Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Οι "Τρεις ιστορίες" είναι το τελευταίο τελειωμένο έργο του Φλωμπέρ. Τυπώθηκαν το 1877, τρία μόλις χρόνια πριν το θάνατό του. Κανένα έργο του, μέχρι τότε, δεν κλείνει τόση δροσιά, μα και τόση σοφή, κρυφή δουλειά. Οι "Ιστορίες" του έχουν απορρίψει την παλιά φανερή αναζήτηση του εντυπωσιασμού. Κυλούν αβίαστα, ο αναγνώστης δεν νιώθει κανένα χέρι να τον καθοδηγεί. Κανένα παραφόρτωμα. Και η καθεμία τους καλύπτει και από μια πτυχή της έμπνευσής του: Τη ρεαλιστική απεικόνιση της εποχής του, το έπος, την ιστορική αναστήλωση.

Η κινέζικη λογοτεχνία είναι άγνωστη στον τόπο μας, όπως σχεδόν κι όλος ο πολιτισμός της μακρινής αυτής χώρας με τη μακραίωνη ιστορία. "Ενας πολιτισμός ξεχωριστός, ιδιότυπος, διάφορος από εκείνον πού έθρεψαν στη Δύση η κλασική παράδοση κι ό Χριστιανισμός. Η ιδιομορφία της κινέζικης ποίησης, ωστόσο, δεν την αποξενώνει από τη σύγχρονη ευρωπαϊκή ευαισθησία, άλλα αντίθετα, τη φέρνει πλησιέστερα προς αυτήν -όπως μαρτυρεί το πλήθος των μεταφράσεων σε όλες τις γλώσσες- χάρη στην ωριμότητα του λυρισμού, στην πυκνότητα των νοημάτων, στην υποβλητικότητα της ατμόσφαιρας και στη λεπτότη...

Μαρτυρία που αναφέρεται σε μια κρίσιμη δεκαετία της ιστορίας του αρμενικού λαού και του ελληνισμού της Μικράς Ασίας. Η Ανζέλ Κουρτιάν -που όπως λέει η ίδια δεν είναι συγγραφέας αλλά μια νοικοκυρά- καταγράφει με κάθε ειλικρίνεια τις εμπειρίες της από τα συγκλονιστικά γεγονότα που έζησε παιδί. Ξεριζωμένη από το 1915 -που έγινε η σφαγή των Αρμενίων- ακολοουθεί, μαζί με την οικογένειά της, την πορεία: Προύσα, Αφιόν Καραχισάρ και, μετά την υποχώρηση του ελληνικού στρατού, Μαγνησία, Σμύρνη, όπου ζει την καταστροφή. Τέλος, έρχεται στην Ελλάδα, μαζί με όλο τον προσφυγικό κόσμο....

Το βιβλίο αυτό παρουσιάζει την ανθρωπολογική θεωρία που ο Pierre Bourdieu θεώρησε αναγκαίο να συγκροτήσει προκειμένου να θεμελιώσει την επιστημονική του έρευνα. Είτε αντιστρέφει, έτσι ώστε να λύσει ή να διαλύσει τελείως τα ερωτήματα που έθεσαν στον εαυτό τους οι "δομιστές" φιλόσοφοι, όπως είναι λόγου χάριν το πρόβλημα του "υποκειμένου" της πράξης, είτε θέτει σε δοκιμασία τις αναλύσεις των Strawson, Austin, Wittgenstein, Kripke -ή φιλοσόφων, κλασικών, που εσκεμμένα στρατολόγησαν για ιδιοτελή χρήση- ο κοινωνιολόγος Pierre Bourdieu, παρόλο που αρνείται ότι "παριστάνει τον φιλό...

Η πόλη άρχιζε να ξυπνάει, μια πόλη άρχιζε να ξυπνάει. Πλήθος ανθρώπινες φυσιογνωμίες, φιγούρες, προχωρούσαν μ' ένα ρυθμό. Φαινόντουσαν μόνο τα πρόσωπά τους, γιατί ήταν πλήθος οι άνθρωποι, πρόσωπα που κυλούσαν, πρόσωπα που ακολουθούσαν τη ροή, πρόσωπα που τα έχανες γιατί τα κοίταζες και η ροή τα έπαιρνε κι ακολουθούσες και σύ, σε πιάνανε γέλια και τα πρόσωπα γυρνούσαν και σε κοιτούσαν και γελούσαν επειδή γελούσες και συ και τα βλέμματα διασταρώνονταν και χάνονταν μέσα στο πλήθος μιας πόλης που άρχιζε να κινείται.