Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Δείγμα γραφής: ΚΑΤΑΡΑΧΗ Δεσπότη μου Πανάρετε, που να σε πιάσει... τάγκα, που 'καμες τον παπάν αργό κι εζήτας πέντε φράγκα!

Η ατμόσφαιρα, που αποκαλύπτεται στη συλλογή, σαν φθινοπωρινή αχλή μέσ' από τα ποιήματα, αποτελεί μία συνολική θεώρηση ματαιότητας κι επίγνωσης του αναπόφευκτου του ίδιου του ποιητή, που άλλοτε καταφθάνει όπως ένας αγγελιαφόρος του ελάχιστου κι άλλοτε όπως ένας πραγματογνώμων της βαθιάς φθοράς. Πάντως, σε κάθε περίπτωση, η ποίηση διηγείται τη σκληρότητα του χρόνου, τις χαραγματιές της μνήμης στο αιώνιο σώμα της μοίρας, μα πάνω απ' όλα αναστηλώνει το σκοτεινό δίλημμα της λήθης. Η έννοια της έλλειψης, της μοναξιάς και του τετελεσμένου έρωτα μπλέκονται με το ποιητικό...

Ο ανώνυμος ήρωας της καθημερινότητας και οι πληγές του πρωταγωνιστούν στη συλλογή. Τα σημάδια του σώματος συναντούν αυτά της ψυχής και μαζί την προσπάθεια για επιβίωση. Η αξιοπρέπεια και η προσδοκία δίνουν τον τόνο και η οργή θρέφει την ελπίδα. Ποιήματα πετράδια φωτός και σκότους. Λόγια λυρικά και αιχμηρά. ΑΜΕΤΑΝΟΗΤΟΙ Με το πουκάμισο του φιδιού μάς έντυσαν. Γι’ αυτό σερνόμαστε σ’ ένα βουνό άπειρων εγώ.

Χιόνια, χιόνια, χιόνια! Κρύο φαρμάκι! Τα δέντρα ξεγυμνωμένα απ' τα φύλλα τους μοιάζουν σαν ψηλόλιγνοι γίγαντες! Όλοι οι χωρικοί κλειδαμπαρωμένοι μέσα στα σπίτια τους! Τα τζάκια καίνε ασταμάτητα. Αραιά και που θα συναντούσες κανέναν άνθρωπο στο δρόμο. Αλλά και πού να βρεις κι αυτόν τον κάποιον; Έχει μείνει και κανένας πια στο χωριό; Ρήμαξε ο τόπος στην επαρχία! Δυο-τρεις τσομπαναραίοι απομένουν ακόμα, και άλλοι πέντε έξι γέροι, που κάνουν τον έσχατο αγώνα της ζωής, πολεμώντας δυο φοβερούς εχθρούς: τη μοναξιά και τα γεράματα! Καρτερούν υπομονετικά το καλοκαίρι για να ανοίξουν...

Στο σημείο επαφής του γήινου με το υπερβατικό μια συγγραφική ταυτότητα ιδιότυπου συγκερασμού μετρά σταθερά τα βήματά της. Μυστικοπαθής και γριφώδης ο Γ. Νικολόπουλος σε ελεύθερο διάλογο με το υποσυνείδητο αναδύεται στο άβατο του νου και της ψυχής μέσ’ από τις "Επιστολές στο Άδειο Δωμάτιο". Ρέκτης εσωτερικών διεργασιών σε μία μεταμοντέρνα εκδοχή της διαπάλης του εσώτερου με το εξώτερο Εγώ διερευνά κι αποκαλύπτει ρητά κι άρρητα δρώμενα της ζωής. Αισθαντικός στη βίωση των ορατών σημείων τους αυτοπραγματώνεται στη λεκτική μεταστοιχείωσή τους στο ανάστημα μιας γραφής που κεντρών...

Κατά το συγγραφέα η συλλογή "Επιστολές" είναι μια "παλιά ματιά" -γράφτηκε πριν την κρίση- που αξίζει να ιδωθεί σήμερα και "εικόνα" -λεπτομέρειες από πίνακες- ποίηση και πεζός λόγος· σε ένα συντεταγμένο συνονθύλευμα στον περιορισμένο χώρο μιας επιστολής, που απευθύνεται στον άνθρωπο. Δείγμα γραφής: ΜΙΑ ΖΩΗ ΑΛΗΘΙΝΗ Στην επιφάνεια της άποψης, αρμενίζουν τα κομμάτια μιας ευυπόληπτης λογικής. Στα βάθη του πνεύματος περιδιαβαίνει το άπατο πιθάρι μιας ύπαρξης συμπαντικής. Όλα κομμάτια μιας ζωής. Μιας ζωής αληθινής.

Στα "Επιλεγμένα αφηγήματα κρύφιας ζωής" ο πολυγραφότατος Διονύσης Κωστίδης ξεδιπλώνει με τον πιο αριστοτεχνικό και εκφραστικό τρόπο όλες εκείνες τις σκέψεις και τις επιθυμίες που οι άνθρωποι κλειδώνουν στα μύχια της ψυχής τους. Κάθε ιστορία και ένα ανθρώπινο ταξίδι στης ζωής τ' ανομολόγητα. Ο συγγραφέας μας θέτει ενώπιος ενωπίω με πρόσωπα, καταστάσεις, χαρακτήρες που διαβαίνουν τη ζωή άλλοτε ρουφώντας τους χυμούς της και άλλοτε αφήνοντας ανύπαρκτα σημάδια στον πολυδαίδαλο και πολυσύνθετο καμβά της. Παράλληλα, μας "αναγκάζει" να έρθουμε αντιμέτωποι με τα πάθη, τις νο...

Στο βιβλίο πρωταγωνιστούν δύο γυναίκες, η Λίντα και η Μυρτώ. Ανάμεσά τους ο Άγγελος. Σ’ ένα παιχνίδι ζωής, που ολοένα αναπτύσσεται στις σκέψεις και τις πράξεις τους, οριακά επικίνδυνο... Και η ευτυχία στην κορυφή της πυραμίδας, να μοιάζει ακατόρθωτη κατάκτηση. Κάτω στη βάση, η ισορροπία των ουσιωδών θεμέλιων λίθων να παραπαίει στη βαλτωμένη δίνη των ανυπότακτων και λανθανουσών ροών, των συναισθημάτων... Και μια ανομολόγητη αγάπη, να περιμένει σιωπηλά τη σειρά της, κάποτε να εξομολογηθεί! Τα γεγονότα που εκτυλίσσονται είναι μοιραία και καταιγιστικά εντός της «Επικίνδυνης...

Τα περισσότερα από τα τριάντα οκτώ κείμενα του γαλλόφωνου ποιητή και δοκιμιογράφου Δημήτρη Τ. Άναλι, που περιλαμβάνονται στην έκδοση, συντάχθηκαν κατευθείαν στα ελληνικά και δημοσιεύτηκαν ως επιφυλλίδες στον αθηναϊκό Τύπο τη διετία 2003-2005. Ακόμη κι αν ορισμένα από αυτά έχασαν τον επίκαιρο χαρακτήρα τους από την εποχή της πρώτης δημοσίευσής τους, ακόμη κι αν μερικά πρόλαβε, εν τω μεταξύ, το κύμα της διεθνούς Ιστορίας να τα ανατρέψει ή να τα διαψεύσει, στη συντριπτική πλειοψηφία τους παραμένουν λίαν επίκαιρα ή αποβαίνουν προφητικά, ικανά να διαφωτίσουν με γνωστική επά...

Ο έρωτας, το φως, η ζωή · γράφονται με ωμέγα, επομένως το αλφάβητο ξεκινά από το τέλος για να καταλήξει στο άλφα της αγάπης. Κάθε κεφαλαίου ξεκινήματος προηγείται μια τελεία, της οποίας η ακολουθία αποτελείται από κόμματα, ερωτηματικά και θαυμαστικά μικρών στάσεων από αναπνοές φωνηέντων εν αναμονή αρραβώνα με τα σύμφωνα, ώστε να εκκινήσει το αλφάβητο ζωής με όσο οξυγόνο χρειάζεται για τη διέλευση από τη διάσταση των φαντασιώσεων σε αυτήν της πραγματικότητας. Έρωτας μεσάζων για κατανόηση του έρωτα αλφαβήτου.

Η συλλογή αποτελείται από 68 ποιήματα στα οποία η δημιουργός με λυρικό ύφος, καυστικότητα κι ευστοχία μας εκμυστηρεύεται ένα σύνολο εμπειριών, στοχασμών, ένα πολυδαίδαλο κι αισθαντικό σύμπλεγμα συναισθημάτων. Μας κάνει κοινωνούς όλων όσων τη γοητεύουν και χωρίς να μας "ρωτήσει", μας εκδίδει εισιτήριο να συνταξιδέψουμε μαζί της σ' ένα συναρπαστικό οδοιπορικό από το χθες στο σήμερα με οδηγό και σύμμαχο το χρόνο.

Τα συναισθήματα που ένιωσε η Δέσποινα όταν τους είδε ένα κουβάρι στο διπλό κρεβάτι -η αηδία, η ντροπή-, της έδιναν την αίσθηση ότι η ίδια ήταν βρόμικη. Επειδή μόνο και μόνο ανήκε στο ανθρώπινο είδος. Ήθελε να μπει σε μία μπανιέρα να τρίβεται με το σφουγγάρι και το σαπούνι με τις ώρες. Και να ξεπλένεται με άφθονο νερό να φύγει η μπόχα... Σε άλλο χρόνο, ο Παύλος βρήκε τη Λέλα καθισμένη στο κρεβάτι τους να κλαίει, είχε ντυθεί. Δεν είχε τη δύναμη να τον κοιτάξει ή ν' αρθρώσει κάποιες λέξεις. Σήκωσε το περίστροφο, της έριξε τρεις φορές. Την ώρα που περνούσε την πόρτα της α...

"... Ο Καμβύσης κάνει ποίηση και όχι παραποίηση. Από το φαινομενικά πεζολογικό "Περίπτερο" (σ.27) και το δεητικό "Βραδινή προσευχή" (σ.29), μέχρι τα παραδοσιακά σονέττα, όπως το μελαγχολικό "Της πικρής ζωής" (σ.52) και το πρωτοποριακό στη σύλληψη "Τα μάτια των Αγιών" (σ.σ.56-57), ο Καμβύσης παραμένει μια αστείρευτη πηγή που δροσίζει τον κουρασμένο οδοιπόρο των αναγνώσεων. Είναι κρίμα που το ατονικό σύστημα αδικεί οπτικά την εικόνα των λέξεων, που και μόνες τους είναι ένα ζωγραφικό κόσμημα. (Σαράντος Καργάκος, "Ο Τύπος της Κυριακής")