Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Περιλαμβάνει τα έργα: - "Τα όνειρα αντέχουνε στο χρόνο" - Ήρθε ο καιρός να φύγουμε"

Η Ρίτα έκανε τη ρήξη, δραπετεύοντας από την ίδια της τη ζωή. Καταφύγιό της ένα νησί στο Αιγαίο. Στο σπίτι των βράχων βιώνει τη μοναξιά, συντροφιά με τις ενοχές της, απολαμβάνοντας συγχρόνως την ελευθερία και ανακαλύπτοντας τα ταλέντα της. Ο γιος, ο σύζυγος κι ο πατέρας, μετρώντας το χρόνο της απουσίας της, αφηγούνται αποσπασματικά τη ζωή της και συμπληρώνουν το παζλ του χαρακτήρα της. Τα πρόσωπα λειτουργούν σαν καθρέπτες που απεικονίζουν τα συναισθήματα, τις σκέψεις και τις πράξεις της στη δική τους εκδοχή. Η επιστροφή στην πόλη, στη βιτρίνα του μαγαζιού των παπουτσιών με...

Δεν πρέπει να μας εκπλήσσει, αν πούμε ότι και στον 20ό αιώνα δεν έχει πλήρως ερευνηθεί η πολιτική, πολιτιστική, πνευματική ζωή, της ανατολικής χριστιανικής ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, ευρύτερα γνωστής ως "Βυζάντιο". Η αυτοκρατορία, με κυρίαρχο το ελληνικό στοιχείο στους κόλπους της, θ' αποτελέσει τον προμαχώνα της χριστιανικής Ευρώπης για χίλια και πλέον έτη. Η ιστορία του αδιάσπαστου αυτού κρίκου ανάμεσα στον αρχαίο και στο σύγχρονο ελληνισμό, μας βοηθά να κατανοήσουμε καλύτερα το μέτρο της νεοελληνικής ψυχοσύνθεσης. Η συγκεκριμένη μελέτη απευθύνεται στο ευρύ κοινό και ιδιαί...

Μια νύχτα γενεθλίων διαφορετική από τις συνηθισμένες διαδραματίζεται σ' ένα φτωχικό σπίτι με πρωταγωνίστρια ένα μικρό κορίτσι. Η Μαιρούλα, μην μπορώντας να ζήσει στην πραγματικότητα ένα πάρτι γενεθλίων γεμάτο δώρα, το ονειρεύεται. Καταφθάνουν, λοιπόν, εντελώς απρόσμενα στο δωμάτιό της πλάσματα παραμυθένια. Ο Κλόουν, το Ελαφάκι, ο Σκύλος και η Αρκούδα την πλημμυρίζουν με δώρα και τη ζεσταίνουν με την αγάπη τους. Δυστυχώς, όμως, μετά από λίγη ώρα το παραμύθι τελειώνει και η πραγματικότητα αποδεικνύεται σκληρή: Στο δωμάτιο υπάρχει ένας "καλεσμένος", αλλά δεν έρχεται για να ε...

Είναι ανάγκη να εξυψωθεί ξανά η δημοτική μας ποίηση και να αναδειχθούν καλύτερα οι θησαυροί της εθνικής πνευματικής μας παράδοσης. Στο πνεύμα αυτό και για το σκοπό αυτό, ο Αυγερινός Ανδρέου συγκέντρωσε τα δημοτικά τραγούδια που αναφέρονται στους δράκους, στις λάμιες και στα στοιχειά, και τα παρέθεσε, όσο γίνεται εξαντλητικά, παραλείποντας μόνο παραλλαγές τραγουδιών που ελάχιστα διαφέρουν από τις παρατιθέμενες, επιχειρώντας παράλληλα ιστορική, ερμηνευτική, αισθητική και συγκριτική προσέγγιση των τραγουδιών αυτών. Έτσι, ο αναγνώστης ή ο μελετητής, θα βοηθηθεί στο έργο του, α...

- Μα γιατί δε μου γράφεις ποιήματα; - Μα γιατί δε μ' έχεις πληγώσει ακόμα... Δεν ξέρω πόσο σ' αγαπώ, δεν μπορεί να το χωρέσει ανθρώπινος νους. Ούτε εγώ μπορώ να καταλάβω, ούτε ν' αντέξω τόση αγάπη. Θεϊκή αγάπη, πάνω από τις δυνάμεις των θνητών ανθρώπων. Αναπάντεχη αγάπη. Να πεθάνω στην αγκαλιά σου θέλω. Δε θα σε αφήσω ποτέ ξανά!

Τα περισσότερα απογεύματα τα περνούσαμε μαζί, άλλοτε στο μικρό μου διαμέρισμα, διαβάζοντας λογοτεχνικά βιβλία και ποιήματα, άλλοτε επιχειρώντας έναν περίπατο στους έρημους δρόμους ή διασκεδάζοντας το χρόνο μας σε μια αίθουσα κινηματογράφου. Συχνά, αγκαλισμένοι σφιχτά, πλάθαμε με τη φαντασία μας όνειρα για ένα ευτυχισμένο μέλλον. Πόσο θυμάμαι νοσταλγικά τις στιγμές εκείνες που ένιωθα τη ζεστασιά από το κορμί της να "ταξιδεύει" στην καρδιά μου. Απασχολούσα τη σκέψη μου, θέλοντας να ξεχωρίσω μέσα μου τι ακριβώς αγαπούσα σ' εκείνην. Τα χαρακτηριστικά του προσώπου της, την απαλ...

Ένα όμορφο πρωινό, ο Σίμος θα βγει κατά λάθος από το σώμα του. Η ψυχή του θα εγκαταλείψει τη γη και θα κατευθυνθεί προς τη Σελήνη, όπου θα περιπλανηθεί σε αχανείς, ζοφερές εκτάσεις. Τι ακριβώς συνέβει; Μήπως είναι πια νεκρός, καταδικασμένος να ζει για πάντα στην αιώνια φυλακή του Άδη; Ο Σίμος αρνείται να το πιστέψει, όσο και αν τα γεγονότα και οι καταστάσεις δείχνουν το αντίθετο. Ένα μόνο τον απασχολεί: το πώς θα κατορθώσει, με κάθε τρόπο, να επιστρέψει το συντομότερο δυνατόν στη γη... Στην πορεία του προς τη λύτρωση, θα εξερευνήσει, μαζί με τον αναγνώστη και τους άλλ...

Ένα δυνατό μυθιστόρημα με σκοτεινή πλοκή και μεγάλες ανατροπές. Μια ιστορία, όπου ο μύθος χάνεται μέσα στην πραγματικότητα σαν ρεαλιστικό παραμύθι. Όταν άρχισαν μια νύχτα του χειμώνα στο παγωμένο Ελσίνκι, τότε που μια ολόγυμνη γυναίκα έτρεχε, ουρλιάζοντας στους έρημους δρόμους. Ζούσε σ' ένα απόμακρο σπίτι, που το τύλιγαν οι σκιές και ο εφιάλτης από τις φωνές που έρχονταν σχεδόν καθημερινά από το υπόγειο... Η Δανάη δεν ήταν πια η ίδια. Πολύ βαθιά μέσα της ένιωθε μια αόρατη δύναμη να την σπρώχνει βασανιστικά να επισκεφθεί τη στοιχειωμένη κοιλάδα... Πήγε... για να χαθεί σ...

Αισθήματα -βουτήματα- Σκέψεις -μπουκιές σε μπολ-. Γλυφό νερό το στόμα σου. Το βλέμμα, σε ματώνει. Πώς μια στιγμή, μετάλλαξε Το πρωινό -σε δείλι- -σε δείλι μες σε μια στιγμή- που, μονομιάς νυχτώνει. Άδηλα, δόλια δειλινά Όπως παλιά θυμητικά. -στημένο φονικό-. Με μια ματιά, πρωθύστερα -μέσα στη σάλα βόλι- πριν την ηχώ της τουφεκιάς το: -"Άντε Γεια!" Σκοτώνει.

Μικρές ιστορίες αγάπης! Μικρές ιστορίες της καρδιάς, γραμμένες από καρδιάς. Μέσα τους η αγάπη. Το ξέσπασμα και η κραυγή της εσώτατης ουσίας μας, που χτυπιέται ανάμεσα σε δύο πόλους. Ο ένας, η αμάχη στην απέραντη πολύβουη πολιτεία που ονειρεύεται τη λύτρωσή της από το μόχθο και τη δραπέτευσή της από την άσαρκη απαντοχή μάταιων ελπίδων. Ο άλλος πόλος, η ποίηση, το όνειρο, το ελεύθερο πέταγμα στη φαντασία. Μέχρι που να ροδίσει η ανατολή κι ένα μαγνάδι να χωρίσει από δω την άμαχη και από κει τη φαντασία. Ανάμεσα τους η αγάπη! Μέσα από αυτή θα περάσουν στρατί... στρατί......

Εικόνες του παρελθόντος και του παρόντος στα πλαίσια του Αλεξανδρινού τοπίου, το οποίο συνεχώς αλλάζει, διατηρώντας πάντοτε τη σφραγίδα της "Ανοικτής Πολιτείας". Μέσα από το διαχρονικό οδοιπορικό του συγγραφέα σκιαγραφούνται πρόσωπα και καταστάσεις που έζησε ή άκουσε ο ίδιος στην πόλη που γεννήθηκε και έζησε ένα μεγάλο μέρος της ζωής του, χωρίς να την αποχαιρετήσει μέχρι σήμερα. Με το βλέμμα ενός αλεξανδρινού "Πολίτη του κόσμου", ο αναγνώστης περιηγείται στους δρόμους και στις γειτονιές της "Ακυβέρνητης πολιτείας", ξυπνώντας τις μνήμες που αναδύουν τη μυρωδιά της νοστ...

Ο έρωτας ουρανόσταλτος άγγιξε τα σύνορα και τη διψασμένη καρδιά της Δάφνης. Χαιρέτησε τους ουρανούς της, χτίζοντας τη στέγη της κάτω από το φως. Ξανακράτησε σφιχτά στην παλάμη τα όνειρά της, αντικρίζοντας την άνοιξη που της χτύπησε την πόρτα. Κι όμως, ένας άνεμος μόνο έμεινε να κρατά στην καρδιά της φυλαγμένη, τη μάταιη προσμονή της. Η ώρα ήταν ολόπικρη, πλάι στη ρίζα που ήθελε να ζωντανέψει. Νυχτερίδες φτερούγισαν, σβήνοντας τα χνάρια τους στην άμμο. Εκείνος "Μίλησε", μα έφυγε... "Σαν δεν του φτάσαν τα πουλιά, σαν και δεν άκουσε τον ψίθυρο, σαν και δεν τον άγγιξε το...

Από την εποχή του σπηλαίου μέχρι σήμερα, με λαθεμένη επιλογή του, ο άνθρωπος πορεύεται πάνω στο τεντωμένο βιωματικό του νήμα. Μέσα σε μία φύση που απλόχερα του προσφέρει τόσα αγαθά... Ψυχικά, πνευματικά, υλικά. Άμα στο διάβα του, καθημερινά, πριν ξεμυτίσει από τη σπηλιά, το σπίτι, φρόντιζε να κοιταχθεί στο ξάστερο νερό μιας λακκούβας, σ' ένα καθρέπτη... Άμα με χαμόγελο καλημέριζε τον εαυτό του, προσπαθώντας να τον γνωρίζει όλο και καλύτερα... Άμα αγκάλιαζε την απλότητα της πλουσιοπάροχης φύσης, κατά πως εκείνη του προσφέρεται... Τότες... η αυτογνωσία και η αγάπη του γ...

Ιστορίες με αβέβαιο μητρώο, στριμωγμένες ανάμεσα σε όνειρα, διαψεύσεις, μεγάλα εσωτερικά ταξίδια και αλάνες της παιδικής ηλικίας. Ήρωες που απαιτούν να καθορίσουν οι ίδιοι τη ζωή τους, που αποφασίζουν να γίνουν οπαδοί της αυτονομίας τους, και τολμούν να ονειρευτούν ξανά μέσα από τις κλειστές έναστρες παραστάσεις των άλλων... ακόμα κι αν αυτές διαρκούν για μια μονάχα νύχτα. Οι πρωταγωνιστές της ζωής μας είναι οι άνθρωποι που στη μεγάλη λεωφόρο ζουν δίπλα μας. Σαν σκιές περνούν και μας κοιτάζουν βαριεστημένα, άχαρα και καχύποπτα, μα άλλοτε πλήρεις από υποσχέσεις. Εμείς δεν...

αν ο άνθρωπος που ψάχνει την αλήθεια έλεγε λίγη οι κάλυκες θα 'ταν στα λουλούδια κι όχι στα χώματα κι από κάτω οι ψυχές

Εκατόν εξήντα χιλιάδες (160.000) ηλικιωμένα άτομα υπολογίζεται ότι πάσχουν στην Ελλάδα από τη νόσο Αλτσχάιμερ, αριθμός που αυξάνει ανησυχητικά κάθε χρόνο. Η νόσος αυτή δεν είναι επώδυνη για τους ασθενείς, ίσως μάλιστα να είναι και λυτρωτική για τους ίδιους, μπορεί όμως να γίνει εξοντωτική για τους οικείους τους, που έχουν αναλάβει την περίθαλψη και τη φροντίδα τους. Επομένως, οι πραγματικοί πάσχοντες δεν είναι μόνο εκατόν εξήντα χιλιάδες, αλλά τουλάχιστον τριπλάσιοι. Το βιβλίο αυτό δεν έχει να κάνει τόσο με την ιατρική πλευρά της νόσου, αλλά κυρίως, με τις κοινωνικές...

Σωρός αναμνήσεις, θύμισες η ζωή μου, παλιά έπιπλα, πέρασε η εποχή τους λέει τώρα, άλλα "παίζουν". Καινούρια σελίδα, σε μια ζωή που κατηφορίζει. Κι όμως, όλα αυτά έχουν ψυχή, μιλάνε, μπορείς να τα ακούσεις, αν τα αγαπάς. Οι σκέψεις σαν πυγολαμπίδες πλημμυρίζουν από συναισθήματα ακι αρώματα τον αναγνώστη, γεννώντας προσδοκίες, ελπίδες, όνειρα...

Η ζωή σου... είναι στιγμές. Μια στιγμή ... μπορεί να είναι όλη σου η ζωή. Και δεν την διαλέγεις εσύ. Ούτε κι εγώ τη διάλεξα. Οι Θεοί! Αυτοί που ορίζουν τα μελλούμενα. Αυτοί διάλεξαν για μένα τη στιγμή. Θαρρείς και ζήλεψαν. Θαρρείς και θύμωσαν! Εκεί που με κανάκευαν, έσκυψαν και φύσηξαν όλοι μαζί. Μου έστειλαν έναν τυφώνα. Μου έστειλαν μια στιγμή, που άλλαξε τη ζωή μου. Μια καταιγίδα! Που όταν τέλειωσε, αν τέλειωσε ποτέ, τίποτα πια δεν ήταν ίδιο... Σιμπολέτ! Ένα σύνθημα... Ένα ταξίδι στον αγώνα της ανθρώπινης ύπαρξης. Ένας ύμνος στη ζωή!

"Είναι μοναδική η ποιητική διάσταση της ποίησης του Κώστα Νησιώτη γιατί πάει να καλύψει πολλές από τις πτυχές της πολύπλοκης ψυχοσύνθεσης του σημερινού ανθρώπου που δεν ξέρει πια τι είναι ο εαυτός του και τι η πληροφόρηση περί του εαυτού του". Κατερίνα Αγγελάκη - Ρουκ