Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Το ευρύτατο φάσμα των περιεχομένων του παρόντος τόμου, ανεξάρτητα από τη θεματική τους, χαρακτηρίζεται από βαθιά εσωτερική ενότητα που εδράζεται στη σφαιρική κοινωνιολογική, φιλοσοφική και πολιτική (στην ανοιχτή σημασία) αντίληψή μου πάνω σε θέματα που αφορούν τον ελληνισμό και τους Έλληνες ως έθνος και ως άτομα. Οι καταγραφές που γίνονται αποτελούν αποτυπώσεις της καθημερινής ζωής, αλλά οδηγούν και σε δημιουργία ιδεών σύμφωνα με τις δυνατότητες του συγγραφέα τους. Η συνθήκη της ζωής δεν είναι η απλή ευθυγράμμιση με τη σκέψη των άλλων, έστω των πολλών, αλλά η προσωπική θέση...

Ο Κάντ έθεσε στην "Κριτική του Καθαρού Λόγου" τις βάσεις της νεωτερικής φιλοσοφίας με τα τέσσερα, πασίγνωστα πλέον, ερωτήματά του: "Τι δύναμαι να γνωρίζω;", "Τι οφείλω να πράττω;", "Τι επιτρέπεται να ελπίζω;" και "Τι είναι ο άνθρωπος;". Πρόκειται για τα ίδια μεγάλα ερωτήματα με τα οποία, παρά τη διαφορά της οπτικής, η χριστιανική ή ευρύτερα η θρησκεύουσα φιλοσοφία συγκρούεται καθημερινά κι αντίθετα απ' ό,τι πιστεύεται γενικά, οι απαντήσεις που προσφέρει δεν είναι μόνο πολλαπλές, αλλά συχνά κι αντικρουόμενες, επειδή ακριβώς οι υποτιθέμενες "λύσεις" που προτείνει δεν εξασφαλί...

[...] Οι σελίδες, πάντως, που ακολουθούν καταγράφουν μνήμες και κατάθεση καρδιάς από μια εποχή που, εκεί στην απέναντι όχθη της Μεσογείου, στην Αλεξάνδρεια αλλά και ώς μέσα στην καρδιά της Αιγύπτου, σε όλο το μήκος του Μεγάλου Ποταμού και στα παράλια της Διώρυγας του Σουέζ, ζούσε και άνθιζε ένα πολύ σημαντικό κομμάτι του απόδημου ελληνισμού. Καταγράφουν, όμως, και νωπές μνήμες από κάποιες επιστροφές που ακολούθησαν τον μεγάλο αποχωρισμό, ο οποίος, για τους Αιγυπτιώτες Έλληνες, δεν έγινε ποτέ αποχαιρετισμός. [...] (από τον πρόλογο της συγγραφέως)

Το βιβλίο αυτό αποτελεί τον ευτυχή αμητό ενός ευγενούς, συστηματικού θερισμού. Γιατί από την εκπνοή του θανάσιμου εκείνου Εμφυλίου Πολέμου -όταν άρχισαν ν' ανθίζουν και να καρπίζουν το όνομα και το έργο του Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα στα γόνιμα ελληνικά πνευματικά εδάφη- ως τις μέρες μας, για πρώτη φορά, με τέτοια αφοσίωση και τόση ζηλευτή συστηματικότητα συνάχθηκαν, καταγράφτηκαν και μελετήθηκαν όσα έπραξαν οι Έλληνες για να γνωρίσουν, να κοινωνήσουν, να τιμήσουν και να δοξάσουν το τίμιο όνομα και το βαθύπνοο έργο ενός κορυφαίου Ισπανού και μάρτυρα, αναγνωρίζοντας την μύχια, α...

[...] Έργο της αρμονίας αυτής το "Τσιγγάνικο τραγουδιστάρι", μ' όλες τις δυσχέρειες που παρουσιάζει στη μεταγλώττισή του, είναι προορισμένο ν' αγαπηθεί από τους Έλληνες που τους κυβερνά η μεσογειακότητα, -έσχατη λέξη του πολιτισμού σ' έναν αποθηριωμένο κόσμο. Η μετάφραση αυτή, που έγινε από τα Άπαντα του Λόρκα που από χρόνια κυκλοφορεί σ' ένα ογκώδη τόμο ο ισπανικός εκδοτικός οίκος "Aguilar", προσφέρεται με τιμή κι αγάπη σ' ένα πολύτιμο φίλο της Ελλάδας και γνήσιο πνευματικό άνθρωπο, τον κύριο Jose - Manuel Aniel Quiroga y Redondo. Κώστας Ε. Τσιρόπουλος

Το ανά χείρας βιβλίο αποτελεί συλλογή στοχαστικών κειμένων, στα οποία ο συγγραφέας, με συναρπαστική απλότητα που ξεκουράζει, προβληματίζοντας τον αναγνώστη, πραγματεύεται θέματα εσωτερικής γαλήνης του εαυτού. Ο απλός και πηγαίος λόγος του μετουσιώνει απλά καθημερινά περιστατικά, επικαιρότητες και προσωπικά βιώματα σε απροσδόκητες ευκαιρίες για τον σύγχρονο αγχωμένο άνθρωπο. Τη θεματολογία πολλών κειμένων μονοπωλεί η σχέση ψυχοθεραπευτή-θεραπευόμενου, την οποία ο Μόσχος Λαγκουβάρδος διεξέρχεται τόσο με αγωνία για το απόλυτα εξαρτημένο από τον ψυχοθεραπευτή πάσχον πρόσωπο...

[...] Για τούτο τα κείμενα -και όσα είδαν το φως, και όσα οργανικά συγκροτούν τον τόμο αυτό- συνιστούν μια μαρτυρία και μαζί μια υψηλή βεβαίωση του ελληνικώς υπάρχειν, μέσα στον αιώνα μας, μιας στοχαστικής γυναίκας που αδιάκοπα και υποδηλώνει, και προβάλλει την ιερή φύση της ως γυναίκας που βιώνει τον κόσμο και τον εαυτό της με μια διακριτική αλλά σταθερή πρόθεση να ερμηνεύσει την μοίρα του φύλου της, μέσα στο μυστήριο της "δημιουργίας" που αποτυπώνεται στην "ιστορία". (Κώστας Ε. Τσιρόπουλος, από τον πρόλογο του βιβλίου)

Δεν έχουν ακόμα συμπληρωθεί σαράντα χρόνια από τότε που πρωτοπαρουσιάστηκε ο όρος "ύστερη αρχαιότητα" -ευρύτερος σε σημασία και περιεχόμενο από τον προγενέστερο "ύστερη ρωμαϊκή αυτοκρατορία"- διεκδικώντας από την επιστημονική κοινότητα την δική του ανεξάρτητη γνωστική περιοχή κυριαρχίας. Ξεπερνώντας τους πρώτους εφηβικούς ενθουσιασμούς και τις μαξιμαλιστικές διεκδικήσεις που χαρακτηρίζουν κάθε νεοσύστατο κλάδο, η ύστερη αρχαιότητα γρήγορα κέρδισε την αυτονομία της χάρη στην επίμονη έρευνα πολλών ιστορικών, φιλολόγων, φιλοσόφων και θεολόγων απ' όλο τον κόσμο, αλλά τα βιβλιογ...

[...]Ο Κώστας Μιχαηλίδης δεν αποτελεί έναν απελπισμένο στοχαστή και ποιητή αλλά έναν γενναίο ευγενή κάποιον που αντικρίζει κατάματα την "ερημιά που πληγώνει" και ακριβώς σ' αυτό το αντίκρισμα διακρίνει το "ιερό φέγγος", "το μέσα φως", "τη γενεαλογία της αγάπης". Έτσι η ευγένεια του συνδέεται με την δέηση, την ευχαριστία, ακόμα και τη γιορτή. Σ' αυτόν θα βρούμε εικόνες που αφ' ενός παραπέμπουν στον Ρίλκε: τον χορευτή, τον ακροβάτη, την "γιορταστική ιαχή", αφ' ετέρου πηγάζουν από το Βυζάντιο της Κύπρου, το γεμάτο με την φεγγοβολή και την ευαγγελική γλυκύτητα του Νεόφυτου του...

Πώς θα 'βλεπα τα χρώματα/ κανούργια/ τις αποχρώσεις ατελείωτες/ να πλέκουν μέσα η μια/ στην αγκαλιά της άλλης/ δεν το 'χα φαντασθεί./ Κι όσο μίκραινε ο χρόνος/ κι οι κινήσεις μου λιγόστευαν/ τόσο γινόνταν εντός μου/ πιο θρασύ/ ένα ολογάλαζο ουράνιο/ χορευτικό μεθύσι.

Η εποχή μας είναι ίσως η μόνη εποχή απ' όσες πέρασαν μέχρι τώρα που έχει να παρουσιασθεί μία τόσο μεγάλη ποικιλία θεμάτων και καταστάσεων με διάσταση όχι μόνον τοπική αλλά και διεθνή, ακόμα και οικουμενική. Η θεώρηση αυτών των θεμάτων και καταστάσεων δημιουργεί προβληματισμούς σε κάθε σκεπτόμενο άνθρωπο και ιδίως σε όλους αυτούς που όχι μόνον σκέπτονται, αλλά και αναρωτιούνται για το ποια θα είναι η επόμενη μέρα, η εγγύς ή η απώτερη. Αυτοί οι προβληματισμοί αναζητούν μια διέξοδο που δεν είναι άλλη από την διατύπωση τους σε γραπτό κείμενο χάρη στην οποία έχεις τουλάχιστον τη...

Όταν μια εποχή χρησιμοποιεί συχνά μερικούς όρους, τούτο σημαίνει πως οι όροι αυτοί ανταποκρίνονται σε κάποιες σκοπιμότητες. Η εποχή μας χρησιμοποιεί συχνά τους όρους "χάος", "προβληματισμός", "άγχος". Μπορούμε , χωρίς να πέσουμε σε λάθος, ν' αφαιρέσουμε ένα ισχυρό ποσοστό υπερβολής. Η υπερβολή είναι αναπόφευκτη και δεν είναι ο πρόσφατος καρπός της ιδιοσυγκρασιακής δομής του ανθρώπου ή των σύγχρονων ιστορικών συνθηκών. Και άλλοτε έχει συμβεί μερικοί όροι ή μερικά συνθήματα ν' αποκτήσουν διάδοση πολύ μεγαλύτερη από το γεγονός που προσπαθούσαν να χαρακτηρίσουν. Ας μη λησμονούμ...

Η βυζαντινή φιλοσοφία αποτελεί έναν κλάδο που παλιότερα δεν είχε την ίδια ανάπτυξη με αυτή που γνωρίζει τα τελευταία χρόνια. Τούτο, ασφαλώς, δεν συνέβαινε αποκλειστικά και μόνο εξ αιτίας της ευρύτατα διαδεδομένης αρνητικής αντίληψης που επικρατούσε για την πνευματική κληρονομιά που κατέλιπε η βυζαντινή περίοδος (θυμίζουμε μόνο τον όρο "βυζαντινισμός", μια προκατάληψη που μας φόρτωσε ο 18ος αιώνας). Υπήρχε ταυτόχρονα και η αμφιβολία για το εάν και κατά πόσο η κατ' εξοχήν θεολογική σκέψη του Βυζαντίου ήταν πράγματι και θεολογική, και κατά καιρούς πολλοί είχαν διατυπώσει έντο...