Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Μια συνηθισμένη γυναίκα παρατηρεί την καθημερινότητά της. Αναλύει την κάθε λεπτομέρεια απ' όσα συμβαίνουν γύρω της. Με διεισδυτική ματιά ψηλαφίζει τον έρωτα, το θάνατο, τη γέννηση, τη διασκέδαση. Βρίσκεται σε μέρη που έχει βρεθεί ο καθένας μας. Όμως, αποτελούν για κείνη αφορμή για μία βαθιά κατάδυση στο "εγώ" και στο σώμα της. Μια βόλτα με το τρένο, μια θεατρική παράσταση, ένα νησί το καλοκαίρι, φαγητό με φίλους σε ένα ταβερνάκι και μια υπαίθρια μιλόγκα βρίσκονται εκεί, προκειμένου να καταφέρει να παρατηρήσει τον εαυτό της σε σχέση με ό,τι την περιβάλλει. Στιγμές μικρ...

Ο Δρόμος Η μοναξιά -σου λέω- είναι μονόδρομοςo Στο βυθό και στην αυγή, στο σταυροδρόμι, Στη σιγή, ενώ όλα γύρω βοούν, Στην ερημιά, ενώ όλα γύρω συνωστίζονται. Όσο κι αν αγάπησες όσο κι αν σ' αγάπησαν Τα βήματα προς το τελικό άγνωστο είναι μοναχικά. Το φορτίο όλο στου οδοιπόρου την πλάτη Κι ο δρόμος σπάνια σύντομος.

Μία ηρωίδα χωρίς όνομα παλεύει με έναν επίμονο δαίμονα για λίγη σεροτονίνη. Ο δαίμονας έχει γεννηθεί κι έχει μεγαλώσει στα Εξάρχεια, όπως κι αυτή. Ένας θαρραλέος άνδρας θέλει να τη βοηθήσει. Μια σχέση κάτω από το φόβο της ήττας και του Rebound. Ένα μαύρο ημερολόγιο εγκυμοσύνης. Μια εσωτερική κραυγή απόγνωσης για την έως τώρα ζωή που ισορροπεί ανάμεσα στην πραγματικότητα και τη διαταραχή. Ίσως και μία συγνώμη για τον -τελικά- άδικο πόλεμο στον "ευεργέτη" δαίμονα. Κι όλα αυτά όσο προσπαθεί να συνέλθει από έναν πολύμηνο ύπνο. Όπως όταν ξυπνάμε τρομαγ...

Η ποιήτρια μέσα από τις συνθέσεις της καταγράφει με λυρικό τρόπο την αγάπη, το φως της ψυχής, τη λατρεία για τον τόπο, την αγωνία για το τι μέλλει γενέσθαι, την προσδοκία για ένα καλύτερο αύριο. Οι στίχοι της καταπραΰνουν τα δυσάρεστα συναισθήματα και τις αμφιβολίες και χρωματίζουν ένα μονοπάτι ελπίδας στον αναγνώστη. Δείγμα γραφής: ΜΑΘΕ Μην αφήνεις ποτέ Την ψυχή σου να λυγίζει, Μάθε τη να 'χει αντοχές Και με αισιοδοξία τα βάσανα Και τις αναποδιές Πίσω σου να τ' αφήνεις. Μάθε μπροστά να προχωρείς Και τη ζωή σου να χαρείς...

Ο δημιουργός στα τριάντα τέσσερα ποιήματά του, μας συστήνεται και "βάζει πλώρη για μια μακρινή στεριά..." διότι γνωρίζει πως η ίδια "η ζωή ταξιδεύει βαθιά". Τα εφόδιά του · η νιότη και το πάθος του να υπερνικά τα εμπόδια. Να κατακτά τις απάτητες κορυφές της ψυχής του. Δείγμα γραφής: ΓΙΑ ΜΕΝΑ... Φύσηξε ο αέρας της ελευθερίας. Κοντεύει να έρθει η καταστροφή της πολιτείας. Τόσα χρόνια παγωμένος Κι ακόμα φοβισμένος. Μέσα σε μια εικόνα πιεσμένος, Επιρρεπής και τρομαγμένος. Για ένα βράδυ εραστής, Ένοχος και επιφανής. Του ωραίου θηρευτής, Παίχτης και οπαδός τη...

Δείγμα γραφής: ΥΠΟΤΡΟΠΟΙ Με τις καινούριες και πικρές αλήθειες δυσφορούμε Και τις εξορκίζουμε σαν τις αιρέσεις. Κάποτε σφαγιάζουμε τους ενοχλητικούς προφήτες "μεταξύ ναού και θυσιαστηρίου". Μέχρις ότου πληρωθούν οι ζοφεροί χρησμοί... Έντρομοι τότε τις αποδεχόμαστε, τόσο τυφλά Που ριζώνουν σαν προκαταλήψεις Και υψώνουμε νέα τείχη στις καινούριες αλήθειες Που ζητούν δικαίωση · Υπότροποι, εξαμαρτάνοντες.

Με αφορμή το θάνατο, το έργο καταπιάνεται με το ρόλο της μοίρας, που εν προκειμένω αποτελεί συνώνυμο της τυχαιότητας, και την περιοδικότητα που εκφράζεται μέσω της ατελούς ομοιοκαταληξίας, και υποδηλώνει τη διαιώνιση και συνέχεια του κάθε είδους. Δείγμα γραφής: ΝΑΥΑΓΙΣΜΕΝΑ ΟΝΕΙΡΑ Κλεισμένα μέσα σε μπουκάλι, Ναυαγισμένα όνειρα συλλέγω απ' την ακτή. Αρχίζοντας να τα θυμάμαι πάλι, Τα πιο απλά αποτελούν τη μεγαλύτερη πληγή.

Υπάρχουν ερωτήματα -κατά το συγγραφέα- που φαντάζουν παράλογα: Μπορούμε ν’ αναδιαμορφώνουμε την πραγματικότητα, ελέγχοντας τις αναμνήσεις; Γίνεται να αιχμαλωτιστεί το φεγγάρι; Επηρεάζει ο καιρός το χαρακτήρα ή το αντίστροφο; Έχει νόημα να φτιάχνεις παγοδρόμιο σε ηφαιστειακό κρατήρα; Τι δρα πιο καταλυτικά - το αίμα ενός ινδάλματος, που θυσιάζεται σε εξέγερση φυλακών ή αυτό που χάνεις κάθε νύχτα από τα κουνούπια; Δεκατρείς φανταστικές ιστορίες. Φανταστικές, όχι γιατί δε θα μπορούσαν να έχουν συμβεί, αλλά γιατί δε θα επιτρέπαμε να συμβούν. Αυτό που τις συνδέει, είναι η σ...

Η δημιουργός, στα πενήντα δύο ποιήματά της, παρασύρεται τρυφερά και ξεκινά ένα αισθαντικό ταξίδι εξερεύνησης του γητευτή Έρωτα. Περιεργάζεται κι επισημαίνει όλες τις επιφανείς και σκοτεινές πλευρές του κορυφαίου και μαγευτικού συναισθήματος της ανθρώπινης ύπαρξης. Από τον "Άναρχο Έρωτα" στο πιο "Ζεστό φιλί" και από το "Σιωπηλό Ιππότη" στο "Πολύτιμό της". Δείγμα γραφής: ΘΑ ΗΘΕΛΑ Θα ήθελα πολύ να σου πω τι είναι αγάπη. Με χίλιες λέξεις άρτια φτιαχτές και ταιριασμένες. Μα δεν μπορώ γιατί τα δάκρυά μου τούτη τη στιγμή τη γράφουν μονάχα τους.

Η ποιητική συλλογή κινείται στα δύσβατα μονοπάτια του κυρίαρχου χρόνου, της άσβεστης μνήμης, του ατέλειωτου αποχωρισμού και των δυσκατάκτητων στιγμών που γέρνουν και ξεθωριάζουν μέσα στη λήθη. Κάθε ποίημα και ένα στιγμιότυπο αποσιώπησης και αβίωτου βίου για τον υπαρξιακό καθρέφτη. Κάθε καταγραφή του νουάρ, άλλο ένα κομμάτι του παζλ που μας δείχνει λίγο πολύ όπως είμαστε. Λαξευμένοι και ασπρόμαυροι. Δείγμα γραφής: ΧΩΡΙΣ ΑΠΕΥΘΥΝΣΗ Λατρεύω την ανυπαρξία σου, Θεέ μου· μου επιτρέπει να σου απευθύνομαι. Προσκυνώ την αϋλότητά σου · ντύνει με αποδραστικά φτερά την ελ...

Ο έρωτας δανείζεται τα χρώματα των τεσσάρων εποχών για να ονειρευτεί μια σκοτεινή υπαρξιακή ιστορία. Ο Αύγουστος έρχεται λευκός με μια χούφτα άμμο στα χέρια, ξαπλώνει σ’ ένα δωμάτιο γυμνό και γίνεται μια ψαλμωδία των αισθήσεων. Όμως, το φθινόπωρο περιμένει στην επόμενη στροφή. Στην αρχή είναι η βουή των φύλλων. Μετά ο αγέρας. Στο τέλος, ο απόηχος ψιθύρων νερού στην ψυχή. Ο Σεπτέμβρης στέκεται πίσω από τη μισάνοιχτη πόρτα και ψιθυρίζει: "Μάταιος. Μάταιος Αύγουστος". Οι προσμονές της ψυχής μένουν ανοιχτές κι ας ξέρουν μέσα τους το πουθενά. Απομένει ο ορισμός του έρωτα....

Η δημιουργός, στα είκοσι ποιήματά της, μας συστήνεται "θέλοντας να γράψει σαν τους ποιητές κι αυτή, τη μέρα και τον τόπο", θέλοντας "να σβήσει πάνω στις ράχες φυσητήρων" "επικαλούμενη γιατρικά υπνοφόρα". Αναρωτιέται "και πώς να γράψει ποιήματα με επιθυμίες που μόλυνε ο συνετός ο βίος", "κρατάει το χέρι ενός φονιά", ζητώντας "εκ νέου να σπαργανωθεί, μες στης αράχνης τον ιστό". Ψάχνει τις λέξεις της, που γίναν "τσαλακωμένα εισιτήρια για Χαριλάου". Και αγαπά. "Τη νύχτα, τις σκιές, τα σκοτισμένα πρόσωπα, τις σκοτεινές ζωές". Εντέλει, όπως το alter ego της, την Αγήτρια της...

Στο βιβλίο "Η Ελλάδα ταξιδεύει ολοένα ταξιδεύει», που ανθολόγησε και επιμελήθηκε ο Θανάσης Θ. Νιάρχος, χαρτογραφείται και παρουσιάζεται ο ποιητικός χάρτης της Ελλάδας. Ένα συναρπαστικό οδοιπορικό στον ελλαδικό χώρο μέσα από την ποίηση κορυφαίων Ελλήνων δημιουργών. ΑΝΘΟΛΟΓΟΥΝΤΑΙ: Αγγελάκη-Ρουκ Κατερίνα, Αγγελής Δημήτρης, Αδαμαντιάδης Νίκος, Αθάνας Γ., Αθανασούλης Κρίτων, Αιλιανού Έφη, Αναγνωστάκης Μανόλης, Αρκαδίου Μαρία, Ασλάνογλου Νίκος-Αλέξης, Βαγενάς Νάσος, Βαλαβανίδης Χρήστος, Βαλαωρίτης Νάνος, Βαρβέρης Γιάννης, Βασιλάκης Νίκος, Βασιλικός Βασίλης, Βαφόπουλος Γ. Θ., Β...

Σε καιρούς επ-ουσιώδεις τα "Ουσιαστικά" παλεύουν να επιδείξουν, να υποδείξουν, να καταδείξουν, να αναδείξουν. Μάχονται να ορίσουν και να οριστούν. Να απαντήσουν και να απαντηθούν. Να αποκαλύψουν και να αποκαλυφθούν. Ουσιαστικά, υμνούν τον αιώνιο Έρωτα και τον αιώνιο Θάνατο, τον Άνθρωπο του Θεού και το Θεό του Ανθρώπου, την απουσία της Ύπαρξης και την παρουσία της Ανυπαρξίας. Τα Πουθενά και Τίποτα, τα Παντού και Όλα. Σε μία εποχή αν-ούσια, τα "Ουσιαστικά" συν-ουσιώνονται φιλοσοφώντας. Μήπως κατορθώσουν, τελικά, να βρουν και πάλι τη χαμένη της Ουσία.

Η νέα ποιητική συλλογή του ιατρού Γιώργου Δένδια με τον τίτλο "Φθάνοντας στο παρόν", δεκαεπτά χρόνια μετά την πρώτη του εμφάνιση στα ελληνικά γράμματα. Δείγμα γραφής από το ομώνυμο ποίημα: ΦΘΑΝΟΝΤΑΣ ΣΤΟ ΠΑΡΟΝ Αρχίζοντας από το τέλος και πέφτοντας διαρκώς σε μια νέα διάρκεια. Τα φώτα ήταν θολά και πότε αγρίευα, πότε έκλαιγα. Κάτω και πάνω από την ησυχία του κόσμου κοίταζα και πολλές φορές άπλωσα το χέρι ν’ αγγίξω τον πλούτο της αναπνοής. Έφυγα χωρίς να το καταλάβω. Γύρισα χωρίς να το περιμένω.

Ο αέναος Έρωτας δίνει το έναυσμα, γίνεται ανάγκη έκφρασης των σκέψεων και συναισθημάτων που κρύβονται στα φύλλα της καρδιάς. Αγγίζει τρυφερά τις σκέψεις, εκτονώνει εκρηκτικές καταστάσεις και τελικά δίνει την κάθαρση μέσα στις μακρινές βαθυγάλανες θάλασσες των ποιημάτων. Δείγμα γραφής: ΠΡΑΞΗ ΤΕΛΕΙΑ ΕΡΩΤΑΣ Οι άνεμοι γέννησαν ανοίκειους λυγμούς Τρέμει το γυμνό σώμα Η απουσία σου γεμίζει τα δάχτυλά μου Μοιάζει με άμμο υγρή Κολλάει πάνω μου Σκούριασαν οι ώρες της προσμονής σου Και εγώ σε ζητώ Καρπός φωτός το βαθύ φιλί σου Σε αναπνέω μες στο σώμα μου Άκριτη πράξη...

Οι ενθουσιασμοί γεννιούνται ανεξέλεγκτα· με ιστορίες, όψεις, λόγια, αισθήματα. Γεννιούνται με ορμή απ' την καρδιά, απλώνονται στο σώμα, καίνε το πρόσωπο κι έπειτα φτάνουν να γίνουν κίνηση και λόγος. Δεν υποκύπτουν σ' εξήγηση και σε τύπους, μόνο ορμούν και σβήνουν. Το ομώνυμο βιβλίο του Νίκου Σταϊκούλη ("Ενθουσιασμοί", εκδόσεις Ιωλκός, 2017) είναι μια συλλογή τέτοιων ενθουσιασμών. Δείγμα γραφής: ΟΤΑΝ ΠΕΡΑΣΕΙ Έλειψες τόσο, λείπεις κι όσο είσαι μακριά ησουν μόνο μια φωνή, μια σκέψη, κάτι γράμματα. Απόψε θα κοιμηθώ νωρίτερα πάντα θα κοιμάμαι νωρίτερα, θα...