Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Το βιβλίο τούτο περιλαμβάνει δοκίμια μικρού ή μέσου μεγέθους γραμμένα κατά την τελευταία τριαντακονταπενταετία παράπλευρα στις ευρύτερες συγγραφικές μου προσπάθειες και δημοσιευμένα όλα σε περιοδικά. Ο τίτλος του υπονοεί ότι τοποθετούμαι, λαμβάνω θέση απέναντι σ' ένα σημαντικό κατά περίπτωση θέμα. Ωστόσο, πριν από τη θεσιληψία ανατέμνω το αντικείμενο της μελέτης και προβληματίζομαι -με την πυκνότητα κατ' ανάγκην που επιβάλλει το περιορισμένο μέγεθος. [...] (Από τον πρόλογο του βιβλίου)

Το βιβλίο αυτό αποτελεί τον ευτυχή αμητό ενός ευγενούς, συστηματικού θερισμού. Γιατί από την εκπνοή του θανάσιμου εκείνου Εμφυλίου Πολέμου -όταν άρχισαν ν' ανθίζουν και να καρπίζουν το όνομα και το έργο του Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα στα γόνιμα ελληνικά πνευματικά εδάφη- ως τις μέρες μας, για πρώτη φορά, με τέτοια αφοσίωση και τόση ζηλευτή συστηματικότητα συνάχθηκαν, καταγράφτηκαν και μελετήθηκαν όσα έπραξαν οι Έλληνες για να γνωρίσουν, να κοινωνήσουν, να τιμήσουν και να δοξάσουν το τίμιο όνομα και το βαθύπνοο έργο ενός κορυφαίου Ισπανού και μάρτυρα, αναγνωρίζοντας την μύχια, α...

Το ανά χείρας βιβλίο αποτελεί συλλογή στοχαστικών κειμένων, στα οποία ο συγγραφέας, με συναρπαστική απλότητα που ξεκουράζει, προβληματίζοντας τον αναγνώστη, πραγματεύεται θέματα εσωτερικής γαλήνης του εαυτού. Ο απλός και πηγαίος λόγος του μετουσιώνει απλά καθημερινά περιστατικά, επικαιρότητες και προσωπικά βιώματα σε απροσδόκητες ευκαιρίες για τον σύγχρονο αγχωμένο άνθρωπο. Τη θεματολογία πολλών κειμένων μονοπωλεί η σχέση ψυχοθεραπευτή-θεραπευόμενου, την οποία ο Μόσχος Λαγκουβάρδος διεξέρχεται τόσο με αγωνία για το απόλυτα εξαρτημένο από τον ψυχοθεραπευτή πάσχον πρόσωπο...

Το μυθιστόρημα αυτό σχεδιάστηκε το καλοκαίρι του 1955 στη Βηρυττό και προβλεπόταν να τελειώσει σε δύο χρόνια, όμως χρειάστηκαν άλλα σαράντα περίπου χρόνια για να ολοκληρωθεί. Μια τόσο παρατεταμένη περίοδο εκτέλεσης χρειάζεται την επεξήγησή της. Πάντως, η αρχική μορφή του περιεχομένου και η δομή του έργου παρέμειναν αμετάβλητα, ίσως επειδή ο σχεδιασμός του ήταν συνειδητός και τηρήθηκε στο ακέραιο.[...] (Από τη σημειώση του βιβλίου)

Αυτοσύσταση Με λένε Ορέστη μα στη λέξη μη σταθείς παρακαλώ προσπάθησε πίσω απ' τη λέξη να δεις τη νύχτα του χιονιού - και του αγριμιού το μάταιο μες στην ερημιά ν' ακούσεις κλάμα

Από δημοσιεύματα του γαλλικού τύπου βλέπω ότι πολλοί εκεί συγκινήθηκαν επειδή πρόκειται να πουληθεί σε δημοπρασία το σπίτι όπου πέθανε ο Ιβάν Τουργκένιεφ στο Μπουζιβάλ. Η τύχη του γίνεται, έτσι αβέβαιη: Αν το γκρεμίσουν; Και ναι μεν ο Τουργκένιεφ, Ρώσος ως τα μύχια της ψυχής του, μόνον φιλοξενήθηκε -όπως τονίζεται- από τη Γαλλία, αυτό όμως δεν είναι λόγος για ν' αδιαφορήσουν οι Γάλλοι. Γίνεται λοιπόν τώρα έκκληση στη σοβιετική πρεσβεία του Παρισιού, ν' αγοράσει το σπίτι, να το διασώσει ως προσκύνημα, που είναι και σήμερα. Στους συμπατριώτες του Τουργκένιεφ -τονίζεται- περιέ...

Ο τόμος αυτός περιέχιε συγκεντρωμένα κείμενα, παλαιότερα και τωρινά. Είναι όλα ξανακοιταγμένα γλωσσικά και εκφραστικά, αλλά δεν έχει αναπροσαρμοσθεί ή επικαιροποιηθεί καμία άποψη ή ιδέα. Γι' αυτό και κάποιες επαναλήψεις, που ίσως όμως να δημιουργούν την αίσθηση της συνέχειας, μια και πρόκειται για θέματα που έχουν αντιμετωπισθεί σε διάφορους χρόνους. Ό,τι παρουσιάζεται εδώ είναι επιφυλλίδες, διαλέξεις, εισηγήσεις, άρθρα και δοκίμια που έχουν δημοσιευθεί ή είναι αδημοσίευτα. [...] (Από τον πρόλογο του βιβλίου)

Αυτές οι, σημειώσεις είναι οι άτακτοι στοχασμοί ενός σχετικά νέου, αρκετά μπερδεμένου, δυτικού ανθρώπου γύρω από ορισμένα μεταφυσικά ζητήματα, με κυριότερα την ύπαρξη του Θεού και τη θρησκευτική πίστη. Ενός ανθρώπου, του οποίου η αγωνία πολύ πιθανό να είναι περιττή κι έτσι, όσα γι' αυτόν αποτελούν σχεδόν αποκλειστική μέριμνα, για κάποιον παραδίπλα που ξέρει ή κατάλαβε να συνιστούν ευκαταφρόνητη και αξιολύπητη ματαιοπονία. Θα ήταν, συνεπώς, ανειλικρινές εκ μέρος του γράφοντος να μην ομολογήσει και απεριφράστως ότι η σύνταξη των κειμένων συνοδεύθηκε από μία δριμεία αίσθηση...

[...] "Το μύθευμα της απομυθοποίησης", που αποτελεί βέβαια εδώ το κύριο θέμα μας, με γεμίζει σφύζουσα επιδοκιμασία ή, καλλίτερα, ενθουσιασμό. Η τερατώδης "μόδα" του "καταναλωτισμού", η αποθέωση της νοοτροπίας της "ελεύθερης αγοράς" και των παρεμφερών "ινδαλμάτων", η δήθεν κατίσχυση της "πληροφορικής" ως αντικαταστάτριας όλων των σοβαρών ασχολιών του ανθρώπου, η επικράτηση της ολέθριας γραφειοκρατίας, της βίας ακόμη, δίπλα σε τόσα άλλα "αμαρτήματα" προκαλούν την έντονη πάντα αποστροφή μου, γι' αυτό και βρίσκομαι θριαμβικά στο πλευρό του κ. Κωβαίου. Από την άλλη μεριά, οι μεγ...

Η ανθρώπινη ζωή είναι από αιώνες σννυφασμένη με την προφορική και τη γραπτή αφήγηση. Όταν αυτή η αφήγηση περιγράφει γεγονότα που επηρέασαν κράτη και λαούς, ή όταν αναφέρεται σε κοσμοϊστορικά γεγονότα, ή και σε ηρωικά κατορθώματα, παίρνει τη μορφή Ιστορίας ή Έπους. "Οταν πηγάζει από τη φαντασία, γίνεται μύθος και παραμύθι. Κι όταν έχει σαν αφορμή μικρές ιστορίες από την καθημερινότητά μας, γίνεται διήγηση. Μερικές φορές, η ανάγκη να πάρει αυτή η διήγηση τη μορφή γραπτού κειμένου γίνεται πιεστική. Ιδιαιτέρως αν συνειδητοποιήσει κανείς ότι, αυτές οι απλές ιστορίες καθη...

[...] "Το θέμα του καιρού μας" είναι, κατά τον καθηγητή Χουλιάν Μαρίας, "το πρώτο ορτεγιανό βιβλίο με περιεχόμενο ακέραια φιλοσοφικό και με ιδεολογικήν ένταση" που ελάχιστα έχει γίνει κατανοητό. Είναι ένα βιβλίο που περικλείνει τα ουσιαστικότερα στοιχεία της εσωτερικής φυσιογνωμίας του συγγραφέα. Για τον Ορτέγα, το θέμα του καιρού μας είναι η απόδοση στη ζωή της αυθορμησίας που της αφαίρεσε ο ορθός λόγος, ώστε να ξαναγίνει αληθινά ζωή. Το θέμα, λοιπόν, του καιρού μας, όταν συνειδητοποιηθεί, απαιτεί την μεταστροφή τον καθαρού λόγου σε ζωικό λόγο. "Η ιδεολογία μου -λέγει κάπο...

Πως θα μπορούσε ένας μη φιλόσοφος να προσεγγίσει τα κείμενα ενός φιλοσόφου αν δεν είχε από νωρίς αποδεχθεί πως το γεγονός το πνευματικό της φιλοσοφίας είναι μια υψηλή πραγμάτωση φιλίας; Και ακριβώς, με αυτή την ασίγαστη βίωση της φιλίας που δεν κατορθώνει να μεταπείσει ούτε η τραγική πραγματικότητα του θανάτου, σιμώνω στα πολύτιμα κείμενα του ακριβού φίλου Κώστα Π. Μιχαηλίδη που εβίωσε ως άνθρωπος-φιλόσοφος και ως φιλόσοφος-άνθρωπος με μιαν ευγένεια υψηλόφρονος και θαυμαστά διορατικού στοχασμού και με ένα διαυγές κάλλος γραφής που συναρπάζουν. Στοχαζόμαστε με αφορμή τον...

Με λύσσα η βροχή χτυπούσε τα σκελετωμένα τζάμια. Μα εγώ το ήξερα. Τα 'γλειφε τρυφερά ίσως με λίγον οίκτο. Αλλόκοτη και άσεμνη.