Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ίσως να είναι για τον αναγνώστη "...κάποια βοήθεια αυτά τα γραφόμενα..." στις επόμενες σελίδες. Όχι με την έννοια της διδασκαλίας, αλλά περισσότερο του εναύσματος, που είναι δυνατόν να του προκαλούν, για να τον οδηγήσουν στη δική του τοποθέτηση, που δεν αποκλείεται να συμπέσει με αυτά που διάβασε. Με τη σκέψη αυτή χρησιμοποιήθηκε ως τίτλος η φράση από τον "Παρμενίδη" του Πλάτωνος "...βοήθειά τις ταύτα τα γράμματα...". Και εδώ, όπως και στα προηγηθέντα παρόμοιου περιεχομένου βιβλία μου, παρουσιάζονται σαν προτάσεις για συζήτηση με τον αναγνώστη σκέψεις σκόρπιες, διάφορες,...

Πως θα μπορούσε ένας μη φιλόσοφος να προσεγγίσει τα κείμενα ενός φιλοσόφου αν δεν είχε από νωρίς αποδεχθεί πως το γεγονός το πνευματικό της φιλοσοφίας είναι μια υψηλή πραγμάτωση φιλίας; Και ακριβώς, με αυτή την ασίγαστη βίωση της φιλίας που δεν κατορθώνει να μεταπείσει ούτε η τραγική πραγματικότητα του θανάτου, σιμώνω στα πολύτιμα κείμενα του ακριβού φίλου Κώστα Π. Μιχαηλίδη που εβίωσε ως άνθρωπος-φιλόσοφος και ως φιλόσοφος-άνθρωπος με μιαν ευγένεια υψηλόφρονος και θαυμαστά διορατικού στοχασμού και με ένα διαυγές κάλλος γραφής που συναρπάζουν. Στοχαζόμαστε με αφορμή τον...

Την πρόθεση γι' αυτό το βιβλίο την είχα από χρόνια. Για μερικούς από τους περιλαμβανόμενους σ' αυτό συγγραφείς θεωρούσα ιδεαλιστικά ως ηθική οφειλή μου το να ασχοληθώ με το έργο τους. [...] (από τα προλεγόμενα του συγγραφέα)

Τα κείμενα του βιβλίου αυτού, είναι επιλογή από άρθρα πολλά που δημοσιεύτηκαν τα τελευταία χρόνια στην εφημερίδα "Το Βήμα", στην ταχτική στήλη της Τετάρτης, κάτω από τη γενική επικεφαλίδα "Οι άνθρωποι και το πνεύμα". "Ενα μόνον αποτελεί εξαίρεση: μια σύντομη ομιλία σε φιλολογικό μνημόσυνο του Albert Camus. Επειδή όμως κι' αυτή δημοσιεύτηκε αμέσως ύστερα στο "Βήμα", κι' επειδή συμπληρώνει κάπως το άρθρο "Ο θάνατος του Καμύ", θεωρήθηκε σκόπιμο να μη λείψει από τη σειρά τούτη. Δεν άλλαξα στα κείμενα σχεδόν τίποτα, λέξεις μόνον, εδώ-εκεί. Η τάξη που ακολουθείται στο βιβλίο δ...

"Δέξου το· γιατί κι' εγώ όσο και συ το έχω ανάγκη". Μια φράση από τον "Οιδίποδα επί Κολωνώ" του Σοφοκλή, ένας τίτλος-προτροπή ή παράκληση του υπογράφοντος προς τον εαυτό του και στον αναγνώστη, στον καθένα μας και στην καθεμιά, να μη λησμονούμε ή αποφεύγουμε να κάνουμε πράξη όσα απ' αυτά που περιέχονται στις ακόλουθες σελίδες γράφουμε, δείχνουμε και λέμε ότι πιστεύουμε. Μ.Π.

[...] "Το μύθευμα της απομυθοποίησης", που αποτελεί βέβαια εδώ το κύριο θέμα μας, με γεμίζει σφύζουσα επιδοκιμασία ή, καλλίτερα, ενθουσιασμό. Η τερατώδης "μόδα" του "καταναλωτισμού", η αποθέωση της νοοτροπίας της "ελεύθερης αγοράς" και των παρεμφερών "ινδαλμάτων", η δήθεν κατίσχυση της "πληροφορικής" ως αντικαταστάτριας όλων των σοβαρών ασχολιών του ανθρώπου, η επικράτηση της ολέθριας γραφειοκρατίας, της βίας ακόμη, δίπλα σε τόσα άλλα "αμαρτήματα" προκαλούν την έντονη πάντα αποστροφή μου, γι' αυτό και βρίσκομαι θριαμβικά στο πλευρό του κ. Κωβαίου. Από την άλλη μεριά, οι μεγ...

Τα κείμενα που δημοσιεύω εδώ, πρωτοτυπωμένα στην εφημερίδα "Ελευθερία" τους πρώτους μήνες του 1967, θα μπορούσε να τα χαρακτηρίσει κανείς προορατικά. Εξαιρώ το πρώτο που έγραψα σε ανύποπτο χρόνο. Εκφράζει κι εκείνο την ίδια οργή και την ίδια ανησυχία, που με γέμισε αργότερα, και κατά τούτο κατέχει το δικαίωμα να συνδεθεί μαζί τους και να πάρει τη θέση ενός προοιμίου σε μιαν ασυντέλεστη ακόμη σειρά στοχασμών. Η πολιτική δεν είναι το κλίμα μου. Σιχαίνομαι τις παραχωρήσεις της, τους συμβιβασμούς της και τη νομιμοποιημένη ψευδολογία της. Έπειτα, το έχω δηλώσει τούτο πολλές φο...

[...]Ο θετικισμός στηρίζεται στην διάνοια του ανθρώπου. Η διάνοια ερευνά μόνον ότι είναι δεκτικό μετρήσεως. Ό,τι δεν είναι δεκτικό μετρήσεως , θεωρείται ανύπαρκτο ή φανταστικό. Η διάνοια εξετάζει αυτό της βάζουν μπροστά της να εξετάσει, αφού το κομματιάσουν και το αναλύσουν, ό,τι είναι δεκτικό αναλύσεως και μηχανικής συνδέσεως. Η βασική ιδέα είναι ότι τα πάντα είναι μηχανές, η φύση, ακόμα και ο άνθρωπος. Η ουσία των πραγμάτων, επειδή είναι απλή και ασύνθετη δεν είναι αντικείμενο της έρευνάς της, διότι υπερβαίνει τις δυνατότητές της. (απόσπασμα από το δοκίμιο: "Θετικισμός"...

Το τεύχος αυτό που κρατάτε στα χέρια σας, ένα ακόμα στη σειρά του είδους του, πήρε για τίτλο μια φράση που σχετίζεται πάλι με την αλήθεια: "Ου ψεύδεϊ τέγξω λόγον". Η φράση είναι από τους "Επινίκους" του Πινδάρου, όπου στον Τέταρτο Ολυμπιακό επαινεί τον Ψαύμι τον Σικελό, που νίκησε στην 81η και 82η Ολυμπιάδες (456 και 452 π.Χ.) στο αγώνισμα της απήνης, της άμαξας δηλαδή που συρόταν από ημιόνους. "Δεν θα μολύνω με ψέμα τον λόγο" λοιπόν, υπόσχομαι και εγώ ταπεινά στα μικρά κείμενα που ακολουθούν, σεβόμενος πάντα την αλήθεια, την απαρασάλευτη, την ακλόνητη αυτή πραγματικότη...