Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ο ποιητής με τη λυρική του πένα αποθεώνει όλα τα στοιχεία που χρειάζεται ο ελληνισμός για να αναδείξει ξανά τα φώτα του. Σφραγίζει με το «λόγο» του τις ασφαλιστικές δικλείδες που η «προδομένη μας πατρίδα» θα χρειαστεί να θέσει -σμιλεμένες από τον πόθο, τους καημούς και τον «πόνο των άξιων Ελλήνων»- για ένα καλύτερο αύριο. Ο δημιουργός στιχουργεί την ελπίδα για το άξιο γένος των Ελλήνων που με σύμμαχο την ορθοδοξία και μπροστάρηδες αυτούς που έχουν σθένος, θα επιτύχουν τη νίκη της ζωής και της ψυχής των.

Η έκδοση εκτείνεται στο τρίπτυχο πεζογραφία - ζωγραφική - ποίηση. Μέσ’ από τις ιστορίες του βιβλίου, η συγγραφέας αποκαλύπτει το μυστηριακό κι άκρως γοητευτικό κόσμο της Ανατολής. Μέσ’ από τους πίνακές της, η εικαστικός αναδεικνύει τη δύναμη, την ομορφιά και την ακαταμάχητη έλξη που ασκεί αυτός ο κόσμος. Μέσ’ από την ποίησή της, η ποιήτρια υμνεί και σαγηνεύει, ωσάν οφθαλμαπάτη στην έρημο, όλα εκείνα τα στοιχεία -καλά και κακά- που κάνουν αυτόν τον κόσμο μοναδικά ωραίο κι ανεπανάληπτα ονειρικό.

Ο Χαρίλαος, ορφανός από μάνα που του τη στέρησε νωρίς η φυματίωση, "εισβάλλει" στη ζωή της Μόρφως και τη λεηλατεί. Κι η Ευμορφία, στερημένη και απατημένη, ζώντας με κλειστούς τους ορίζοντες της, δίνει όλο το "είναι" της στο Σπυράκο, το μοναχοπαίδι της. Πώς να ξεσπάσει και πώς να εκφράσει τις ανασφάλειες της, που χρόνια περίμενε τον "άσωτο" σύζυγο για να τον συγχωρέσει... Στο τέλος γίνεται η "κακιά πεθερά". Το πρόσωπο που κριτικάρει για τα πάντα την Ιωάννα, τη γυναίκα του Σπυράκου της. Ο χρόνος περνάει, τα όνειρα χάνονται μέσα σε μια πραγματικότητα που καταρρακώνει. Οι απο...

Στη συλλογή κάθε μικρή λεπτομέρεια συμπληρώνει στον πίνακα της Μνήμης μια ακόμη πινελιά από χρώμα και συναίσθημα, μια άλλη "γεύση" ανθρώπινης συνύπαρξης και μεγάλων στιγμών έντονης συγκίνησης και ψυχικής φόρτισης. Δείγμα γραφής: Η ΕΝΟΙΚΙΑΣΗ Ο Θεός σού κληροδότησε αυτήν τη γη. Μη νομίσεις ποτέ ότι εσύ είσαι ο ιδιοκτήτης της. Μένεις όσο Εκείνος σου επιτρέπει... Η ενοικίαση είναι ακριβή. Θα πληρωθεί με τη ζωή σου.

"Ο καλός ποιμένας της Ρώμης" τιτλοφορείται η νέα ποιητική συλλογή του Τάκη Σκανάτοβιτς και περιλαμβάνει γήινης πανίδας επιλεγέντα κείμενα από τριάντα συλλογές του ποιητή (1970-2015). ΑΝΤΙ ΠΡΟΛΟΓΟΥ Απόχτησαν κουκούλες οι άντρες και σκοτώνουν. Μου δολοφονούν και τους καλούς μου ελέφαντες και τις καλές μου φάλαινες και τα δελφίνια και τους αίλουρους. της φύσης τα...

Αισθήματα θυμού,/ οργής ή αγανάκτησης/ εκμηδενίζονται μπροστά/ στο μεγαλείο της Αγάπης

"Το σώμα της, στιλπνό απ' το νερό, μόλις κυλίστηκε στην άμμο, απόκτησε τη θαμπή έκφραση του παλιού καθρέφτη, όπου όλα φαίνονται χωρίς να 'ναι κατ' ανάγκην ορατά. Και η γραμμή της χαράδρας που χωρίζει τα δύο ημισφαίρια μαύρισε σαν από έκλειψη ηλίου. Κυλιόταν πάνω στην άμμο, τα στήθια της τρεμόπαιζαν σαν κύματα, ώσπου τα σκέπασε με τα φτερά του ένας τεράστιος γλάρος. Από τη συνουσία της με το πουλί, εκείνη βγήκε κερδισμένη, γιατί της έμειναν κάτι φτερά που την ομόρφαιναν σαν άγγελο κι ο αφαλός της παρέμενε σκοτεινός, τρύπα επικοινωνίας με το σκοτάδι του Άδη, όπου ο θείος μου...

Η αγάπη μετατρέπεται σε μίσος, σε οργή, σε εκδίκηση. Οι αιώνιες υποσχέσεις, ένα πρωί εξανεμίζονται. Δύο άνθρωποι, που αγαπήθηκαν τρελά, αντιλαμβάνονται κάποια στιγμή πως υπάρχει ανάμεσά τους ένα ποτάμι. Εκείνος, παρά την ωριμότητά του, δεν μπορεί να αποδεχτεί τα τετελεσμένα. Εκείνη, παρά το ότι μέστωσε κοντά του, θεωρεί φυσικό το να κλείσει, για πάντα, πίσω της την πόρτα. Ποιες ευθύνες βαραίνουν εκείνον και εκείνην; Θα το πει ο αναγνώστης αφού διαβάσει πρώτα αυτό το βιβλίο...

Ο συγγραφέας, με τη συλλογή διηγημάτων του προσεγγίζει και ρίχνει φως, με διεισδυτικό τρόπο, σε δύο ενότητες θεμάτων: Η πρώτη, πραγματεύεται την ιστορική παθογένεια -κατάρα της φυλής μας- το διχασμό· και το αντίδοτό του - γιατί η ιστορική διαδρομή του λαού μας, αποδεικνύει πως υπάρχει και οι άνθρωποί του οφείλουν να φέρουν στο φως: το "θαμμένο θησαυρό". Η δεύτερη, ασχολείται με τη γη μας, τη δική μας Ελλάδα, που ταξιδεύει στο Αιγαίο και τη Μεσόγειο και αποτελεί το λίκνο του ευρωπαϊκού πολιτισμού· και την ειρήνη, το πολυτιμότερο αγαθό για την ευημερία των λαών. Ο Λο...

Ο σημαινόμενος χρόνος του παρελθόντος, σηματοδοτεί το παρελθόν της Ιστορίας. Ό,τι υπήρξε πρέπει να πεθάνει, για να αναπλαστεί και να ξαναγεννηθεί, στην αρχή του τέλους μιας κοσμογονίας, με βάση τον άνθρωπο και τις διαχρονικές αξίες της Ιστορίας. Στο τέλος, ένα φιλοσοφικό σύστημα που στηρίζεται στην "αυτογνωσία" θεωρείται διαχρονικό, βάσει του νόμου των αντιθέσεων, καθότι το σκότος έχει προσβάσεις στο φως και το αρνητικό έχει προσβάσεις στο θετικό. Και το παρελθόν της Ιστορίας διδάσκει. Κατά την κοσμογονία, οι αντιθέσεις της χαοτικής κοσμοθεωρίας στηρίζονται στην "τ...

Ο Καζαντζάκης είναι σήμερα Παγκόσμιος Στοχαστής και Συγγραφέας. Η "Διεθνής Εταιρεία Φίλων Ν. Καζαντζάκη" (μη κερδοσκοπικό Σωματείο που εδρεύει στη Γενεύη) έχει σήμερα αντιπροσώπους και τμήματα σε 93 χώρες του Κόσμου, και στις Πέντε Ηπείρους. Είναι ο καλύτερος Πρεσβευτής της Ελλάδας και της Κρήτης στον πλανήτη μας. Όμως είναι και ο πιο κατατρεγμένος. Μια λαθεμένη άποψη, που ιδιαίτερα υπάρχει στην Ελλάδα, είναι ότι αφορίστηκε. Εντούτοις ο Καζαντζάκης ήταν Ένθεος και δεν ξέφυγε από το γράμμα της Αγίας Γραφής, αυτό υπερασπίζεται και η παρούσα έκδοση. Αποσπάσματα από την Αγία Γ...

Το βιβλίο "Ο ελληνοϊταλικός πόλεμος 1940-41" του υποστράτηγου Ελευθέριου Ν. Παπαγιαννάκη καταγράφει, σε βάθος και με ιστορική αντικειμενικότητα, τα γεγονότα που οδήγησαν τη γειτονική χώρα σε σύγκρουση με τη δική μας, τη διεξαγωγή και τις συνέπειες αυτής. Ο συγγραφέας δίδει ιδιαίτερη προσοχή στις στρατιωτικές επιχειρήσεις της Ελλάδας και των αντιπάλων της, επισημαίνοντας έτσι τη σθεναρή αντίσταση των Ελληνικών Στρατευμάτων, καθώς και της νικηφόρας αντεπίθεσης. Ξεκινά από τα πολιτικά γεγονότα της δεκαετίας του '30, προχωρεί στις ιταλογερμανικές ζυμώσεις, στις σχέσεις Ελλάδας...

Ο Δρόμος Η μοναξιά -σου λέω- είναι μονόδρομοςo Στο βυθό και στην αυγή, στο σταυροδρόμι, Στη σιγή, ενώ όλα γύρω βοούν, Στην ερημιά, ενώ όλα γύρω συνωστίζονται. Όσο κι αν αγάπησες όσο κι αν σ' αγάπησαν Τα βήματα προς το τελικό άγνωστο είναι μοναχικά. Το φορτίο όλο στου οδοιπόρου την πλάτη Κι ο δρόμος σπάνια σύντομος.