Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Δεκαοχτώ ατμοσφαιρικά αφηγήματα, που συναρπάζουν και προβληματίζουν, ή μια ιστορία σε δεκαοχτώ συνέχειες, πάνω στις ανθρώπινες σχέσεις, στα πάθη, τη μοναξιά, τη βία, την παιδική εκμε- τάλλευση, αλλά και την αγάπη και τη συνεργασία με τη φύση και τον Θεό. - Ο νάρκισσος Φίλιππος δολοφονείται από τους κλωνοποιημένους γιους του. - Η γιαγιά Χιόνα βγαίνει από τον πάγο που την κρατούσε ζωντανή στο Ινστιτούτο Κρυογονικής στο Κλίβελαντ του Οχάιο. - Ο Τζέισον διεκδικεί την αγάπη της χαμένης μητέρας του στην παραλιακή της Συγγρού. - Η Φανή, εξαρτημένη από τα ναρκωτικά, βρίσκει...

Με την μορφή άτακτων ημερολογιακών σημειώσεων καταγράφονται από τον συγγραφέα παρατηρήσεις πάνω σε ποικίλες όψεις ζωής. Η θεματολογία των ιμπρεσιονιστικών αυτών σχολίων αρδεύεται από την καθημερινότητα αλλά και από μονιμότερα πνευματικά ζητήματα. Το (φαινομενικά) κοινότοπο δεν αγνοείται, τίποτα δεν είναι περιγεγραμμένο και επιδιώκεται η ποιητική του απόδοση: το βλέμμα προσπαθεί να εισχωρήσει στην αθέατη πλευρά, να αναζητήσει συγγένειες ανάμεσα στα πιο ανόμοια πράγματα, συντάσσοντας έναν "ιδιωτικό κατάλογο" εντυπώσεων. Παράλληλα υπογραμμίζεται το πνευματικό μέσα σε κατ...

Δείγμα γραφής: ΓΡΑΦΩ ΓΙΑ ΝΑ ΑΚΟΥΩ Ανοίγοντας τον καθρέφτη οι τοίχος γέμισε μυθεύματα. Πένες που γράφανε στα φορτωμένα πτώματα του ίσκιου -θεατρικές παραλλαγές. (Δανάη το σκεπτικό σου είναι έτοιμο) Πιο κάτω μια ιωνίζουσα ματωμένη λήκυθος. Βοή που λοξοδρόμησε κατευθυνόμενη προς τις ρουφήχτρες πικροσυννεφάκι. Κι όλη η εφηβεία της απίστευτα τεντωμένη. Νεροφίδα!

Oι Μπρόυερ και Φρόυντ μας παρουσιάζουν στο βιβλίο αυτό μια καινοφανή για την εποχή τους αντίληψη περί υστερίας και, συγχρόνως, το πρώτο πλαίσιο για τη γέννηση της ψυχαναλυτικής θεωρίας. Οι υστερικές γυναίκες δεν είναι πια εκφυλισμένες ή νοητικά καθυστερημένες, όπως ήθελε η προγενέστερη ψυχιατρική παράδοση. Καθώς το άγχος, το τραύμα, η οδυνηρή ανάμνηση σοβούν βασανιστικά στο επώδυνο και δυσφορικό τους σώμα, ο μηχανισμός της υστερίας θα μελετηθεί στην κομβική σχέση μεταξύ ψυχικού και σωματικού, μεταξύ βιώματος, ανάμνησης και συμπτώματος. Το ασυνείδητο είναι πλέον ένα δεδομένο...

Βιώνουμε έναν μετα-ρομαντικό κόσμο εντός του οποίου τα προτάγματα του ρομαντικού υποκειμένου, μολονότι κάτω από και μέσα σε διαφορετικά μορφώματα του κοινωνικού/πολιτικού, δεν παύουν να αποτελούν την αιχμή του δόρατος της κριτικής της σύγχρονης κουλτούρας και του σύγχρονου πολιτισμού. Ο Ρομαντισμός είναι ένα διαρκές κριτικό στοιχείο της κουλτούρας μας. Διαπερνά και διαποτίζει τις στάσεις και τον στοχασμό μας ενάντια σε έναν άνθρωπο χωρίς φύση και σε μια φύση χωρίς άνθρωπο, ενάντια σε μια τέχνη χωρίς μύθο, ενάντια, τέλος, σε μια θρησκεία χωρίς ιερό και σε μια θλιβερή απομίμη...

Η επιστροφή του λαϊκισμού θέτει το ερώτημα τι είναι ένας "λαός" και εξετάζει την κατασκευή και τους αμυντικούς μηχανισμούς αυτού του "λαού" με βάση τις ταυτοτικές αξίες που αυτός προασπίζεται. Το βιβλίο προσφέρει μια ανάγνωση της έννοιας της ταυτότητας σε σχέση με εκείνη του "πολιτικού υποκειμένου", ο ορισμός της οποίας στηρίζεται στο υποκείμενο της ψυχανάλυσης. Είναι αναμφίβολο ότι έχουμε έναν "πόλεμο ταυτοτήτων". Η επιστροφή στην ψυχολογία των μαζών γίνεται απαραίτητη για να μπορέσουμε να συλλάβουμε το ζήτημα του πλήθους με ή χωρίς ηγέτη, πολλώ μάλλον σήμερα που γινόμαστε...

Αριστούργημα του διακειμενικού είδους που θα ονομάζαμε "περίληψη", το βιβλίο αυτό γράφεται στα 1938, χρονιά που πεθαίνει ο Ζίγκμουντ Φρόυντ. Δεν τελειώνει απότομα, αλλά ενδέχεται ο συγγραφέας του να το συνέχιζε με κάποιον τρόπο. Με την περίφημη ευθυβολία της σκέψης του, με μιαν απαράμιλλη συμπυκνωτική ικανότητα, ο Φρόυντ "ψηλαφεί" τις βασικές αρθρώσεις της θεωρίας που ο ίδιος θεμελίωσε, και που ήδη είχε απλωθεί σε μια πληθωρική φιλολογία. Πλάθει ένα κείμενο που δεν χάνει τίποτα από το πειστικό σφρίγος των άλλων έργων του, όπως και τίποτα από τη φινέτσα του προσωπικού του ύφ...

"Ωστόσο, ας μη γελιόμαστε: όλος ο Μοντεσκιέ δεν είναι το αξιοπερίεργο του αντικειμένου του, αλλά η κατανόησή του. Ήθελε μόνο να καταλάβει. Έχουμε κάποιες εικόνες γι' αυτόν που προδίδουν την προσπάθειά του και την περηφάνεια του. Εισχωρούσε στην ατελείωτη μάζα των τεκμηρίων και των κειμένων, στην τεράστια κληρονομιά των ιστοριών, χρονικών, ανθολογιών και συμπιλημάτων, μόνο και μόνο για να συλλάβει τη λογική τους, για να συνάγει την αιτία τους. Ήθελε να βρει τον "μίτο" αυτού του κουβαριού, μπλεγμένου από τους αιώνες, να βρει τον μίτο και να τον τραβήξει προς το μέρος του, ώστ...

«Η χαρά της καταστροφής είναι ταυτόχρονα χαρά δημιουργική». Αυτή είναι η θεμελιώδης ιδέα που κυριαρχεί στη σκέψη του νεαρού Μπακούνιν, και σ' αυτή θα παραμείνει πιστός σ' ολόκληρη τη ζωή του. Σε έναν κόσμο όλο και πιο κομφορμιστή, ταξινομημένο, αγελαίο, σε έναν κόσμο όπου δεν χαράσσονται νέοι δρόμοι αλλά ακολουθούνται οι παλιοί, αυτή η άγρια κραυγή βρίσκει μια νέα απήχηση, γιατί εκφράζει, αν όχι ελπίδα, τουλάχιστον ένα παράπονο που δεν θα εγκαταλείψει τόσο σύντομα την καρδιά των ανθρώπων. Στον Μπακούνιν πρέπει να αναγνωριστεί ότι εμφύσησε στο σοσιαλιστικό κίνημα τη δύναμ...

Ο Μπρεχτ τόσο στα ποιητικά όσο και στα θεατρικά του έργα, καταγράφει από το 1918 και ύστερα την ιστορία του Γερμανικού λαού. Τα ποιήματα και τα τραγούδια του δεν διατηρούν απλά την ατμόσφαιρα της εποχής. Πολύ περισσότερο, είναι σφραγισμένα από τη στάση ορισμένων ανθρώπων και τον χαρακτήρα των γεγονότων της εποχής εκείνης, τόσο στη γλώσσα όσο και στην κίνησή τους γενικά, χρησιμοποιούν τις στάσεις πολλών και διαφόρων ανθρώπων, πράγμα που τα βοηθάει να διατηρούνται διαρκώς στην επικαιρότητα.