και γυναίκες. Η σύγχρονη Νιχιλιστική Ρωσία, με τον τρόμο...

... "Μάλιστα κύριοι, δυστυχώς!" συνέχισε ο διευθυντής. "Όσοι οραματίζονται την υποδούλωση της ελεύθερης συνείδησης, δε θέλουν να γίνουν δικτάτορες, βασιζόμενοι στη δύναμη και στο χρήμα, ούτε βασιλιάδες, στηριζόμενοι στις λαμπερές και πολύχρωμες εικόνες των σύγχρονων παραμυθιών. Θέλουν να γίνουν Θεοί, δημιουργώντας μια σύγχρονη γη της επαγγελίας, περίτεχνα σκηνοθετημένη, που θα φαντάζουν όλα εκ των προτέρων τακτοποιημένα. Μια κοινωνία στην οποία θα λείπει, όμως, η αντίθεση, η τυχαία εναλλαγή, η έκπληξη του απροσδόκητου, το ρίσκο της επιλογής. Θέλουν να δημιουργήσουν ένα μονο...

Γίνεται άραγε να μυρίσει κανείς την απώλεια; Mα φυσικά γίνεται, αφού η απώλεια είναι ένα συναίσθημα, που σε αυτό το βιβλίο είναι ένα λουλούδι! Η απώλεια, η αγάπη, η χαρά, το μίσος είναι ξεχωριστά λουλούδια, είναι το αποτέλεσμα της ένωσης της Αμυγδαλής, ενός δέντρου που στα έγκατα της γης κυοφορεί έναν πολύτιμο σπόρο... την Ψυχή. Τα συναισθήματα είναι οι βλαστοί της Ψυχής. Χωρίς την ψυχή δεν υπάρχει συναίσθημα και χωρίς το συναίσθημα δεν θα μπορούσε να υπάρξει η ψυχή. Η σχέση είναι αμφίδρομη. Κι όμως υπάρχει ένα πλάσμα σε αυτή την ιστορία που περιμένει να το γνωρίσε...

1. Μια πρόσκληση για τον επίσημο χορό του δημάρχου που βρέθηκε ανεξήγητα στην άθλια παράγκα του περιθωριακού ρακοσυλλέκτη, ήταν η αφορμή ν' αγνοήσει αυτός για πρώτη φορά το μήνυμα της μοίρας του. Ήταν όμως και η τελευταία. 2. Το ποτάμι με τα κατάμαυρα νερά έπαιξε καθοριστικό ρόλο στη ζωή τριών ανθρώπων, τίποτα όμως δε θα γινόταν αν δε μεσολαβούσαν δύο φόνοι κι ένας παράφορος έρωτας δύο νέων για την ίδια γυναίκα. 3. Τον κούκλο τον αγόρασε με χίλιες στερήσεις για να τον δώσει το εγγονάκι του. Ωστόσο, δεν ήταν γραφτό να τον χαρίσει ο ίδιος, όπως τόσο καιρό ονειρευόταν....

Με έντονα λυρική διάθεση παρουσιάζεται ο έρωτας και η ποιότητα ζωής σε δύο εντελώς διαφορετικές εποχές, του χθες και του σήμερα. Με τρόπο μοναδικό κάθε στίχος των ποιημάτων της συλλογής αυτής στάζει στις ψυχές των ευαίσθητων συνανθρώπων μας ένα ψυχικό χαμόγελο, με βαθύ νόημα της ζωντανής υπάρξεώς μας. Τα ποιήματα αυτά αποτελούν μια περιπλάνηση στις στράτες του κόσμου, μια κοινωνική ανατομία, παρουσιάζοντας έννοιες όπως η τιμή, η αφοσίωση και ο έρωτας, που στην σημερινή εποχή αποτελούν συχνά παρελθόν.

Όλους τους είχε φυλακίσει στην καρδιά του. Για όλους είχε να πει ένα καλό λόγο, καθώς είχαν εγκλωβιστεί στα γρανάζια της απόγνωσης και της ερωτικής προδοσίας. Γυναίκες που δεν απάτησαν, αλλά εγκατέλειψαν τους "βιαστές" τους, και άντρες που δάκρυσαν στην αγκαλιά μιας πόρνης... προσπαθούν να μαζέψουν τα κομμάτια τους. Έρωτες της μιας βραδιάς, συναντιούνται στο σταυροδρόμι της αλήθειας, γεμάτοι τύψεις και ενοχές, ζητώντας απαντήσεις... από το πεπρωμένο τους. Μπες στο club, πιες το ποτό σου και άκου αυτά... που εσύ ίσως ντρέπεσαι να ομολογήσεις. Δεν είναι ντροπή να πεις ότι...

Άλλοι ανθίζουν οτο νερό και πίνουν όσο θέλουν κι οι άτυχοι στο βράχο διψούν και περιμένουν, καθένας και μια ομορφιά κι ο θάνατος για όλους, άλλοι απ' το νερό που στέρεψε κι άλλοι από την προσμονή του. Έτσι, άθελά μου φύτρωσα εκεί που η τύχη μ' έσπειρε, όπως δεν άρμοζε, άνθισα, στη δίψα και στη γύμνια και στον ανθό μου πάνω μαρμάρωσε η ψυχή μου στ' όνειρο με τη "χτενισιά της θύελλας", με μια "γεύση τρικυμίας στα χείλη", "με την απόφαση μιας πίκρας παντοτινής". Η ζωή μου έφυγε, μαράθηκε, ξεράθηκε κι έγινε σκόνη μέσα από τις μυλόπετρες του θέλω και του πρέπε...

...Έχασα αρκετό χρόνο. Όχι όμως τόσο, ώστε να μην ξεκινήσω καν ή να γυρίσω, τρέχοντας στο κλουβί μου. Έχεις σκεφτεί ποτέ ότι έρχεται μια στιγμή στη ζωή σου μαγική; Που αλλάζουν όλα και βλέπεις πράγματα που δεν μπορούσες να φανταστείς για τον εαυτό σου και βλέπεις τα λάθη σου και τις χαζομάρες σου και συνειδητοποιείς ότι δεν μπορείς να περιμένεις άλλο, ότι δεν μπορείς ν' αφήνεις τη ζωή σου στο έλεος των γύρω σου και δεν μπορείς να γυρίσεις πίσω πια; Δεν μπορείς να ξαναγίνεις αυτός που ήσουνα! Γιατί όσο βολικός και καλός να ήσουν για τους άλλους, για σένα ήσουν ο χειρότερος δ...

Η ειρήνη είναι αγαθό ανεκτίμητο, γιατί προσφέρει στον άνθρωπο ησυχία, ευημερία και ασφάλεια. Οι σοφοί όμως λένε πως ο πόλεμος είναι αυτός που σπρώχνει το κάρο της προόδου προς τα εμπρός, γιατί φέρνει τα πάνω κάτω, δημιουργώντας άπειρες αλλαγές. Αυτός γράφει την ιστορία. Το τίμημα όμως είναι βαρύ, γιατί το πληρώνουμε με πόνο, δάκρυ και αίμα...

Το βιβλίο "Ένα Σαββατοκύριακο στο εξοχικό της Ερσίλιας", είναι μια σύγχρονη κοινωνική νουβέλα. Μέσα από τις σελίδες του βιβλίου, ο αναγνώστης θα δει να προβάλλουν, με γλαφυρότητα και απλότητα, προβλήματα της τρέχουσας και καθημερινής ζωής. Προβλήματα σοβαρά, ωστόσο απλά στη λύση τους. Θα πεισθεί, μέσα από την αφήγηση, ότι μια άλλη αντίληψη θα μπορούσε να βελτιώσει τις άσχημες συνθήκες ζωής στη μεγάλη πόλη. Το κείμενο, με τη ζεστή και ενδιαφέρουσα πλοκή του, θα αγγίξει τον αναγνώστη. Θα διοχετεύσει σ' αυτόν στιγμές συγκίνησης και νοσταλγίας. Ακόμη το συναισθηματικό και ερωτι...

"Εκείνο το καλοκαίρι ο αστυνόμος Άκης Γριφίδης βρισκόταν σε διακοπές στην Κρήτη. Κάποια μέρα, αποφάσισε να γνωρίσει τις κρυμμένες ομορφιές του νησιού κι έτσι ο δρόμος του τον έφερε σ' ένα απομονωμένο χωριό. Όλα φαίνονταν ειδυλλιακά, μέχρι την ώρα που επέστρεψε στο δωμάτιο του μικρού ξενοδοχείου του. Μπαίνοντας, κατάλαβε ότι κάποιος παρείσακτος είχε μπει εκεί πιο πριν και μάλιστα του είχε αφήσει ένα περίεργο μήνυμα: "Τρεις νεκροί άντρες σε περιμένουμε στο κτήμα του Κουρκουνάκη... Αν θες να μάθεις όλη την αλήθεια, έλα αύριο το μεσημέρι..." Αρχικά, ο Γριφίδης δεν έδωσε σημα...

Στη δίγλωσση ποιητική συλλογή (ελληνικά και αγγλικά) του Ανδρέα Γεωργαλλίδη με γενικό τίτλο ελάχιστα περισσότερο άδειο / barely more empty (εκδ. Ίαμβος), ο ποιητής στο εισαγωγικό του σημείωμα μεταξύ των άλλων αναφέρει: "Αυτό το βιβλίο αποτελείται από μετρημένες λέξεις, οι οποίες δεν κατόρθωσαν να συναντηθούν σε στίχους ενός ποιήματος, στίχους που να μιλούν αληθινά για τον εαυτό τους. Συνεπώς, οι αντι-στίχοι του βιβλίου αυτού, δεν φιλοδοξούν την κατανόησή τους και δεν διεκδικούν καμιά φιλοξενία στον χώρο του νοήματος. Αφού λοιπόν ο αναγνώστης αναγνωρίσει αυτήν την ανυποχώρητ...