Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Περιεχόμενα: - Stuart Hall, "Δημοκρατία, παγκοσμιοποίηση, και διαφορά" - Slavoj Zizek, "Οι προοπτικές της ριζοσπαστικής πολιτικής σήμερα" - Chantal Mouffe, "Για μια αγωνιστική δημόσια σφαίρα" - Immanuel Wallerstein, "Δημοκρατία, καπιταλισμός και μετασχηματισμός" - Michael Hardt, Antonio Negri, "Παγκοσμιοποίηση και δημοκρατία" - Manuel de Landa, " Η δημοκρατία, η οικονομία και ο στρατός " - Ernesto Laclau, "Η δημοκρατία ανάμεσα στην αυτονομία και την ετερονομία"

Το βιβλίο αυτό περιλαμβάνει θραύσματα αρχιτεκτονικής σκέψης της σύγχρονης εποχής που έχουν πυκνώσει γύρω από πέντε θεματικούς άξονες: τη σημασία του παρελθόντος για το παρόν και το μέλλον της αρχιτεκτονικής, τη βιωματική συγκρότηση της πόλης, τη σχέση φαντασίας και πραγματικότητας, την κριτική αυτονομία του λόγου και τη μετάλλαξη των όρων της αρχιτεκτονικής ποιητικής στην εποχή της παγκοσμιοποίησης. Η αντιφατική συνοχή των δοκιμίων καθρεφτίζει τη γοητευτική πολυπλοκότητα μιας ανερμήνευτης πραγματικότητας που όσο την πλησιάζεις τόσο περισσότερο ξεφεύγει. Η τοποθέτηση του συγ...

Ως αντικείμενο έρευνας, η αντικουλτούρα με την οποίαν ασχολείται αυτό το βιβλίο έχει όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά που μια καλώς εννοούμενη αίσθηση διανοητικής επιφύλαξης θα μας έπειθε ν' αποφεύγουμε σαν την πανώλη. [...] Ίσως υπάρχουν πολλοί αναγνώστες για τους οποίους τα ζητήματα που εγείρει αυτό το βιβλίο ενδέχεται να φανούν χωρίς νόημα ή πρακτική σημασία. Δεν είναι εύκολο να αμφισβητήσουμε τον απολύτως λογικό, απολύτως καλοπροαίρετο, αλλά πάντως αναγωγικό ανθρωπισμό με τον οποίο η τεχνοκρατία περιβάλλει τον εαυτό της χωρίς να φανεί ότι μιλάμε μια νεκρή και ανυπόληπτη γλ...

"[...] Ο άνθρωπος, παρότι το δεινότερον (από τα δεινά) είναι αδύναμο ον. Άγεται και φέρεται από τις τράπεζες. Τρίβει τα χέρια του όταν τον δανείζουν, πανικοβάλλεται όμως στην ιδέα και μόνο της "καταστροφής" του. Έλκεται απ' το οργανωμένο τού εγκλήματός τους. Και τις φαντασιώνεται ως κάτι το αναπότρεπτο, και τις προσκυνά ως κάτι το μόνο νόμιμο, και τις ανέχεται ως τον "φυσιολογικό" μονόδρομο -ίσως και τον μοναδικό του Άτόμου. Πρόκειται, ασφαλώς, για την ασήμαντη παράπλευρη απώλεια του... αγωνιστή της δημοκρατίας -τίποτα δημοκρατικότερον από μία τράπεζα. Κάπως έτσι τα αδει...

Η σεξουαλική απελευθέρωση, όπως αυτή των παραγωγικών δυνάμεων, είναι δυνητικά απεριόριστη. Απαιτεί μία πραγματοποιούμενη και αδιάκοπη αφθονία, sex affluent society. Δεν θα μπορούσε να ανεχτεί τη σπανιότητα των σεξουαλικών αγαθών, όπως και αυτήν των υλικών αγαθών. Αλλά αυτό το συνεχές και αυτό το διαθέσιμο, που είναι ουτοπικά, μόνο το θηλυκό φύλο μπορεί να τα ενσαρκώσει. Να λοιπόν γιατί τα πάντα σ' αυτήν την κοινωνία θα θηλυκοποιηθούν, θα σεξουαλοποιηθούν με τον θηλυκό τρόπο μαλακής σαγήνευσης, τα αντικείμενα, τα αγαθά, οι υπηρεσίες, οι κάθε είδους σχέσεις - στη διαφήμιση...

Μια βόλτα στις γειτονιές, στους δρόμους, στις πλατείες, στα περίπτερα. Όπου και να ...κοιτάξεις, η Ελλάδα σε πληγώνει. Αυτό όμως, που σε πληγώνει πιο πολύ, δεν είναι οι βρόμικοι δρόμοι και τα κακόγουστα κτήρια. Είναι η αδιαφορία, το βόλεμα, οι εξαργυρωμένες συνειδήσεις. Είναι ο Καιάδας που χωρίζει τα διαφημιστικά χαμόγελα απ' την κρυφή σου μελαγχολία. Είναι οι άνθρωποι που σε πληγώνουν. Είναι οι ίδιοι άνθρωποι, που όσο κι αν τους βαράει η Ελλάδα, αυτοί δεν πληγώνονται με τίποτα.

Η επικούρεια φιλοσοφία υπήρξε σημαντική για τους ανθρώπους, επειδή τους οδηγούσε στην απαλλαγή από τη δεισιδαιμονία, τη φοβία (για το θάνατο και για τους θεούς), την πλεονεξία και τη ματαιοδοξία, με στόχο την ευδαιμονία. Ο Επίκουρος στόχευε στην ευχάριστη και ενδιαφέρουσα ανθρώπινη ζωή, προωθώντας και την ενασχόληση με τη φιλοσοφία η οποία ήταν συνυφασμένη με τη μάθηση (η δική του φιλοσοφία), απαλλαγμένη από τους μύθους της Μεταφυσικής οι οποίοι προκαλούσαν φόβο στους ανθρώπους. Στόχευε στη μελέτη των ζητημάτων που είχαν σχέση με τις ανάγκες της ζωής, παρέχοντας ο ίδιος ουσ...

Το κείμενο αυτό μελετά και εμπνέεται από τις ζωές ανθρώπων που συμμετείχαν οε ριζοσπαστικούς κινηματικούς χώρους από τα τέλη της δεκαετίας του '90 και μέχρι το 2008, αλλά λόγω του φύλου και της σεξουαλικότητάς τους βίωναν τις ομάδες αυτές με όρους αποκλεισμού. Το κεντρικό επιχείρημα του κειμένου είναι ότι οι πολιτικοί χώροι του ανταγωνιστικού κινήματος αποτέλεσαν οι ίδιοι πεδία και μηχανισμούς κατασκευής του φύλου, ενώ τα έμφυλα υποκείμενα που αποκλείονταν από αυτούς ή συμπεριλαμβάνονταν με προϋποθέσεις έδειχναν τα όρια του πολιτικού σώματος. Αποτελεί ένα σχόλιο στο περιεχό...

Με τη συζήτηση αυτή, το Φεστιβάλ Υπερηφάνειας Αθήνας - Athens Pride έδωσε το ερέθισμα για μια πρώτη αποτίμηση της ιστορίας της κοινότητάς μας στην Ελλάδα. Η ιστορική συνείδηση είναι προϋπόθεση για το χτίσιμο μιας συλλογικής ταυτότητας και μιας κοινότητας. Γι' αυτό το λόγο θεωρούμε χρέος ας να θυμόμαστε τι προϋπήρξε στην Ελλάδα. Ελπίζουμε σύντομα να βρεθούμε άτομα, τα οποία θα καταγράψουν επιστημονικά πια την ιστορία μας, η οποία ξεκινάει με τη διακήρυξη του Απελευθερωτικού Κινήματος Ομοφυλοφίλων Ελλάδος (ΑΚΟΕ) το 1976. Η συζήτηση έγινε στις 19 Μαρτίου 2008, στον ελεύθερ...

Οι δημιουργοί που παρουσιάζονται στις σελίδες της έκδοσης πραγματοποίησαν κατά την περίοδο 1984-1994 τις πρώτες εξορμήσεις τους αφήνοντας τα πρώτα ίχνη του γκραφίτι στον ελλαδικό χώρο, όντας σε συγχρονισμό με το ξεκίνημα του γκραφίτι σε άλλες πόλεις στην Ευρώπη, στην Αμερική και στον κόσμο. Ο τίτλος της έκδοσης μιλάει για «ιστορία». Αυτή δεν νοείται τόσο με την αυστηρή επιστημονική έννοια της ιστοριογραφίας ή της ιστορίας της τέχνης. Πρόκειται για ιστορία μέσα από προσωπικές των δημιουργών κατά τη χρονική περίοδο 1984-1994. Όταν μιλάμε για ιστορία του γκραφίτι, ναι με...

"Σε όλους μας έχει συμβεί να ακούσουμε τόσες φορές μια ιστορία, ώστε να αισθανόμαστε ότι την έχουμε βιώσει και οι ίδιοι. Έτσι ακριβώς συνέβη και σε μένα, αναφορικά με το 1995, χρονιά όπου ήμουν πολύ μικρός για να μπορώ να έχω προσωπικές αναμνήσεις. Ύστερα από την έρευνα, και ακούγοντας τις ιστορίες όλων αυτών μου με έβαλαν στα σπίτια τους και μοιράστηκαν μαζί μου τις εμπειρίες τους, νιώθω την oldschool εποχή κομμάτι μου και ελπίζω, μέσα από τις φωτογραφίες και τις συνεντεύξεις, να καταφέρω να σας μεταφέρω, σε κάποιο βαθμό, αυτή την αίσθηση. 1995. Μια χρονιά ορόσημο στην ισ...

Η εμβληματική μορφή του Maurice Blanchot δεν είναι άγνωστη στον Έλληνα αναγνώστη, μολονότι μεγάλο μέρος του δοκιμιακού του έργου παραμένει ακόμη αμετάφραστο. Αντί άλλης σύστασης, υπενθυμίζουμε τον λακωνικό αυτοπροσδιορισμό που επέλεξε ο συγγραφέας στα περισσότερα έργα του: "Μυθιστοριογράφος και κριτικός. Η ζωή του είναι εντελώς ταγμένη στη λογοτεχνία και στη σιωπή που της προσιδιάζει". Το δοκίμιο που περιλαμβάνει η παρούσα έκδοση δημοσιεύτηκε σε δύο συνέχειες (Νοέμβριος 1947, Ιανουάριος 1948) στο περιοδικό Critique, που είχε μόλις ιδρυθεί από τον Georges Bataille. Είναι αντ...

Ο στόχος του εικαστικού ερευνητικού εργαστηρίου "Η Μετάβαση της Αθήνας 2003-2004", που οργάνωσε το Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης "a-station", ήταν η διαμόρφωση ενός δια- καλλιτεχνικού πεδίου έρευνας της μετάλλαξης της πόλης στα πλαίσια μιας συλλογικής εικαστικής διαδικασίας με την ανοικτή συμμετοχή αρχιτεκτόνων, εικαστικών, φωτογράφων, σκηνοθετών. Το πεδίο έρευνας επικεντρώθηκε στην κατανόηση, τη διαχείριση και την καταγραφή των νέων χωρικών και κοινωνικών δεδομένων. Ο ορισμός του πεδίου δράσης, η εύρεση των μεθόδων εργασίας και η ανάπτυξη θεωρητικού λόγου αποτέλεσαν βασικούς άξ...

Η μηχανή και το δίκτυο συνιστούν δύο αντίθετες δομές οργάνωσης, οι οποίες έχουν χρησιμοποιηθεί σε διαφορετικές περιπτώσεις για την απόδοση, σημασιών αναφορικά με την έννοια της χωρικότητας. Ακριβώς, όμως, εξ αιτίας των διαφορών τους, η μηχανή και το δίκτυο μπορούν να αποτελέσουν δύο συμπληρωματικές δομές, ενταγμένες σε ένα σύνθετο πρότυπο. Ένα τέτοιο ενδεχόμενο διερευνάται στην παρούσα έρευνα. Αρχικά εντοπίζονται και αξιολογούνται οι διαφορές και οι αναλογίες μεταξύ μηχανής και δικτύου ως τεχνολογικά επιτεύγματα και ακόλουθα ως προς την προσαρμογή τους στην απόδοση της έννο...

Κατά την πραγματοποίηση της έρευνας για την περφόρμανς στην Ελλάδα θεωρήθηκε απαραίτητη η διεύρυνση του ορισμού του μέσου, ώστε αυτός να ανταποκρίνεται στην τοπική παραγωγή, χωρίς να περιορίζεται από τις "καθαρολογικές" τάσεις της καθιερωμένης -κατά τα δυτικά πρότυπα- έρευνας. Ως αποτέλεσμα, η περφόρμανς αναγνωρίζεται εδώ ως μια εικαστική παράσταση, με ή χωρίς σενάριο, η οποία μπορεί να περιλαμβάνει στοιχεία του τυχαίου και του αυθόρμητου ή να είναι προσεκτικά σχεδιασμένη και ενορχηστρωμένη, και είτε να πλαισιώνεται είτε όχι από τη συμμετοχή του κοινού. Η περφόρμανς μπορεί...

Ο 20ός αιώνας υπήρξε ο κατ' εξοχήν αιώνας των ιδεολογιών. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα η φιλοσοφική σκέψη να καταβάλει υπεράνθρωπες προσπάθειες για να βρει τη θέση της στο διεθνές τοπίο και ταυτόχρονα να εξασφαλίσει κοσμοθεωρητικούς προσανατολισμούς στους ανθρώπους. Το βιβλίο αυτό δεν φιλοδοξεί να επιλύσει προβλήματα της κοινωνιολογίας της γνώσης ούτε προβλήματα της επιστημολογίας. Οι φιλοδοξίες του ανάγονται στη θεωρητική εκείνη προσπάθεια η οποία μπορεί να καταγράψει με επιστημολογική σαφήνεια τι συνέβη στο επίπεδο των ιδεών και της σκέψης στη διάρκεια του 20ού αιώνα.

Οι άνθρωποι συχνά συσκέπτονται σε συνθήκες απόλυτης μυστικότητας και χρησιμοποιούν τη δύναμή τους για να εξυπηρετήσουν την όποια σκοπιμότητα. Αν αυτό όμως είναι πάντοτε μια συνωμοσία, τότε σχεδόν τα πάντα απ' όσα συμβαίνουν είναι συνωμοσία. [...] Κάθε επιχειρηματική απόφαση, κάθε εκδοτική απόφαση, ακόμη κι ένα πανεπιστημιακό τμήμα που συγκεντρώνεται σε μια σύσκεψη κεκλεισμένων των θυρών για να αποφασίσει για ζητήματα που αφορούν το προσωπικό, θα ήταν μια συνωμοσία. Η συνωμοσία θα ήταν πανταχού παρούσα, και επομένως ανούσια. Μια θεσμική θεωρία δίνει έμφαση στους ρόλους, στα...