Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

"Ο βαρκάρης" Κι άλλη μια φορά κινδύνεψε, όταν περάσανε οι αντάρτες απ’ το χωριό. Μπήκανε τρεις στο σπίτι -για να πάρουνε κάτι χυλοπίτες που τους είχε ετοιμάσει η γυναίκα του- κι όταν ο ένας είδε το παλικάρι του στο κρεβάτι, Τούρκος έγινε, ήθελε να το πάρει στο βουνό. Αυτός, του ’πε πως το παιδί ήτανε άρρωστο, δε μπόραγε να σταθεί στα πόδια του, μα ο άλλος ούρλιαζε πως το ’κανε ξεπίτηδες, για να μην πολεμήσει. Κι έφτασε να του πει πως ήτανε προδότης! Κι αυτό δεν το άντεξε, σηκώθηκε η τρίχα του και γουρλώσανε τα μάτια και σφιχτήκανε τα δόντια κι όρμησε στο σεντούκ...

Υποψία Λίγο η μεγάλη σιωπή της νύχτας. Λίγο το φεγγάρι που δεν βγήκε απόψε. Λίγο ο δρόμος με τις πολλές λακκούβες και η δική σου απουσία με βάζουν σε υποψίες. Ωστόσο, υπάρχει ένας άνεμος και τραγουδάει για μας, ένα περιστέρι και σου στέλνω τα μηνύματα. Υπάρχει λίγο χορτάρι και ο κόσμος χορεύει. Υπάρχω εγώ, εσύ, εμείς και το στήριγμα να περάσουμε μαζί το φουσκωμένο ποτάμι. Ανοίγω, ή καλύτερα μισανοίγω την πόρτα και παρακολουθώ την κίνηση του δρόμου. Στο απέναντι σπίτι το νεαρό ζευγάρι σκέπασε με πετσέτα το κλουβί με τον παπαγάλο να μη βλέπει και σχολιάζει τη...

Η πρώτη μου επαφή με τον Γκαίτε ήταν στα μέσα της δεκαετίας του '50, όντας μαθητής στις τελευταίες τάξεις γυμνασίου που έπεσε στα χέρια μου όλως τυχαία το πολυμεταφρασμένο, ερωτικό μυθιστόρημά του τα "Πάθη του "Βέρθερου" και είναι αλήθεια πως με επηρέασε βαθύτατα. Λίγα χρόνια αργότερα φοιτητής πια στη Γερμανία σε φιλοσοφική σχολή φυσικό ήταν να ενδιαφερθώ περισσότερο για την ποίηση του μεγάλου Γερμανού ποιητή. Διάβασα από το πρωτότυπο φυσικά το πρώτο μέρος του Φάουστ, αλλά και πολλά ποιήματά του, ωστόσο δεν είχα επιχειρήσει να μεταφράσω ποίησή του. Ομολογουμένως πάρα πολύ μ...

"[...] Το λεωφορείο είχε ξεκινήσει τη διαδρομή του με μοναδικό σκοπό την εξαφάνισή του, εμείς οι υπόλοιποι απλώς έτυχε να είμαστε συνεπιβάτες του. Ποιος μπορεί να φοβόταν ένα τέτοιο ανθρωπάκι; Γιατί απλώς δεν τον έθαβαν σε μια από τις φυλακές τους ή δεν τέλειωναν μαζί του με πιο ανώδυνα μέσα; [...]" Η τρελή διαδρομή του λεωφορείου στο οποίο επιβαίνουν τα πρόσωπα της ιστορίας θα συνδέσει δια παντός τις ζωές τους. Από ’κει και πέρα θ’ αρχίσει η αναμέτρησή τους ή ό,τι τουλάχιστον εμφανίζεται ως αναμέτρηση... Τη νουβέλα συμπληρώνει, αν όχι συνδιαμορφώνει, η εξωτική ομορφι...

«...Τούτη η ιστορία που θα διαβάσεις, φίλε, είναι μία αληθινή ιστορία. Τη βρήκα γραμμένη, έτσι όπως θα τη διαβάσεις, μέσα σε φάκελα σφραγισμένα -μα που δεν είχανε μήτε διεύθυνση μήτε γραμματόσημο μήτε κι αποστολέα- καταχωνιασμένα μέσα σ' ένα παλιοσέντουκο στο μικρό χωριό που ’ναι χωμένο στην καρδιά της βουνίσιας Αρκαδίας και το λένε Ζυγοβίστι, σαν είχα πάει να περάσω ένα καλοκαίρι μέσα στη δροσιά και το καθάριο του αγέρι που το φιλτραίνουνε τα βελονόφυλλα των ελατιών. Και τα φύλλα τους δεν ήτανε κιτρινισμένα, τα χαρτιά άσπρα σχεδόν ακόμα, και τα γράμματα δεν είχανε...

Μια ιστορία θρύλος που γράφτηκε πριν 431 χρόνια, με θανάσιμες παραλείψεις, με τερατώδη σφάλματα της διπλωματίας των "μεγάλων" της Ευρώπης, και με ήρωες τους απλούς ανθρώπους αλλά και τους άρχοντες που έμειναν πιστοί στην πατρίδα και την χριστιανοσύνη. Πρωταγωνιστές είχε τους Ενετούς κυρίαρχους της Κύπρου, και τους Έλληνες κατοίκους της, που ένωσαν τις δυνάμεις τους κάτω από την σημαία του Χριστού για να ανακόψουν την Ισλαμική λαίλαπα που σάρωνε τον κόσμο απειλώντας να καταστρέψει τον δυτικό πολιτισμό. Το δράμα παίχτηκε στην Αμμόχωστο. Ο σουλτάνος Σελίμ έστειλε 200 χιλιάδες...

Το υλικό που καταγράφεται σε τούτο το βιβλίο, είναι προϊόν εξήντα χρόνων δουλειάς και ενδιαφέροντος. Άρχισε δειλά-δειλά στην αρχή και κατόπιν έγινε πάθος.