Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

[...] Η ορολογία της Μαρία Ζερβού συνίσταται σε μια σειρά από διακριτά στοιχεία -αφενός αρχετυπικά (η γυναικεία μορφή, η φύση, το γήρας, ο κίνδυνος), αφετέρου σύγχρονα (το ντιζάιν, ο κινηματογράφος, ο ηδονοβλεπτικός φακός, τα περιβαλλοντικά ζητήματα)- που επιδέχονται πληθώρα ερμηνειών και είναι ανοιχτά σε μια ποικιλία ηθικολογικών συμπερασμάτων, χωρίς ωστόσο να αποτελούν από μόνα τους θεμέλιο μιας σαφούς επιχειρηματολίας. Επιπλέον, ούτε το ίδιο το εικαστικό πλαίσιο μέσα στο οποίο ανήκουν προσφέρει τελικά κάτι ανάλογο. Ως εκ τούτου θα σύγκρινα την ορολογία της Ζερβού με τον...

The cookbook in an act of love. Through it we offer our testimony of longing and connection. This cookbook is the result of our participation in an art exhibition, EV+A 2006, in the City o Limerick, Ireland. Its curator, Katerina Gregos, invited artists from Ireland and abroad to propose works around the neglected concept of generosity. Perhaps the theme demanded an explicit response from the artists -people who frequently labor without pay. It certainly induced a number of attempts for direct engagement with audiences often excluded from the art world. Our own proposal d...

[...] Η αυτοβιογραφική αφήγηση μέσω ενός φωτογραφικού άλμπουμ, με αποσπάσματα μιας περασμένης χρονικά πραγματικότητας, σχετίζεται με τη μηχανική της μνήμης αλλά και με την (επισφαλή) σύνδεση ανάμεσα σε κάτι που υπήρχε και σε κάτι που συνεχίζει να υπάρχει, ενώ δοκιμάζει ταυτόχρονα τις δυνατότητες της τέχνης για μετουσίωση και κάθαρση. Στο αδύνατο εγχείρημα της πιστής μεταφοράς της πραγματικότητας σε εικόνα, είναι η μυθοπλασία που γεφυρώνει τα κενά που προκαλούνται από τη διαρκή αντίφαση μεταξύ αφηγητή και πρωταγωνιστή. Έτσι, η αυτοβιογραφική οπτική αφήγηση εμπεριέχει απαλειφ...

Η ανά χείρας έκδοση δεν φιλοδοξεί να περάσει κάποια πολιτική γραμμή, αλλά όλα τα κείμενα που περιέχει είναι πολιτικά στρατευμένα. Δεν πρόκειται επίσης για ακαδημαϊκή ιστοριογραφία, αλλά τα κείμενα στηρίζονται στην τριβή με την ιστορική έρευνα και δεν αναλώνονται στην αναπαραγωγή διαφόρων μύθων και κλισέ που σταδιακά παγιώθηκαν για τη Ρωσική επανάσταση, όπως π.χ. ότι ο Οκτώβρης ήταν ένα μπολσεβίκικο ανδραγάθημα ή πραξικόπημα. Έτσι, παρ' όλες τις διαφορές τους, τόσο στη θεματολογία όσο και στον τρόπο θέασης, τα κείμενα συναντιούνται στο ότι επιζητούν να προσφέρουν μια κριτική...

Το έργο "Karaoke Poetry Bar" αποτελεί μια σύνθεση εγκατάσταση στην οποία συναντιούνται η ποίηση, η performance και το βίντεο. Πρόκειται για ένα πολυσυμμετοχικό έργο που στηρίζεται στην ιδέα της μεταστροφής, της αλλαγής χρήσης ενός χώρου η οποία τον ενεργοποιεί ως πεδίο παιχνιδιού, εμπλέκοντας τους συμμετέχοντες και τους θεατές-παίκτες στο ενδεχόμενο μιας ουτοπίας. [...] Προτείναμε στους συμμετέχοντες καλλιτέχνες να απαγγείλουν τα ποιήματα που ο καθένας θα επιλέξει, σε δημόσιους χώρους της Αθήνας, τον τόπο που ζούμε (οι περισσότεροι), με τη γνώση πως τίποτα δεν είναι δυνα...

Το intothepill είναι μια καλλιτεχνική πλατφόρμα που δραστηριοποιείται με σκοπό την ανάπτυξη ενός κοινού τόπου ανταλλαγής και συνεργασίας, τη δημιουργία δικτύων, την έρευνα και τον πειραματισμό με καλλιτέχνες που ασχολούνται με τα νέα μέσα. Την βασική ερευνητική ομάδα του intothepill αποτελούν οι Γιάννης Ισιδώρου, Λίνα Θεοδώρου, Γιάννης Γρηγοριάδης και Κατερίνα Ηλιοπούλου. Λειτουργεί από τις αρχές του 2006 και εκδίδει ψηφιακά τεύχη στο Internet (www.intothepill.net) με έργα βίντεο Ελλήνων και ξένων καλλιτεχνών. Έχει συμμετάσχει σε εκθέσεις σε γκαλερί, μουσεία, video-festival...

Περιέχονται τα κείμενα: - Critical Art Ensemble, Beatriz da Costa, "Σχεδιάζοντας και εφαρμόζοντας μη ειδικευμένο, διεπιστημονικό έργο" - Daniel Lee, Heleln Ferry, "Υβρίδιο - Ζώντας το παράδοξο". - Eduardo Kac, Steve Tomasula, "Γένεσις" - Sterarc, "Προσθετικό κεφάλι - το επιπλέον αυτί (ή ένα αυτί στο βραχίονα)". - Karl Sims, "Γενετικές εικόνες" - Eva Sutton, "Σκέψεις για τα "Υβρίδια": πρόσθεση και εφαρμογή" - Susan Alexjander, "Μικροκοσμική μουσική: ένα νέο δυναμικό πεδίο". - Polona Tratnik, "Η σάρκα του κόσμου" - Joe Davis, "Μικρο-Αφροδίτη"

Μια συνέντευξη εφ' όλης της ύλης, βιογραφία, εργογραφία, δισκογραφία, βιβλιογραφία και φιλμογραφία του "Πάπα της πρωτοπορίας". Ο Γιάννης Ξενάκης πρότεινε ως μοντέλο ζωής μια τίμια υπερέκθεση χωρίς κανένα δισταγμό, κανένα πρόσχημα, καμιά υστεροβουλία, κανένα φόβο πλην της πάλης με τον εσωτερικό λογοκριτή. Στην ερώτηση για το αν ο κίνδυνος συνιστά βασικό κίνητρο της τέχνης του, αν αρέσκεται στο να παίζει με τη φωτιά, να σπέρνει καινά δαιμόνια ως ένα είδος ελεγχόμενου παιδαγωγικού στρες, η απάντησή του ήταν αποστομωτική: "Ναι φυσικά! Γιατί ο εγκέφαλος δε μας αφήνει ν' αντικρί...

Θωρούμε ότι καμία θεωρία δεν μπορεί να είναι ανατρεπτική αν δεν ακολουθείται από μια ανατρεπτική πρακτική. Συνεπώς αυτό το κείμενο πρέπει να θεωρηθεί σαν μια προσωρινή αποστασιοποίηση από την πρακτική, ώστε να αποκτηθεί μια κριτική ματιά απέναντί της, πριν να ξαναβυθιστούμε σε αυτήν. Αντίστοιχα, η πρακτική αυτή θα είναι έγκυρη μόνο αν στοχεύει στην ανατροπή του κυρίαρχου συστήματος. Σε αυτό ακριβώς είναι απαραίτητη η θεωρία, δηλαδή στην προσπάθειά του να ορισθούν τα ελάχιστα απαραίτητα χαρακτηριστικά ώστε η ρήξη και η ανατροπή στην οποία στοχεύουμε να γίνουν πραγματικότητ...

[...] Η έκθεση του Γιώργου Λάππα αναπτύσσει την επικοινωνία της με το θεατή, προς δύο κατευθύνσεις. Από τη μια τα έργα, με την ανιμιστική τους ενέργεια και τη σχεδόν παραισθητική τους οντότητα, συνδέονται με το θεατή μέσω της όρασης των καθαρών γλυπτικών μετασχηματισμών της μάζας σε φως (σπινθήρας στο "Ποτάμι) ή σε υγρό (ρευστοποίηση της μάζας του "Φωτεινού παπουτσιού"). Από την άλλη, γνέφουν στον θεατή για την ίδια τη σχέση τους μαζί του, αναπόσπαστο στοιχείο εξοικείωσης, στη γιορτή που προτείνουν, μέσα από τη διαδικασία όσμωσης και ενοποίησης του χώρου, του έργου, του θε...

[...] Επισκεπτόμενος το εργαστήριό της στο Νέο Ηράκλειο, δεν μπόρεσα να αποφύγω τον πειρασμό της σύγκρισης των απεικονίσεών της με το φυσικό περίγυρο της επεξεργασίας τους. Πηγαίνει κανείς στο εργαστήριο της Καμμά ανεβαίνοντας την οδό Πράσινου Λόφου στην πάλαι ποτέ προαστική Κηπούπολη. Είχα τη ευκαιρία να περπατήσω στο δρόμο αυτό μικρός με τον πατέρα μου και θυμάμαι ότι οι άνθρωποι βάδιζαν νωχελικά και αφηρημένα στο κέντρο του. Το γεγονός αυτό τον έκανε να επεκτείνεται νοητικά σε υπόμνηση μιας μικροσκοπικής Alpinearchitektur, συναντώντας την οδό της Αμέριμνης Μοναξιάς, την...

Δώδεκα αρχιτέκτονες και μία ιστορικός της τέχνης συναντήθηκαν για να διερευνήσουν τις γεωγραφικές συντεταγμένες και τα νοηματικά όρια της μοντέρνας αρχιτεκτονικής στην Ελλάδα. Το ερώτημα που τους συνδέει είναι ρητορικό και οδηγεί σε όλα συμπληρωματικά ερωτήματα για το σημείο συνάντησης του ιστορικού με το πνεύμα της προστασίας και τη σύγχρονη αρχιτεκτονική δημιουργία. Η καλλιέργεια του προβληματισμού για την αρχιτεκτονική εκδοχή της νεωτερικότητας και τη μεταλλασσόμενη ερμηνεία της θα βοηθήσει να γνωρίσουμε καλύτερα τον 20ό αιώνα και να στηρίξουμε, στην αυτογνωσία αυτή, τ...