Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Λίγα λόγια πριν... Μετρώ τα χρόνια που πέρασαν, γυρνώντας προς τα πίσω. Η απόσταση μού μικραίνει πρόσωπα και πράγματα, όπως άλλωστε είναι φυσικό. Τα μικραίνει, αλλά και τα κάνει πιο καθαρά, πιο ευδιάκριτα. Είναι άραγε η νεαρή τους τότε όψη που συμβάλλει σ' αυτό; Είναι το νεττάρισμα που γίνεται με τη διορθωτική κίνηση του φακού της μνήμης; Ποιος ξέρει... Ένα είναι γεγονός, πως ο δρόμος που ενώνει το τότε με το τώρα, ή και αντίστροφα, είναι φωτεινός. Μπορεί η μνήμη να κινηθεί άνετα απάνω του, χωρίς να σκοντάψει πουθενά. Μπορεί ακόμα σε κάθε σημείο του να ξαναφέρει γεγονό...

[...]Όλοι σπρώχνονται στο διάδρομο. Τρίζουν τα κόκκαλά τους, βρωμούν, είναι αδύνατον να πάρει κανείς ανάσα. Τους είχα συνηθίσει εκεί στις φωτογραφίες τους, στις επίχρυσες κορνίζες τους, με τα τυπικά τους χαμόγελα, ένα πλήθος ανθρώπους, που ήταν πολύ σωστά και πολύ αποφασιστικά πεθαμένοι, γιατί, βέβαια, πρέπει και κάποτε να πεθαίνουν οι άνθρωποι και κάνουν πολύ καλά που πεθαίνουν -και να που βρίσκονται και πάλι αντίκρυ μου, με τη θλιβερή τους ζωντάνια. Ανοίγουν την πόρτα, νιώθω τη μπόχα να με σκεπάζει ολάκερο, πασκίζω απελπισμένα να σωθώ αλλά δεν το καταφέρνω. Οι άνθρωποι αυ...

[...] Για τούτο τα κείμενα -και όσα είδαν το φως, και όσα οργανικά συγκροτούν τον τόμο αυτό- συνιστούν μια μαρτυρία και μαζί μια υψηλή βεβαίωση του ελληνικώς υπάρχειν, μέσα στον αιώνα μας, μιας στοχαστικής γυναίκας που αδιάκοπα και υποδηλώνει, και προβάλλει την ιερή φύση της ως γυναίκας που βιώνει τον κόσμο και τον εαυτό της με μια διακριτική αλλά σταθερή πρόθεση να ερμηνεύσει την μοίρα του φύλου της, μέσα στο μυστήριο της "δημιουργίας" που αποτυπώνεται στην "ιστορία". (Κώστας Ε. Τσιρόπουλος, από τον πρόλογο του βιβλίου)

ΣΤΙΓΜΗ Τα χρόνια που σε σήκωσα γλαυκό μαράζι με κάβους και νησιά και χόχλο ψίθυρο και μ' ένα πέλαγο θησαυρισμένο στην πυρή σταγόνα καθώς συλλογιέται μεσοχείμωνα στην άκρη του ματιού και λογαριάζει πλώρες που ξόδεψαν τις αναστάσεις.

Πολλοί από τους στοχασμούς που περιέχει τούτο το βιβλίο περιλαμβάνονται σε ομιλίες, διαλέξεις και άρθρα που έχουν δημοσιευθεί σε πρακτικά, σε περιοδικά και σε εφημερίδες. Ωστόσο νόμισα πως επειδή πραγματεύονται το ίδιο θέμα, την υγεία και την ιατρική από διάφορες πλευρές, θα ήταν ίσως σκόπιμο να συγκεντρωθούν σε ένα τόμο. Οι στοχασμοί όμως δεν σταματούν ποτέ και πουθενά! Η πείρα και η ανησυχία τους τρέφουν. Για τούτο ας συγχωρεθούν μερικές προσθήκες και αρκετές φορτικές επαναλήψεις, που προσπαθούν να υπογραμμίσουν η σημασία της αφετηρίας που τις προκάλεσε. Από το διάλογο...

Οι σκέψεις, οι συλλογισμοί, οι διαπιστώσεις, με κάθε τρόπο δοσμένες, δεν σταματούν. Είναι τόσα πολλά τα θέματα της ζωής, ιδιαίτερα όπως εξελίχτηκε στα χρόνια μας, ώστε να μην περνά ημέρα δίχως κάποια παρατήρηση, κάποιαν επισήμανση, κάποιο ξάφνιασμα, κάποιαν ακόμα πληγή. Δίνει αφορμές η ζωή, αλλά και η εποχή που ζούμε. Αφορμές, όχι μόνο για εξέταση του νέου τρόπου της σκέψης, στην τροχιά που ακολουθεί με τα σύγχρονα δεδομένα, αλλά και για μια βαθύτερη διείσδυση στο εσωτερικό του σημερινού ανθρώπου. Το βιβλίο αυτό που κρατάτε στα χέρια σας, απλά γραμμένο, όπως απλή είναι κ...

Το βιβλίο Απενημέρωση/ Debriefing αποτελεί την πρώτη συγγραφική κατάθεση του Παναγιώτη Ιωαν. Παναγιωτόπουλου, ο οποίος είναι αξιωματικός ιπτάμενος της Πολεμικής μας Αεροπορίας και πιλότος μαχητικού. Μέσα στις σελίδες του βιβλίου του εκδιπλώνονται βιώματα προσωπικά, στιγμές έντασης βαθιά ανθρώπινες, εμπειρίες πτήσης, εικόνες ένωσης και στιγμές αποχωρισμού. Το Debriefing, διαδικασία περάτωσης της πτήσης και συνάμα η αρχή της επόμενης ανύψωσης, συνιστά κάλεσμα στην πίστη στο Σκοπό, στον θαυμασμό της Δημιουργίας, στην αποδοχή της Θυσίας και της προσδοκώμενης, εξ αυτής...

Κι έπειτα το κύμα/ να σε ντύνει νεκρό ακρογιάλι/ και τούτα τα δίχτυα των ψαράδων/ π' απόμειναν μαρμαρωμένοι/ στον ήχο των ψυχρών αργυρίων. [...] ("Στάσιμο")

Η "Ανάβαση στο όρος Κάρμηλο" πραγματεύεται τον τρόπο με τον οποίο μια ψυχή θα μπορέσει να προετοιμαστεί για να φθάσει σύντομα στην ένωση με τον Θεό. Δίνει συμβουλές και διδάγματα πολύ χρήσιμα στους αρχάριους και σε κείνους που έχουν προχωρήσει ώστε να γνωρίζουν πως να απαλλαγούν από καθετί πρόσκαιρο, να μην ενοχλούνται από τα πνευματικά και να μείνουν με την απόλυτη γύμνια και ελευθερία του πνεύματος που είναι απαραίτητες για την ένωση με τον Θεό. Η ανάβαση στο Όρος Κάρμηλο είναι γραμμένη από τον Πατέρα Ιωάννη του Σταυρού, μοναχό του Τάγματος των ανυπόδητων Καρμηλιτών.

Τα χειρόγραφα του βιβλίου αυτού περίμεναν μέσα σ' ένα συρτάρι δέκα χρόνια. Απ' το 1966 που πραγματοποίησα την επίσκεψή μου στις Ενωμένες Πολιτείες της Αμερικής ως σήμερα, οι σκληρές και ταπεινωτικές περιπέτειες του Έθνους μου, είχαν κλείσει την καρδιά μου. Η αποδειγμένη ανοχή και, αρκετές φορές, η ενίσχυση της δικτατορίας στην Ελλάδα με αποκορύφωμα την αιματοστάλαχτη, δεινή περιπέτεια της Κύπρου όπου η αμερικανική πολιτική -αν δεν την προκάλεσε- πάντως δεν έπραξε τίποτα για να την εμποδίσει να εξελιχθεί σε τραγωδία, ενώ αναμφισβήτητα μπορούσε, είχαν σιωπηλά καταδικάσει τα...

Άρχισα να γράφω την "Αλληλογραφία" τον Απρίλη του 1967, στην Αθήνα. Ήταν τότε που σιχάθηκα μονομιάς όλα τα στρατιωτικά εμβατήρια. Που πίστεψα πως δε θα μπορέσω να επιζήσω, και που έχασα καθ' εμπιστοσύνη στην ανθρωπιά του ανθρώπου. Πήρα μια ιστορία στην τύχη. Συμάζωξα από δω κι από κει κομμάτια ζωής, μνήμες και πείρες. Τα λοιπά τα μίλησα μόνος μου. Είναι όσα αποτελούν το σχόλιο. Έτσι γράφτηκαν αυτές οι σελίδες, γεμάτες απόγνωση: μια μικροσκοπική οδύσσεια της ξεφτισμένης ψυχής και του εξαθλιωμένου πνεύματος. Συμπληρώθηκαν το καλοκαίρι του 1968, στην Κέρκυρα. Δεν λογάριαζα...

[...]Η μελέτη αυτή δεν είναι αξιολόγηση του έργου της Βότση. Έχουν γραφεί κατά καιρούς πολλά κριτικά σημειώματα στο καθημερινό και περιοδικό τύπο, άρθρα σε βιβλία κριτικά, σε εγκυκλοπαίδειες, από τους αξιότερους κριτικούς μας, τους λογοτέχνες μας, τους κορυφαίους των γραμμάτων μας. Όλα εύστοχα και βαθυστόχαστα, υμνητικά του έργου της Βότση. Την κατατάσσουν στην εντελώς πρώτη σειρά των ποιητών μας. Όμως μια γενική θεώρηση του έργου αυτού δεν έχει ακόμα παρουσιασθεί. Και θα ήταν δύσκολο να κλείσει κανείς σε μια μελέτη ένα τόσο θαυμαστά ενιαίο έργο, που όμως απλώνεται σε όλα...