Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

"...Η ανησυχία μου μεγάλωσε· το μυαλό μου πήγε αμέσως στη βραδινή πτήση με την οποία είχε φύγει ο Μισέλ. ΄Ηταν πραγματικό μαρτύριο, η έμμονη αυτή σκέψη. ΄Εβαλα το ραδιόφωνο· το γνώριμο μουσικό πρόγραμμα βρισκόταν στο τέλος του. Σειρά σε λίγο θα είχαν οι ειδήσεις· για μια στιγμή πετάχτηκα σαν ελατήριο από το κάθισμα μου, κάρφωσα τα μάτια μου στο ραδιόφωνο και παρακολουθούσα με κομμένη την ανάσα. Αεροπλάνο της "Αιρ Φράνς", άκουσα την εκφωνήτρια να λέει, συνετρίβη χθες μεσάνυχτα λίγο μετά την απογείωσή του· οι καιρικές συνθήκες ήταν πολύ δυσμενείς..."

Μα ξαφνικά, καθώς μερικές φορές συμβαίνει, η ζωή της άλλαξε. Ανέβαινε σε μια συννεφιασμένη φθινοπωρινή μέρα την οδό Σταδίου, κρατώντας ένα δέμα με κεντήματα που πήγαινε σε μια πελάτισσα, κάπου εκεί στην οδό Βουκουρεστίου. ΄Ηταν τότε δεκάξι χρονών με ασχημάτιστα ακόμη χαρακτηριστικά. Οι κινήσεις της, η ύπαρξή της, η έκφραση των ματιών της, έδειχναν έναν εσωτερικό αγώνα μεταξύ ενός από τη φύση καλού χαρακτήρα και μιας ολοένα αυξανόμενης αδιαντροπιάς. Στο φθινοπωρινό περιβάλλον έμοιαζε με κόρη του Βορρά. Βάδιζε με μια φυσική χάρη και όλα επάνω της έδειχναν ότι βρισκόταν σε πλή...