Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

...αυτό είναι το νόημα τού "Στο δρόμο". Τι μας λέει ο αφηγητής του, ο Σαλ Παραντάιζ; "... Οι μόνοι που αξίζουν για μένα είναι οι τρελοί, αυτοί που τρελαίνονται για να ζήσουν, να μιλήσουν, να σωθούν, που ποθούν τα πάντα την ίδια στιγμή, αυτοί που ποτέ δεν χασμουριώνται ή δεν λένε κοινότοπα πράγματα, αλλά που καίγονται, καίγοντα, καίγονται σαν τα μυθικά κίτρινα ρωμαϊκά κεριά..." Αυτή η αναζήτηση επιβεβαίωσης φέρνει τον Σαλ στο δρόμο για το Ντένβερ και το Σαν Φραντζίσκο, το Λος Άντζελες, το Τέξας και το Μεξικό, άλλοτε με τον Ντην Μοριάρτι, τον ήρωα-άγιο φίλο του, άλλοτε μονάχο...

Η αφετηριακή θέση του Lacan "το ασυνείδητο είναι δομημένο σαν γλώσσα", επάγεται την εξάρτηση του υποκειμένου από την τάξη των σημαινόντων. Ποια όμως είναι η υφή αυτής της εξάρτησης στη βάση της οποίας η υποκειμενικότητα σημαδεύεται από μία ριζική αλλοτρίωση; Η αποσαφήνιση αυτού του ερωτήματος προϋποθέτει την εξέταση της σχέσης Υποκειμένου, αντικειμένου α και Άλλου, μέσα απ΄ την οποία υφαίνεται η δυναμική της επιθυμίας στο ομιλ-όν. Ο συγγραφέας αυτού το βιβλίου μας προτείνει μία μεθοδολογία που διατρέχει όλες τις θεωρητικο-κλινικές αρθρώσεις που απαντούν στο ερώτημα. Με τη...

"Μπήκε στο δωμάτιο και σωριάστηκε στο κρεβάτι. Έμεινε ακίνητη. Ήθελε ν' ανασάνει βαριά αλλά δεν το 'κανε. Φοβόταν ότι θα την άκουγαν, θα ερχόντουσαν, θα τη βούταγαν απ' τα μαλλιά και θα φώναζαν: "Έλα 'δω μωρή! Πούν' το οξυγόνο που κατάπιες; Ξέρνα το γρήγορα, παλιοκλέφτρα!" Και κείνη θα στρίγγλιζε: "Μα πώς; Δεν μπορώ! Αφού μόνο διοξείδιο του άνθρακα θα βγει!" Κι αυτοί θα της έχωναν το μαξιλάρι στο κεφάλι και θα την έπνιγαν ουρλιάζοντας: "Δε μας περισσεύει οξυγόνο για το σκουλήκι σου!" Ανασηκώθηκε απότομα. Μα ποιοι; Κι από πού θα ερχόντουσαν; Οι οικολόγοι αποκλείεται. Αυτοί...

Δείγμα γραφής: ΑΧΕΡΟΥΣΙΑ Όλες οι στιγμές να είναι για εκείνη τη στιγμή την τελευταία τη μοναδική την τελική δοιμασία Αχερουσία: το άδειασμα της ψυχής η πλήρωση του θανάτου

Δείγμα γραφής: ΤΟ ΑΛΛΟ ΗΜΙΣΦΑΙΡΙΟ Γεννηθήκαμε στο άλλο μέροςς της ζωής. Δεν αναπνέουμε. Κάθε βράδυ τα φαντάσματα πληθαίνουν. Οι μορφές των αγαλμάτων έφυγαν και περπατούν μαζί μας. Τα μάρμαρα στυφά! Οι δρόμοι αραιώνουν. Κανείς δεν είναι να σημάνει προσκλητήριο. Λείπουμε στο άλλο ημισφαίριο.

Δείγμα γραφής: Τώρα που δύο άκρα της ευθείας έμιξαν και ο κύκλος έκλεισε και ο ήλιος ανατέλλει και βασιλεύει με τη σελήνη αγκαλιαστά και τα νούφαρα εκκολάπτουν τα έμβρυα των ανθρώπων κι η γη σταλάζει προς τον ουρανό το μάννα των σωθικών του το πιο ακριβό και τα ηφαίστεια γύρεψαν την ανακούφιση των πάγων και οι πηγές των ιαματικών νερών άνθισαν ηλιοτρόπια με τις ρίζες προς τον ουρανό και τ' αστέρια μπέρδεψαν τις τροχιές τους και κινούνται ομαδικά προς τη σχισμάδα του πόθου της καταστροφής κι η κοσμογονία καινούργιων Γαλαξίων κυοφορείται στα σωθικά...